W cieniu magnolii

Anna Płowiec napisała bardzo wzruszająca historię, która porusza czytelnika do głębi, chociaż to jej debiut, który jest niezwykle udany, pozwala mi snuć domysły, co będzie, kiedy autorka się rozkręci? Jakie arcydzieła wyjdą spod smukłych palców uderzających w klawiaturę?

W książce poznajmy dwie Alicje, kobietę z przeszłości, młodzieńczych lat, oraz tą dojrzałą, która swoich wyborów dokonała, posiadającą córkę, za którą tęskni, kiedy rozpoczyna studia we Wrocławiu.

Studentka bibliotekoznawstwa mieszkająca z samotnie wychowującą ją matką w ładnym i ciepłym mieszkaniu w sercu Krakowa, nie narzeka na brak pieniędzy, braki w nauce, czy brak przyjaciół. Najlepszą przyjaciółką jest Danuta, która marzy o swoim mężczyźnie. Matka Alicji jest krawcową, która jednocześnie posiada na własność kilka mieszkań w kamienicy. Ostatnimi czasy otrzymuje od wuja z Ameryki dolary, a także za bardzo dobre wyniki w nauce pobiera stypendium naukowe. Stać ją, więc na zakupy w Peweksie, sklepie, gdzie można było kupić wartościowe rzeczy za dolary.

" Pierwsze miłości i zauroczenia głęboko zapadają w serce, długo się je wspomina, najczęściej z sentymentem, lecz czasami niestety i z bólem".

Pierwsze zauroczenie okazuje się fatalne w skutkach, Leszek, bo tak się nazywa ów amant, wie, jak zaimponować młodziutkiej studentce. Jest interesowny, dlatego traktuje Alicję, jako sponsorkę do częstych imprez, wypadów do kina, nocnych klubów, czy koncertów. Uczucie wydaje się być silne, ponieważ dziewczyna zostaje jego narzeczoną wiążąc z nim górnolotne plany na szczęśliwą przyszłość. Nie wszystko jednak jest tak, jak być powinno. Związek przybiera niezwykle toksyczną formę, przepełniony zazdrością mężczyzna nie jednokrotnie podnosi rękę na Alicję, taki damski bokser, który chciałby podporządkować sobie otaczający go świat, pasożyt żyjący na koszt kobiety, której tak naprawdę nie szanuje. Od takich moje panie powinno się stronić, a nie gotować cieplutkie obiadki pod nosek. Zastraszona kobieta zdawała się być pod jego ogromnym wpływem, czy to ze strachu, dawnej miłości, lub dla świętego spokoju. Nie wiem, jak ona to wszystko znosiła, dusząc się w związku bez przyszłości i perspektyw na coś dobrego.

Wszystko się zmienia, kiedy na drodze kobiety los podsuwa bohaterskiego Janka, który ratuje ją z opresji przed byciem lubieżną nagrodą w grze w pokera. Kto mógłby być na tyle bezczelny, by zaproponować coś takiego? A no, ktoś związany z Leszkiem, skoro ten facet to taki palant, czego można oczekiwać po jego kolegach? No właśnie, niczego normalnego. Janek od razu wpadł jej w oko, kulturalny, szarmancki, iskry lecące od tej dwójki biły po oczach nawet mnie, oddzieloną pryzmatem czasu i stronnicami książki, musiałam założyć swoje zamrożone okulary. Starcie tak różnych dwóch osobowości otwiera naszej bohaterce oczy. Czułość i troskliwość Janka uwydatnia o wiele mocniej wszystkie wady i zaborczość narzeczonego, chociaż bardziej korci mnie by użyć do określenia go zupełnie innych słów. Jak to się potoczy?

„Została sama. W jej uszach nadal dźwięczały słowa "więcej mnie nie zobaczysz". Patrzyła na szybko oddalającą się, wyprostowaną, barczystą sylwetkę. Czuła, że widzi go po raz ostatni, i modliła się, żeby tak nie było.”

Nad zakochanymi zawisła bardzo ciemna chmura zwiastująca kłopoty. Powrót Leszka z zagranicy, a także podróż Janka do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamierzał szukać lepszego życia, przyszłości, którą sobie wymarzył. Tak było zanim na jego drodze stanęła Alicja, co wybierze? Czy Alicja podkuli swoje serce zakopując miłość i stanie na ślubnym kobiercu u boku tego padalca? Tego wam nie zdradzę. Nawet nie spoglądajcie na mnie takimi oczkami, polecam wziąć książkę w dłonie i oddać się tej przyjemności na przestrzeni lat dziewięćdziesiątych.

Wybór, który podjęła Ala z całą pewnością do prostych nie należał. Dwóch mężczyzn, których w jakiś sposób darzy uczuciem, tak skrajnych, różnych, zdołało w sobie rozkochać jedną kobietę. Serce zdaje się być rozerwane, zarówno dla Janka jak i Leszka. Decyzje kobiety poznajemy pod koniec książki stając się poniekąd detektywami, którzy brną w morzu niewiadomych, aby spleść podane wytyczne w całość.

