Z nienawiści do kobiet

"Z nienawiści do kobiet" jest zbiorem reportarzy napisanych przez Justynę Kopińską, autorkę cenioną, nagradzaną i zmieniającą krajową rzeczywistość. Rozpoczynając od rozmowy z synem Violetty Villas, poprzez pedofilię wśród księży, molestowanie seksualne w wojsku, powolność działań śląskiej policji i prawdopodobnym niedopełnieniu obowiązków, po walkę o normalne życie z perspektywy osoby chorującej na schizofrenię. Na końcu znajduje się wywiad z autorką, z którego dowiadujemy się o jej metodach zbierania informacji, etyce zawodowej, pasji pisania, wartości, którymi się kieruje, jak również o kolejnych planach pisarskich.

Książkę czyta się szybko, pomimo ciężaru poruszanej tematyki. Bardzo doceniam sposób zbierania informacji, bezstronność, otwartość w stosunku do wszystkich bohaterów, nieugiętość, jak również to, że Justyna nie unika tematów tabu i stara się docierać do wszelkich możliwych źródeł. Ogromną moją sympatię wzbudził reportaż na temat chrześcijan LGBT, i rozmowa z założycielką Wiary i Tęczy. Choć sama nie jestem osobą wierzącą, rozumiem jak ważne miejsce w życiu zajmować może wiara, i jak potrzebne są organizacje dające nadzieję na normalne życie w zgodzie z własnymi wartościami.

Nie powiem niczego odkrywczego , bo to ,że Justyna Kopińska jest jedną z najwybitniejszych postaci polskiego reportażu , wiecie i beze mnie.
I nie polecam tej książki do przeczytania – to lektura obowiązkowa.
Bo ?
Bo nie ma sprawiedliwości na świecie. Ksiądz pedofil chodzi wolno po świecie, broniony przez wszelkie instytucje i najlepszych adwokatów, ma nadal na portalach społecznościowych konta i umawia się z dziewczynkami a ofiara boryka się z zabijającą ją traumą, nękana przez psychiatrów, psychologów, z lękami , fobiami , okaleczona psychicznie i fizycznie..

Bo mordercy małżeństwa z Gliwic przez chore procedury policyjne i naciski na wynik i wykrywalność a nie na rzetelną ocenę zdarzeń – tak długo dręczyli okoliczną społeczność aż doszło do kolejnej tragedii…

Bo komendant zakładu karnego z psychozą i fobią jednak z układami wśród psychiatrów i prawników , choć zabił bezbronnego i kalekiego więźnia , dożywa spokojnie lat na wysokiej emeryturze w gronie rodziny i wnuków.

Bo gdy stawia się na świecznikach dawnych oprawców i aparatczyków systemów totalitarnych , prawdziwe ofiary wojny, komunizmu, homofobii czy antysemityzmu dożywają swoich dni w ciszy i zapomnieniu mając często mniej niż 10 zł na życie …

Jak bardzo słabą istotą w naszym kraju jest kobieta? Kolejne systemy ( a ten bardziej niż poprzednie) w trosce o dzieci – wyrzucają nas z rynku pracy, w trosce o katolickie wartości – zamykają w domu przy oprawcy, w imię dbania i pozycję męża – każą siedzieć cicho i znosić swój krzyż porównując do milczącej matki Jezusa. I by szef był zadowolony – masz odwalać gro pracy za połowę pieniędzy , które otrzymałby na twoim miejscu inny mężczyzna….

Skąd ta nienawiść od kobiet , pragnienie skucia jej etyką, moralnością, prawem?
Cykl reportaży inauguruje ukazana oczami syna historia Violetty Villas – nietuzinkowej artystki , tak bardzo walczącej z rutyną i próbami podporządkowania jej , zawłaszczenia przez siermiężną rzeczywistość PRL-u… A przecież śpiewała z Barbarą Streisand, przecież ubierał ją sam Dior….była królową Las Vegas..zmarła samotnie głodzona, zaszczuta, znerwicowana.

I piękny finalny reportaż – wywiad z samą autorką. O tym ,że nie można jej zastraszyć, o tym ,jak przygotowuje się do pisania , skąd tematy, jak wygląda codzienność, co dały jej studia w Londynie, mieszkanie w Kenii , pobyt w Stanach. Jak ważne były dla niej korzenie rodzinne, o relacjach z siostrą.
Cykl reportaży bezcenny. Na półce czeka kolejna część. Nie polecam. Mówię – MUSISZ.

Taka wstrząsająca a jaka potrzebna książka. „Z nienawiści do kobiet” Justyny Kopińskiej to kilka reportaży, które znowu utwierdzają mnie że sprawiedliwości nie ma na świecie. Nie ma. Bo jak wytłumaczyć młodej osobie że ksiądz pedofil chodzi sobie wolno i nadal molestuje dzieci, mimo że skrzywdził i wypaczył umysł dziewczynki? Jak uchronić kobietę, kobiety, które widzą że prokurator wykonuje swoje obowiązki choć dopuszczał się haniebnych rzeczy w stosunku do podwładnych? Jak człowiek który przeżył okrucieństwo wojny światowej, obóz koncentracyjny musi ciągle na nowo przeżywać antysemickie nagonki? I tych reportaży jest w tej książce więcej. Ludzie niszczą ludzi ot tak, dla zabawy. To jest najgorsze. “To właśnie milczenie w obliczu zła sprawia, że jesteśmy martwi, choć żyjemy”. Nie polecam tej książki dla samego faktu. MUSISZ ją przeczytać.