„tadeusz micinski”

„Powiało na mnie morze snów – ruiny tajemnicze – w sosnowych borach Anioł-nów zapala krwawe znicze. I już na głębie porwał mnie błękitnym wichrem lśnień – o Matko Boże – weź me dnie – za jedne wieszczy dzień”. Tadeusz Miciński (1873-1918)

„Wznawiając niniejszy tom opowiadań Tadeusza Micińskiego 109 lat po jego pierwszej edycji i w dwa lata po setnej rocznicy śmierci pisarza, warto przypomnieć, że autor

Mené-Mené-Thekel-Upharisim! jest powieścią niezwyczajną i niekonwencjonalną, pisaną z jednej strony jako pamiętnik, z drugiej zaś jako pełen fantazji twór nieposiadający w sobie nic z realności. Jej wyjątkowość polega jednak nie tylko na tym, że stanowi swoisty ewenement wśród wszystkich powieści młodopolskich, ale przede ...