Odwet. Polski chłopak przeciwko Sowietom 1939-1946

"Dzieło Onga jest jednym z kamieni węgielnych w zakresie problematyki oralności i piśmienności, ujętej w wymiarze antropologicznym i teoretycznoliterackim. Przedstawia podstawową charakterystykę literackiej oralności, rozpatruje znaczenie pisma dla przekształceń świadomości, rolę druku, zmianę kulturowej orientacji ze słyszenia na widzenie. Uwzględnia problematykę narracji, budowy fabuły i postaci w literaturze ustnej i pisanej. Odnosi się do głównych kierunków metodologicznych w literaturoznawstwie dwudziestowiecznym, od strukturalizmu i amerykańskiej Nowej Krytyki, poprzez teorię aktów mowy i jej teoretycznoliterackie konsekwencje po dekonstrukcjonizm. Słowem - prezentuje komplet zagadnień z dziedziny oralności i piśmienności, ta jak zostały one ujęte u p...

Rzadki zapis losów kobiecych w świecie sowieckiego Gułagu. Autorka, aresztowana w Wilnie, w wieku 22 lat skazana na 20 lat robót katorżniczych, przechodzi przez więzienie na Łukiszkach, potem moskiewskie Butyrki i Łubiankę, by trafić do łagru w Workucie. Opisuje kolejne piekielne kręgi życia obozowego, w którym musi wywalczyć swoje miejsce jako kobieta i – mimo wszystko – zdoła przeżyć.

Jacques Le Goff wielki historyk francuski, mediewista, współtwórca sławnej szkoły "Annales", jeden z pionierów antropologii historycznej i historii mentalności. Wszechstronny znawca historii Europy, twórca oryginalnej historii kultury, znakomity pisarz i popularyzator. W książce "Historia i pamięć" Le Goff przedstawia własne idee oraz inne współczesne koncepcje historii. Pisze o teorii historii i historii historii, wpisując ich problematykę w dzieje sporów ideowych i naukowych. Poszukuje ciągłości i podobieństw w przemianach wiedzy historycznej - od starożytności po nowożytność, w całych dziejach cywilizacji. Książka ta wyprzedziła jedną z najważniejszych współczesnych dyskusji - o pamięci i historii. W dyskusji tej nadal uczestniczy i przyczynia się do...

Tadeusz Bukowy, aresztowany przez Sowietów jako szesnastolatek, przechodzi przez kolejne więzienia, kolonię karną dla niepełnoletnich, obozy pracy na Uralu i w Kazachstanie, przymusowe osiedlenia w Kraju Krasnojarskim. W swoich wspomnieniach pokazuje bezwzględny system sowieckich represji i wyniszczającej pracy, trudną codzienność oraz specyficzne stosunki społeczne panujące w więzieniach i obozach. Mimo okrutnego losu, który go spotkał, przez całą dziesięcioletnią tułaczkę w Związku Radzieckim zachował optymizm i wiarę w ludzi.

Tubular Bells Mike Oldfielda została wydana po raz pierwszy 37 lat temu i jest jedną z najważniejszych płyt w historii muzyki. Dzięki umieszczeniu jej fragmentu w ścieżce dźwiękowej Egzorcysty Dzwony rurowe stały się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów muzycznych na świecie, a Oldfield zyskał światową sławę, którą cieszy się do dziś. Tubular Bells to nie tylko reedycja w nowym opakowaniu. Album został w całości na nowo zremasterowany przez samego Oldfielda i ukaże się w kilku wersjach.

To, że nie popełniamy samobójstwa, zależy od tysiąca okoliczności i przypadków. Ale im dłużej zajmuję się ta sprawą, tym większej nabieram pewności, że istnieją sytuacje, w których samobójstwo popełniłby każdy.

Rosyjska rewolucja bolszewicka z 1917 roku otworzyła komunizmowi drogę do Europy. Na obszarach dawnego cesarstwa komuniści oparli swoją władzę na krwawym terrorze, bezprawiu, prześladowaniu religii. Mocarstwa europejskie z powodu wzajemnej nieufności i chęci eksploatowania wyjątkowych bogactw Rosji, nie skoordynowały w samym początku wspólnych wysiłków dla zniszczenia tego ogólnego niebezpieczeństwa. Jednymi z pierwszych ofiar nowej władzy stali się ostatni członkowie dynastii Romanowów – car Mikołaj II, jego żona Aleksandra oraz pięcioro dzieci. Jan Jacyna, będąc przez szereg lat nie tylko widzem, ale i uczestnikiem doniosłych wypadków, które zaszły na terenie Petersburga, opisuje jak doszło do upadku władzy carskiej, analizuje błędy popełniane prze...

