Ważna, nietuzinkowa książka autora, który już teraz w pełni zasługuje na opinię jednego z najciekawszych polskich pisarzy młodego pokolenia. Rok 1945. Po trochę jeszcze wojennej, a trochę powojennej Polsce wędruje należący do tajemniczego właściciela cyrk, a w nim galeria niezwykłych, zagadkowych postaci: karzeł Szczepan, który kiedyś grał w cyrkowym kabarecie Hitlera, Lena – przedwojenna „kobieta-guma”, Damiel – nazista z Łodzi, udający niemowę volksdeutsch Cassiel, a przede wszystkim podająca się za wróżkę Irminę, cudem ocalała Felicja i przechrzczony Żyd Moryc. Dramatyczne, chwilami wręcz surrealistyczne losy tych ludzi splatają się w fascynującą opowieść o strachu, niepewności jutra i wielkiej potrzebie miłości.
Powieść niebezpiecznie naruszająca narodowe mity! Koniec lat siedemdziesiątych XX wieku. Na warszawskim Muranowie mieszka rodzina Małeckich. Wybór Karola Wojtyły na Ojca Świętego staje się momentem zwrotnym w życiu Renaty, która na co dzień pracuje w Bibliotece Narodowej. Jej uwielbienie papieża nie jest czysto religijne – z czasem nabiera miłosnego zabarwienia. Kobieta powoli zamyka się w swoim świecie i zatraca w wyimaginowanym uczuciu. Gustaw, mąż Renaty, który jest projektantem w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, skrywa pewną tajemnicę. Gdy w trakcie odwiedzin w rodzinnym domu odnajduje wiszącą u sufitu matkę, obwinia siebie za śmierć Rozalii. Gustaw zaczyna przypominać sobie dziwne fragmenty dzieciństwa i szuka prawdziwej tożsamości. Syn Małeckich studiuje historię, jednak jego pasją jest muzyka, dlatego razem z dziewczyną Elą przygotowuje się do konkursu wokalnego w Polskim Radiu. Paweł w trakcie przesłuchań nie radzi sobie z tremą i jego występ kończy się porażką. Aby wyciągnąć syna z marazmu, Gustaw załatwia mu pracę kaowca w Hucie Warszawa. Chłopak nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości – chorobliwa zazdrość i niska samoocena pchają do dramatycznych czynów. Kuba Wojtaszczyk – rocznik '86, pisarz, kulturoznawca, absolwent Gender Studies UAM. Publikował m.in. w „G'rls Room”, „enter the ROOM”, „Czasie Kultury”, „Lampie”, portalu Kultura u Podstaw, antologii „Nowe Marzy” 10. Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Autor Portretu trumiennego (2014), Kiedy zdarza się przemoc, lubię patrzeć (2016) i Dlaczego nikt nie wspomina psów z Titanica? (2017). Tłumaczony na niemiecki, węgierski i ukraiński. Stypendysta Prezydent m. st. Warszawy, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego.
Kiedy zdarza się przemoc, lubię patrzeć to druga książka Kuby Wojtaszczyka, którego debiut literacki znalazł się wśród najbardziej obiecujących debiutów roku tygodnika Newsweek. Autor bierze na warsztat bardzo aktualny temat: protesty młodych ludzi przeciw realiom rynku pracy, powszechnych umów śmieciowych i niepewności zatrudnienia, bez zabezpieczeń społecznych, bez szans na emeryturę. Przedstawia typowe polskie duże miasto za kilka lat: filolodzy ruszają na barykady z miejskimi aktywistami, hipsterzy ręka w rękę z doktorantami idą do walki. Polski romantyzm, groteska spod znaku Gombrowicza i współczesne polskie realia społeczne łączą się w wybuchową mieszankę.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro