Na tropie Węża. Prawdziwa historia seryjnego mordercy i mistrza oszustwa Charlesa Sobhraja

„Na tropie Węża. Prawdziwa historia seryjnego mordercy i mistrza oszustwa Charles'a Sobhraja” to utrzymany w formie beletrystycznej reportaż amerykańskich dziennikarzy, Richarda Neville i Julie Clarke. To historia psychopaty, seryjnego mordercy, wirtuoza farmacji, a zarazem mistrza manipulacji. Opowieść, którą czyta się - a wręcz połyka - szybko i z zapartym tchem, jak najlepszą opowieść sensacyjno-kryminalną. Sęk w tym, że historia ta wydarzyła się naprawdę, a główny bohater – prawdziwy potwór bez skrupułów – jawi się w naszych oczach jako inteligentny, rzutki, uwodzicielski, czarujący, pomocny człowiek. Jego postać wydaje się wręcz fascynująca.

Historia dzieje się w latach 70. Notoryczny kłamca, oszust, hazardzista, a oficjalnie handlarz kamieniami szlachetnymi, wykorzystuje przelewające się po krajach azjatyckich fale hippisowskich podróżników. Zaprzyjaźnia się z nimi, oferuje pomoc, po czym, po doprawieniu im drinków farmakologią - okrada, a później - niektórych pozbawia życia.

Autorzy starają się przedstawić genezę narodzin psychopaty - trudne dzieciństwo Sobhraja, odrzucenie przez biologicznego ojca, trudne relacje z rodziną, poszukiwania tożsamości, początki przestępczej „kariery”, uzależnienie od hazardu i niebezpieczeństwa .

Pozycja jest na pewno warta uwagi. Jednak, mimo sprawnej akcji, drobiazgowego odtworzenia historii, faktów, zdarzeń, czegoś w tej książce brakuje. Pomimo bezpośredniego kontaktu i rozmów z Charlesem, autorzy jego postać potratowali dość pobieżnie, bez zagłębiania się w tajniki jego pokrętnego, acz przecież także genialnego umysłu. W zasadzie nie wiemy, dlaczego zabijał? Mam wrażenie, że odkrywamy tylko jedną z jego wielu twarzy. Ale uważam, że i tak warto przeczytać tę pozycję i samodzielnie wyrobić sobie zdanie.

Wydawałoby się, że historie o seryjnych mordercach ogląda się jedynie w filmach. Tymczasem mamy prawdziwą historię genialnego psychopaty Charles’a Sobhraja, historię w formie reportażu pokazującą jego dzieciństwo oraz działalność przestępczą w dorosłym życiu. Działał głównie w Azji w latach 70. XX wieku, kiedy to ten kierunek stawał się coraz bardziej popularny. Świetnie przeprowadza analiza psychologiczna osobowości niezwykle złożonej, przybierającej różne twarze i elastycznie dopasowującej się do okoliczności, a jednocześnie pozbawionej skrupułów, ze słabością do świecidełek i odbierania życia drugiemu człowiekowi. A w dodatku z niesamowitą zdolnością usprawiedliwiania swoich zbrodni. Sobhraj był doskonałym manipulantem, inteligentnie potrafił wykorzystać innych do swoich celów, a w dodatku mistrzowsko wykorzystywał środki farmaceutyczne. Połączenie wszystkich cech mordercy sprawia, że opowieść staje się przerażająca i z pewnością daje do myślenia po zakończeniu lektury. Cała historia jest okraszona pewnego rodzaju zafascynowaniem autorów postacią Sobhraja, którzy również wydają się momentami pozostawać pod jego wpływem. Polecam zagłębić się w mroczne zakamarki umysłu tego genialnego mordercy.

Historia człowieka, który w niewiarygodny sposób potrafił zjednywać sobie ludzi, oczarować ich, a następnie wykorzystać i finalnie nawet zabić.

Charles Sobhraj – człowiek o wielu nazwiskach – swoim wyrachowanym urokiem osobistym osiągnął perfekcję w przekonywaniu innych do realizacji swoich celów i roztaczaniu czaru, któremu ludzie nie potrafili się oprzeć. Jego intencją było jednak tylko i wyłącznie dążenie do osiągania własnych korzyści. Za wszelką cenę.

Wstęp do całej historii wydawał mi się nieco przydługi – jednakże jego celem jest przybliżenie historii życia Charlesa i możliwych przyczyn jego postępowania: wychowywanie się bez ojca, za którym tęsknił czy brak przynależności narodowej. Potem tempo znacznie wzrasta. Kolejne podróże, interesy, ucieczki, odurzenia, zaginięcia…

To, co najbardziej mnie zaskoczyło, to tak długi okres bezkarności Charlesa (który w ogóle nie starał się tuszować swoich przestępstw), jego umiejętność przekonywania (przekupywania) ludzi i zmysł ucieczki we właściwym momencie, ale także brak chęci reakcji ze strony przedstawicieli władz. Jest to opowieść wręcz niewiarygodna.

