(Nie) miłość. Z tobą i bez ciebie

Pewnego dnia Cecylia budzi się i postanawia, że to dziś będzie ten dzień, w którym powie mężowi, że chce się z nim rozwieść. Czy ma kogoś innego? Nie, zwyczajnie w świcie czuje się w związku przytłoczona i potrzebuje wytchnienia i samotności. Jednak życie ma dla niej inny plan. Główna bohaterka uczestniczy w wypadku samochodowym i niestety przez jakiś czas nie będzie w stanie poruszać się o własnych siłach. Jest skazana na wózek i pomoc innych zwłaszcza męża. Uświadamia sobie, że rozwód w obecnej sytuacji nie jest najlepszym pomysłem.

Wiktor mąż Cecylii zdaje sobie sprawę, że relacja w jego małżeństwie jest już inna niż kiedyś jednak nie jest świadom tego, że żona myśli o rozwodzie. Sam ma kochankę swoją studentkę jednak wypadek samochodowy sprawia, że musi więcej uwagi i czasu poświecić żonie, co nie do końca podoba się jego drugiej kobiecie.

Czy małżeństwo Cecylii i Wiktora ma jeszcze szanse na przetrwanie? A może to tylko kwestia czasu nim wszystko rozleci się jak domek z kart? Czym tak naprawę jest (Nie) Miłość?

Muszę przyznać, że ta książka jak i dwie pozostałe z tej serii czekały i czekają na moim regale już od dłuższego czasu. Skusiłam się na nie głównie ze względu na okładki. Jednak jakoś nie po drodze było mi zacząć czytać tę serię, zawsze wypadało coś ważniejszego.

Głowni bohaterowie są małżeństwem z kilkuletnim stażem jednak dochodzą do wniosku, że od życia oczekują, czego innego. On znalazł sobie kochankę a ona ma już zwyczajnie dość, marzy o spokoju i samotności. Jednak los płata im figla i choć oboje uważają, że ich związek to tylko formalność, to chcąc nie chcąc będą musieli się do siebie zbliżyć. Ona zdaje sobie sprawę, że nie poradzi sobie bez jego pomocy a on uważa, że jako mąż ma obowiązek zająć się swoją żoną i pomoc jej w powrocie do formy.

Autorka porusza temat, który dotyczy wielu z nas, mianowicie małżeństwo i to jak z upływem lat wkrada się w nie rutyna. Nie każdy lubi powielany schemat, a są też tacy, którzy nie przepadają za zmianami i za tym, że muszą zmienić coś w swoim planie dnia.

Jedni będą mimo wszystko trwać w takim związku, a drudzy stwierdzą, że nie ma się, co męczyć i czas to zakończyć. Lecz czasem nie wszystko jest takie proste jak się wydaje a nie raz los lubi płatać figla.

Książka jest przyjemna w czytaniu jednak im dalej czytałam tym coraz mniej się w niej działo. Były momenty, które mnie naprawdę bawiły, jednak zabrakło czegoś, co sprawiłoby bym nie mogła się od niej oderwać. Aczkolwiek na pewno przeczytam następne książki z serii, które i tak czekają na półce. Mam nadzieję, że bardziej przypadną mi do gustu.

Od dawna czytam powieści Nataszy Sochy. Można śmiało rzec, że sięgam po nie w ciemno. To niejako, za sprawą Nataszy zaczęła się na „poważnie” moja przygoda z recenzowaniem książek i blogowaniem, bo to ona pierwsza mi zaufała i podarowała książkę do recenzji kiedy inni milczeli. Jesteśmy więc razem od ponad dwóch lat (jakby to nie brzmiało dziwnie), a z każdą kolejną książką Nataszy, widzę coraz więcej i lepiej.

„(Nie)miłość. Z Tobą i bez ciebie” swoją premierę miała 13 lutego br. I dziś w końcu chcę podzielić się z Wami odczuciami co do tej powieści.

Tajemnica małżeństwa to kumulacja drobiazgów, do których obcy ludzie nie mają dostępu. Cecylia i Wiktor marzą o rozwodzie, choć jeszcze żadne z nich nie powiedziało tego na głos. Ona chce wolności, on spotyka się ze swoją studentką.

Wszystko zmienia się w dniu, w którym Cecylia ma wypadek samochodowy i na jakiś czas zostaje unieruchomiona. Poruszając się na wózku, chce czy nie, jest skazana na pomoc męża. On również uważa, że jego obowiązkiem jest zaopiekowanie się żoną w tym czasie. Każde z nich chce się pozbyć tego drugiego, ale póki co muszą znowu udawać rodzinę.