Podobno autorkę do napisania książki zainspirował sen, a postać Alicji jest jej odzwierciedleniem, obie uwielbiają chodzić na spacery z psami, są zafascynowane Hiszpanią. Kobieta przeszła jednak chwile niepewności i załamania, dzięki temu, że się nie poddała mamy okazję zachwycać się historią Alicji i Janka. I bardzo dobrze! Książkę czyta się lekko i przyjemnie, im dłużej trwa ten proces tym bardziej wciąga czytelnika w swój klimat. Autorka maluje słowem w sposób dojrzały i bogaty literacko, w opisach Krakowa idzie się zakochać, a kiedy przymknęłam oczy, ponownie kroczyłam alejkami uniwersyteckiego miasta bogatego w kulturę i zabytki. Polecam książkę tym z Was, którzy lubią coś lekkiego i zaskakującego, obyczajówkę z miłością w tle. Warto jest walczyć o uczucie, nawet, jeśli wszystko staje nam na drodze do jej spełnienia. Anna Płowiec pozwala nam wierzyć, że ta pierwsza prawdziwa miłość jest nieskończona.

http://bjcdobryfilmijeszczelepszaksiazka.blogspot.com/

Już wspominałam, że chętnie sięgam po debiuty jak również lubię, gdy akcja książki toczy się w teraźniejszości i przeszłości. Dokładnie tak jak w powieści Anny Płowiec "W cieniu magnolii". Książka kusi śliczną okładką i szczerze przyznaję, że przeczytałam ją w jedno niedzielne popołudnie. Czym mnie tak ujęła?

Bibliotekarka Alicja wiedzie spokojne życie samotnie, udziela korepetycji z hiszpańskiego i czeka na przyjazdy córki studiującej we Wrocławiu. Spotyka się z przyjaciółką Danką i myśli, że już nic ciekawego ją w życiu nie spotka. Pewnego dnia do jej drzwi puka Janek i ...przeszłość.

Od tego momentu akcja przenosi się do czasów gdy Alicja i Danka studiowały bibliotekoznawstwo oraz prowadziły studencki tryb życia. Wtedy to Ala poznała Leszka, który zupełnie zawrócił jej w głowie, choć wszyscy dookoła ostrzegali ja przed nim. Czemu? Ponieważ był bardzo nerwowy, zazdrosny i żerował na pieniądzach Ali. No dobrze miał jedną zaletę. Był świetny w łóżku. Jednak czy to wystarczy, aby stworzyć rodzinę? Ala myślała, że tak. Do momentu, w którym poznała Janka. Wtedy świat obrócił się o 180 stopni pokazując czym naprawdę może być prawdziwa miłość. Niestety los nie pozwolił im być razem. Czy teraz, po tylu latach odnajdą się? Czy dawna miłość ma szansę na nowo się odrodzić?

Tematyka niby banalna i już nie raz opisywana. Tymczasem autorka stworzyła historię, którą czyta się przyjemnie i bez cienia znudzenia. Zalety to: lekkie pióro, dobrze wykreowane postacie, oddany klimat lat 90 - tych oraz poruszana tematyka. W tej powieści obyczajowej bowiem, przeczytamy o manipulacji, zazdrości, omotaniu, nawet przemocy, ale także sile miłości i przyjaźni. Cały wachlarz uczuć i emocji.

Debiut bardzo obiecujący! Czekam na kolejne książki Anny Płowiec.

http://zyje-bo-czytam.blogspot.com/2018/05/anna-powiec-w-cieniu-magnolii.html

Dawno nie czytałam żadnego debiutu a powieść Anny Płowiec skusiła mnie magicznie brzmiącym tytułem "W cieniu magnolii" oraz postacią tajemniczej dziewczyny na okładce. Czy historia osadzona w Krakowie lat dziewięćdziesiątych i pokazująca rozdarte młodzieńcze serce zawładnęła moim?

Alicja mieszka w kamienicy przy ulicy Grodzkiej w Krakowie wraz z córką Kasią oraz psem Borysem. Pracuje w bibliotece szkolnej a dorabia do skromnej pensji udzielając lekcji hiszpańskiego. Jej poukładany i od lat spokojny świat burzy jeden dzwonek do drzwi... Niespodziewane odwiedziny Janka, z którym nie widziała się od ponad dwudziestu lat, wywołują dawno uśpione wspomnienia. Chłopak wyjechał po studiach do pracy w Chicago a teraz wrócił, by projektować ogród gdzieś pod Krakowem. Ale czy to jedyny powód? Dlaczego odwiedził Alę? Czy miał w tym swój cel?

A teraz autorka przenosi nas w czasie... cofniemy się do chwili, gdy Alicja i Janek byli studentami, choć początkowo w tej historii to nawet nie wiedzieli o swoim istnieniu... Poznali się podczas gry w pokera kilku podpitych młodzieńców, gdzie stawką były jej względy. Ala już wtedy miała chłopaka - Leszka, człowieka niezwykle porywczego, skąpego, prostackiego i traktującego ją jak swoją własność. Czy była z nim szczęśliwa i jak to się stało, że spokojna dziewczyna znalazła się w tak toksycznym związku?

Anna Płowiec doskonale odnalazła się w rzeczywistości lat dziewięćdziesiątych, świecie bez telefonów komórkowych, lecz ze spisami lokatorów i książkami telefonicznymi. Niezwykle szczegółowo scharakteryzowała swoich bohaterów, dzięki czemu czytelnik może bez przeszkód obdarzyć sympatią lub antypatią. Męskie postacie zostały ujęte kontrastowo - naprzeciw zaborczego i przepełnionego gniewem Leszka stanął czuły, opiekuńczy i troskliwy Janek... Niestety los nie zawsze popycha nas w ręce właściwego punktu przeznaczenia... Czasami będąc w związku rozmyślamy o tym, że życie jest bez sensu, gdyż darzymy uczuciem kogoś innego. Czy jeśli ktoś faktycznie jest sobie przeznaczony to prędzej czy później spotka się z ukochaną osobą?