Oparta na faktach historia jednego z najbardziej podstępnych seryjnych morderców. Charles Sobhraj, człowiek z pozoru czarujący, dla łatwego zysku zmieniał się w bezlitosną bestię. Do perfekcji opanował sztukę manipulacji - owijał wokół palca zachodnich turystów przybywających do południowo-wschodniej Azji, wykorzystywał ich do swoich celów i bez skrupułów pozbawiał życia. Książka jednak nie skupia się tylko na jego makabrycznej zbrodniczej działalności, lecz opisuje również dzieciństwo i czasy młodzieńcze. Rodzinne niesnaski, pierwsze zatargi z prawem, poszukiwanie własnej tożsamości i stopniowy rozwój osobowości psychopatycznej - to wszystko zostało tu skrupulatnie opisane. Literatura faktu, którą czyta się jak zadziwiającą mroczną powieść.

Mam nielichy kłopot z tym tytułem. Ciekawa fabuła - jest, wyrazisty główny bohater - odhaczamy, ambitni tropiciele niezwykłych historii - mamy ich nawet dwóch, potencjał - obecny. A jednak czytelnik przedziera się przez kolejne strony jak przez trawę pampasową. Chciałby śmignąć, dać się ponieść, ale nie może, bo koło młyńskie ciężkiego stylu przygniata go do ziemi. Chyba nie jest to jednak kwestia złego tłumaczenia - to autorzy męczyli się z pisaniem, a my im w tej męczarni towarzyszymy. Dlaczego więc trzy gwiazdki? Jestem zdania, że każdy powinien przekonać się na własnej skórze. A nuż może kogoś nie znuży?

"Na tropie węża" to prawdziwa historia seryjnego mordercy i oszusta, który działał w Azji w latach 70. Charles Sobhraj urodził się w Sajgonie w kwietniu 1944 roku. Można powiedzieć, że już od wczesnych lat sprawiał swoim rodzicom problemy. Z czasem było ich coraz więcej, a w miarę upływu lat widać było coraz bardziej, że spokojne, uczciwe i ustabilizowane życie nie jest dla niego. Charles chciał się wzbogacić, najlepiej szybko i bez wysiłku. Bardzo szybko znalazł na to sposób, jak można się domyślać, nie był to sposób uczciwy. Wkrótce tworzy on coś na kształt specyficznej, przestępczej organizacji, która z czasem działa coraz bardziej brutalnie i bez skrupułów.

Autorami książki jest małżeństwo dziennikarzy Richard Neville (zmarły w 2016) i Julie Clark. Opisują oni proces demoralizacji Charlesa oraz to w jaki sposób manipuluje on ludźmi, których spotyka i którzy są mu potrzebni aby osiągnąć swój cel. I to jest właśnie w tej książce będącej tak naprawdę reportażem, najbardziej niesamowite. Charlesowi udaje się wciągnąć w swoje interesy całkiem sporą grupę ludzi, którzy przez wiele lat nawet dokładnie nie wiedzą w czym w rzeczywistości biorą udział. Dla dużej części z nich znajomość z Charlesem kończy się w najgorszy z możliwych sposobów. Muszę przyznać, że czytając tę książkę byłam zszokowana tym jak bardzo zdemoralizowanym i zepsutym człowiekiem jest jej główny (anty)bohater, ale również tym jak wydawałoby się rozsądni ludzie dają się podejść i manipulować sobą lekceważąc często oczywiste sygnały, że coś może być nie tak.

Bardzo polecam zapoznanie się z tą historią, choćby po to, aby samemu nie stać się kiedyś ofiarą tak sprytnej manipulacji jak osoby z otoczenia Charlesa. Historia wciąga czytelnika również z tego powodu, że jest oparta na faktach, a wiadomo, że takie opowieści robią na nas, czytelnikach, największe wrażenie. Aż trudno uwierzyć w to jakie osoby dały się omotać przestępcy (m.in. prawnik, byli policjanci itd.). Może nie do końca przyjemna to lektura, ale na pewno godna uwagi i refleksji.

Kozak roku. Supermen i superdziecko w jednym, niepoprawny, kłamliwy a zarazem czarujący. Genialny psychopata emanujący zwierzęcym magnetyzmem. Morderca dla którego moralność była grą słów "Potrafię usprawiedliwić zabójstwa", "Nigdy nie zabijałem dobrych ludzi".

Mówiono, że w zębach miał ukrytą fortunę w klejnotach. Ponoć dysponował czarnym pasem karate i potrafił wyskoczyć na cztery metry w górę a w celi miał ukryte pistolety. Umiał czytać w myślach i mógł w mgnieniu oka zahipnotyzować człowieka." Superludź nie człowiek.