Ta historia pokazuje, jak człowiek bez miłości szybko gaśnie. Jak chowa się w sobie, znika, traci chęć do życia. Czym tak naprawdę jest „niemiłość”? Końcem wszystkiego? Czy raczej początkiem?

„(Nie)Miłość” Nataszy Sochy mówiąc kolokwialnie, a nawet sloganowo – rozwaliła system.

Dla mnie – to jest najlepsza (chociaż wszystkie kocham) powieść Nataszy.

„(Nie)Miłość” jest powieścią niebywale dojrzałą, przemyślaną i dobrze dopracowaną. To widać i czuć to w każdym zdaniu, w każdej kropce, w każdym przerywniku.

Czy ta powieść, dotyka jedynie małżeństwa?

A może dotyka też miłości, obowiązku, honoru, współczucia, a nawet zasiedzenia w związku…

Moim zdaniem jest to jedyna w swoim rodzaju książka opisująca relacje ludzi, których początkowo więcej dzieli aniżeli łączy.

Ona – nie kocha jego – chce rozwodu, nowego życia, oddechu…

On – nie kocha jej – chce rozwodu, nowego życia, oddechu…

Jeden dzień, jedna godzina, jedna minuta, jedna sekunda…

Zmieniają wszystko w ich wspólnym życiu (którego nie ma)…

ale czy na pewno?

„(Nie)Miłość” to niesamowite studium ludzkiej psychiki, obejrzenie miłości a raczej braku miłości pod lupą, spojrzenie na świat i życie z innej perspektywy.

Dla mnie ta powieść to prawdziwe epicentrum emocji, uczuć, zobowiązań, obowiązków, weryfikujące wszystko to, nad czym zwykły człowiek co jakiś czas zastanawia się w przypływie żalu i strachu.

Trudno mi ubrać w słowa burzę jaka jaka jest w moim sercu – dlatego powiem tylko tyle –>

Chciałbym, by taka „niemiłość” dotykała mnie każdego dnia mojego życia.

Historia Cecylii i Wiktora jest jednocześnie pełna i delikatności jak i wielkiej, porażającej czytelnika mocy. Narracja obustronna jest niezwykle zaskakująca, ale jednocześnie niebywale płynna. Akcja w pewnym sensie zdaje się być oczywista, ale jest też niebywale trudna w interpretacji, pełna rozterek i wewnętrznego rozerwania. Sytuacje opisane przez autorkę są nad wyraz poważne, a jednocześnie nie pozbawione zabarwienia humorystycznego czy nawet ironicznego.

„(Nie)Miłość” to prawdziwa bomba słów, która spada na czytelnika dość nagle i gwałtownie, ale spływa po nim powoli i delikatnie wiodąc nieprzerwanie do celu, jakim jest nad wyraz mądre i dojrzałe przesłanie.

...Tylko... nie daje mi spokoju –

Jak mało (bądź w ogóle, ile) jest takich osób w dzisiejszych czasach?

Czy Twój, mój, jej mąż, pomimo miłości, zrobiłby tak samo?

Czy może niemiłość jest lepsza od miłości?

Jedno wiem na pewno – Natasza Socha – w tej powieści tak naprawdę dotyka strachu przed samotnością i bezradnością.

Ale w równiej mierze dotyka honoru, uczciwości i empatii wobec innych.

Bo przecież, czym tak naprawdę jest miłość?

Czy właśnie nie tym wszystkim, czego dotyka swym piórem autorka?

Asia.

https://przeczytajka.blogspot.com/2019/06/niemiosc-z-toba-i-bez-ciebie-natasza.html

„(Nie)miłość” to historia o miłości, która się wypala, chociaż wciąż się żarzy – jest szansa na jej uratowanie, ale zależy to od obu stron. Natasza Socha na przykładzie Wiktora i Cecylii ukazuje taki właśnie układ, gdzie ukochani po czternastu latach małżeństwa dochodzą do wniosku, że po drodze coś zniknęło, zapodziało się. Autorka stara się przedstawić ich pobudki, pragnienia, ale i myśli przed oraz po wypadku, któremu uległa główna bohaterka.

