„Zbigniew Osiński” – książki

Autor postawił sobie za cel zbadanie, w jakich okolicznościach i z jakich powodów w latach 1944-1989 szkoła, nauczyciel i uczeń z terenu Lubelszczyzny mogli znaleźć się w sferze zainteresowań organów bezpieczeństwa państwa, w jaki sposób inwigilowano środowisko oświatowe, jak budowano w nim agenturę, jak postępowano z niepokornymi i nieposłusznymi, a także jakie były stosunki administracji oświatowej i kierownictwa szkół z aparatem bezpieczeństwa. Skala i zakres rozpracowywania oświaty przez aparat bezpieczeństwa potwierdzają tezę, że szkoły i nauczyciele traktowani byli przez władze jako jeden z filarów systemu, obarczony istotnym zadaniem - kształtowaniem u młodych ludzi materialistycznego światopoglądu, zaangażowania w budowę socjalizmu i wspierania polityki partii. Zaprezentowane przykłady działań organów bezpieczeństwa wobec oświaty na Lubelszczyźnie dobitnie świadczą o tym, że praca szkół i nauczycieli była nadzorowana i sterowana nie tylko przez administrację oświatową i partyjną, lecz także przez te organy.

Mieczysław Limanowski (1876?1948) ? wybitny geolog, człowiek teatru, za życia wzbudzał skrajne emocje. Jedni uważali go za człowieka twórczego i inspirującego, inni ? za oryginała, a nawet niebezpiecznego dziwaka. Bez Limanowskiego nie byłby Reduty ? przyznawał to Juliusz Osterwa. Stanisław Ignacy Witkiewicz pisał w 1920 roku: ?W ostatnich czasach rozpoczęło się odrodzenie sztuki aktorskiej w Warszawie, prowadzone przez Mieczysława Limanowskiego, znanego w całej Europie geologa?. Zarazem bywał Limanowski obiektem krytyki, a nawet szyderstw ? najbardziej agresywna napaść wyszła spod pióra Słonimskiego. Nie doceniał go nawet własny ojciec ? współtwórca PPS-u Bolesław Limanowski. Barwna postać Limana, jak nazywali go przyjaciele, została po wojnie zapomniana. Teatrowi przywrócił go Zbigniew Osiński (1939?2018), w którego badaniach Limanowski zajął miejsce równie ważne, co Jerzy Grotowski czy Tadeusz Kantor. Dzięki poszukiwaniom archiwalnym i kwerendom międzywojennej prasy Osiński w kolejnych publikacjach książkowych zebrał i przypomniał rozproszoną spuściznę Limanowskiego. Trzon niniejszego tomu stanowi Opowieść biograficzna o Limanowskim, doprowadzona do 1930 roku. I choć nie została ona ukończona z powodu śmierci badacza, to czytelnicy znajdą w niej pasjonującą relację o niezwykłym człowieku, jego czasach, ludziach, z którymi stykał się w wielu miejscach Europy: we Lwowie, gdzie się urodził i gdzie potem studiował, w Szwajcarii, gdzie uczęszczał do szkół i gdzie alpejskie wycieczki obudziły w nim zainteresowanie geologią, w Zakopanem, gdzie spędził czternaście lat i stał się częścią zakopiańskiej legendy, we Włoszech, gdzie badał wulkany, w Moskwie, dokąd zagnały go wydarzenia I wojny światowej i gdzie poznał między innymi Konstantina Stanisławskiego, w Warszawie i Wilnie, gdzie wraz z Juliuszem Osterwą założył i prowadził teatr Reduta, najważniejsze ? obok odkryć geologicznych ? dzieło życia?

Jerzy Grotowski, jeden z najwybitniejszych artystów światowego teatru w XX wieku, był człowiekiem spotkań. Można powiedzieć, że jego droga w sztuce realizowała się poprzez spotkania z ludźmi. Książkę wypełniają notatki ze spotkań autora z Grotowskim, listy różnych osób do Zbigniewa Osińskiego, dotyczące Jerzego Grotowskiego, listy Grotowskiego do Osińskiego, a także studium Dzieło Jerzego Grotowskiego jako „przedmiot badań”, w którym autor podejmuje próbę swoistego podsumowania swojej przygody z twórczością Grotowskiego.

Sprawdzony w praktyce podręcznik podstaw konstrukcji maszyn! Wznowiony po latach podręcznik pod redakcją prof. Zbigniewa Osińskiego jest znakomitym wstępem do opanowania umiejętności konstruowania. Książka omawia: – konstruowanie maszyn, – połączenia elementów maszyn, – wały i osie, – łożyskowanie, – przekładnie, – sprzęgła, – hamulce. Porównano sposoby projektowania klasycznego i projektowania wspomaganego komputerowo, podając przykłady różnych rozwiązań konstrukcyjnych. Podręcznik przeznaczony dla studentów wydziałów mechanicznych, automatyki, robotyki, elektrotechniki i inżynierii materiałowej wyższych uczelni technicznych, a także inżynierów praktyków projektujących maszyny.