Do męskiego duetu brakuje nam już tylko obiektu westchnień, czyli Alicji. Nie powiem, żeby to była moja ulubiona bohaterka, ale tacy ludzie zdarzają się w życiu... Często denerwowało mnie jej zachowanie - nie mówiła prawdy, kluczyła i ukrywała swoje uczucia a finalnie zrezygnowała z miłości - zastraszona czy głupia? Ona właściwie nie żyła a tkwiła w swoim życiu, jak porcelanowa lalka, którą ktoś postawił na scenie zabawkowego teatrzyku. Nie chciała słuchać dobrych rad przyjaciółki, ani głosu własnego serca. Nie umiała zrezygnować z tego, co czyniło ją nieszczęśliwą... Czy teraz - po latach - jest nadzieja na powrót do tamtych lat? Czy jeszcze zaiskrzy?

"O miłość trzeba walczyć do samego końca." *

Debiutująca pisarka stworzyła naprawdę ciekawą powieść osadzoną w 'moim' Krakowie. Nie brakuje w niej oryginalnych postaci i trudnych tematów - samotne rodzicielstwo, chora na stawy matka (bardzo bliski mi wątek), niepełnosprawność dziecka, utrata bliskiej osoby, wykorzystywanie innych, zaborczość oraz dowód na to, do czego prowadzą niedomówienia i brak otwartości. Są wprawdzie drobnostki, które zaliczyłabym na poczet minusów lektury, jednak ogólny bilans jest niezwykle pozytywny, pomimo opisów i upartej Alicji, która nie potrafiła odseparować się od toksycznego związku. Płowiec pokazała życie bohaterów z dwóch perspektyw - teraźniejszej i z czasów, gdy uczucia dopiero się rodziły pod pachnącym krzewem magnolii...

Podsumowując - "W cieniu magnolii" to bardzo dobry debiut! Idealna historia na Dzień Matki, gdyż pokazuje miłość i troskę rodzicielki, docenia samotne wychowywanie dziecka i niejednokrotne poświęcenia. Jest to powieść o chorej zazdrości, nieszczęśliwej miłości, tragicznych konsekwencjach, uciekaniu przed odpowiedzialnością oraz pogrzebanych marzeniach. Chwilami niezwykle trudna, ale potrzebna. Smutna, raniąca, uderzająca we wrażliwców, ale intrygująca i oryginalnie pokazująca życiowe rozterki.

* A. Płowiec, "W cieniu magnolii", Wyd. Między słowami, Kraków 2018, s. 170

recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/

Na kartach powieści poznajemy losy Alicji i Janka, którzy jako młodzi studenci poznają się zupełnie przypadkowo. Ona zaręczona z innym- przystojnym i pociągającym ale niezwykle porywczym Leszkiem. On z planami wyjazdu do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu lepszego życia. Ich życie w jednej chwili diametralnie się zmienia. Młodzi zakochują się w sobie. Alicja staje przed niezwykle trudnym wyborem tracąc Janka na 20 lat. Dojrzała już kobietę Jan odwiedza po latach. Okazuje się,że oboje są wolni i nadal coś do siebie czują. Historia trzymająca w napięciu, w piękny sposób pokazująca burzliwe uczucia najpierw młodych, później już dojrzałych ludzi. Książka warta uwagi, pozostawiająca ciekawość jak dalej potoczą się losy tych dwojga.

Literatura obyczajowa jest bardzo kapryśna, ciężko zainteresować czytelnika, ponieważ wybór jest duży a poziom zróżnicowany. Na szczęście wyłowiłam debiut Anny Płowiec z morza nowości i to był udany połów. Anna Płowiec wciąga czytelnika w historię Ali, tak skutecznie, że ani się obejrzy a już kończy. Czytelnik ma możliwość obserwowania ewoluowania głównej bohaterki, jej rozterek uczuciowych, z barwnymi komentarzami jej przyjaciółki Danusi. Przy okazji wielu niewiadomych Ala odkrywa tajemnice swojej rodziny. Kogo wybierze? Czy zaborczego Leszka czy tajemniczego Janka? Warto przeczytać, żeby się dowiedzieć!

Młodość jest czasem spontanicznych decyzji, gonitwy myśli w głowie, próbowania życia, które czasem mogą rzutować na naszą przyszłość. W biegu za marzeniami, ideałami lub ucieczką przed zbyt nieprawdopodobnym szczęściem zdarza się nam palić za sobą mosty, zatrzaskiwać drzwi z nadzieją, że nie będzie już od tego odwrotu. Kiedy po latach okazuje się jednak, że przeszłość powraca w najmniej spodziewanym momencie w postaci osoby przypadkowo spotkanej na ulicy lub telefonu od dawnego znajomego, świat może wywrócić się do góry nogami. Doświadczyła również tego Alicja, która w młodości przeżyła wielu zrywów serca i której w okresie dojrzałym wydawało się, że wszystko już w życiu przeżyła. Tymczasem okazało się, że jedyna prawdziwa Miłość z przeszłości nie pozostała za spalonym mostem, a wręcz na nowo stała się Miłością z okresu teraźniejszego. Książka „W cieniu magnolii” Anny Połowiec przekonuje czytelnika, że przeszłość może rzucić cień na przyszłość, może powrócić wtedy, gdy się tego nie spodziewamy, a jeśli się kogoś kocha, ten ktoś nigdy nie znika.

Kraków, lata 90. Główna bohaterka - Alicja jest osobą bardzo samotną. Jej mąż oraz matka już zmarli, natomiast córka wyjechała do innego miasta na studia. Czy w życiu samotnej, dojrzałej kobiety coś może się zmienić?