W większości książka składa się z opisów przeżyć wewnętrznych bohaterów, m.in. wplecione zostało dużo wspomnień Cecylii sprzed feralnego dnia, które nie zawsze były wyraźnie zasygnalizowane i można było zorientować się o zmianie czasu danej sytuacji dopiero wtedy, gdy zaczęło coś do siebie nie pasować. Nie działa to na korzyść historii, bo zaczyna robić się chaotycznie. Z drugiej strony, autorka podjęła się w pewien sposób studium nad miłością w małżeństwie – ukazuje najzwyklejsze zmęczenie, powolne oddalanie się od siebie, czego znakiem może być zaprzestanie zaparzania kawy dla tej drugiej osoby każdego ranka. Całe ludzkie życie to proces, do podjęcia niektórych decyzji człowiek zbiera się latami – czasem nieświadomie. Dla osób postronnych mogą wydawać się one gwałtowne, dla samych zainteresowanych jednak to już coś, co zdążyli zaakceptować lub po prostu nie wprawia w zdumienie.

Cecylii i Wiktorowi wydaje się, że do takiego momentu w życiu doszli, chociaż wzajemnie się o tym jeszcze nie poinformowali – ciągle to planują, jednak w obliczu zmiany sytuacji zdrowotnej kobiety wszystko ulega przesunięciu w czasie. U niej, bo potrzebuje pomocy z początku nawet przy podstawowych czynnościach, u niego – nie może jej zostawić w takim momencie, nie jest przecież bezduszny i samolubny. I tak historia płynie dalej – ze wspomnianych powodów są ze sobą dalej razem, ale co będzie, gdy stan zdrowia Cecylii się poprawi?

Natasza Socha pokazuje, że miłość w wyniku upływu czasu może przemienić się w niemiłość. To, co zrobimy z tym faktem, zależy już od każdego z osobna – najważniejsze jest to, by sobie uświadomić sytuację, zdecydować o swoim życiu i dogadać się z drugą osobą. Ponadto trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że małżeństwo to nie tylko kolorowe dni – to również te wypełnione goryczą i złością, ale nikt z zewnątrz nigdy nie jest w stanie poznać tej relacji w taki sposób, by móc wyrobić sobie opinię, która będzie zgodna z rzeczywistością i umożliwi uzasadnioną ingerencję w związek.

Podsumowując, historia przedstawiona w „(Nie)miłości” przede wszystkim powinna skłaniać do refleksji i mnie w jakiś sposób skłoniła. Być może nie znajdziecie w niej fenomenalnych zwrotów akcji i zapierających dech w piersiach opisów, ale będziecie mogli poznać pewną rodzinę i problemy, z którymi się boryka. O tym, jak skończy się ich historia, przekonajcie się sami.

Tajemnica małżeństwa to kumulacja drobiazgów, do których obcy ludzie nie mają dostępu. Cecylia i Wiktor marzą o rozwodzie, choć jeszcze żadne z nich nie powiedziało tego na głos. Ona chce wolności, on spotyka się ze swoją studentką.

Wszystko zmienia się w dniu, w którym Cecylia ma wypadek samochodowy i na jakiś czas zostaje unieruchomiona. Poruszając się na wózku, chce czy nie, jest skazana na pomoc męża. On również uważa, że jego obowiązkiem jest zaopiekowanie się żoną w tym czasie. Każde z nich chce się pozbyć tego drugiego, ale póki co muszą znowu udawać rodzinę.

Ta historia pokazuje, jak człowiek bez miłości szybko gaśnie. Jak chowa się w sobie, znika, traci chęć do życia. Czym tak naprawdę jest „niemiłość”? Końcem wszystkiego? Czy raczej początkiem?

"W zasadzie mamy jedno życie. Ale nawet jeśli jego pierwszą połowę spieprzyliśmy, zawsze możemy uratować drugą. A co jeśli ta pierwsza była jednak lepsza?"

Od razu Wam powiem, że najbardziej podobało mi się w tej książce to, iż autorka nie przedstawiła miłości jako coś sielskiego, słodkiego itp., a wręcz przeciwnie, pokazała uczucie to z innej strony, z jej prawdziwym obliczem, o którym w momencie, gdy jest dobrze zapominamy. A może pojawić się w każdej chwili, gdy nie będziemy odpowiednio dbali o nasz związek, by nie przygniotła nas zwykła, szara codzienność i rutyna. Autorka przypomina jak ważna jest rozmowa, mówienie sobie wszystkiego co leży nam na sercu. Natasza Socha nie pomija również innych istotnych problemów, jak chociażby rozpad małżeństwa, zdrada czy choroba.

