99 dni lata

Molly wraca do rodzinnego miasteczka po rocznej ucieczce. Wyprowadziła się z dnia na dzień po tym, gdy na jaw wyszła jej zdrada. Ukrywała ona ten fakt przez ponad rok przed swoim chłopakiem, Patrickiem, burza rozpętała się po tym, gdy jej matka opisała całą historię w swojej książce. Molly czeka trzy miesiące pobytu w miasteczku, gdzie każdy zna każdego, a ona jest personą non grata. Jak sobie poradzi? Czy uda jej się odzyskać dawną miłość i odbudować relacje z przyjaciółmi?

Książka pisana jest w formie pamiętnika, zapisków najważniejszych wydarzeń z danego dnia. Główna bohaterka bywa irytująca, a nawet denerwująca, ale wcale nie jest, moim zdaniem, takim potworem, za jakiego została uznana. Książka dobrze pokazuje to, jak bardzo nielogiczne są uczucia, jak łatwo się w nich zagubić, samemu czy samej nie wiedząc na czym nam zależy, jak łatwo jest uzależnić się od drugiej osoby, i jak ciężko wyjść z takiej relacji, jak również to, że prawda zawsze wychodzi na jaw. Dużo elementów jednak wzbudziło mój niesmak, sam wstęp "Ta książka jest dla dziewczyn", stereotypy, język z ograniczonym słownictwem, masą powtórzeń, "wacek", brak kontaktu z ludźmi jako powód własnej edukacji, obrzydzenie do nagości, nawet tej nieseksualnej, Niestety z jedną rzeczą muszę się zgodzić, w małych miasteczkach czy na wsiach wszyscy wiedzą wszystko o wszystkich, a wieści rozchodzą się lotem błyskawicy, to smutne, ale jakże prawdziwe. Najbardziej jednak zraziłam się do matki Molly, bo która matka zdradzi tajemnicę własnej córki by samej osiągnąć sukces jej kosztem?...

Sama książka jest dla mnie gorzej niż średnia, choć pewnie znajdą się osoby którym przypadnie do gustu. Czy polecam? Jeśli chcecie poznać rzeczywistość małych miejscowości, tak, w innym wypadku, raczej nie.

TŁUM WROGÓW

Dostrzegacie już pierwszy absurd tej sytuacji? Bohaterka nagrabiła sobie w pewnej rodzinie wywołując niezdrową relację pomiędzy braćmi. Była z jednym, spała z drugim, w wyniku czego została znienawidzona przez …WSZYTSKICH mieszkańców wioski. Obrzucanie jej domu jajami, niewybredne napisy, w których jednoznacznie nazywana jest zdzirą. Naprawdę? Tak reagują na sensację okoliczni ludzie? Sama pochodzę z wioski i wiem, jak szybko rozchodzą się niektóre informacje i jak za plecami potrafią obgadać człowieka inni. Ale taki hejt? Niemożliwe. To zatem moje pierwsze zastrzeżenie podważające wiarygodność tej powieści. Naciągany i sztuczny problem, który w zestawieniu z rzeczywistością wypada blado.

PARADA DZIWAKÓW

Teraz kolej na całą paradę dziwacznych bohaterów. Gotowi? Zaczynamy! Molly jest jak chorągiewka na wietrze. Będąc z Patrickiem, wskakuje do łóżka Gabeowi. Jest z Gabem, czuje palącą zazdrość widząc swojego eks w ramionach innej. I uwaga, w towarzystwie i jednego i drugiego miewa ten wyjątkowy stan absolutnego zakochania. Gdzie tutaj logika? No ale w zasadzie czemu się dziwić. Molly bywa niezrównoważona po matce. W końcu która rodzicielka pisze książkę o swojej córce, obnażając w niej całą prawdę dotyczącą jej trójkąta miłosnego. Wspominając w dodatku, że to historia autentyczna. Patologia, sprytnie ukryta pod okładką bestsellera. I na deser zostali Patrick i Gabe. Oboje zapatrzeni wyłącznie we własne uczucia, zapaleni w rywalizacji i raczej nieliczący się z tym, co myśli Molly. Są naciągane problemy? Są? Pojawiają się szurnięci bohaterowie? Pojawiają. Czegoś chcieć więcej w książce skrajnie niekonsekwentnej? Coś by się jeszcze znalazło, ale nie będę szukać na siłę.

