Papcio Chmiel jest mentalnym ojcem kilku pokoleń Polaków zaczytanych w przygodach Tytusa, Romka i A’Tomka. Stał się dobrem narodowym, bohaterem zbiorowej wyobraźni, wychowawcą i naczelnym humorystą kraju. Dzięki wspomnieniom jego dzieci, Monique i Artura, poznajemy Papcia Chmiela jako ojca, człowieka, obywatela codzienności. Także w tej życiowej roli był niezwykły, co łączyło się z fajerwerkami, ale też uczyło obrony swojej inności w grupie rówieśników. Domową codzienność zamieniał im w świat zabawy i działania wyobraźni. Jednocześnie zajmująco uczył historii, przyrody, radzenia sobie z trudnościami. Często jednak taty brakowało. Znikał w pracowni. Nie chodził na wywiadówki, nie wysłuchiwał młodzieńczych zwierzeń, nie doradzał, gdy Monique i Artur szukali swoich miejsc w życiu. Monique została artystką, Artur – inżynierem. Ich wybory odzwierciedlają złożoną osobowość taty. Bywają krytyczni wobec niego, ale przede wszystkim szczerzy, są niezwykle mu wdzięczni i dumni z niego. Stworzyli razem barwne trio. O tym, co przeżyli podczas tej wspólnej wędrówki przez dziesięciolecia, opowiada ta książeczka. Poznajcie Papcia Chmiela w kapciach i na kanapie.
Jego biografię można utkać z samych anegdot. Bohdan Łazuka, choć zwykle nie grał głównych ról, zawsze cieszył się sympatią widzów. Książka "Przypuszczam, że wątpię" to zapis pasjonującej rozmowy z tym znanym i lubianym w Polsce aktorem, piosenkarzem i satyrykiem. To opowieść o środowisku, które Bohdan Łazuka poznał i współtworzył, o aktorstwie, kobietach, o barwnym i jednocześnie zgrzebnym życiu w PRL-u.
Mela Muter. A właściwie Maria Melania Mutermilch. Wybitna polska malarka, zaliczana do kręgu École de Paris. Urodziła się w 1876 roku w Warszawie, w rodzinie zamożnego żydowskiego kupca Fabiana Klingslanda. Zmarła w 1967 roku, w Paryżu. Do Paryża, razem z mężem i synkiem, wyjechała z Warszawy w 1901 roku. Piękna kobieta, paryska muza najwybitnieszych artystów pierwszej połowy XX wieku. Była wielką miłością Leopolda Staffa. Została kochanką słynnego francuskiego działacza socjalistycznego Raymonda Lefevre'a. Przyjaźniła się i korespondowała z Rainerem Maria Rilke. Malowała portrety, pejzaże, martwe natury. Była już znana w Europie przed drugą wojną światową. Po wojnie, w biedzie i samotności, została niemal zapomniana. Dopiero od niedawna, na nowo, zdobywa wielbicieli. Jej obrazy są poszukiwane przez kolekcjonerów. Osiągają ceny od kilkunastu, do kilkuset tys. złotych. Książka Karoliny Prewęckiej Mela Muter. Gorączka życia jest pierwszą, dużą opowieścią, o tej wielkiej artystce, jej życiu i twórczości, na tle historii XX wieku.