"Chcę być kochana. W całym tym zwariowanym świecie, w całym tym systemie wzajemnych relacji układów, tak naprawdę tylko miłość potrafi wszystko wyprostować. Człowiek, który kocha i który jest kochany, rozsupłuje supełki bez większych problemów, nie szamocząc się przy tym i nie obcierając sobie palców."

Bohaterowie zaskakują prawdziwością, wręcz ma się wrażenie, iż są żywcem wyjęci z naszej rzeczywistości. Tym bardziej z niebywałą łatwością przychodzi nam ich zrozumienie, kibicowanie, utożsamienie się i przywiązanie. Po skończeniu lektury osobiście ciężko było mi się z nimi pożegnać.

Długo myślałam nad tym, czy w chwili, gdy jedno z małżonków poważnie zachoruje lub stanie się niepełnosprawnym, to czy to drugie powinno przy nim trwać z poczucia obowiązku, w imię słów przysięgi małżeńskiej: w zdrowiu i chorobie...? A może ma prawo jeszcze próbować szukać szczęścia gdzie indziej? Uważam jednak, że dopóki sami nie znajdziemy się w podobnej sytuacji, nie będziemy w stanie zrozumieć tych rozterek i wątpliwości.

"Sumienie ludzkie, jest czymś skandalicznie wkurzającym. Milczy przez długi czas uśpione albo nieobecne, a kiedy o nim zapomnisz, podnosi swój łeb i patrzy ci prosto w oczy. Zagląda w myśli. I nic nie mówi. Kompletnie nic. A milczenie jest czasem głośniejsze niż strzał z karabinu."

Wiele zdarzeń i sytuacji w tej powieści wywołało we mnie burzę sprzecznych emocji i uczuć. Z jednej strony każdy z nas dba o siebie i swoje potrzeby. Tak, to trzeba jasno powiedzieć: jesteśmy egoistami. Ale z drugiej strony mamy ukazane to, że inni również zasługują na naszą uwagę, pomoc, a czasem nawet pewne wydarzenia wymuszają na nas poświęcenie kosztem naszych własnych pragnień i marzeń.

"Małżeństwo to często mieszanka złudzeń i marzeń, a potem brutalne odarcie z nich."

Książka napisana jest lekkim, przyjemnym w odbiorze stylem z sugestywnymi, trafiającymi w samo sedno spostrzeżeniami. I jeszcze nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o przepięknej okładce, w której z miejsca się zakochałam. Kubek posiada wyczuwalną pod palcami fakturę.

"(Nie)miłość" to powieść niczym gorzka pigułka do przełknięcia i naszym codziennym życiu, rutynie, słabościach, niezrozumieniu. To książka o relacji dwojga ludzi, którzy zapomnieli czym jest prawdziwa miłość. Jeśli jesteście ciekawi, gdzie może przebiegać granica pomiędzy miłością a (nie)miłością - sięgajcie śmiało, zwłaszcza polecam małżeństwom!

Natasza Socha bardzo długo pozostawała dla mnie autorką nieznaną, ale kiedy już rozpoczęłam przygodę z jej książkami to... teraz nie potrafię nie sięgnąć po kolejną powieść :) Autorka zapisała się w mojej świadomości jako artystka, twórczyni dzieł nieprzewidywalnych i nietypowych. I gdy tylko pojawia się informacja o premierze, nie czytam opisu - wiem, że muszę poznać powieść bez względu na wszystko, delektować się nową fabułą nie psując wcześniej zabawy. Czym zaskoczyła mnie Socha w pierwszej części nowego cyklu z przedrostkiem 'nie' w tytule?

Czasami mówi się, że ile ludzi tyle różnych zdań. Ile rodzin, tyle problemów. Każdy człowiek ma jakąś historię... Każdy związek ma wzloty i upadki. Bywa tak, że ludzie rozstają się dwa tygodnie przed ślubem... Bywa, że zdradzają podczas nocy poślubnej. Ale zdarza się też tak, że nagle po dziesięciu latach małżeństwa coś się psuje, kończy. Jakby nagle w życie małżonków wkraczała niemiłość... Co zaczęło ich dzielić?