Przed laty kobieta związała się z niewłaściwym mężczyzną. Jej serce rozdarte było pomiędzy dwóch mężczyzn, jednak nie była świadoma, iż konsekwencje swoich wyborów będzie odczuwała jeszcze przez wiele lat. Nie była w stanie oprzeć się czarowi, jaki rzucił na nią przystojny Leszek. Nie spodziewała się jednak, że w jej życiu pojawi się cichy i skromny chłopak z małej miejscowości, jakim był Janek. Mimo, że byli w sobie zakochani, z powodu ich strachu drogi im się rozeszły. Minęły lata, każde poszło w swoją stronę. Czy kobieta zapomniała o swojej prawdziwej, młodzieńczej miłości? Czy wykorzysta drugą szansę, jaką daje jej los?

Debiut literacki Anny Płowiec to piękna opowieść o miłości, ale nie tylko. Książka wciąga czytelnika już od pierwszych słów. No i ta okładka, jest cudowna! Serdecznie polecam!

W cieniu Magnolii

Anna Płowiec

W cieniu Magnolii to opowieść o miłości, uczuciach i zagubieniu. Alicja jest już dojrzałą kobietą, niestety bardzo samotną. Mąż zginął w wypadku, matka zmarła. Pozostała jej tylko córka, która wyjechała na studia, więc w domu bywa bardzo rzadko. Jest jeszcze przyjaciółka Danusia, która trwa przy niej od studenckich czasów.

Alicja pozostała sama ze zranionym sercem i wspomnieniami niespełnionej, młodzieńczej miłości. Wraca wspomnieniami do tych wydarzeń sprzed laty, kiedy związała się z niewłaściwym mężczyzną. Bardzo zaborczym i łasym na jej finanse. To właśnie on był przyczyną niespełnionej miłości. Zastraszył swoją ówczesną narzeczoną, która sparaliżowana strachem nie mogła walczyć o prawdziwe uczucie. Janek skromny chłopak ze wsi zawładną jej sercem swoim stylem bycia, opiekuńczością i czułością. Oboje w sobie zakochani, niestety żadne z nich nie zawalczyło o swoje uczucia. Ich drogi się rozeszły. Każdy poszedł w swoją stronę, tylko czy serce zapomniało o tym uczuciu? Czy da się wyprzeć ze swojego serca prawdziwą miłość? Janek wraca do kraju po 20 latach, jak zachowa się Alicja? Czy ich miłość ulotniła się z biegiem czasu czy nadal w nich drzemie? Czy niedopowiedzenia i brak odwagi do podjęcia inicjatywy nie sprawi, że ich drogi rozejdą się już ostatecznie? Czy może wykorzystają drugą szansę, którą daje im los? Wiele pytań, dużo niewiadomych. Wszystko po to by zaciekawić was i zachęcić do przeczytania tej pozycji.

Powieść Anny Płowiec czyta się przyjemnie. Z miłą chęcią do niej wracałam i przewracałam kolejne kartki z ciekawością dalszych losów bohaterów. Polecam ją każdemu kto lubi czytać o miłości i problemach z nią związanych. O dobrych i złych emocjach.

Debiutancka powieść Anny Płowiec przyciągnęła moją uwagę piękną okładką. Nasycone kolory, zjawiskowa dziewczyna i tytuł wypisany artystyczną czcionką sprawiły, że zechciałam dowiedzieć się o czym jest ta książka. Gdy z tyłu okładki przeczytałam, że akcja rozgrywa się częściowo w latach 90. byłam kupiona. Jako że urodziłam się w roku 1986, okres ten wspominam z rozrzewnieniem, było to przecież moje dzieciństwo.

Bohaterką książki jest śliczna młoda studentka Alicja. Dziewczyna tkwi w związku z zaborczym typem, który ją wykorzystuje i żyje za jej pieniądze. Pewnego wieczoru Alicja poznaje Janka, który wydaje się być zupełnym przeciwieństwem jej narzeczonego Leszka. Janek to bardzo spokojny, dobry i opiekuńczy chłopak. Gdy ścieżki tych dwojga się przecinają, świat jaki dotąd znała Ala gdzieś ginie. Rzeczywistość nagle wygląda zupełnie inaczej, dziewczyna dostrzega, że jej związek to niezdrowa relacja, która z pewnością nie doprowadzi jej do szczęśliwego zakończenia. Nie wie jeszcze, że wybory których wtedy dokona i decyzje, które podejmie, będą miały skutki, które ona i wiele bliskich jej osób będzie odczuwać jeszcze przez wiele lat. Jak zakończy się ta historia? Czy Alicja doczeka się happy endu?

Książki debiutantów mają to do siebie, że podchodzi się do nich ostrożniej niż do powieści znanych autorów. Sięgając po debiutancki utwór ryzykujemy, że trafimy na totalny niewypał, jednak bywa i tak, że odkrywamy coś, czego lekturę będziemy wspominać tygodniami. Do której kategorii zaliczyłabym „ W cieniu magnolii?”

Przyznaję, że początkowe strony nie zachęciły mnie do lektury. Irytowała mnie postać Alicji, coś zgrzytało w języku, jakim jest napisana powieść. W którymś momencie nawet pomyślałam, by odłożyć niedoczytaną książkę na półkę. Bardzo się cieszę, że jednak tego nie zrobiłam! Gdy przebrnęłam przez pierwsze sto stron, dalej poszło gładko. Akcja powieści niesamowicie mnie wciągnęła, pokochałam Janka i z całej siły zaczęłam mu kibicować. Przywykłam też do języka autorki i lektura powieści stała się dla mnie bardzo przyjemna, nawet nie zauważyłam kiedy przeczytałam ostatnie zdanie i z pustką w sercu musiałam zamknąć książkę. Żal było rozstawać się z tą piękną historią i z cudownym męskim bohaterem, jakim był Janek.

