„Tadeusz Widła” – książki

Jest czymś naturalnym, że kryminalistycy angażowani są w śledztwa lub postępowania sądowe jako eksperci, których zadaniem jest współuczestniczyć w ustalaniu kontestowanej autentyczności obrazów, grafik i innych dzieł sztuki. (...) Kryminalistycy angażowani bywają także w procesy atrybucyjne, zwłaszcza w badania materiałoznawcze. (...) Do kryminalistycznych ekspertów zaczęto się też zwracać o badania wypowiedzi pisemnych. (...) Zaczęto również występować o ekspertyzy sygnatur, choć wcześniej zazwyczaj poprzestawano na ekspertyzach wykonywanych przez konserwatorów lub styloznawców. (...) Niestety, brak metodyki ekspertyzy sygnatur, sposobów czynienia ustaleń w toku badań tak specyficznych wypowiedzi pisemnych - o znanej intersubiektywności poznawania i komunikowalności. Stawia to pod znakiem zapytania naukowość takich ekspertyz; pozwala je sytuować co najwyżej na poziomie sztuki (umiejętności). Utrudnia to ocenę dowodu z tak pozyskanej opinii biegłego; w tym także oceny kosztów takiej ekspertyzy. Co prawda, prowadzone są badania empiryczne (...). Nie można ich jednak uważać za materiał wystarczający do uznania, że współczesny ekspert pismoznawca wie, według jakiego modelu metodycznego powinien wykonać ekspertyzę i jak ma poczynić ustalenia, by ostateczny produkt, jakim jest opinia, nie mógł być miarodajnie kontestowany. Dotychczasowe pozytywne kazuistyczne doświadczenia oraz posiadane przez ekspertów umiejętności nakazują postawić hipotezę, że w tym celu można stosować odpowiednio zmodyfikowaną metodykę kryminalistycznej ekspertyzy pismoznawczej. Tę właśnie hipotezę - i odpowiednie hipotezy szczegółowe - postanowiono sprawdzić, podejmując badania opisywane w niniejszym opracowaniu. (fragment "Wprowadzenia")

Oglądający prehistoryczne malowidła w grotach hiszpańskiej Altamiry lub francuskiej doliny Pont d'Arc z pewnym zdziwieniem zauważają, że w sąsiedztwie przedstawień zwierząt i scen myśliwskich znajdują się na nich obrysy ludzkiej ręki. Na pewno nie ma to związku z tematyką malowideł. Jedyne racjonalne wyjaśnienie, jakie nasuwa się w tym wypadku, to przyjęcie, że w ten sposób prehistoryczni artyści chcieli zaznaczyć swe autorstwo. Z czasów starożytności zachowała się antyczna ceramika - wazy, kratery etc., na której widnieją sygnatury twórców. Antyczne malarstwo tablicowe, niestety, nie przetrwało; być może dlatego, że preferowano wtedy termicznie wrażliwą technikę enkaustyczną. Z pewnością sygnowano w średniowieczu, na co są materialne dowody. I tak w zbiorach watykańskiej Pinakoteki znajduje się Sąd Ostateczny, autorstwa Mikołaja i Jana, pochodzący z XII w. (choć niektórzy datują go na schyłek XI w.) () W późniejszych stuleciach sygnowanie było już powszechne () Znawcy sztuki dość podobnie definiują nazwę "sygnatura". Na przykład według Słownika terminologicznego sztuk pięknych, "sygnatura [to] własnoręczny znak artysty na jego dziele (najczęściej obrazie, rzeźbie, rycinie); może nim być podpis w całości, w skrócie lub jako monogram, rzadziej figura geometryczna lub postać zwierzęca (np. smok Cranachów)". K. Zwolińska i Z. Malicki w Małym słowniku terminów plastycznych podają: "sygnatura (łac. signum - znak, cecha) - złożony na dziele sztuki (malarskim, rzeźbiarskim lub graficznym) podpis, monogram lub znak artysty stwierdzający jego autorstwo". Podobnie zdaniem L. Altmanna, "sygnatura (łac. signare - oznaczać) - naniesione na dzieło sztuki przez artystę jego nazwisko, monogram lub inny znak świadczący o jego autorstwie". Nawet z tak krótkiego przeglądu literatury wynika, że od wielu lat istnieje zgodność co do konotacji nazwy "sygnatura", a mianowicie, że jest to znak identyfikujący wytwórcę, czyli znak personalizujący. (z "Wprowadzenia")

Podręcznik Logika obejmuje elementarne zagadnienia z zakresu: – semiotyki, – logiki formalnej, – ogólnej metodologii nauk. W podręczniku umieszczono zestaw reguł poprawnego myślenia niezbędnych w pracy przyszłego prawnika. Pierwsze wydanie zostało dostosowane do wymogów wykładu z przedmiotu logika, wzbogacone o nową literaturę oraz uzupełnione i zaktualizowane.