Cecylia Kosowska ma trzydzieści osiem lat i jest ornitologiem na pół etatu; pozostały czas poświęca trzynastoletniej córce Alicji i rozmowom na randkowym portalu (w ramach procesu naprawiania kobiecości). Od kilku tygodni zastanawia się na istotą swojego małżeństwa z Wiktorem. Kłócą się nawet o to, jak teściowa gryzie warzywa czy puste opakowanie po jogurcie w lodówce, którego on nie wyrzucił... Cela krytycznym okiem patrzy na wspólne lata i ocenia, że ich związek ma "fatalną kreację aktorską, gówniane dialogi i bardzo nudną fabułę." *

Od dawna chciała powiedzieć mężowi, że to nie ma sensu, ale odkładała stwierdzając, że nie teraz, bo wiosna, bo święta... Jednak wreszcie podjęła decyzję - dziś mu powie, że chce rozwodu. Tyle że los miał dla niej inny plan... i właśnie TEGO dnia postawił na jej drodze niezdecydowaną staruszkę, która spowodowała wypadek samochodowy. Plątanina przypadków sprawiła, że Cecylia została zmuszona do poruszania się na wózku inwalidzkim i potrzebowała Wiktora, jego rąk, nóg i siły...

Wiktor Kosowski jest wykładowcą na uczelni i do momentu wypadku żony miał podobne myśli, iż żyją obok siebie i chciałby odejść. Zbierał się w sobie, by wyznać Celi że zakochał się w jednej ze swoich studentek. A że nie są to tylko powłóczyste spojrzenia, ale łączy ich coś więcej, na dodatek dziewczyna naciska, więc Wiktor nie chciałby działać na dwa fronty.

Teraz jednak życie pokrzyżowało mu nieco plany, ustaliło inne priorytety. Niedyspozycja żony zmieniła jego podejście do wielu spraw. Robił wszystko by jej pomóc, szukał sposobów by stanęła na nogi, by mógł spokojnie odejść do innej. Każde z nich musiało zmagać się z nową rzeczywistością, jednocześnie myśląc o rozstaniu. Jednak najpierw Cecylia musi być samowystarczalna, musi radzić sobie z codziennymi czynnościami, dla siebie, dla domu a przede wszystkim dla Alicji. Czy przemeblowanie zawartości kuchennych szafek będzie zaczątkiem do przemeblowań w życiu Kosowskich?

Natasza Socha napisała książkę odrobinę prześmiewczą; potrafi bowiem jak nikt w sposób przewrotny i z sarkazmem wbijać życiowe szpileczki sytuacyjne swoim bohaterom. Nie brakuje ironii, ale i rad, trudności z jakimi zmagają się niepełnosprawni w Polsce, istoty zagubienia, niepewności czy uzależnienia.

Na przykładzie rodziny poddanej ciężkiej próbie pokazała, że miłość polega na obecności drugiego człowieka, na drobiazgach, staraniach, tarciu jabłka czy smarowaniu kremem. Uzmysłowiła czytelnikowi, że czasami nawet da popękanego związku jest nadzieja. A dopóki coś tli się w sercach i umysłach małżonków, dotąd jest szansa na jego odbudowanie. Tylko czy będą mieli na to ochotę? Czy sklejanie i łatanie związku rodziców skończy się dla Ali sukcesem? Co Cecylia i Wiktor wybiorą stojąc na rozdrożu?

Totalnie nietypowa, odbiegająca od wymuskanych i wyłącznie radosnych obyczajówek - typowa powieść dla lubiących odmianę. Gratka dla uwielbiających obserwowanie życia innych oraz dla tych, którym przewidywanie finału sprawia przyjemność - śmiem twierdzić, że w tym wypadku niekoniecznie odgadniecie :) Ale powieść jest warta uwagi, czyta się ją szybko i z zainteresowaniem - ogromnie ją polecam!

Podsumowując - "(Nie) miłość" to powieść-dowód. Dowód na to, że nie zawsze słowo z przedrostkiem 'nie' jest złe. Że życie nie zawsze pozwala nam na osiągnięcie celu, który mieliśmy jeszcze choćby jeden dzień temu... Historia opisująca bałagan myśli, konieczność dążenia do kompromisów czy dokonywania wyborów, ale również pełna frustracji, pretensji, żalu i poczucia niesprawiedliwości. Lekcja o tym, jak rozmawiać ze sprawcą wypadku...Opowieść o przyzwoitości, poczuciu odpowiedzialności, skrobaniu rdzy ze związku oraz współczynniku odczuwania szczęścia.