OD STRONY TECHNICZNEJ

Od strony technicznej autorka wychodzi z ciekawym pomysłem podzielenia książki na krótkie rozdziały, przy czym na każdy z nich przypada jeden z dziewięćdziesięciu dziewięciu dni tytułowego lata. Akcja rozpoczyna się od momentu, kiedy główna bohaterka powraca do domu po pobycie w szkole z internatem, toteż nie wszystkie wątki dotyczące jej przeszłości zostają od razu podane na tacy. Chwilami brakowało mi tutaj dopowiedzenia w niektórych sytuacjach kończących się wraz z danym dniem, ale nie będę się tego wybitnie czepiać. Ogólnie autorka ma całkiem niezły lekki styl i mam wrażenie, że gdyby dopracowała swój pomysł kontrastując go z rzeczywistością, mogłaby stworzyć coś dobrego. Tymczasem wyszła lektura bardzo przeciętna.

PODSUMOWANIE

Młodzieżówka z wieloma niedociągnięciami. Z ciekawą okładką, interesującym streszczeniem, niestety także z jednym z tych książkowych trójkątów miłosnych, które potrafią uczynić więcej szkód, niż pożytku. Marne tło, choć absolutnie dobry finał, chyba najbardziej logiczny w tej całej nieźle pokręconej historii. Raczej nie będę Wam polecać, bo i sama oczekiwałam czegoś bardziej angażującego. Tymczasem otrzymałam powieść bzdurną, nieniosącą żądnego przekazu (nie żebym oczekiwała wielkich morałów od literatury tego gatunku) i niespójną. Czy sięgnę jeszcze po jakieś książki tej autorki? Czas pokaże. Póki co mam jej jednak dość.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

Zakochanym zawsze wydaje się, że ich pierwsza miłość będzie trwała wiecznie, zwłaszcza taka zbudowana na fundamencie wieloletniej przyjaźni. Tymczasem wystarczy jeden błąd, jedno kłamstwo, by to, co pozornie trwałe rozpadło się jak domek z kart. Molly i Patrick przyjaźnili się od kołyski, a ich związek wszystkim wydawał się naturalny, oczywisty i wręcz sielankowy. Kiedy jednak na horyzoncie pojawiły się pierwsze poważniejsze problemy, wszystko zaczęło się psuć. Nieporozumienia narastały, a Molly i Patrick zaczęli się od siebie coraz bardziej oddalać. Wtedy właśnie, w krytycznym momencie na drodze Molly stanął Gabe, starszy brat Patricka. To była tylko chwila zapomnienia, ale odcisnęła piętno na całej trójce bohaterów.

Jedna noc sprawiła, że Molly stała się miasteczkowym wyrzutkiem. Wszyscy jej nienawidzili i gardzili nią za to jak skrzywdziła Patricka. Nie mogąc znieść drwin i okrutnego zachowania mieszkańców miasteczka, dziewczyna postanowiła uciec i ostatnią klasę liceum spędziła w odległej szkole z internatem. Teraz jednak nadeszło lato. Ostatnie przed rozpoczęciem studiów. Lato, które Molly musi spędzić w rodzinnym domu, wśród dawnych wrogów, ale i nowych przyjaciół. Lato, podczas którego znów będzie musiała skonfrontować się z Patrickiem i Gabem, ale przede wszystkim ze swoim sercem.

Fabuła „99 dni lata”, skupia się na motywie zdrady i jej konsekwencji, ale w trakcie lektury dosyć szybko poszczególne elementy przestają do siebie pasować. Molly podjęła co prawda bardzo pochopną decyzję, ale nienawiść całego miasteczka, była moim zdaniem nieuzasadniona. Sama zdrada w zasadzie nie powinna być nawet tak nazwana, bo kiedy do niej doszło Molly i Patrick nie byli już razem. Pomijając wszystko, dziwi mnie postawa Patricka, którego żal do głównej bohaterki był dla mnie nie do końca zrozumiały, biorąc pod uwagę jego wiedzę na temat tego, co wydarzyło się miedzy Molly a jego bratem. Sama Molly również mnie rozczarowała swoją postawą. Zagubiona we własnych uczuciach dziewczyna, mota się w dziwną relację z braćmi i nie potrafiąc z niej wybrnąć, całkowicie odwraca kota ogonem i zamiast odważnie zmierzyć się z konsekwencjami, odsuwa winę od siebie.

Najciekawszy (a zarazem najbardziej szokujący) fabule był dla mnie sam motyw ujawnienia tajemnicy Molly. Matka głównej bohaterki jest pisarką i w swoim najnowszym bestsellerze ujawniła zawiłą relację córki i dwóch chłopców z sąsiedztwa. Nie mogłam powstrzymać oburzenia tym wątkiem, dosłownie gotowałam się ze złości za każdym razem kiedy matka Molly pojawiała się na pierwszym planie. Sprzedanie historii swojego dziecka, ze zmienionymi imionami, to jedno, ale czytając o wywiadach, w których ochoczo opowiadała o tym, co ją zainspirowało, byłam autentycznie w szoku. Co ciekawe, wspomniana autorka zdaje się nie mieć w ogóle wyrzutów sumienia i na wykrzyczane przez Molly „zniszczyłaś mi życie”, odpowiada po prostu „przecież jestem pisarką”…

O CZYM? „99 dni lata”, to wakacyjna opowieść o skomplikowanym miłosnym trójkącie, zawiłych rodzinnych relacjach i przyjaźni, którą trzeba pielęgnować, by mogła przetrwać. To książka o tym, że niektóre błędy są niewybaczalne i nawet danie drugiej szansy nie wymaże wspomnień i nie wróci zaufania. Nie jest to książka idealna, zagubieni w uczuciach bohaterowie, ich trójkąt miłosny i lekkomyślność potrafiły zadziałać na nerwy, a zakończenie nie było tak satysfakcjonujące jak oczekiwałam. Mimo wszystko mogę polecić Wam „99 dni lata” jako lekką opowieść idealną na wakacyjną podróż. Pierwszoosobowa narracja, prowadzona w formie pamiętnika, niezbyt rozbudowane opisy i prosty język mogą okazać się atutami, jeśli szukacie czegoś przyjemnego, ale niezbyt wymagającego.

Molly wraca do rodzinnego miasteczka na wakacje. Nie jest to dla niej nic przyjemnego, ponieważ jej matka napisała książkę o jej życiu i największym błędzie jaki popełniła. Dziewczyna zdradziła swojego chłopaka z jego bratem. Teraz będzie musiała stawić czoła swojej przeszłości i ponieść konsekwencje swoich czynów. Tylko jak ludzie zareagują na jej powrót? Jak będą zachowywać się bracia wobec niej? Czy złamane serca da się posklejać?

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Szczerze mówiąc, spodziewałam się, że ta książka sprawi, że łzy będą lecieć mi ciurkiem. Zapowiadał to opis i początek powieści. Tylko czy dostałam to, czego oczekiwałam?

Dwóch braci, jedna dziewczyna i trzy złamane serca. Te zdanie najlepiej opisuje charakter tej powieści. Książka skupia się przede wszystkim, na relacjach między bohaterami. Molly jest tą główną pokrzywdzoną, ponieważ zabawiała się z dwoma najlepszymi chłopakami w mieście, a po ukazaniu się powieści jej matki, zaraz opuściła miasto i przeniosła się do szkoły z internatem. Teraz czas znieść wszystkie docinki i oskarżenia mieszkańców.