O ile męska postać w powieści mnie zachwyciła i sprawiła, że zamarzyłam, by taki ktoś istniał naprawdę, tak Alicja irytowała mnie od początku do końca. Jest to bohaterka niezdolna do podejmowania racjonalnych decyzji, pozbawiona siły charakteru, a przez życie udaje jej się iść tylko z pomocą przyjaciółki i rodziny. Alicja często zastanawia się, co w danej sytuacji pomyślałaby sobie jej mama, jest od niej w dziwny sposób uzależniona, tak jakby miała pięć lat, a nie była dorosłą studentką. Wiem, że gdybym poznała ją w realnym życiu, nie polubiłabym jej, a jej brak zdecydowania również w rzeczywistości byłby dla mnie trudny do zniesienia.

„W cieniu magnolii” to książka wyjątkowa. Polska literatura kobieca od kilku lat jest mało różnorodna i mocno schematyczna, nie ma w niej zaskoczeń, za to często jest tona cukru i nieżyciowe sytuacje. Anna Płowiec wniosła na księgarniane półki coś nowego. Jej opowieść to codzienność. Życie na kartach „W cieniu magnolii” potrafi dokopać. Nie ma tu dramatów rodem z telenoweli, które miałyby „kupić” czytelnika, jest po prostu proza dnia codziennego, plany, które nie zawsze uda się zrealizować, rozczarowania, złamane serca. Jest tutaj też mnóstwo nadziei na lepsze jutro, ciepło i dojrzała miłość. „W cieniu magnolii” to z pewnością nie jest bajka, jednak jej lektura daje więcej satysfakcji i przyjemności niż przeczytanie niejednej baśni. To odsłona literatury kobiecej, po którą chcę sięgać i liczę na to, że Anna Płowiec pozwoli mi jeszcze cieszyć się nią w kolejnych powieściach swojego autorstwa. Bardzo serdecznie Wam polecam!

W mojej ocenie warto przeczytać książkę „W cieniu magnolii”ze względu na różnorodność aspektów, które porusza: pierwsze zauroczenia, przyjaźń, cierpienie, stratę. Akcja książki rozgrywa się przede wszystkim w Krakowie oraz jego okolicach i przeplata się pomiędzy teraźniejszością, a przeszłością głównej bohaterki Alicji. Jedno przypadkowe spotkanie stało się początkiem wielu sytuacji, które w całości dostarczają czytelnikowi wielu emocji i niespodziewanych zwrotów akcji. Aby nie zabierać czytelnikom przyjemności czytania – nie zdradzę więcej szczegółów – tylko polecę ją jako ciekawą pozycję w literaturze.

Główną bohaterką powieści została młoda dziewczyna, wrażliwa, poukładana, choć ślepo wierząca w piękno niedoskonałego uczucia, jakby wyobraźnią dopracowywała zaistniałe, wyraźne braki. Życzliwa i raczej jakże daleka od chęci sprawienia komuś przykrości, zostaje postawiona przed trudnym wyborem, którego ceną okaże się nie tylko jej szczęście. I tutaj na pierwszym planie pojawia się lubiany i przyciągający spojrzenia Leszek, który niestety ma swoje za uszami oraz spokojny Janek, niewyróżniający się z tłumu, za to skrywający swoje piękno wewnątrz i dzielący się nim wtedy, kiedy wszyscy inni zawodzą. Nie przerysowała swoich bohaterów autorka, a nadała im indywidualnych cech, które konsekwentnie pociągnięte budują spójne i wiarygodne postaci. Na pewno się nie zawiodłam.

Choć głównym wątkiem powieści jest oczywiście młodzieńcze uczucie, a właściwie jego dwa zupełnie różniące się od siebie oblicza, to nie jest parząca namiętnością historia, w której młodzież skupia się wyłącznie na łóżkowych harcach. Autorka skomponowała pełną wrażliwości, etapowo rozwijającą się pieśń niezakłóconej wulgarnością miłości, w którą naprawdę przyjemnie jest się wsłuchać. Trudne wybory, naiwna wiara w dobre intencje i ludzie stojący u progu dorosłości, mający dokonać decyzji rzutujących na ich całą przyszłość. Książka uświadamia, że czasami warto ochłonąć i spojrzeć na swoje życie z kilku perspektyw, na trzeźwo, nie ufając wyłącznie płonnym nadziejom.