* N. Socha, "(Nie) miłość", Edipresse Książki, Warszawa 2019, s. 9

recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/

Stare, ale nie „dobre” małżeństwo – można by powiedzieć. Choć bohaterowie powieści mają już jakiś staż mieszkania pod jednym dachem, nie należą do par, które napawają się swoją bliskością. Wręcz przeciwnie. Oboje widzą, że pomiędzy nimi dzieje się coś niedobrego i wcale nie próbują tego ratować. Szukają pociech gdzieś indziej, Dopuszczają się gniewu, zdrady, ale przede wszystkim milczą. Ograniczają się do krótkich komunikatów. A przecież rozmowa, szczera, staje się bazą budowania i podtrzymywania każdego związku. Zwyczajni, zagubieni ludzie – z bagażem wad i zalet, ze słabościami, twardo stąpający po ziemi, dojrzali, a jednak skłonni do popełniania błędów. Na takich bohaterów postawiła autorka powieści, w wyniku czego zbudowała postaci bliskie sercu większości czytelników. Wiarygodni Cecylia i Wiktor być może nie zyskali mojej stuprocentowej sympatii, ale na pewno umiejętnie pobudzili moje emocje.

Akcja zaczyna się momentem kryzysowym małżeństwa bohaterów, ale nie tylko on stanowi główny motyw powieści. W fabułę wkrada się bowiem poważny zwrot akcji, życiowa tragedia, która zdaje się być końcem szans na szczęście. Zdaje się. Bo każdy koniec to także nowe początek. Opowieść o tym, jak łatwo się pogubić, jak prosto zniszczyć coś, co kiedyś wydawało się piękne. Historia o skrajnych uczuciach, wielkich dylematach, poważnych wyborach. Wszystko w granicach normy, bez naginania granic dramy, słodkości czy nierealności. Obraz walki o siebie, o przyszłość, o miłość… a może „niemiłość”? Książka, z której nie tak trudno wyciągnąć rozliczne wnioski i refleksje.

Autorka nie boi się podejmowania ważnych tematów i robi to bazując na dość mocno gorzkiej fabule, której nastrój się jednak nie udziela, wręcz przeciwnie. Chce się więcej, bo gdzieś w zanadrzu czai się poczucie pragnienia wyjścia z tej całej sytuacji, z tego impasu, zaciekawienie finałem losów ludzi, którzy jakby żyli tuż obok nas, za płotem sąsiada. Stąd sądzę, że powieść z pewnością z powodzeniem trafi w gusta wielbicieli dobrych, polskich powieści obyczajowych, książek które angażują, ujmują prostotą, a jednocześnie przynoszą jakieś refleksje. Czym jest „niemiłość” i co przyniesie tragedia bohaterom powieści? O tym powinniście przekonać się sami.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/02/niemiosc-z-toba-i-bez-ciebie-natasza.html

Recenzja przedpremierowa.

Kochani dziś porozmawiamy o miłości. Jednak nie będziemy mówić o stanie, kiedy jako zakochani widzimy świat przez różowe okulary, a w brzuchu czujemy trzepoczące skrzydłami motyle. Wręcz przeciwnie, tym razem za sprawą książki Nataszy Sochy „(Nie) miłość" i jej głównym bohaterom, spojrzymy na uczucie to w o wiele szerszym aspekcie w sytuacji, kiedy coś się kończy, coś się wypala, miłość traci swoje barwy, a pozostaje poczucie moralnego obowiązku i sumienie, które nie daje nam spokoju.

Cecylia i Wiktor są małżeństwem z wieloletnim stażem, którego owocem jest nastoletnia już dziś córka. Kiedy los splótł ich drogi, byli pewni swoich uczuć. Zakochani i szczęśliwi, bardzo szybko się pobrali i chciałoby się powiedzieć, żyli długo i szczęśliwie. Otóż niestety nie. W momencie, kiedy my czytelnicy mamy możliwość obserwacji tego, co dzieje się tu i teraz w ich małżeństwie, doskonale widzimy, że już nie żyją ze sobą i dla siebie, lecz obok siebie. Oboje zbudowali w milczeniu mur, który ich dzieli. Choć są razem, to jednak osobno.

