Władysław Konopczyński (1880-1952) należy do najwybitniejszych polskich historyków. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Polskiej Akademii Umiejętności, poseł na sejm I kadencji w II RP. Zajmował się głównie historią Polski XVIII wieku oraz problematyką prawno-ustrojową Rzeczypospolitej. W swej pracy przedstawił fenomen polskiego liberum veto na tle porównawczym – Anglii, Francji, Niemiec, Węgier, Czech i krajów skandynawskich. Omówił genezę, rozkwit i upadek instytucji prawnej liberum veto. Pozycja ważna dla badaczy dziejów Polski oraz dla studentów historii, zarówno studiów magisterskich, jak i doktorskich. „Pisałem te książkę dla ludzi myślących i pragnących myśleć. Przy tym dla ludzi, którzy nie boją się patrzeć w oczy prawdzie historycznej, chociażby najsmutniejszej. Ktokolwiek więc uważa historię za romans uzasadniony źródłowo, kto szuka w niej tylko podniety dla swej wyobraźni bez pogłębienia rozumowego, ten niech poświęci swoje „niepróżnujące próżnowanie” innej lekturze. (...) Pisałem bez żadnej tendencji politycznej ani społecznej. Temat jest zbyt poważny, by się godziło zniekształcić go i wyzyskiwać dla powszednich celów publicystycznych. Czasy nasze są też poważne i wymagają trzeźwego porachunku z przeszłością(...). Dziś chodzi o co innego, chodzi o mądrą budowę państwa. Budowniczym nowej Polski przystoi pogląd na dzieje surowy a sprawiedliwy, ścisły a nieubłagany, taki właśnie pogląd, jaki przyświecał epoce Sejmu Czteroletniego i Księstwa Warszawskiego. Osiągnąć i zachować ten krytyczny punkt widzenia, było jedyną z góry powziętą dążnością autora...". Spis treści: Wstęp Kwestia stosunku jednostki do zgromadzenia w dawnej Polsce Prawo większości na Zachodzie I. Jeden rozwój prawa większości czy szereg rozwojów... II. Anglia III. Francja IV. Niemcy V. Związki państwowe VI. Dania VII. Wspólne tło rozwoju prawa większości Liberum veto w Polsce Część I. Geneza I. Samorzutność rozwoju polskiego parlamentaryzmu II. Partyjność wyznaniowa za Zygmunta Augusta III. Pierwsze wstrząśnienia podczas bezkrólewi IV. Sejm wzorem dla sejmików V. Głosy publicystów przeciwko zasadzie jednomyślności VI. O chorobie sejmowej Część II. Rozkwit I. Kto zakasuje Sicińskiego... II. Czy liberum veto miało podstawę w prawie pisanym III. Jak wyglądało veto w praktyce IV. Uwagi syntetyczne Część III. Upadek I. Od złotej wolności do wolności nowoczesnej II. Linia graniczna miedzy planami reformy w wieku XVII i XVIII III. Veto i prawo większości w świetle literatury politycznej czasów saskich IV. Walka o reformę sejmową za Stanisława Augusta Załączniki 1. Manifest Litwinów przeciwko sejmowi r. 1590 2. Sposób prowadzenia i konkludowania sejmów (1632) 3. Projekt reformy sejmu i senatu przybocznego, omawiany na konwokacji r. 1660 4. Ordination sejmu electionis, także i sejmów ordynaryjnych, jakoteż i sejmików (1734-5) 5. Projekt o poprawie praw (1749)
