Grzech zaniechania

Na kryminały Małgorzaty Rogali czekam zawsze ze zniecierpliwieniem. Jej książki są idealną mieszanką kryminału i obyczajówki, którą ja kupuję w ciemno. Dlatego, gdy podczas robienia zapowiedzi zobaczyłam, że wreszcie wychodzi "Grzech zaniechania", prawie wyskoczyłam z radości z mojego fotela. Zapraszam Was na recenzję najnowszej książki Małgorzaty Rogali.

"Pracownica ośrodka terapeutycznego znajduje leżące na posadzce, zakrwawione zwłoki swojej szefowej – psychiatry Antoniny Brzozowskiej. Na miejsce zbrodni wezwani zostają starsza aspirant Agata Górska i komisarz Sławek Tomczyk. Sprawa z pozoru prosta komplikuje się wraz z przeglądaniem kolejnych akt pacjentów Brzozowskiej. Rozszerza się krąg podejrzanych i trudno jest policjantom znaleźć punkt zaczepienia.

Dochodzenie dodatkowo utrudnia fakt, że Michała Stępnia, byłego partnera Agaty, zamordowano. Policjantka zostaje uwikłana w grę, której reguł nie zna i w której nie obowiązują żadne zasady fair play.

Czy parze śledczych uda się wyjść z kryminalnych porachunków bez szwanku? Czy zdołają złapać mordercę, nim dla wszystkich będzie za późno?"

Dużo nie będę się rozpisywać nad stylem Małgorzaty Rogali, ponieważ mam wrażenie, że zawsze w tym temacie powiem to samo. Szczególnie, że książki tej autorki czytam bardzo namiętnie. Więc tak pokrótce dla nowych osób: Małgorzata Rogala, zawsze zachwycała mnie świetnym połączeniem obyczajówki z kryminałem. Czyta się to lekko i szybko, a autorka potrafi świetnie zrównoważyć te dwa gatunki tak, aby czytelnik nie miał przesytu. Fabuła moim zdaniem zawsze jest określona ciekawie, ale jeśli szukacie jakiś misternych zagadek to raczej ich tutaj nie znajdziecie - chociaż Autorka od czasu do czasu umiała mnie zaskoczyć. Osadzenie akcji i całego dochodzenia w ośrodku terapeutycznym było bardzo ciekawym zabiegiem, ale jeszcze ciekawszą akcją, moim zdaniem, było drugoplanowe dochodzenie w sprawie byłego partnera głównej bohaterki - Michała Stępnia. To tutaj moim zdaniem autorka najbardziej zaskoczyła i przykuła uwagę czytelnika. "Grzech zaniechania" czytało mi się bardzo dobrze i mam nadzieję, że będzie więcej takiej akcji w następnych książkach o Agacie Górskiej.

Co do bohaterów, to bardzo ich polubiłam już przy dochodzeniu w sprawie "Dobrych Matek". Od razu kibicowałam Agacie i Sławkowi i cieszy mnie fakt, że te postacie idealnie do siebie pasują i w życiu prywatnym i w życiu zawodowym. Bardzo czekam na rozwinięcie wątku w sprawie ich pracy, oraz tego jak szefostwo się dowie o ich związku. Gdybym miała powiedzieć do jakiej postaci mogłabym się porównać, to byłaby to zdecydowanie Agata z tą jej porywczością i łakomstwem. Tutaj też zdania nie zmieniłam od czasu przeczytania mojej pierwszej książki tej autorki.

Bardzo polecam! "Grzech zaniechania" trzyma poziom, jak i poprzednie części. To kryminał który na pewno podbije serca każdemu kto lubi książki obyczajowo - kryminalne, gdzie krew nie leje się hektolitrami, ale mimo wszystko fabuła dalej umie zaciekawić. Mam nadzieje, że na następne części długo nie będziemy musieli czekać.

Agata Górska i Sławek Tomczyk to duet, który już na stałe zagościł w moim sercu i na którego powrót zawsze czekam z utęsknieniem, gdyż bardzo polubiłam tę parę, zarówno pod względem zawodowym, jak i w życiu prywatnym. "Grzech zaniechania" to już piąta część opowiadająca o życiu tych dwóch policjantów.