Wielu z nas mogłoby naprawdę pozazdrościć tej dwójce. Mają wszystko, o czym niejeden, może tylko pomarzyć. Status społeczny na wysokim poziomie, satysfakcjonującą pracę, są bardzo dobrze sytuowani materialnie. Tak więc dlaczego oboje marzą o rozwodzie? Dlaczego ona szuka miłości w internecie, on w ramionach atrakcyjnej doktorantki?

Los jednak szykuje dla nich zupełnie inny scenariusz. Jedna chwila wystarczy, by pragnienie wolności trzeba było odłożyć na półkę „musi zaczekać”, bowiem Cecylia ulega wypadkowi samochodowemu, wskutek którego, na kilka miesięcy zostaje przykuta do wózka. Doskonale wie, że niestety bez pomocy męża teraz sobie nie poradzi. Wiktor natomiast czuje się w obowiązku pozostać przy żonie w obliczu tak trudnej sytuacji. Choć oboje wiedzą, że nie chcą dłużej trwać w tym związku, nikt nie mówi tego głośno i nadal grają główne role w swoim prywatnym spektaklu „udawajmy, że jesteśmy rodziną”.

Czy choroba Cecylii, będzie tylko odwlekaniem nieuniknionego końca, czy może nowym początkiem? O tym przekonajcie się, sięgając po książkę.

Pani Natasza Socha podjęła w swojej najnowszej książce bardzo trudny i życiowy temat, z którym niestety za zamkniętymi drzwiami własnych domów zmaga się wiele małżeństw. Podjęła się trudnej roli odarcia miłości z tej otoczki lukru i cukru, z którym to uczucie jest kojarzone. Tym samym skłoniła nas do tego, abyśmy spojrzeli na aspekt związku z zupełnie innej perspektywy. Spójrzmy prawdzie w oczy, życie to nie bajka i prędzej, czy później w każdym związku pojawiają się problemy, przytłaczające nas często obowiązki, wzajemne żale, a nawet pretensje. I nagle nie wiedząc, tak naprawdę, kiedy to się stało, między dwojgiem kochających się kiedyś ludzi wszystko staje się czarno białe. Wyrasta mur milczenia, zaczynamy się unikać. Każde z małżonków buduje swój nowy świat, do którego, to drugie nie ma dostępu.

Jak się przekonacie podczas lektury książki najbardziej skutecznym sposobem na to, by tak się nie stało, jest rozmowa. Wydaje się to takie proste, a jednak jest takie trudne. Z biegiem czasu ludzie w małżeństwie przestają ze sobą rozmawiać. Ich codzienny dialog to suche komunikaty dotyczące najczęściej spraw, które trzeba załatwić, obowiązków domowych, bądź kwestii dotyczących dzieci. Zapominamy o sobie wzajemnie. O komunikowaniu własnych potrzeb, mówieniu o tym, co nas boli, co chcielibyśmy zmienić. Wychodząc z założenia, że w małżeństwie przecież już nie trzeba, przestajemy się starać. A potem zaczynamy się dusić we własnym związku. Narastają przemilczane problemy i nagle uświadamiamy sobie, że z naszej miłości już nic nie zostało.

Lektura książki skłania również czytelnika do refleksji odnośnie rozstania i poczucia obowiązku. Czy kiedy oboje małżonkowie zgodnie chcą się rozstać, a jedno z nich potrzebuje pomocy, na przykład ze względu na chorobę, czy niepełnosprawność to mimo wszystko współmałżonek z racji poczucia obowiązku, powinien trwać przy osobie skazanej na jego pomoc?

A może to wspólne trudne doświadczenie, pozwoli obojgu dostrzec siebie na nowo i da im szansę na to, by spróbować jeszcze raz.

„Sumienie ludzkie, jest czymś skandalicznie wkurzającym, Milczy przez długi czas uśpione albo nieobecne, a kiedy o nim zapomnisz, podnosi swój łeb i patrzy ci prosto w oczy. Zagląda w myśli. I nic nie mówi Kompletnie nic. A milczenie jest czasem głośniejsze niż strzał z karabinu”.

Jak widzicie „(Nie) miłość” to bardzo życiowa i ponadczasowa książka, z której bohaterami wielu z nas może się utożsamić. Autentyczni bohaterowie i ich realne problemy sprawią, że zapewne nie jeden z czytelników odnajdzie w ich historii pierwiastek własnego życia. Przyznaję, że na początku można odnieść wrażenie, że książka jest schematyczna, natomiast po przeczytaniu całości, dochodzimy do wniosku, że to nie schematyczność, a samo życie.