Drzewo to barwna podróż przez świat słowiańskich mitów – zapomniany, tajemniczy, ale jakże intrygujący. Nasi przodkowie, jak wszystkie narody, posiadali własną mitologię. Przez stulecia snuli fascynujące opowieści o powstaniu świata, narodzinach człowieka. O postępkach i sporach słowiańskich bogów. Przekazywane z pokolenia na pokolenie mity pomagały zrozumieć zjawiska zachodzące w przyrodzie i miejsce człowieka w otaczającym go świecie. Łukasz Wierzbicki, autor powieści przygodowych dla dzieci i młodzieży, w tym takich bestsellerów, jak Afryka Kazika, Dziadek i niedźwiadek, czy Machiną przez Chiny, sięgnął w swej najnowszej książce po te właśnie najdawniejsze z opowieści, daleko starsze niż legendy o Smoku Wawelskim czy Piaście Kołodzieju. Odtwo...

Kiedy Kevin Taylor dołącza do wziętej, ekskluzywnej firmy prawniczej na Manhattanie, specjalizującej się w prawie karnym spółki John Milton i Wspólnicy, oznacza to dla niego długo wyczekiwaną poprawę losu. Wreszcie może się wraz z żoną cieszyć wszystkimi luksusami, jakich oboje pragnęli — pieniędzmi, limuzyną z szoferem, a nawet olśniewającą siedzibą w strzelistym apartamentowcu w samym sercu Nowego Jorku. Kevin nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że związał się właśnie z podejrzanym, mrocznym stowarzyszeniem… Jego nowy szef, John Milton, z miejsca przydziela mu zapowiadającą się na jedną z najgłośniejszych spraw roku, wręczając mu w tym celu dokumentację sporządzoną jeszcze przed popełnieniem zbrodni. Kevin rzuca się w wir pracy, lecz rychł...

„Pustka” synonimicznie bywa zastępowana szeregiem takich określeń, jak: nicość, próżnia, nieskończoność, pustkowie, nieobecność, niewidzialność, niewyrażalność. Czytelność i zrozumienie kategorii pustki w kulturze europejskiej zasadza się na pewnej grze interpretacyjnej, w której znaczenia pustki tłumaczy się, dopełnia i dopowiada w różnych tekstach kultury, pozostawiając jednak pewien wspólny bagaż wyobrażeń o niej. Tytułowe po-widoki pustki byłyby zatem wypadkową dialogu z kulturowym, ale i indywidualnym rezerwuarem zapamiętanych obrazów pustkowi w ogóle. Namysł nad tymi wcieleniami pustki i analiza ich poszczególnych przypadków staje się tu de facto opowieścią o historii kultury, ze szczególnym uwzględnieniem historii wyobrażeń i wizu...

Isaiah Berlin, jeden z najsłynniejszych historyków idei i filozofów XX wieku, urodził się w 1909 r. w Rydze. Gdy miał sześć lat jego rodzina przeprowadziła się do Petersburga - tam był świadkiem rewolucji lutowej i październikowej. W 1921 r. wraz z rodzicami wyemigrował do Anglii. Kształcił się w St. Paul's School w Londynie i Corpus Christi College w Oksfordzie. Swą karierę akademicką związał z Uniwersytetem Oksfordzkim: był członkiem New College i All Souls College, profesorem teorii politycznej i społecznej, pierwszym prezydentem Wolfson College. W latach 1974-1978 przewodniczył British Academy. Otrzymał liczne nagrody, m.in. Jerusalem Prize i Erasmus Prize. Królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki. Zmarł w 1997 r. w Oksfordzie.

Autorem tej książki jest Jean Améry (właśc. Hans Mayer, 1912–1978), belgijski pisarz urodzony w wiedeńskiej rodzinie żydowskiej. Od 1938 roku żył w Belgii, więziony w czasie wojny w nazistowskich obozach koncentracyjnych, m.in. w Auschwitz. Jako pisarz stał się znany w latach 60. XX wieku, kiedy wrócił do wojennych wspomnień i rozliczeń. Niniejszy esej o samobójstwie z 1976 roku ściśle wiąże się z wcześniejszą o kilka lat książką O starzeniu się (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2018), ponieważ oba te dzieła podejmują temat ostatecznych, można rzec, „finalnych“ faz ludzkiego życia, choć oczywiście samobójstwo nie musi być wynikiem kryzysu na tle starzenia się czy starości. W niniejszym eseju Améry z fenomenologiczną precyzją bada nieuchwytne d...