Pod koniec poprzedniego tomu Agata dowiedziała się, że zamordowano jej byłego chłopaka - Michała, który od kilku miesięcy ją prześladował i nękał, chcąc aby do niego wróciła. Niestety wszystkie fakty wskazują, że najbardziej prawdopodobnym i na razie jednym podejrzanym jest właśnie Agata. Nad głową głównej bohaterki zawisły czarne chmury, gdyż sprawę prowadzi pani prokurator, która bardzo chciałaby się wykazać, przez co zbyt szybko zamyka śledztwo. Agata jednak jak zwykle stara się skupić na pracy, aby nie myśleć o kłopotach. W międzyczasie nasz duet rozwiązuje sprawę zabójstwa psychiatry Antoniny Brzozowskiej, która była współwłaścicielką ośrodka terapeutycznego dla dzieci. Początkowo nie ma ani jednego podejrzanego, a wśród personelu nie znajduje się żadna osoba, która mogłaby chcieć zaszkodzić zmarłej. Jednak w toku śledztwa na jaw wychodzi, że Antonina "miała swoje za uszami" i są ludzie, którzy mogli mieć jej za złe niektóre rzeczy, a zwłaszcza pacjenci niezadowoleni z niekonwencjonalnego podejścia do terapii...

Zbrodnia przedstawiona w piątym już tomie autorstwa Małgorzaty Rogali była jak zwykle wciągająca i zajmująca czas. Może nie była to wielka tajemnica, niemożliwa do odgadnięcia przez zwykłego czytelnika, jednak czytało się z zainteresowaniem. Nawet nie wiem, kiedy pochłonęłam tę historię, a "pochłonęłam" to idealne słowo w tym wypadku. Książki pani Rogali mają to do siebie, że się je połyka w całości. Na pewno duży wpływ mają na to dosyć krótkie rozdziały, szybko płynąca fabuła, nie stanie bezcelowo w miejscu z akcją i wymyślanie niepotrzebnych zapychaczy fabularnych i przede wszystkim przyjemni bohaterowie i ich prywatne relacje. W książkach pani Małgorzaty oprócz obowiązkowego śledztwa dotyczącego morderstwa, zawsze pojawiają się również wątki obyczajowe. Nie są to rasowe, "mocne" thrillery, ale bardziej kobiece kryminały. Po raz kolejny muszę porównać sposób prowadzenia fabuły do bardzo podobnego w twórczości Camilli Läckberg. U tych dwóch autorek nie zawsze zbrodnia ma największe znaczenie w książce, ale przede wszystkim motyw jej popełnienia, uczucia jakie kierowały osobą, która ją popełniła, czy też stan emocjonalny i wydarzenia, które do tego doprowadziły. Nie są to z reguły seryjni zabójcy, którzy ofiary wybierają albo przypadkowo albo ze względu na podobieństwo do kogoś. W "Grzechu zaniechania" morderstwo popełniła osoba, którą doprowadziła do tego skrajna sytuacja, w jakiej się znalazła. Nie zrobiła tego z premedytacją i przyjemnością, tylko wierząc, że to jedyna możliwa droga do zmiany jej sytuacji życiowej.

W całej serii podoba mi się również fakt, że każda sytuacja, dialog, czy nawet osoba mogą mieć znaczenie w przyszłości. Nigdy bym nie przypuszczała, że spotkanie w barze byłej dziewczyny Michała opisane w którejś z poprzednich książek tak bardzo wpłynie na teraźniejszą fabułę. Cieszy mnie to, że autorka zawsze myśli krok na przód lub wykorzystuje sytuacje z poprzednich części. Ale przecież tak właśnie jest w prawdziwym życiu, czyż nie? Najmniej spodziewane spotkania, wydarzenia będą oddziaływać na inne, te jeszcze nieznane. Dzięki temu książka jest bardziej realistyczna i czytając ją czujemy się, jakbyśmy naprawdę wraz z Agatą i Sławkiem rozwiązywali sprawy kryminalne, czy tez uczestniczyli w ich życiu prywatnym i widzieli niektóre rzeczy ich oczami.

Zaletami "Grzechu zaniechania" są przede wszystkim: szybko płynąca akcja, ciekawe charaktery oraz połączenie wątku kryminalnego i śledztwa z typowo życiowymi wątkami. Twórczość pani Rogali niczym nie odbiega od znanych kryminałów skandynawskich, czy też amerykańskich. Brawo!