„Patrick Leigh Fermor” – książki

W grudniu 1933 roku osiemnastoletni Patrick Leigh Fermor samotnie wyrusza pieszo przez Europę do Konstantynopola. Postanawia żyć jak tramp, pielgrzym lub wędrowny uczony. Nocuje w przytułkach, klasztorach, stodołach, ale także dzięki szczęśliwym trafom – w zamkach i pałacach. Przede wszystkim jednak maszeruje z wierszami Horacego w plecaku. Czas drogi to błyskotliwa relacja z przygód, które spotkały autora podczas niezwykłej wędrówki. Obejmuje wspomnienia z trasy przez Niderlandy do granicy Węgier. Fermor przemierza teutońskie krainy ku słowiańszczyźnie, idzie przez gotycką północ, mija przyczółki imperium rzymskiego – w górę Renu i w dół Dunaju – prosto do serca starych Bałkanów i pobizantyjskich krain. Od początku wyprawy do publikacji oryginału Czasu drogi minęły czterdzieści cztery lata. W międzyczasie autor był kochankiem rumuńskiej księżniczki, wziął udział w szarży królewskiej kawalerii w Grecji, skacząc ze spadochronem, wylądował na zajętej przez Niemców Krecie i wspierał partyzantów. Po wojnie stał się największym żyjącym podróżopisarzem w Wielkiej Brytanii. „Kiedy po raz pierwszy przeczytałem Czas drogi, poczułem go w nogach. Mówił do moich podeszew. Współbrzmiał z tym, co po niemiecku nazywa się Sehnsucht: pragnieniem lub tęsknotą za nieznanym i tajemniczym. Zmusiło mnie to do wstania i marszu – aby przeżyć przygodę. – Robert Macfarlane Fragment: „Czułem się okropnie. Często bywałem pijany i dobry humor doprowadził mnie już nieraz do pochopnego zachowania; ale jeszcze nigdy do tak podłej katalepsji. W Jugendherberge mój plecak uprzątnięto z zasłanego i niewykorzystanego łóżka. Dozorca wskazał na szafkę, ale była pusta. Zawołał posługaczkę, lecz ona powiedziała, że jedyny plecak, jaki widziała w całym budynku, opuścił go z samego rana na plecach jedynego nocnego lokatora… Co?! Czy był nim cętkowany młody mężczyzna? Uzupełniłem swój kulawy niemiecki kilkoma gestami, jakbym był puentylistą. Tak, miał pryszcze; pickeliger Bua. Przeraziłem się. Początkowo następstwa nie mieściły mi się w głowie, były zbyt duże. Na chwilę wszystkie inne myśli wyparła utrata dziennika. Te tysiące linijek, kwieciste opisy, moje pensées, filozoficzne wzloty, rysunki i wiersze! Wszystko stracone?” Patrick Leigh Fermor (1915–2011) – brytyjski pisarz, żołnierz, erudyta i podróżnik. Wsławiony wybitną rolą w greckim ruchu oporu podczas II wojny światowej. W 2004 roku pasowany na Rycerza Kawalera przez Elżbietę II. W Polsce wydano dwie jego książki: Mani. Wędrówki po Peloponezie (2013) oraz Czas milczenia (2015). Czas drogi to pierwsza część trylogii o pieszej wędrówce przez przedwojenną Europę do Konstantynopola. Książka została opublikowana w 1977 roku. Opowieść o kolejnych etapach podróży kontynuowana jest w tomie Between the Woods and the Water (Pomiędzy borem a wodą), a następnie dobiega końca w tomie The Broken Road (Przerwana droga) wydanym po śmierci autora. Dzieła Fermora uznawane są za klasykę literatury podróżniczej. Sławie jego książek dorównuje popularność postaci autora. Wielbiciele Fermora kultywują wspomnienie o jego urodzie, fantazji, życzliwości, erudycji oraz niespotykanej pamięci.