Oczywiście gorąco zachęcam Was do tego, abyście nie tylko przeczytali tę książkę, ale także dobrze przemyśleli wszystko, to co ona ze sobą niesie, jak również wcielili w swoje własne życie przekaz, który w sobie skrywa.

Jestem pewna, że wielbicieli twórczości autorki do sięgnięcia po jej najnowszą książkę przekonywać nie muszę, a tych z Was, którzy jeszcze nie czytaliście, żadnej Jej książki, mam nadzieję, że udało mi się zachęcić do tego, aby to zmienić właśnie dzięki temu tytułowi.

Zapewniam Was, że dzięki bardzo lekkiemu i swobodnemu stylowi pisania, autorki, a także jak zapewne dostrzegliście ważnej tematyce książki, przeczytacie ją w mgnieniu oka na jeden raz, bo uwierzcie mi, nie sposób się od tej książki oderwać.

https://kocieczytanie.blogspot.com/2019/02/przedpremierowo-nie-miosc-natasza-socha.html

"(Nie)miłość" to pełna metafor i refleksji opowieść o małżeństwie, miłości i rutynie, która może zniszczyć związek. Czasem tylko terapia wstrząsowa lub inne zdarzenie losowe jest w stanie otworzyć nam oczy.

Kiedy kończy się miłość? I czy kiedykolwiek może się skończyć? To główne pytanie, które nasuwa mi się do głowy po lekturze tej książki. Dwoje ludzi, Cecylia i Wiktor są małżeństwem od lat, wydawać by się mogło, że znają się jak własną kieszeń, nic nie powinno stać na przeszkodzie do osiągnięcia przez nich szczęścia. A jednak, życie jest przewrotne i czasem daje nam znaki, których nie zauważamy, aż spadnie na nas wielkie nieszczęście. Cecylia szuka swojego szczęścia na portalach randkowych, pragnie miłości, czuć się pożądaną, kochaną i docenioną, zaś on, Wiktor, zdaje się nie zauważać potrzeb żony, a swoje - realizuje z młodą studentką Karoliną. Oboje są winni rozpadu ich małżeństwa i oboje chcą się od siebie uwolnić, jednak kiedy Cecylia w wyniku wypadku samochodowego traci czucie w nogach i jest chwilowo zmuszona poruszać się na wózku inwalidzkim, czuje, że jednak jej uczucie do Wiktora nie wygasło tak, jak ona sądziła. Autorka zgrabnie manewruje losami głównych bohaterów, przedstawiając ich pragnienia, marzenia, wątpliwości i myśli. A my mamy za zadanie samemu domyślić się, czym taka niemiłość jest. Książka jest pełna sprzecznych uczuć i sytuacji. Pokazuje nam jaki destrukcyjny wpływ na związek ma rutyna, gdzie zapominamy o tej drugiej osobie, a skupiamy się tylko i wyłącznie na tym, czego my w danej chwili chcemy. Każdy z nas jest egoistą, czy tego chcemy czy nie, ale należy znaleźć odpowiednią równowagę i czasem zauważać też innych ludzi. W piękny sposób Natasza Socha ukazała prostotę oraz kruchość życia i emocji. Jak w jednej chwili może zmienić się całe nasze życie i hierarchia wartości. Na przykładzie bohaterów, autorka unaocznia nam również nasze słabości, których nie jesteśmy do końca świadomi. Myślę, że tytułowa (nie)miłość, to stan, w którym człowiek nie jest w stanie odejść od kogoś, kogo kiedyś kochał, ani nie widzi możliwości aby z nim dalej żyć. To smutna prawda o naszym życiu, ale jednocześnie niemiłość daje nam nadzieję na to, że można wszystko naprawić. Dzięki komunikacji międzyludzkiej i prawdziwej rozmowie, której w tych czasach zaczyna brakować, da się przetrwać wszelkie miłosne trzęsienia ziemi. Świetna obyczajówka, która pozostawia nas bez jednoznacznej odpowiedzi dotyczącej losów głównych bohaterów. Jestem ciekawa, czy będzie kolejna część historii Cecylii i Wiktora. Mam szczerą nadzieję, że tak!

Lubię proste, nieprzeciągnięte i nieprzerysowane historie, które zostawiają moją głowę pełną myśli i rozważań. Natasza Socha pokazuje nam prawdziwe życie, problemy i trud codzienności. Myślę, że wielu z Was będzie zadowolony z lektury tej powieści.