„Adam Regiewicz” – książki

Podręcznik przygotowany do podstawy programowej obowiązującej od września 2019 roku. „Sztuka wyrazu” to seria podręczników do nauki języka polskiego w liceum i technikum. Składa się z siedmiu tomów obejmujących oba zakresy nauczania – podstawowy i rozszerzony. Podręczniki z serii „Sztuka wyrazu” zawierają zagadnienia z zakresu literatury, kultury i sztuki oraz języka. Najważniejszymi ogniwami poszczególnych tematów są teksty literackie (wraz z opracowaniem dydaktycznym) oraz łączące się z nimi konteksty i nawiązania kulturowe. Inne ważne elementy podręczników z serii „Sztuka wyrazu” to: • wprowadzenia do epok z chronologicznym zestawieniem wydarzeń, • omówienia lektur obowiązkowych, • przykłady motywów wędrownych obecnych w literaturze i sztuce na przestrzeni wieków, • informacje i zadania wyrabiające dobre nawyki podczas pisania różnorodnych form wypowiedzi (z wzorcowymi przykładami wypracowań), • bogata ikonografia, a zwłaszcza reprodukcje dzieł sztuki nawiązujące do omawianych tekstów, • lekcje poświęcone analizie dzieł ikonicznych, a także filmowych i teatralnych, • spójne z celami kształcenia pytania, zadania oraz polecenia, • podsumowania w formie graficznych map pojęć i zestawów pytań. Tom czwarty serii obejmuje jeden okres historycznoliteracki – pozytywizm.

Podręcznik przygotowany do podstawy programowej obowiązującej od września 2019 roku. „Sztuka wyrazu” to seria podręczników do nauki języka polskiego w liceum i technikum. Składa się z siedmiu tomów obejmujących oba zakresy nauczania – podstawowy i rozszerzony. Podręczniki z serii „Sztuka wyrazu” zawierają zagadnienia z zakresu literatury, kultury i sztuki oraz języka. Najważniejszymi ogniwami poszczególnych tematów są teksty literackie (wraz z opracowaniem dydaktycznym) oraz łączące się z nimi konteksty i nawiązania kulturowe. Inne ważne elementy podręczników z serii Sztuka wyrazu to: • wprowadzenia do epok z chronologicznym zestawieniem wydarzeń, • omówienia lektur obowiązkowych, • przykłady motywów wędrownych obecnych w literaturze i sztuce na przestrzeni wieków, • informacje i zadania wyrabiające dobre nawyki podczas pisania różnorodnych form wypowiedzi (z wzorcowymi przykładami wypracowań), • bogata ikonografia, a zwłaszcza reprodukcje dzieł sztuki nawiązujące do omawianych tekstów, • lekcje poświęcone analizie dzieł ikonicznych, a także filmowych i teatralnych, • spójne z celami kształcenia pytania, zadania oraz polecenia, • podsumowania w formie graficznych map pojęć i zestawów pytań. Tom trzeci serii obejmuje jeden okres historycznoliteracki – romantyzm. Romantyzm to epoka wciąż nam bliska. Niektóre powstałe wówczas wzorce myślenia i stereotypy towarzyszą nam do dziś – staramy się to pokazywać. Ogromną wagę przykładamy do wprowadzanych nawiązań. Autorzy zadbali o to, żeby były one nieszablonowe i działały na wyobraźnię uczniów. Chcemy też, by były bliskie młodzieży, dlatego zamieszczamy na przykład sporo tekstów piosenek. Niebanalne nawiązania dają uczniom możliwość ćwiczenia kompetencji, które będą potrzebne na egzaminie maturalnym i staną się ich wyposażeniem kulturowym po zakończeniu edukacji. Numer dopuszczenia MEN: 1022/3/2020

Jak dialogują ze sobą Stepy Akermańskie Adama Mickiewicza ze współczesną interpretacją tego utworu w wykonaniu Andrzeja Stasiuka i zespołu Haydamaky? W niniejszej książce metoda czytania kontekstowego skupia się na korespondencji muzyki i literatury. Bo jeśli tekst ma przemawiać do współczesnego pokolenia, to trzeba zrobić wszystko, by stał się on zrozumiały, a muzyka jest jednym z doskonałych tłumaczy.

Dialog filmu z literaturą to oryginalne pomysły na połączenie nauczania języka polskiego z przekazywaniem wiedzy na temat filmu.Książka zawiera: gotowe scenariusze lekcji, w których porównuje się teksty literackie z wybitnymi dziełami filmowymi, propozycje tematów wypracowań oraz zagadnienia do przeprowadzenia próbnej matury. Warta podkreślenia jest staranność, z jaką autor wybrał tytuły do omówienia na lekcji, aby były one ciekawe i inspirujące dla uczniów.