Książka Władysława Konopczyńskiego o Stanisławie Konarskim to barwna opowieść o życiu znakomitego myśliciela i wielkiego reformatora, do dziś będącego symbolem starań o naprawę Rzeczypospolitej. Wybitny historyk kreśli przy tym erudycyjną panoramę burzliwego okresu dziejów Polski, w którym podejmowano próby ratowania jej przed upadkiem - ale także za sprawą wielu błędów i zaniechań pogłębiano jej kryzys. Poznając kolejne etapy działalności publicznej Konarskiego - jego wysyłki, aby usprawnić ustrój państwa, wynieść na wyższy poziom oświatę, uzdrowić kulturę polityczną i wzbudzić w kolejnych pokoleniach miłość ojczyzny - widzimy, na jak wielkie przeszkody napotykał. Dzięki temu możemy w pełni docenić jego reformatorskie przedsięwzięcia - i znaleźć w nich inspirację - ale zarazem lepiej zrozumieć, dlaczego Rzeczypospolitej nie udało się uratować - co stanowi płynącą z dzieła Konopczyńskiego niezmiennie aktualną przestrogę."Jak to się dzieje, że książka, która ukazała się 89 lat temu, wciąż pozostaje ostatnim słowem nauki na temat uczonego pijara? Co, prócz talentu narracyjnego autora, wpływa na to, że gdy w środowisku badaczy wspomni się o tej biografii, słyszy się opinie wyłącznie pozytywne, wręcz entuzjastyczne? Wydaje się, że złożyły się na to co najmniej dwie przyczyny. Pierwszą stanowi kunszt historiograficzny Władysława Konopczyńskiego, drugą sama postać tytułowego bohatera. [...] Dla każdego, kto się z Konarskim bliżej zetknął, przestaje ON być postacią li tylko historyczną, a staje się "osobistym" znajomym, człowiekiem, do którego ma się bardzo ciepły stosunek, pisarzem, którego myślenie o Polsce wielokrotnie przypomina się nam w ważnych momentach współczesnych" (ze wstępu Piotra Bilińskiego i Zofii Zielińskiej).
To książka z niezwykłą historią. Autor był znanym i szanowanym historykiem z dużym dorobkiem naukowym, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, poseł na Sejm II RP. Książka Piłsudski a Polska jest zbiorem historycznych faktów i ocen Marszałka, które nigdy dotąd nie ujrzały światła dziennego. Maszynopis był przekazany do wydania przez córkę autora, ale zaraz potem zwrócono się z prośbą, aby nie publikować tej książki. Maszynopis musiał zatem czekać 70 lat od śmierci autora, aby mógł zostać wydany, i oto jest przekazany dla czytelników.
W dziejach Polski niewiele było równie interesujących i kontrowersyjnych projektów politycznych, jak Rada Nieustająca. Nieliczni zwolennicy uznawali ją za cenny wysiłek reformatorski, zmierzający do tego, by Rzeczpospolita wreszcie otrzymała stały rząd. Krytycy uważali jedynie za kolejny krok na drodze podporządkowywania Polski sąsiednim mocarstwom, zwłaszcza Rosji. Przez dziesięciolecia spierano się o jej praktyczne znaczenie i czy można ją stawiać na równi z innymi europejskimi rządami epoki. Dziś o Radzie Nieustającej mówi się wszakże już niewiele pozostaje ona w głębokim cieniu Sejmu Czteroletniego. Lekceważenie tej instytucji jest jednak błędem: zwłaszcza nieznajomość jej genezy uniemożliwia należyte zrozumienie ostatnich dekad I RP. Książka prof. Władysława Konopczyńskiego, jedna z najważniejszych jego prac, pozwala nadrobić te zaległości. Jest zarazem pasjonującą ponadczasową opowieścią o polskiej polityce, której współczesne oblicze mimo zupełnie innych ram instytucjonalnych ma zaskakująco wiele wspólnego z jej obrazem z czasów upadku państwa i prób jego ratowania.