I zostając wśród bohaterów, to może coś o nich opowiem. Molly jakoś średnio przypadła mi do gustu. Na początku naprawdę jej współczułam i sama zastanawiałam się, co ja bym zrobiła na jej miejscu. Jednak im bardziej powieść się rozwija, tym bardziej mnie irytowała. Była bardzo niezdecydowana i robiła rzeczy tylu "nie powinnam, ale chce", a potem użalała się, dlaczego tak postąpiła. Co do braci to byli naprawdę ciekawi i autorka bardzo skupiła się na tym, by byli bardzo od siebie różni. Patrick to taki outsider, ukrywający się przed światem i wolący spędzać czas i samotności lub najbliższą osobą, niż w tłumie. Za to Gabe to dusza towarzystwa! Najbardziej lubiany, najbardziej popularny i ogólnie wszystko z przedrostkiem naj. Po skończeniu książki, mogę z ręką na sercu powiedzieć, że jestem #teamgabe. Patrick mnie denerwował tym, że działał na dwa fronty i zachowywał się bardzo egoistycznie.

Książkę czyta się niesamowicie szybko. Jeden rozdział to jeden dzień, przez co znacznie to ułatwia jej przeczytanie. Autorka ma lekkie pióro, dialogi też są całkiem niezłe. Chociaż końcówka niczego nie wyjaśnia. Kurde, czekałam do samego końca i zachodziłam w głowę, jak to się wszystko skończy. Autorka za to, poszła po najmniejszej linii oporu i pozostawiła czytelnika z milionem pytań!

Także podsumowując, 99 dni lata to typowo letnia książka. Czyta się to szybko i przyjemnie. Da się ją przeczytać w jedno popołudnie. Spędzicie z nią kilka godzin, których nie będziecie żałować, chociaż Końcówka może Was trochę zirytować. Także ja jak najbardziej polecam, zwłaszcza teraz, w te gorące upały!

Molly była niegdyś częścią rodziny Donnellych. Przyjaźniła się z Patrickiem i Julią i byli wręcz nierozłączni. Sytuacja skomplikowała się, gdy dziewczyna uwikłała się w dwuznaczną sytuację z drugim bratem, Gabe'm, czego oczywiście nie ujawnili. Wszystko zostałoby tajemnicą, gdyby nie książka, którą wydała mama Molly i która była inspirowana życiem uczuciowym córki. Afera doprowadziła do skłócenia rodziny, a Molly szykanowano na każdym kroku. W efekcie dziewczyna przeniosła się do innego miejsca i tam przez rok pozostała w ukryciu. Jednak rok szkolny w internacie szybko minął i na wakacje zmuszona była wrócić do domu. Nie jest jej łatwo stawić czoła mieszkańcom i trawiącym ją demonom, siłę daje jej tylko myśl o wyjechaniu na studia już najbliższej jesieni.

Powieść opowiada o tytułowych 99 dniach lata, to w tym czasie Molly zmaga się z przeszłością, ponosi konsekwencje swoich czynów i znów spotyka Gabe'a i Patricka. Cała historia skupia się na poczynaniach i skomplikowanych uczuciach Molly. Dziewczyna znów wchodzi z relacje z braćmi, którzy niczego jej nie ułatwiają, ponieważ prowadzą dziwną rywalizację. Ponadto mam wrażenie, że nastolatka zachowuje się, jakby miała rozdwojenie jaźni. Można by to tłumaczyć młodym wiekiem i hormonami, ale ona po raz drugi powtarza swoje błędy. Wchodzenie do tej samej rzeki nigdy nie kończy się dobrze i tak jest i tym razem. Molly wplątuje się w trójkąt miłosny, który w zasadzie stanowi główny temat powieści. Nie przypadło mi to do gustu, ponieważ tego typu historie są oklepane i nudne. Dziewczyna jest niezdecydowana i rozchwiana emocjonalnie, jest w związku z jednym bratem, a za chwilę całuje się z tym drugim. Momentami odnosiłam wrażenie, że w pełni zasłużyła na przyszytą jej łatkę łatwej dziewczyny. Jedyne co mi się tak naprawdę podobało to to, że rozdziały zostały podzielone na dni, co przypominało mi trochę prowadzenie dziennika. Ponadto taka forma sprawiała, że powieść czytało się bardzo szybko, ale czy przyjemnie?