Stanisława Celińska ze swadą opowiada o aktorstwie i codzienności, o sukcesach i problemach, o autorytetach i szukaniu spokoju Książka jest złożona z dwóch głównych warstw: pierwszej – pełnej faktów, oraz drugiej – refleksyjnej, z osobistym przesłaniem. Równolegle barwny portret Stanisławy Celińskiej tworzą jej przyjaciele i znajomi, m.in. Andrzej Wajda, Andrzej Seweryn, Daniel Olbrychski, Maciej Stuhr... „Stanisława Celińska jest jedna i nigdzie nie ma osoby podobnej do niej – i w talencie, i w człowieczeństwie. W życiu jest heroiczna, w uzdolnieniach nie do ogarnięcia. Ma energię silnika odrzutowego, głos niebotyczny, muzykalność kompletną i odwagę zawodową jak mało kto. Po prostu – Stasia jest wspaniałą aktorką i niezwykłą osobą. To dla niej Bertolt Brecht napisał Mutter Courage…” – Kazimierz Kutz
Jego biografię można utkać z samych anegdot. Bohdan Łazuka, choć zwykle nie grał głównych ról, zawsze cieszył się sympatią widzów. Książka Przypuszczam, że wątpię to zapis pasjonującej rozmowy z tym znanym i lubianym w Polsce aktorem, piosenkarzem i satyrykiem. To opowieść o środowisku, które Bohdan Łazuka poznał i współtworzył, o aktorstwie, kobietach, o barwnym i jednocześnie zgrzebnym życiu w PRL-u. W latach 60. ubiegłego stulecia młody Łazuka był u szczytu popularności. Rozchwytywany przez reżyserów, kochany przez publiczność, swobodnie poruszał się na scenach festiwalowych, kabaretowych, teatralnych, na planach filmowych i wśród artystycznej bohemy. Zawsze w doborowym towarzystwie. W kolejnej dekadzie umocnił wizerunek świetnego aktora, zwłaszcza komediowego, w filmach Stanisława Barei, Tadeusza Chmielewskiego, Jerzego Gruzy. Do historii przeszła jego rola w „Nie lubię poniedziałku”, gdzie był jakby sobą samym, artystą, który w Warszawie, po nocnym recitalu, w nonszalanckim nastroju, bez cienia stresu wędruje do domu wzdłuż torów tramwajowych z korbą od samochodu. W latach 80. i 90. Łazuka częściej wybierał kabaret. Dużo jeździł z koncertami po Polsce i świecie. Pozostał wędrującym aktorem do dziś. Ostatnio częściej znów widać go w filmach. Ma też stałą przystań w postaci Mazowieckiego Teatru Muzycznego. Dowcipny, elegancki, szarmancki, a kiedy trzeba dosadny. Lekkoduch, który docenił wartość rodziny. Miał cztery żony, jednak wciąż nie wie, dlaczego kobiety są tak atrakcyjne. W rozmowie z Karoliną Prewęcką dzieli się swoimi przemyśleniami na temat rodziny, zawodu aktora, Polski, cywilizacji. I prosi, żeby nie traktować jego historii jako zamkniętej. Ma jeszcze wiele do powiedzenia, ale wyznaje, że bywają momenty, kiedy stokroć wymowniejsze wydaje mu się milczenie. Atutem książki są smakowite anegdoty ze świata artystycznego oraz wypowiedzi przyjaciół i znajomych Bohdana Łazuki, m.in.: Daniela Olbrychskiego, Olgi Lipińskiej, Grażyny Szapołowskiej, Marii Czubaszek, Jerzego Owsiaka, Krzysztofa Kowalewskiego, Barbary Krafftówny i Vadima Brodskiego. Bohdan jest obdarzony oszałamiającym talentem, aktorskim, muzycznym, tanecznym. Stworzył świetne kreacje w filmie, teatrze, w kabarecie. Urodził się z talentem, ale zadbał o jego rozwój. Jest artystą z najwyższej półki i niepowtarzalnym. Tak wyjątkowym, jakim był na przykład Zbigniew Cybulski, ale Cybulski jednak nie śpiewał tak dobrze jak Bohdan. – Vadim Brodski Boguś był uznany za zjawisko od początku swojej drogi artystycznej i tak określa się go nadal. Jest obdarzony rzadką cechą nawet w środowisku aktorskim. Boguś ma bowiem wyjątkowy, nieprzemijający czar, wynikający z jego osobowości i ze środków wyrazu, którymi dysponuje. – Krzysztof Kowalewski Bo Bohdan to wyjątkowy, nadzwyczajny egzemplarz. Biały kruk. Miks talentów, zwłaszcza niepowtarzalnego muzyczno-aktorskiego, ale też tanecznego. Gdyby Bohdan poszedł do baletu, jestem pewna, że tam też dałby popis swojego talentu. – Barbara Krafftówna Bohdan był już legendą, kiedy ja dopiero zaczynałem startować w