Opis od wydawcy
Genezyp Kapen, zwany Zypciem, syn barona browarnika, tuż po maturze wpada w oszałamiający wir wydarzeń. Śmierć despotycznego ojca i rozwiązłość matki, szereg dziwacznych znajomości, eksperymenty seksualne i zbliżająca się wojna szybko prowadzą go do dorosłości, małżeństwa, morderstwa, służby wojskowej i wielu rozterek psychologicznych, artystycznych, egzystencjalnych i politycznych.
Barwnym tłem zmagań Zypcia jest gargantuiczna political fiction: Polska jest otoczona republikami bolszewickimi, w Rosji zwyciężyli biali, by zaraz ulec potędze bezdusznych Chińczyków. W atmosferze przygniatającej schyłkowości wpływy zdobywa demoniczny, nieodgadniony Mąż Opatrznościowy – krzywonogi Generał-Kwatermistrz Kocmołuchowicz. Po bitwie, wzorowanej na rewolucji bolszewickiej, Polska zostaje opanowana przez armię chińskich komunistów pod wodzą Murti Binga. Jego wysłannicy rozdają pigułki dawamesk B2, które odbierają zdolność myślenia i mentalnego oporu.
„Nienasycenie” uważane jest za najlepszą powieść Witkiewicza. Przedstawiona w nim wizja zniewolenia Polski przez komunistów może być uznana za proroczą, a Czesław Miłosz poświęcił pierwszy rozdział „Zniewolonego umysłu” pigułce dawamesk B2 i jej wpływowi na twórców sztuki socrealistycznej.
Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939) – polski malarz, fotografik, pisarz, dramaturg i filozof. Urodził się w Warszawie jako syn malarza, pisarza i architekta Stanisława Witkiewicza herbu Nieczuja oraz Marii z Pietrzkiewiczów herbu Ostoja, nauczycielki muzyki. W 1890 roku, z powodu choroby Stanisława Witkiewicza (ojca), rodzina przeniosła się do Zakopanego. W 1905 roku Witkiewicz rozpoczął studia w krakowskiej ASP. Poglądy na sztukę wyraził w szkicach: „Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia” (1919), „Szkice estetyczne” (1922), „Teatr. Wstęp do teorii Czystej Formy w teatrze” (1923). Autor dramatów, w których posługując się groteską, parodią i czarnym humorem, ukazywał dekadenckie tendencje i zagrożenia cywilizacyjne świata w katastroficznym świetle. Uważany za jednego z prekursorów teatru absurdu w Europie.
Michał Breitenwald – aktor teatralny, filmowy i serialowy. Występował w ponad dziesięciu teatrach w różnych miastach Polski; obecnie można go zobaczyć w Teatrze Polonia w Warszawie. Miłośnicy seriali mogą kojarzyć go z „Samego życia”, „Kasi i Tomka”, „Kryminalnych”, „Skorumpowanych”, „Czasu honoru”, „Prawa Agaty”, „Ojca Mateusza” czy „Komisarza Alexa”.