„Barbara Woźniak” – książki

Książka laureatki II edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO. Szymon Kowalski, wykładowca akademicki prowadzący zajęcia z etyki dla przyszłych lekarzy, na polecenie przełożonej przygotowuje fakultet poświęcony medycynie III Rzeszy. Z początkiem roku akademickiego przeprowadza się do rodzinnego miasta, Tarnowa, by zająć się ojcem chorującym na alzheimera. Henryk jeszcze żyje, ale już go nie ma, a w każdym razie jest go z dnia na dzień coraz mniej – blaknie niczym liczby z obrazów Romana Opałki. Pochwyceni przez Barbarę Woźniak w intertekstualną sieć, czytamy wraz z głównym bohaterem jej powieści Foucaulta i Sontag, Dagermana i Lavant, a jednocześnie towarzyszymy mu w nieoczywistej pracy żałoby, słuchając Cohena i Świetlickiego. Jakkolwiek byśmy się starali, pytań dręczących Szymona nie da się zlekceważyć: co mają ze sobą wspólnego nowoczesna ideologia biopolityczna i pozycja pacjenta we współczesności? I czy wszyscy – mimowolnie, rządzeni przez dyskurs – jesteśmy Baumanowskimi ogrodnikami plewiącymi chwasty w trosce o zdrowie publiczne? „Najpierw zachwyciłam się językiem. Sprężystym i rozhamowanym. Niejedno musiało zostać tak napisane, choć odnoszę wrażenie, że nikt tak jeszcze nie pisał. Potem przyszła słabość do głównego bohatera. Do specjalisty od społecznych kontekstów chorowania, starzenia się i umierania, który zadaje niewygodne pytania, a mimo to czujemy się przy nim bezpiecznie. Bo pan od eugeniki jest wymagający. Zwłaszcza wobec samego siebie. I w końcu nie mogłam rozstać się z tą historią. Zazdroszczę tym, którzy jej lekturę mają jeszcze przed sobą.” – Mira Marcinów Fragment powieści: Gdy tylko mogę, gdy śpi, deadline blisko, przedzieram się przez podręczniki. W tak zwanych wolnych chwilach. Mam ich całe stosy. Książek, nie chwil. Piekielne rzesze. Ofiary. Medycyna. Galton, Watson i inni. Darwinizm społeczny. Rassenhygiene i jej orszak. Jeźdźcy Apokalipsy, drugi niesie ci wojnę, nie zaznasz już spokoju. Notuj. Od czegoś trzeba zacząć, zaczynam od świnek morskich. Gryzonie zawsze lubiłem. Ojciec przygarniał niechciane. Matka ich nienawidziła. Maszerowały po mnie nocami. Śniły mi się wojska lądowe. Rozkwitające rozmaryny. Piechota. Ojciec nie je. Ja nie jem. Jeżeli już, to pizzę. W końcu to włoska potrawa. Potem on śpi w pokoju, ja siedzę w kuchni, a po głowie skaczą mi słowa, obrazy. Wertuję książki, notuję, opracowuję hasła. Piję litrami kawę, łykam proszki na ból głowy. I obklejam kartkami lodówkę. Wygląda, jakby była z papieru. Nowe warstwy przykrywają stare. Tak oto moje listy zadań odchodzą w niepamięć. Barbara Woźniak – absolwentka Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, adiunktka na Wydziale Lekarskim. Zajmuje się gerontologią społeczną. Dotychczas publikowała jako naukowczyni. Od kilku lat pisze teksty literackie, przede wszystkim prozatorskie. Laureatka II edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO. Powieść Niejedno jest jej debiutem książkowym. Mieszka w Krakowie.

W gospodarce rynkowej państwo wykazuje aktywność związaną z pełnieniem określonych funkcji publicznych, społecznych i gospodarczych. Zakres i intensywność tej aktywności określają zadania, jakie państwo przyjmuje do realizacji w danym okresie. Z kolei wykonywanie tych zadań wiąże się z koniecznością wykorzystania środków finansowych gromadzonych w funduszach publicznych według zasad wynikających z ustalonego reżimu prawnego. Współczesne finanse publiczne określają związki przyczynowo-skutkowe między procesami gromadzenia i rozdysponowywania publicznych środków finansowych, w kontekście zjawisk ekonomicznych, społecznych oraz politycznych, zachodzących w gospodarce. W podręczniku zjawiska te i procesy są analizowane w podziale na trzy sektory zarządzające środkami publicznymi tj. rządowy, samorządowy i ubezpieczeniowy, a ich prezentację poprzedza charakterystyka makroekonomicznych zależności i roli państwa w gospodarce oraz elementów, instytucji, a także zasad funkcjonowania publicznej części systemu finansowego. Horyzont czasowy omawianych zagadnień obejmuje dziesięciolecie 2007-2016, czyli ostatni rok dobrej koniunktury przed światowym kryzysem finansowym i kolejne lata funkcjonowania gospodarki polskiej. Podręcznik jest kontynuacją książki pt. Współczesne finanse publiczne, wydanej w 2015 roku. Adresowany do studentów kierunków ekonomicznych, a także do praktyków gospodarczych, pracowników administracji rządowej i skarbowej oraz jednostek samorządu terytorialnego.

Nowe, zmienione wydanie podręcznika, który zyskał uznanie na polskim rynku literatury edukacyjnej. Od czasu pierwszego wydania Polska stała się członkiem Unii Europejskiej, doszło do zmian na polskiej scenie politycznej. Konieczne stało się zatem rozszerzenie analizy rozwoju polskiego systemu finansowego oraz omówienie przemian, jakie zaszły od 2002 roku. Polski system finansowy rozwija się bardzo dynamicznie, zbliżając się do systemów krajów wysoko rozwiniętych. Wszystkie kwestie z tym związane zostały omówione w nowym wydaniu. Podręcznik uzupełniono o nowe elementy merytoryczne i zaktualizowano pod względem faktograficznym oraz interpretacyjnym. Znalazł się w nim również nowy rozdział „Fundusze i instytucje wspólnego inwestowania”, a także indeks rzeczowy. Pierwszy w polskim piśmiennictwie ekonomicznym po 1989 roku podręcznik akademicki ujmujący kompleksowo całokształt zagadnień z obszaru systemu finansowego gospodarki narodowej. Podręcznik ukazał się w dwóch tomach. Tom 1 omawia rynkowy system finansowy (system bankowy, politykę pieniężną, wymienialność pieniądza, system płatniczy, rynki: pieniężny, kapitałowy, walutowy, instrumentów pochodnych, ubezpieczeniowy). W warstwie prezentacyjnej książka łączy harmonijnie problematykę teoretyczną z opisem i analizą empiryczną. Rozważania odnoszą się do przemian zachodzących w polskim systemie finansowym w kontekście doświadczeń światowych, procesów globalizacji i przystąpienia do Unii Europejskiej. Podręcznik przeznaczony jest głównie dla: – studentów wyższych uczelni ekonomicznych, – studentów innych uczelni wyższych, – słuchaczy szkół zarządzania, – pracowników instytucji finansowych, – polityków, – praktyków gospodarczych.