Parlamentaryzm angielski uchodzi za jedno z największych osiągnięć myśli i praktyki politycznej w Europie. Władysław Konopczyński przedstawia jego burzliwe dzieje, konfrontując stereotypowe opinie na jego temat z faktami, które niekoniecznie odpowiadają wyobrażeniom o tym, jak Anglicy rozwijali swe instytucje polityczne. Jest to frapująca opowieść o rywalizacji wielkich obozów ideowych, potężnych grup interesów, wybitnych jednostek – ale też o błędach, zaniechaniach i przyziemnych wadach liderów politycznych. W tomie znalazły się również teksty ukazujące polsko-angielskie relacje w XVIII wieku. Jak uchodząca za trzeźwą i skuteczną polityka brytyjska potraktowała sprawę polską wtedy, gdy Rzeczpospolita była pogrążona w wiodącym ją do upadku kryzysie? Czy Anglicy mogli wówczas – gdyby chcieli – skutecznie Polsce pomóc? Czy polskie elity miały pomysł, jak stać się atrakcyjnym partnerem dla Londynu w jego grach politycznych i tym samym wzmocnić własną pozycję? Odpowiedzi na te pytania pozwalają lepiej zrozumieć naturę stosunków polsko-angielskich. Przedstawia się je często jako zderzenie polskiego idealizmu z angielskim pragmatyzmem, w którym to ten drugi okazuje się zazwyczaj dużo bardziej roztropną postawą polityczną. Teksty najwybitniejszego w Polsce badacza dziejów XVIII wieku i znawcy historii Anglii inspirują do tego, by ten dylemat ponownie przemyśleć.
Konfederacja barska (1768-1772) była zbrojnym związkiem szlachty utworzonym w Barze na Podolu pod hasłem obrony wiary katolickiej i wolności. Szlachta sprzeciwiała się polityce Stanisława Augusta Poniatowskiego i mieszaniu się Rosji w sprawy wewnętrzne Polski, a za cel postawiła sobie wprowadzenie na tron Wettynów. W końcówce konfederackich bojów nastąpił pierwszy rozbiór Polski, podpisany przez ostatniego króla Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Konfederacja należy do najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w historii Polski, a ocena ruchu nie jest jednoznaczna. Romantyczni twórcy opiewali antyrosyjską postawę konfederatów i podkreślali ich patriotyczne zasługi. W okresie pozytywizmu przeciwnie – zryw ten potępiano z powodu zaściankowości i braku tolerancji religijnej. Publikacja Władysława Konopczyńskiego, ujawniająca skomplikowaną sieć intryg politycznych, intencje obcych dworów i postępującą zależność Stanisława Augusta od Rosji, została wydana w kraju po raz pierwszy w latach 1936-1938. Autor uważał ją za dzieło swojego życia.
Konfederacja barska (1768-1772) była zbrojnym związkiem szlachty utworzonym w Barze na Podolu pod hasłem obrony wiary katolickiej i wolności. Szlachta sprzeciwiała się polityce Stanisława Augusta Poniatowskiego i mieszaniu się Rosji w sprawy wewnętrzne Polski, a za cel postawiła sobie wprowadzenie na tron Wettynów. W końcówce konfederackich bojów nastąpił pierwszy rozbiór Polski, podpisany przez ostatniego króla Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Konfederacja należy do najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w historii Polski, a ocena ruchu nie jest jednoznaczna. Romantyczni twórcy opiewali antyrosyjską postawę konfederatów i podkreślali ich patriotyczne zasługi. W okresie pozytywizmu przeciwnie – zryw ten potępiano z powodu zaściankowości i braku tolerancji religijnej. Publikacja Władysława Konopczyńskiego, ujawniająca skomplikowaną sieć intryg politycznych, intencje obcych dworów i postępującą zależność Stanisława Augusta od Rosji, została wydana w kraju po raz pierwszy w latach 1936-1938. Autor uważał ją za dzieło swojego życia.
Ponad sześćdziesiąt lat po śmierci jednego z najwybitniejszych dwudziestowiecznych polskich historyków ukazuje się po raz pierwszy drukiem jego podręcznik metodologii historii. Władysław Konopczyński (1880-1952) za życia nie był znany jako metodolog. Zapisał się w dziejach polskiej nauki historycznej przede wszystkim jako niezwykle kompetentny i niewyobrażalnie pracowity badacz polskiego wieku osiemnastego. Do jego wybitnych i wciąż procentujących osiągnięć należy powołanie do życia Polskiego Słownika Biograficznego, monumentalnego, kontynuowanego po dziś dzień wydawnictwa dokumentującego biografię dziesiątków tysięcy Polaków i Polek. prof. dr hab. Maciej Janowski
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro