„Paco Roca” – książki

Dorosłe rodzeństwo powraca do rodzinnego domku letniskowego rok po śmierci ojca. Vincente, Carla, José przywożą swoje partnerki, żony, mężów i dzieci - chcą razem spędzić czas, ale też posprzątać dom i wystawić go na sprzedaż. Jednak w miarę wynoszenia śmieci, ścierania kurzu, czy dokonywania drobnych napraw konfrontują się ze wspomnieniami. I zaczynają się bać, że razem z domem pozbędą się przeszłości, pamięci nie tylko o ojcu, ale i własnej. Dom Paco Roki, jednego z najważniejszych hiszpańskich twórców komiksu, to uchwycone z niezwykłą wrażliwością i czułością chwile radości, poczucia winy i rozczarowania. To historia rodziny opowiedziana za pomocą z pozoru nieistotnych detali i zdarzeń. To próba zmierzenia się z trudnymi emocjami, które stanowią o tym, kim jesteśmy. Roca opowiada historię bardzo osobistą i jednocześnie niezwykle uniwersalną. Zadaje pytania o to, czy możemy poradzić sobie z przeszłością i jednocześnie zachować wspomnienia. Dom uważany jest za jeden z najlepszych hiszpańskich komiksów w historii. Na liście wyróżnień, które otrzymał, znajduje się m.in. nagroda Eisnera dla najlepszego zagranicznego komiksu opublikowanego w Stanach Zjednoczonych w 2019 roku.

Świeże spojrzenie na II wojnę światową. Paco Roca stworzył hiszpańskiego Mausa! Miguel Ruiz to hiszpański weteran żyjący na wygnaniu we Francji, był on członkiem La Nueve (Dziewiątki), kompanii mężczyzn, którzy przeszli szlak od walki o ojczyznę podczas hiszpańskiej wojny domowej po udział w bitwach na całym świecie podczas II wojny światowej. Do wieloletniej tułaczki po Europie i Afryce zachęciła ich miłość do swojego kraju i nienawiść do brutalnych dyktatur. Roca wykorzystuje złożone wspomnienia Ruiza, aby opowiedzieć historię, która jest odą do pokolenia, które odważnie przeciwstawiło się brutalnemu faszyzmowi. „Koleje losu to znacznie więcej niż kapitalny rysunek i wciskający w fotel sposób opowiadania. Paco Roca zrobił coś więcej. Napisał komiks, którego brakowało. Brakowało go nie tylko po to, byśmy odzyskali pamięć historyczną. Tutaj też zrobił coś więcej. Brakowało takiej opowieści, bo daje nam ona coś, w co można wierzyć. Oddaje nam tę część historii, którą nam odebrano, którą utraciliśmy w biegu wyobcowującej codzienności. Ten komiks przywraca nas nam samym. Mówi, że tym jesteśmy, że tacy jesteśmy. Że nie wszystkiego w naszym życiu musimy się wstydzić. I że skoro oni próbowali do końca, to my teraz nie mamy już prawa zrezygnować. Sądzę. że tak to przynajmniej czuję kiedy pozbyto się tych wszystkich osób z Hiszpanii, pozbyto się również wszystkich ich potomków. Dlatego też żyjemy w kraju, w świecie, który nic a nic nam się nie podoba. Bardzo ci dziękuję, Paco, że zwróciłeś mi kraj, do którego należę.” – Javier Prez Andjar, pisarz

Nagroda ACDCómic (Hiszpańskie Stowarzyszenie Krytyków Komiksu) za najlepszy hiszpański komiks roku 2020. Nagroda El Corte Inglés 2021 dla najlepszego komiksu. Aragońska Nagroda Komiksowa 2021 za najlepszy komiks hiszpański. Paco Roca, opierając się na rodzinnym zdjęciu z 1946 roku zrobionym na starej plaży Nazaret niedaleko Walencji, tworzy fresk o powojennej Hiszpanii. W jego centrum umieszcza jedną ze zwyczajnych hiszpańskich rodzin - odzwierciedlenie ogromnej większości społeczeństwa, które przetrwało pod dyktaturą Franco - mającą poważne problemy z dostępem do środków do życia, zmuszoną do zwrócenia się ku czarnemu rynkowi, aby związać koniec z końcem. Paco Roca po raz kolejny po Domu sięga po historię własnej rodziny i zagłębia się w z pozoru idylliczną przeszłość matki. Ale jaka jest prawda? Dlaczego na zdjęciu nie ma ojca? Jakie tajemnice zostaną ujawnione?