"99 dni lata" to raczej rozczarowanie niż odkrycie. Autorka wybrała utarte schematy, przez co jej powieść nie wywarła na mnie pozytywnego wrażenia, a kreacja głównych bohaterów momentami wywoływała ból głowy. Sądzę, że tę historię zdecydowanie możecie sobie odpuścić i nic na tym nie stracicie.

„Ojciec zawsze mi powtarzał, że ludzie będą mnie oceniać. Będą zakładać, jaki jestem po jednym zdarzeniu. I zmówią się przeciwko mnie”.

Źródło: „Trzynaście powodów sezon 2”

Molly i Patrick byli jak papużki nierozłączki. Znali się od urodzenia. Molly przyjaźniła się z siostrą chłopaka. Można by rzecz, że była częścią rodziny Donnellych. Jednak pewnego dnia po kłótni, między nią a Partckiem, sprawy przybrały nieco nieoczekiwany obrót. Molly uwikłała się w pewną dwuznaczną sytuację z jego bratem – Gabem. Przez długi czas skrywali ten sekret. Jednak jak to w życiu bywa sprawa ujrzała światło dzienne, a jej życie zamieniło się w koszmar. Przez tę historię Molly przeniosła się do szkoły poza miejscem zamieszkania.

Gdy rozpoczyna się opowieść nasza główna bohaterka Molly wraca do domu, na lato, po roku spędzonym w szkole z internatem. Od jesieni ma zacząć studia i nowe życie. Powrót nie jest dla niej jednak łatwy gdyż, będzie musiała zmierzyć się z przeszłością i całym miasteczkiem, które przypięło jej łatkę.

„Ludzie oceniają dziewczyny po wyglądzie, historiach, które o nich słyszą…Przypinają im łatki.”

Źródło: „Trzynaście powodów sezon 2”

„99 dni lata” to tak naprawdę książka dla każdego. Doskonała na letni relaks ze względu na to, że czyta się ją niezmiernie szybko dzięki krótkim rozdziałom, które sprawiają, że fabuła nabiera tempa. Jednak, co najważniejsze nie łapiemy zadyszki. Autorka tak skonstruowała swoją książkę by przyspieszać i zwalniać akcję, co daje czytelnikowi chwilę wytchnienia, zastanowienia i oceny sytuacji. Pozycja ta trochę swoją formą przypomina mi pamiętnik, choć tak de facto nim nie jest.

Jeśli chodzi o kreację bohaterów to powiem Wam szczerze, że miałam mieszane uczucia, co do Molly. Na początku jej mocno współczułam, później kibicowałam, następnie mnie irytowała, po czym wróciłam do pierwotnego wrażenia. Miłość i wszystkie związane z nią wzloty i upadki to nie jest łatwy temat, szczególnie, gdy chodzi o trójkąt. Zawsze szuka się najlepszego rozwiązania. Lecz można się sparzyć, a osoby, które dobrze znamy mogą okazać się inne niż przypuszczaliśmy. Do tego, gdy jest się nastolatką jest to mieszanka prawie wybuchowa, biorą pod uwagę ilość hormonów fruwających w powietrzu. Rodzinna Donnellych również nie ułatwia jej zadania. Co do męskiej części tej rodziny, to również mam do nich wiele zastrzeżeń, choć przyznam szczerze, że jednemu kibicowałam. U chłopaków dominowała duma, uraza, chęć rywalizacji. Jednak nie do końca wszyscy mieli na uwadze uczucia Molly, lecz swoje własne.