W tle piękny Kraków, zapach magnolii otaczających ławkę i stający się punktem zapalnym kot. Przebiegłam przez całą historię szybko, poruszona poziomem twórczości, w której nie ma śladu nieporadnego debiutu. Myślę, że fanki Doroty Gąsiorowskiej, Moniki A. Oleksa czy chociażby Katarzyny Michalak powinny zmierzyć się z tym, co ma do zaoferowania Anna Płowiec. A ja wierzę w to, że autorka dopiero się rozkręca.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/05/w-cieniu-magnolii-anna-powiec-w.html#more

Niegdyś przypadkowa gra w karty zupełnie zmieniła bieg życia Alicji – studentki bibliotekoznawstwa z Krakowa. W końcu nikt nie spodziewał się, że ni stąd ni zowąd do jej życia wkroczy Janek i wywróci wszystko do góry nogami. O niezrealizowanym uczuciu z lat 90 w otoczeniu krakowskich kamieniczek i w rytmie hejnału wygrywanego z wieży Kościoła Mariackiego…

Dawno nie czytałam żadnej powieści obyczajowej, żadnego romansu ani niczego podobnego. Do sięgnięcia po debiut Anny Płowiec zachęciło mnie miejsce akcji. Cała fabuła rozgrywa się bowiem nie gdzie indziej, jak w Krakowie, do którego mam ogromny sentyment. I muszę przyznać, że to niesamowite uczucie czytać o miejscach dobrze mi znanych, o ulicach, które świetnie kojarzę, a dzięki autorce mam ochotę jeszcze nie raz odwiedzić!

„Jak już się znajdzie kogoś, z kim człowiek dobrze się czuję na sto procent, i temu komuś na tobie zależy, to warto zaryzykować i walczyć o takie uczucie, nawet jeśli są jakieś przeszkody.”

W książce bardzo spodobał mi się opis bohaterów – wszyscy wydają się żywi i „z rumieńcami”. Pisarce udało się stworzyć postaci z krwi i kości, które, owszem, mają wady, ale za to są prawdziwi, co naprawdę doceniam. Może i kreacja głównej postaci – Alicji nie spodobała mi się aż tak bardzo, ale mówi się „trudno”. Chyba po prostu za bardzo przyzwyczaiłam się do silnych, mocnych i pełnych odwagi bohaterek, które nie boją się ryzykować w imię tego, co dla nich ważne. Jak się więc domyślacie, Ala i jej zachowanie szczególnie mnie irytowało, ale cóż – nie każdy musi być herosem. (Skoro nawet ja nim nie jestem.) Tak samo chwilami miałam dość sentymentalizmu w tej powieści, dość nadmiaru uczuć i emocji, dość zastanawiania się, opisywania stanów emocjonalnych.. zamiast prawdziwej akcji. Ale jej poszukać muszę w innych gatunkach. Jeśli zaś chodzi o styl pisarski pani Anny, to absolutnie nie mam się do czego przyczepić. Książkę dosłownie połknęłam w dwa dni pomimo wcale nie tak krótkich rozdziałów i opisów miasta.

„W cieniu magnolii” to urokliwe i dosyć ckliwe połączenie romansu i powieści obyczajowej, które nie każdemu przypadnie do gustu. Polecam miłośniczkom Krakowa oraz historii miłosnych rozgrywających się na tle Wawelu.

www.carolinelivre.pl

Zanim zapoznałam, się z losami głównych bohaterów książki pt. '' W cieniu magnolii'' autorstwa Pani Anny Płowiec zaczerpnęłam wiedzy na temat pomysłu na napisanie debiutancką powieść, która przykuła moją uwagę. Pani Anna wyjaśnia, w bardzo dokładny sposób w podziękowaniach znajdujących się na 375 stronie książki co skłoniło ją do napisania tej oto książki, a przy tym spełnienia marzenia jej życia. Spodobało mi się to, z jaką dokładną precyzją wyjaśniła jak powstała ta książka, warsztaty pisarskie, w których miała możliwość uczestniczenia. Autorka nie zapomina wspomnieć o Panu Marku Karwal, Pani Marii Kabat, pani Krystynie Bezubik, Agnieszce Chybowskiej, Małgorzacie Głogowskiej, Romanie Sobocińskim, Marii Kuli, mąż, córka oraz Czytelnicy, którym składa hołd wdzięczności za to, że zechcieli przeczytać tę książkę. Otóż Pani Anna posiada lekkie, literackie pióro, dzięki któremu Czytelnik będzie, zadowolony czytając, od początku do samego końca losy głównej bohaterki- Alicji. Wiele cech wspólnych można zauważyć u Alicji, jak i Pani Anny: czytanie książek, wspólne rozmowy z córką Kasią, picie dobrej kawy. Najbardziej mnie zaskoczyło w tej niezwykłej powieści to, że autorka doskonale dobiera słowa oraz w sposób subtelny prowadzi dialogi ze swoimi bohaterami. Alicja jest główną bohaterką, która jest zaskakiwana, lubi wspomnienia- rozdział-II. Akcja powieści toczy się w Krakowie. Miastu bliskiemu wielu z nas bywającym w nim. Janek, kolejny bohater to mężczyzna ciepły, wrażliwy, opiekuńczy, lubi swoją pasję, ale nigdy nie ukrywał swoich uczuć do Alicji. Szczęście bywa przeważnie ulotne i tak było i w tym przypadku. Jedynie zawsze wierna Alicji pozostała, Danusia przyjaciółka, lekko szalona, ale o dobrym sercu. Posiadała, plany na życie alternatywne jak to mówiła. Niestety dzięki Leszkowi narzeczonemu Alicji, który lubił mieć władzę nad wszystkim, co go otacza, życie Alicji uległo zmianie. Przypadkowe spotkania po latach są czasem powodem do przemyśleń nad własnym życiem i zastanowić czy ono mogłoby potoczyć się inaczej lub zmienić je tak, aby czuć się bezpiecznie i szczęśliwe było. Z Alicją mogę się zaprzyjaźnić, gdyż podobnie tak jak ja kocha pracę z książkami, pracę z dziećmi, spotkania z ciekawymi autorami książek. Konstruktywne zbudowanie postaci każdego z bohaterów powoduje to, że Czytelnik zaprzyjaźnić może, a właściwie dokonać wyboru z kim by wybrał się na kawę. Książka składa się z dziewięciu rozdziałów, dzięki którym mogliśmy przyjrzeć się znajomym miejscom, zapachom kwiatów magnolii oraz wspomnień bohaterów młodzieńczych lat. Czy Alicja wróci do jeszcze do opiekuńczego, pełnego humoru Janka po 20 latach? Uważam, że jest to jeden z lepszych debiutów czytanych przeze mnie. Wspaniała podróż do spełnienia marzeń pisarskich, które można spełnić, jeśli tylko ma się dobry pomysł, a zakończenie Czytelnik dopisze sobie sam. Gratuluje udanego debiutu pisarskiego Pani Annie Płowiec roku 2018. Polecam przeczytać tę książkę.

