Parabellum. Tom 2. Horyzont zdarzeń

Dalszy ciąg losów braci Zaniewskich. W tej części akcja zdecydowanie przyspiesza. Staszek i Maria śledzeni przez Niemców próbują przedostać się do Francji. Liczą na to, że tam odnajdą względny spokój i bezpieczeństwo. Z kolei Bronek trafia do niewoli. Wraz z innymi więźniami przewożony jest wgłąb Rosji. W tej części odnajdziemy znacznie więcej dynamiki zdarzeń oraz zwrotów akcji. Moim zdaniem ta część jest lepsza od poprzedniej. Postacie są dobrze poprowadzone, choć chwilami miałam mieszane uczucia co do Marii, której wypowiedzi w kilku momentach mnie irytowały swoją naiwnością. Ogólnie książka na duży plus!

PO DWÓCH STRONACH BARYKADY
Już przy okazji pierwszego tomu miałam okazję przekonać się, że Remigiusz Mróz o dziejach Polski potrafi pisać barwnie, dynamicznie, budując obrazy, które dosłownie wżerają się w wyobraźnię. Nie byłoby tego wszystkiego, gdyby nie znakomita kreacja kilku kluczowych postaci, które swoją zróżnicowaną reakcją i pomysłem na życie w tak trudnych czasach, jakimi była druga wojna światowa, budzą prawdziwe i skrajne emocje. Niewątpliwie nieco mniej tym razem mojego ulubionego Bronka, który mimo to ma okazję znaleźć się w zagrożeniu, podumać o swojej ukochanej, czy przeżyć prawdziwe zaskoczenie. Zwłaszcza pod koniec drugiego tomu. Więcej natomiast Staszka i Marii, którzy swoją odwagą i ryzykiem doprawdy mnie ujęli. Nie udało się im to w pierwszej części, udało natomiast teraz. Pod przykrywką, wcielając się w konkretne role, mkną przed siebie na przekór mrokom wierząc w moc uczucia, które ich połączyło. Obraz miłości, dla której warto ryzykować i kruchości chwili, która z minuty na minutę może przynieść coś zupełnie nowego.

Po drugiej stronie barykady stoi czarna owca tej powieści, Christian Leitner. Oddany wierze w słuszność tez Hitlera, zdolny do bestialskich i przerażających posunięć. Teraz już nie taki idealny, coraz bardziej świadomy tego, że dał się nabrać.

FIKCJA W PRAWDZIE
Autor w genialny sposób pokazuje obraz wojny nie poprzez zapodanie suchych faktów, a poprzez zachowania jednostek. Nie ma wyłącznie dobra i zła. Są ludzie życzliwi w każdym narodzie i ci, którzy zaślepieni pragnieniem wygranej ludźmi po prostu być przestają. W historii przeplatają się wątki fikcyjne, miłość, poszczególne intrygi i walki. Są jednak także te, które miały miejsce naprawdę, poparte dowodami – jak wywózki ludzi, przymusowe wcielanie do Wermachtu, rzeź niewinnych.

EMOCJE I NIEPOKOJĄCE ZAKOŃCZENIE
Historia budzi emocje, tym bardziej, że podobne postacie mogły przecież i na pewno istniały naprawdę. Obraz bohaterstwa, odwagi, ale także niewymownego dramatu, któremu ludzie nie chcieli się poddawać. Od samego początku, aż do ostatniej strony „Horyzont zdarzeń” niesie ze sobą niepewność i element zaskoczenia. To, co rozgrywa się na finiszu po prostu nie pozwala na spokojne odłożenie historii na bok. Koniecznie trzeba sięgnąć po trzecią część i ja na pewno wkrótce tak właśnie zrobię.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/08/parabellum-horyzont-zdarzen-remigiusz.html