Podejrzewam, że sam opowiadał takie bajki o sobie, mimo tego kobiety pchały się w jego ramiona kiedy przebywał w więzieniu.

Symulował atak wyrostka robaczkowego dając się pokroić. Wyjątkowy psychopata, który zaczarował nawet autorów tej książki.

Nie spodziewałam się aż tak wnikliwej książki na temat Charlesa Sobhraja. Momentami miałam wrażenie, że całkowicie zawładnął autorami. Poświęcili oni kawał swojego życia na prześledzenie historii człowieka, który mącił w głowach napotkanym na swojej drodze ludziom. Owijał ich sobie wokół palca i wykorzystywał.

Książkę czyta się niczym powieść. Mnóstwo dialogów, szczegółowe opisy dzieciństwa, etap zatruwania i zabijania dają obraz człowieka o niezwykłej psychopatycznej osobowości.

Polecam przeczytać choćby ze względu na psychikę Charlesa.

Pełna emocjonujących atrakcji podróż przez życie i umysł mordercy w klimatycznej, narkotycznej Azji.

Za mną lektura, która dała mi bardzo wiele do myślenia – książka, której autorami są Richard Neville i Julie Clark. Opisuje ona wydarzenia z życia Charles’a Sobhraja poczynając od jego dzieciństwa przez lata młodości , wkroczenia na drogę przestępstwa, pójście drogą od przestępstw mniejszej rangi typu kradzieże, przemyt aż do dokonywanych seryjnie zabójstw. Autorzy odtworzyli bardzo szczegółowo przebieg wielu przestępstw jakich dopuścił się w wielu krajach, głównie w Azji. Zaskakuje tu jego przebiegłość, umiejętność zjednywania i wykorzystywania innych ludzi. Przy tym nie widać u niego żadnej empatii, wszyscy wokół niego to narzędzia, które chce wykorzystywać w realizacji swoich celów. Mogą być wykorzystani żywi, np. jako jego pomocnicy, albo martwi jako dostarczyciele potrzebnych mu rzeczy (pieniądze, wartościowe przedmioty, dokumenty). Wiele opisanych w książce osób i sami jej autorzy zastanawiają się jak na postępowanie Charles’a Sobhraja wpłynęło jego pochodzenie (syn Wietnamki i Hindusa urodzony w Sajgonie), wydarzenia z dzieciństwa i młodości, relacje rodzinne, a na ile jest to po prostu psychopatyczna jednostka. Przeraża umiejętność manipulacji jaką stosuje i wielka podatność na nią wielu ludzi, wykorzystywanie ludzkich słabości – potrzeby uczuć, doznań, pieniędzy, opieki, bliskości. To wszystko wykorzystuje realizując swoje plany. Postać niezwykle zagadkowa, nie wiadomo co jest prawdą, a co kreacją, jaką wokół siebie tworzy, kiedy chce zmienia tożsamości. Jest wręcz bezczelny i nieomal pozbawiony emocji. Czytając często się zastanawiałem jakie są przyczyny jego zachowań i każdy kto sięgnie po tę książkę będzie to robił. Jest o czym myśleć.

Ciekawie opisana historia życia Charles’a Sobhraja. Postać niewątpliwe skomplikowana i warta bliższego poznania. W książce pojawia się wiele imion osób, które współpracowały z psychopatą lub stały się jego ofiarami. Historia zabiera nas w lata 70 kiedy w Azji ruch turystyczny zaczynał rozkwitać.

Bardzo ciekawy okazał się dla mnie wątek w jaki sposób Charles wybierał swoje ofiary i jak wykorzystał środki farmaceutyczne na swoje niecne potrzeby.

Całość czyta się łatwo. Zachowany jest ciąg wydarzeń co pomaga lepiej zrozumieć koleje kroki mordercy. Pozostaje jednak niedosyt związany w brakiem Charles’a w tej opowieści. Bardzo mało tu faktycznych wypowiedzi mordercy, mimo że autorzy mieli okazje z nim rozmawiać. Zgrabnie wykreowali jego postać jako przystojnego drańa jednak sam chciałbym ocienić jaki był naprawdę i dlaczego podejmował takie a nie inne decyzje. Cały czas podkreślany jest fakt, iż każdy kto spotkał tego mężczyznę na swojej drodze ulegał jego wpływom.

Końcówka opowieści to już zapiski wydarzeń z pracy na ściganiem owego wirtuoza farmacji. Ponownie brak Charles 'a w tych rozdziałach.

Spodziewałem się krwawej historii, która od początku do końca przedstawi mi kim był owy wąż z jego wszystkimi wadami i zaletami. Pozycja jednak tylko w jakimś procencie opowiada kim był naprawdę Sobhraja.