To był miły czas spędzony z książką Anny Płowiec.Polubiłam bohaterkę od pierwszego rozdziału, ponieważ wiele nas łączy. Jesteśmy w podobnym wieku, mieszkamy w tym samym mieście. I zazdroszczę jej pracy w bibliotece. Dlatego z ciekawością śledziłam jej losy. Czy pójdzie za głosem serca i znajdzie szczęście? Chcecie się dowiedzieć-zapraszam do lektury.

„W cieniu magnolii” Anny Płowiec to powieść porywająca czytelnika do urokliwego Krakowa za czasów pewexu, która w sposób lekki i wciągający opowiada o miłosnych perypetiach Alicji. Dziewczyna stoi przed trudnym wyborem pomiędzy dwoma mężczyznami i widzi właściwie tylko to, co sama chce zobaczyć, dlatego ogromną rolę odgrywa również Danka – koleżanka ze studiów, najlepsza przyjaciółka, ale przede wszystkim osoba trzeźwo patrząca na sprawy sercowe Ali.

Fabuła wydaje się banalna, nudna i przewidywalna, jednak potrafi wciągnąć i robi w to szalenie wyrafinowany sposób… nie sposób się połapać, iż jest to powieść debiutancka. Autorka postarała się na każdej możliwej płaszczyźnie – wykreowała mocnych bohaterów, zrównoważyła opisy i akcję, dostarczyła wielu emocji – a lekkość jej pióra jest zaskakująca! Po skończeniu książki byłam bardzo niepocieszona, ponieważ nie ma kolejnego tomu… jeden z lepszych debiutów!

Jak bardzo może odmienić się czyjeś życie za sprawą niewinnej gry w pokera przekonała się główna bohaterka powieści Anny Płowiec „W cieniu magnolii”, Alicja, która mieszkając w samym centrum Krakowa, w starej kamienicy pewnego dnia wpuszcza do swego domu dwóch znajomych i jednego obcego chłopaka. Mając już narzeczonego, Alicja jednak coraz więcej myśli poświęca Jankowi. Przyznam się szczerze, że ciężko było mi zacząć, gdyż autorka najpierw koncentruje się na obecnych czasach, później przeskakuje w przeszłość i kolejny rozdział to jeszcze jedna podróż w przeszłość. Na szczęście, wszystko się normuje i historia nabiera tempa, nabiera barw i staje się jedną z tych powieści, które mogą dawać pewną nadzieję. Nadzieję, na co? Nie mogę zdradzić, bo musiałabym sporo ujawnić, ale we mnie wywołała pewne emocje, które sprawiły, że dłuższą chwilę zastanawiałam się nad własnym postępowaniem, własnymi uczuciami i jednym słowem postawiłam brać byka za rogi.

Choć to powieść obyczajowa to ma w sobie też coś wiosennego, lekkiego jak powiew wiatru, kiedy w naturze kwitną bzy i magnolie, czytało mi się ją bardzo przyjemnie i szybko a przede wszystkim przekazała mi, żeby nie rezygnować z uczucia, nieważne jakie trudności pojawią się na drodze.

Przenieśmy się do Krakowa. Lata 90. Alicja to młoda, piękna kobieta, która wiedze typowo studenckie życie. Chociaż początkowo broni się przed miłością, wreszcie wiąże się z poznanym w klubie przystojnym Leszkiem. Związek ten jest pełen wzlotów i upadków, ale jedno jest pewne - wymaga od dziewczyny wielu poświęceń. Kiedy pewnego dnia w jej życiu pojawia się spokojny Jan, jej świat nabiera barw. Po raz pierwszy Alicja czuje się naprawdę kochana i przede wszystkim bezpieczna.

Niestety, gdy w grę wchodzi miłość, nie da się grać na dwa fronty. Kogo wybierze Ala? Posłucha serca, czy rozumu? Jedno jest pewne, skutki swojej decyzji będzie odczuwać przez lata.

Na pierwszy rzut oka, ta historia wydaje się wręcz... banalna. Naprawdę. Sami musicie przyznać, że do tej pory, zarówno na polskim, jak i zagranicznym rynku wydawniczym ukazało się wiele powieści o wielkiej miłości, i wierze, że wreszcie nadejdzie dzień, w którym dwie bratnie dusze mimo przeciwności losu w końcu będą razem. Na pęczki jest powieści o nadziei na lepszą przyszłość pomimo podjęcia wielu złych decyzji. Dlaczego więc ta opowieść miałaby się wśród nich wyróżniać?

Wierzcie mi lub nie, ale w tej powieści jest jakaś niesamowita magia. Nie bez znaczenia jest ten cudowny, wszechobecny zapach magnolii, która pobudza zmysły, wprowadza w błogi nastrój i... rozbudza apetyt na więcej! To wszystko sprawia, że nie chce się opuszczać tamtego świata. Świata Alicji.