Winny czy niewinny? Zdecydujcie sami! Sąd nad bohaterem to gra narracyjno-performatywna przypominająca popularne gry RPG (role-playing games), oparta na lekturach z wykazu MEiN dla liceum i technikum. Graczy czeka batalia sądowa – fikcyjna, ale nie mniej emocjonująca niż prawdziwa. Oskarżeni o popełnienie jednego z wybranych przestępstw oraz świadkowie to bohaterowie literaccy pochodzący z różnych utworów. Głównym zadaniem jest ustalenie winy lub niewinności – rozgrywka kończy się zatem w momencie wydania wyroku przez ławników lub sędziego. Niezależnie od rozstrzygnięcia głównym celem gry jest utrwalenie wiedzy o bohaterach lektur, kreatywne wykorzystanie motywów literackich w opowiadanej historii oraz ćwiczenie przez uczniów zdolności oratorskich i retorycznych.

Autor Rozbierania Madonny deklaruje,że recepcji motywu maryjnego w najnowszym piśmiennictwie, w sztukach plastycznych i fotografii artystycznej chce przyglądać się z podejrzliwością człowieka czasów postmodernizmu. Jednocześnie przedstawia siebie jako człowieka wiary, co początkowo rodziło obawy, że książka nie dotrze do żadnej z potencjalnych grup odbiorców - katolicy przyjmą ją jako nie dość religijną, antykatolicy jako zbyt religijną. Są to obawy płonne. "Postmodernistyczna podejrzliwość" przynosi przekorne skutki. W utworach, które z pozoru są tylko próbami dekonstrukcji kultu maryjnego, autor jest w stanie dostrzec pewną bezsilność wobec siły owego kultu i mimowolny podziw dla jego kulturowej i duchowej mocy. Bardzo cenne spostrzeżenie dotyczy zafascynowania nurtu feministycznego współczesnej prozy postacią Maryi, związanego z jednej strony z pogardą dla kobiety wpisanej w patriarchalny świat, z drugiej zaś ze zdziwieniem z powodu pozycji, jaką w tym świecie zajęła Madonna. Autor zauważa, że współczesne literackie przywołania Maryi często wiążą się z chęcią polemiki z kultem narodowym, z polską tradycją maryjną. Dostrzega też, że poza gównym nurtem najnowszej literatury istnieją utwory świadczące o żywotności kultu maryjnego.

Gdy umiera człowiek, zawsze coś po nim zostaje: mieszkanie, dokumenty, kilka przedmiotów i niezałatwione sprawy. Rzeczy podobnie jak ludzie potrafią opowiadać. Ta historia zaczyna się od psa i kluczy, które zostają po śmierci dziadka. Co łączy radzieckiego oficera, peerelowskiego cinkciarza i pracującą w nocnym klubie prostytutkę? Od kogo pochodzi kartka znaleziona na dnie szuflady i dlaczego w tej rodzinie nie wspomina się babci? Oto tylko niektóre tajemnice, do których czytelnika dopuszcza wnuk zmarłego. To co pozostało to rodzinna opowieść o bałaganie, jaki po nas zostaje, i o otwartym pytaniu, czy warto za każdą cenę dążyć do prawdy.

Errata - Adam Regiewicz

Słownik odgłosów somatycznych odbiega od tradycyjnej słownikowej formuły ? jest opowieścią. Opowiadając o dźwiękach, opowiada o człowieku i jego stosunku do świata, przejawach jego obecności i sposobach komunikacji. Niepozorne i zazwyczaj ignorowane dźwięki ludzkiego ciała zgodnie z duchem antropologii codzienności stają się tu metaforami codzienności, jej interpretacjami. Wychodząc od realiów fonicznych, autor słownika sięga do etymologii nazw dźwiękowych. Wydobywa z niej semiologiczne i symboliczne sensy, których echa tropi w najnowszej literaturze polskiej. Ujawnia się jako wnikliwy czytelnik i odsłania jej ukryty, akustyczny wymiar. Tak znajduje sposób poruszania się po dotychczas mało znanych obszarach współczesnej filozofii i wiedzy o kulturze, sytuując się na styku sound studies i somatopoetyki. Dla znawców będzie to praca zawierająca wiele inspirujących pomysłów do dalszych badań nad relacją ciała i dźwięków, dla miłośników literatury ? okazja do nowych, nieraz zaskakujących odczytań.

Adam Regiewicz - prof. zw. dr hab. nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, filolog i filmoznawca; Dyrektor Instytutu Literaturoznawstwa Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie. Jest także autorem powieści kryminalnych: "Kamienica przy Antycznej", "Ucieczka Jakuba Krafta" oraz rozgrywającego się w Zabrzu cyklu z inspektorem Ryszardem Bułkowskim. Cykl ten zamyka czwarta część - "Post mortem".