Autorka w doskonały sposób uchwyciła kilka dość istotnych spraw z życia tych nastolatków. Zawód miłosny i zdrada, to coś, co rządzi światem młodego człowieka. Do tego dość skomplikowana relacja Molly z jej mamą, dzięki której, tak naprawdę, cała sprawa z Gabem ujrzała światło dzienne. Przerażało mnie tylko jedno jak wszyscy „przyjaciele” dziewczyny łatwo odwrócili się od niej, obarczając tylko ją o całe zło tego świata i przyklejając jej łatkę. Nikt z jej znajomych nie zastanawiał się, że tak naprawdę do tanga zawsze trzeba dwojga.

Reasumując. Książka idealna na letnie wieczory. Bardzo przyjemna w odbiorze. Z całą pewnością sięgnę jeszcze po pozycje tej autorki.

Lekka, zabawna, idealna na lato książka,niczym historie Kasie West. W książce możemy spodziewać się trójkątu miłosnego z niebanalnym rozwiązaniem. Historia sama w sobie urzekła mnie i naprawdę mogę ją wam polecić na wakacje.

Jestem świeżo po lekturze „99 dni lata” i jestem zachwycona tą pozycją. Według mnie jest idealna na zbliżające się wielkimi krokami lato. To historia jednej dziewczyny, dwóch chłopaków i trzech złamanych serc. Myślę, że mimo iż książka należy do literatury młodzieżowej, spodoba się również starszym czytelniczkom. Ja w każdym razie dałam się bez reszty wciągnąć.

Molly jest nastolatką, która całe życie spędza z rodziną Donnellych. Jest jak przyszywana siostra Patricka, Gaba i Julii. W pewnym momencie między nią a Patrickiem rozkwita miłość, którą bohaterka niszczy, zdradzając go z jego starszym bratem. Tajemnica długo nie wychodzi na jaw, jest skrzętnie skrywana do czasu, aż jej mama postanawia napisać książkę na podstawie jej wyznania. Całe miasto dowiaduje się o tej sytuacji, a życie Molly zamienia się w koszmar. Prócz miłości, traci również przyjaciół, dlatego też ostatni rok liceum, spędza w szkole z internatem. Gdy wraca na wakacje, przychodzi jej zmierzyć się otoczeniem, co wcale nie jest łatwe.

Wszyscy doskonale wiemy, jak wygląda nastoletnie życie. Któż z nas nie przeżył zawodu miłosnego lub nie stanął przed trudnym wyborem. Kiedy w organizmie buzują hormony i jest się zawieszonym między dzieciństwem a dorosłością wszystko wydaje się trudne oraz skomplikowane. Molly kocha dwóch chłopaków jednocześnie, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że są oni braćmi. Momentami jej zachowanie wydaje mi się podłe, niedorzeczne, infantylne. Nie podobało mi się to, że tak naprawdę wodzi ich obu za nos, ale po pewnym czasie starałam się wczuć w jej sytuację. Nie robiła tego celowo, nie potrafiła po prostu wybrać. Ja miałam swojego faworyta, ale nie zdradzę Wam, którego z nich darzyłam większą sympatią.

Zakończenie nie zaskoczyło mnie, ale podobało mi się. Myślę, że gdybym była na miejscu bohaterki, to moje życie potoczyłoby się tak samo. Co do stylu autorki nie mam zarzutów, książkę czytało mi się lekko i przyjemnie. Nie ma w niej rozwlekłych opisów, akcja równomiernie mknie do przodu, parę razy obraca się o sto osiemdziesiąt stopni, opisy nie są nudne i żmudne, wręcz przeciwnie, ograniczają się do przemyśleń głównej bohaterki, a nie do przydługich opisów krajobrazów. Muszę przyznać, że podobał mi się sposób, w jaki autorka opisywała zbliżenia, spotkania bohaterów. Idzie się przy tej powieści porządnie rozmarzyć.

Bardzo polecam Wam tę pozycję, gdyż czasem w życiu potrzebujemy odskoczni od codziennych zmartwień oraz obowiązków i nie zawsze musimy sięgać po literaturę ciężką, wymagającą skupienia. Czasami warto po prostu odpocząć przy lekturze lekkiej, niezobowiązującej książki, jaką niewątpliwie jest „99 dni lata”.