Zanim sięgnięcie po tę książkę (bo wierze, że tak będzie) chcę poruszyć tutaj jeszcze jedną kwestię. Jak już wiecie, "W cieniu magnolii" to debiut. A wiadomo, że z tymi bywa różnie. Są lepsze, są gorsze. Są takie, które mimo wszystko nie powinny ujrzeć światła dziennego (przynajmniej nie w takim, jakim to zrobiły) i są takie, jak pierwsze dzieło Anny Płowiec - niczym nieróżniące się od powieści doświadczonych autorów, którzy już mają mocno ugruntowaną pozycję na rynku wydawniczym i po których książki czytelnicy sięgają niemal w ciemno.

Na pewno do takiego efektu przyczyniły się wszelkie warsztaty, w których autorka tej książki wzięła udział (przeczytacie o nich w podziękowaniach) i dojrzałość. Tak, tak. Dojrzałość i odpowiednia chwila.

Kiedy czytałam tę powieść, czułam, że tam nie ma przypadku. Wszystko było dokładnie przemyślane i skrupulatnie skonstruowane tak, aby wciągnąć czytelnika w ten inny świat. Pani Anna udowodniła tym, że cierpliwość popłaca ; że lepiej poczekać rok, czy dwa, ale wkroczyć na arenę z przytupem.

Dla mnie dzień spędzony w Krakowie u boku Alicji (dla mnie to był dzień, dla Alicji dwadzieścia lat 😉) był niesamowitym, pachnącym doświadczeniem.

Byłam świadkiem wielkiej miłości, rozczarowania i cierpienia. Spacerowałam ulicami miasta, przyglądałam się ludziom, jadłam najlepszą pizzę pod słońcem, wreszcie niemal o zachodzie słońca za bezcen kupowałam kwiaty na krakowskim kleparzu. A potem siadałam na ławce, w cieniu magnolii, by rozkoszować się pięknem życia. Cieszę się, że dzięki autorce ta chwila nadal trwa...

Dołączycie?

Piękna opowieść, idealna na nadchodzące letnie czytanie. Pomimo, że to powieść obyczajowa, dosyć lekka, to wciąga i ciekawi od pierwszych stron. Akcja toczy się w dwóch wymiarach czasowych-teraz (kiedy bohaterka-Alicja-po latach spotyka swoją dawną miłość) i w latach 90-tych (kiedy ta miłość się narodziła). To książka, która daje chwile zwątpienia, ale też ogromną nadzieję. Chwilami smuci, wzrusza, czasami też bawi do łez (Danusia lekiem na całe zło). W tle cudowny Kraków. I oczywiście pies! Też cudowny! Polecam

"W cieniu magnolii" to opowieść o trudnych wyborach i skomplikowanych relacjach między ludźmi. To także historia, o tym jak brak odwagi potrafi diametralnie zmienić nasze życie.

Całą powieść Anny Płowiec czytało się szybko, lekko i przyjemnie. Nie jest to jednak historia wyszukana - owszem, wciąga już od pierwszej strony, a dość wartka akcja i przemyślane retrospekcje wraz z opisem Krakowa nadają całości klimatu.

Lektura raczej dla mniej wymagających czytelników, którzy lubią oczywiste, przewidywalne zakończenia. W całości troszkę razi lekka nieporadność głównej bohaterki, ale widać taki był zamysł pisarki na tę postać.

Książkę polecam, bo to przyjemna i niewymagająca pozycja do przerobienia przez jeden wieczór, momentami wzruszająca i z zachowanym klimatem romantyzmu i wiary w siłę miłości. Nie jest to jednak, moim zdaniem, powieść wyszukana i nieoczywista, raczej schematyczna.

Anna Płowiec w swojej debiutanckiej powieści przedstawia historię Alicji i Jana, która rozpoczęła się w cieniu tytułowej magnolii. Fabuła została osadzona w latach 90. wokół krakowskich kamienic Starego Rynku. Podczas spotkania towarzyskiego, młoda studentka poznaje małomównego Jana. Nieśmiałe spojrzenia, pozorne gesty i nieco figlarna nagroda, powodują, że pamięć o tym spotkaniu pozostanie głęboko ukryta we wspomnieniach obojga.

Dwie dekady później dochodzi do kolejnego spotkania młodych z czytelnikiem. Autorka zgrabnie żongluje wspomnieniami, retrospekcjami i emocjami bohaterów. Poznajemy ich wybory, podjęte decyzje i konsekwencje, które nakreśliły taką, a nie inną relację między nimi.

Powieść Anny Płowiec zmusza do refleksji nad kondycją własnego życia. Nad zastanowieniem się, czy to gdzie obecnie się znajdujemy, jest tym miejscem, którym sobie wyobrażaliśmy na początku naszej dorosłości. Jednocześnie stawia pytanie o to, czy jesteśmy szczęśliwi z ludźmi, z którymi wspólnie żyjemy.

„W cieniu magnolii” to poruszająca historia o sile miłości. Książkę przeczytałam w jeden wieczór. Nie mogłam się oderwać, losy Alicji zaintrygowały mnie i wzruszyły – zarówno wtedy, gdy była młodą dziewczyną, jak i później, kiedy stała się już dojrzałą kobietą. Jest w tej opowieści coś pięknego, jakiś magiczny nastrój, nadzieja na lepsze jutro i pozytywne przesłanie. Sprawia, że człowiek się uśmiecha. Dziękuję za to autorce i z niecierpliwością czekam na kolejną książkę. Polecam!