„Maciej Zięba” – książki

Niezwykła twórczość św. Jana Pawła II dzięki tej publikacji staje się dla nas łatwiejsza do odkrycia i zgłębienia. W roku 40. rocznicy pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski otrzymujemy do rak Jestem z wami. Dzięki komentarzom o. M. Zięby staje się czytelnym i zrozumiałym przewodnikiem.

Krzyż się nie chwieje to medytacje drogi krzyżowej autorstwa Macieja Zięby OP – dominikanina, filozofa i teologa, znawcy katolickiej nauki społecznej. Dotykają naszej codzienności, pokazując zarazem jej ponadczasowy wymiar. Inspirują, prowokują do autorefleksji. Szczególną wartość, zarówno historyczną, jak i emocjonalną, mają dołączone na końcu krótkie rozważania drogi krzyżowej, napisane przez autora w 1982 roku na wieść o aresztowaniach przyjaciół z „Solidarności”. Sztuką jest w kilku słowach zawrzeć ogrom treści. Oba teksty przeznaczone są zarówno do samodzielnego, jak i wspólnego rozważania. „Potwornego zła nie czynią potworni ludzie. Zwykli ludzie je czynią. Wystarczy włączyć zagłuszanie głosu sumienia, wzmocnić mechanizmy samousprawiedliwień i cierpliwie poczekać”.

Własność prywatna, socjalizm, wolny rynek, kryzys finansowy… Co mówią nam o nich encykliki Caritas in Veritate czy Laudato si’? Papieska ekonomia ukazuje Kościół katolicki jako jeden z najważniejszych autorytetów w kwestii demokracji i kapitalizmu. Opierając się na analizie encyklik społecznych kolejnych papieży od Leona XIII do Franciszka, zwłaszcza zaś spuścizny Jana Pawła II, o. Maciej Zięba przekonująco kreśli obraz katolickiej nauki społecznej w fascynującym napięciu i dialogu z polityczną i ekonomiczną myślą liberalną. Poprzez szczególną pielęgnację sfer wolności i międzyludzkich więzi papieska wizja dokonuje pojednania światów, pomiędzy którymi sceptycy niesłusznie stawiają mur. Autor przekonuje, że istotą tego pojednania jest godność człowieka leżąca u podstaw chrześcijańskiej tożsamości. Papieska ekonomia stanowi zmienioną i znacznie poszerzoną wersję książki Papieże i kapitalizm (Znak 1998), o której ks. Józef Tischner pisał, że „może odegrać istotną rolę w kształtowaniu nowych form zaangażowania katolików w życie polityczne”.

Europę ukształtowało chrześcijaństwo, kto temu przeczy, zasługuje na pałę z historii, ten cytat Autor zaczerpnął od prof. Krzysztofa Pomiana, którego trudno posądzać o krzewienie kościelnego imperializmu. Co może ono zaproponować współczesnej postmodernistycznej Europie? Czy Kościół jako wspólnota ponad polityczna powinien się wiązać z jakąkolwiek polityczną formacją? Jak rozwiązać rosnące jak grzyby po deszczu gospodarcze i polityczne kłopoty? Czy obecność religii na forum publicznym prowadzi do nietolerancji, dyskryminacji i przemocy? Jak poszukiwać porozumienia z ludźmi, którzy sytuują się na zewnątrz Kościoła i są otwarci na dialog? To tylko kilka z licznych pytań, na które próbuje odpowiedzieć Autor tej książki, znawca nauki społecznej i nauczania Jana Pawła II.