„Tomasz Kowalczyk” – książki

Dwustronny ilustrowany z malarskim rozmachem album dla miłośników przyrody, dalekich podróży oraz wszystkich, którzy lubią wiedzieć więcej. Kompendium wiedzy o wodach i pustyniach na Ziemi oraz zasiedlających je mieszkańcach. Album Pustynie | Oceany to publikacja dwustronna, co oznacza, że można ją czytać od początku lub od końca. Piasek i woda spotykają się po środku książki. Ile jest tak naprawdę wody na Ziemi? Czym są kominy hydrotermalne? Jak zwierzęta morskie przystosowane są do życia? Które ptaki są na tyle wytrzymałe, by polecieć na drugi brzeg oceanu? I jakie dziwne stwory zamieszkują oceaniczne głębiny? Podróżując przez wszechocean czytelnik odwiedzi zarówno największe głębiny, jak i strefę pływów. Dowie się, czym są pelagial, estuaria i kominy hydrotermalne. Rzuci okiem na rafy koralowe i podwodne łąki. A także pozna mnóstwo niesamowitych stworzeń, które je zamieszkują – wszystkie mają szczególne umiejętności i dary, dzięki którym są naprawdę wyjątkowe i wszystkie tworzą łańcuch pokarmowy, dzięki któremu w środowisku morskim panuje równowaga. Jak powstają pustynie? Czym się charakteryzują? I jak ich mieszkańcy przystosowani są do życia w tak ciężkim klimacie? I czy naprawdę istnieją śpiewające piaski? Opowieść o pustyniach wyjaśnia, w jaki sposób powstają, w jakich miejscach na Ziemi się znajdują oraz czym charakteryzują się tereny pustynne. To ciekawe tym bardziej, że pustynia wcale nie oznacza morza piasku, na którym co jakiś czas znajdują się wydmy, jak mogłoby się wydawać. Rodzajów pustyń jest naprawdę wiele, a natury nie da się tak łatwo zaszufladkować. Na wszystkich jednak panują wyjątkowo trudne warunki do życia. Dlatego zwierzęta, które je zamieszkują, mają wielce ciekawe tajemnice i zwyczaje! Zapraszamy na wyprawę do najdalszych i najbardziej niedostępnych zakątków Ziemi. A nawet dookoła świata.

"Mimo, że po pierwszej zwrotce Uranowego zlewu... pochopnie stwierdziłem, iż mam do czynienia z przeintelektualizowanym piórem i nadmierną komibnacją w stylu. Ochoczo jednak przyznaję się do błędu, albowiem już przy drugiej i trzeciej strofie moje postrzeganie poezji Tomasza Kowalczyka zmieniło się diamteralnie. A to za sprawą niebywałego wyczucia języka polskiego i fantazji w jego użyciu, za sprawą których Kowalczyk robi z polszczyzny prawdziwe dzieło sztuki. Z tak kapitalnie koronkowym, ażurowym wręcz układem liter, sylab, słów i wersów spotykam się bodaj po raz pierwszy! Podobnie jak i z tak żywym, fantazyjnym i kreatywnym, a przy tym niepretensjonalnym słowotwórstwem. Toż to rzecz wprost niespotykana!" Mateusz Koprowski Angora