zawodzie aktora. (...) To było jakieś szaleństwo, entuzjazm wokół tego młodziutkiego, takiego szczuplutkiego wówczas chłopca. Gdziekolwiek byliśmy, w STS-ie czy gdzie indziej, gdzie Bohdan zaszczycał nas swoją obecnością na widowni, natychmiast cała elita Warszawy prosiła go, żeby w przerwie, między bufetem a toaletą, coś zaśpiewał. On, jak Kiepura, wchodził na stolik, śpiewał, nawet a cappella, i natychmiast pojawiał się jakiś pianista, który mu akompaniował. – Daniel Olbrychski Dobrego aktora poznaje się po tym, czy umie skupić uwagę widzów. Bohdan świetnie spełnia ten najważniejszy warunek sztuki aktorskiej. Jest wyjątkowy, niepowtarzalny, nadzwyczajny. Te przymiotniki najkrócej obejmuje określenie: jest inny, a dzięki temu - rozpoznawalny. Wspomnę też jego wdzięk, a zwłaszcza błyskotliwy dowcip. – Olga Lipińska Bohdan jest geniuszem, ewenementem, wyjątkowym przypadkiem w polskim aktorstwie. Jego talent pozwolił mu wielokrotnie zapełniać Salę Kongresową, gdzie występował ze swoim recitalem. Żadnemu Polakowi się to nie udało. Był w jednej osobie i naszym Frankiem Sinatrą, i Charles'em Aznavourem w wodewilowym wydaniu. – Grażyna Szapołowska Bohdan Łazuka (ur. 1938) – aktor filmowy i teatralny, piosenkarz. Rodzinnie związany z Lubelszczyzną. Absolwent PWST w Warszawie, uczeń Ludwika Sempolińskiego i Kazimierza Rudzkiego. Laureat pierwszej nagrody na pierwszym Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu (1963). Wykonawca wielu przebojów, między innymi: „To było tak”, „Dzisiaj, jutro, zawsze”, „Bo to się zwykle tak zaczyna”, „Bohdan, trzymaj się”, „Tajemnice Mundialu”. Występował w „Kabarecie Starszych Panów”. Współpracował z wieloma osobowościami polskiej sceny kabaretowej. Należał do artystycznego środowiska, nadającego ton polskiej kulturze w latach 60. i 70. XX wieku. Znany z popularnych filmów, zwłaszcza komediowych. Związany z kilkoma warszawskimi teatrami: Współczesnym, Syrena, Kwadrat, Rozmaitości, Komedia. W połowie lat 90. zrezygnował ze stałego etatu, ale do dziś pozostał bardzo aktywny. Koncertuje po Polsce, gra w filmach i serialach, występuje w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie. Karolina Prewęcka (ur. 1967) – dziennikarka prasowa, autorka wielu tekstów o tematyce medialnej, a także reportaży, portretów, wywiadów, recenzji. Wolny strzelec. Z zamiłowania i wykształcenia etnograf po Uniwersytecie Warszawskim. Pochodzi z Kujaw.
Mawiał: „Czym promieniujemy, tym się nasycamy”. Stefan Ossowiecki (1877–1944) głoszący te słowa promieniował dobrem. Swoje jasnowidzenie traktował jako dar Wielkiego Ducha. Pomagając innym dzielił się tym, co otrzymał. Arystokraci, mężowie stanu, artyści, zwykli ludzie widzieli w nim geniusza, giganta wśród znawców nadświadomości. Polak urodzony w Rosji, odkryty przez Żyda, wielbiony w Europie, zakochany w ludzkości. O nim oraz o jego barwnych i przełomowych czasach jest to opowieść. Karolina Prewęcka – dziennikarka prasowa, autorka i współautorka książek m.in. o ludziach kultury: aktorach Stanisławie Celińskiej i Bohdanie Łazuce, śpiewaczkach operetkowych Wandzie Polańskiej i Elżbiecie Ryl-Górskiej. Interesuje się zwłaszcza losami Polaków na tle XIX i XX wieku. Skończyła etnografię na UW. Pochodzi z Lubrańca na Kujawach.
Zbiór poważnych, choć prowadzonych z humorem, rozmów dzieci z dorosłymi: o zawodach, pasjach, spełnionych i niespełnionych marzeniach, najważniejszych wartościach w życiu. W rozmowach uczestniczy dziewięcioro dzieci, z których każde po swojemu marzy o tym, kim będzie w przyszłości; i dziewięcioro dorosłych, a wśród nich znane osoby ze świata sportu, kultury i sztuki (m.in. Stanisława Celińska, Tomasz Majewski). Ich konwersacje są mądre i poważne, ale też dowcipne, pełne anegdot. Książkę wyróżnia wysmakowana szata graficzna i oryginalne połączenie różnych technik ilustracyjnych.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro