Wzdłuż Nysy Łużyckiej to podróż śladem najciekawszych zabytków znajdujących się na terenach położonych po obu stronach tej rzeki. Nysa, stanowiąca granicę pomiędzy Polską a Niemcami, swoje źródła ma po czeskiej stronie Gór Izerskich. W północnej części Czech, leżącej w obrębie kraju libereckiego, szczególnie interesująca jest architektura zamków i pałaców oraz otaczających je krajobrazów. Autor opisuje także miejsca położone na terenach polsko-niemieckich przygranicznych, po stronie polskiej wchodzących w skład województw dolnośląskiego (powiat zgorzelecki) i lubuskiego (powiaty żarski i krośnieński). Na terenach Niemiec proponuje zajrzeć do przygranicznych miejscowości, które położone są w Saksonii, w powiecie Görlitz i w Brandenburgii, na obszarze powiatu Spree-Neiße. Krzysztof Garbacz pokazuje różnorodność zabytkowej architektury, krajobrazu i kultury, przybliżając czytelnikom również kontekst historyczny tych terenów. Fotografie powstałe podczas podróży autora uzupełniają część tekstową przewodnika i zachęcają do odwiedzenia opisywanych w nim miejsc.
Ponad 100 lat temu na terenie leśnego regionu zwanego Biłgorajszczyzną, wówczas leżącego na zachodnim skraju Imperium Rosyjskiego, splotły się losy trzech rodzin. Byli to Mysakowscy, Nowakowscy i Gryblewscy, do których z czasem dołączyli Kucharscy. Niewiele bym wiedział o losach niektórych ich przedstawicieli, gdyby nie to, że szczęśliwie zachowały się do dziś archiwalia w mojej rodzinie po kądzieli, jak listy, kartki pocztowe, dokumenty urzędowe itp., wzbogacone nagraniami na taśmie magnetofonowej i dyktafonie ze wspomnieniami kuzynek: Jadwigi Karpińskiej z Mysakowskich i Hanny Dąbrowskiej z Gryblewskich, a także mojej mamy Aliny Garbacz z domu Kucharskiej. Z czasem, w miarę zapoznawania się z treścią dokumentów, coraz bardziej zagłębiałem się w skomplikowane, niekiedy pełne dramatyzmu życiorysy niektórych członków opisywanych w niniejszej książce rodzin, którzy z racji swoich profesji byli zmuszeni kilkakrotnie w swoim życiu do zmiany miejsca zamieszkania. […] Pisząc książkę dążyłem do formy, która byłaby do takiego stopnia przejrzysta, żeby czytelnik mógł zrozumieć skomplikowane wątki genealogiczne i odnaleźć się w gąszczu powiązań i relacji rodzinnych, i jednocześnie przedstawić losy niektórych bohaterów w sposób interesujący nie tylko dla osób z kręgu rodzin opisywanych w niniejszej publikacji. Aby ten cel osiągnąć, postanowiłem podzielić książkę na dwie części, z których pierwsza została poświęcona losom Mysakowskich, Nowakowskich i po części Kucharskich, za sprawą mojego dziadka Mariana Kucharskiego – męża Haliny z Mysakowskich. Natomiast w drugiej części przedstawiam perypetie bohaterów z rodziny Gryblewskich na kanwie legend, różnych dokumentów, a przede wszystkim licznej, niezwykle interesującej korespondencji, w znacznej części autorstwa Eugeniusza Gryblewskiego. W korespondencji tej, kierowanej do najbliższych, zwłaszcza do żony Bronisławy, odnajdujemy między innymi obrazy życia zwykłych ludzi, szukających szczęścia na Kresach w czasach II Rzeczypospolitej, następnie boleśnie doświadczonych podczas sowieckiej i hitlerowskiej okupacji.
Drugi tom ilustrowanego wydawnictwa Lubuskie. Mały album dawnej architektury prezentuje zabytkową architekturę zachowaną na terenie powiatów krośnieńskiego i świebodzińskiego. Pierwszy tom niniejszej publikacji został poświęcony zabytkom powiatu zielonogórskiego. Książka zawiera 183 czarno-białe fotografie interesujących obiektów, zachowanych na terenie wielu miejscowości
?Włodzimierza Rulikowskiego albumy pamięci? to próba odtworzenia niektórych obrazów z życia przedstawicieli przedwojennego ziemiaństwa, m.in. Rulikowskich z Lubelszczyzny. Powodem zajęcia się tą problematyką było natrafienie przez autora książki około 2010 roku na zbiór archiwalnych fotografii. Jak pisze Krzysztof Garbacz we wstępie do książki, przeglądając rodzinne pamiątki, natrafił na album z licznymi oryginalnymi fotografiami prezentującymi m.in. wielkopolskie dwory oraz pałace i ich właścicieli z rodzinami. Na odbitkach widniały nazwiska osób i nazwy miejscowości, w których znajdowały się fotografowane obiekty. Natomiast brak było wzmianki o autorze zdjęć oraz o właścicielu albumu. W jego identyfikacji pomogło znalezienie dwóch luźnych kart z fotografiami i pismem wysłanym z Bukaresztu do Włodzimierza Rulikowskiego, mieszkającego w chateau de Poturzyn. Na jednym ze zdjęć widać go w towarzystwie uczestników bukaresztańskiej konferencji pszczelarzy. W 2016 roku w Celestynowie, na strychu domku, w którym mieszkała kuzynka autora książki, zostały znalezione trzy następne albumy ze stronami zaklejonymi różnymi pamiątkami, jak fotografie, pocztówki, wizytówki, pisma, bilety, reklamówki z hoteli itp. Wszystkie te albumy przed II wojną światową należały do Włodzimierza Rulikowskiego, właściciela majątku ziemskiego w Poturzynie, położonym w południowo-wschodniej Lubelszczyźnie. Idąc tropem odkrytych fotografii, z których najstarsze pochodzą z początku XX wieku, autor próbuje odtworzyć nie tylko drogę, jaką ?przebyły? ponad 70 lat temu albumy z Poturzyna do podwarszawskiego Celestynowa, a przede wszystkim stara się rozpoznać miejsca i ludzi, zarejestrowanych przez nieznanych mu autorów fotografii. Z kart albumów wyłaniają się interesujące obrazy z życia eksperymentalnych szkół dla chłopców, prowadzonych w majątku hrabiego Maurycego Zamoyskiego w Starej Wsi pod Otwockiem (1907-1915) i w dawnym pałacu Erazma Jerzmanowskiego w Prokocimiu pod Krakowem. Dzięki zdjęciom możemy także zobaczyć, jak przed ponad 100 laty wyglądały okolice Starego Miasta w Lublinie, odległy Londyn, Hampton Court czy siedziby ziemiańskie w Mirczu, Honiatyczach i Poturzynie, położone na Lubelszczyźnie, a także na terenie Wielkopolski i zachodniej Ukrainy. Ponadto autor książki starał się przybliżyć sylwetki nie tylko przedstawicieli ziemiaństwa, lecz także innych osób, których wizerunki zostały utrwalone na kliszach fotograficznych. Niestety, wiele siedzib ziemiańskich w XX wieku uległo zniszczeniu. Stare fotografie, które przetrwały w odnalezionych albumach, pozwalają chociaż w części odtworzyć ten dawny świat.
Archeologią często rządzi przypadek. Z tym banalnym stwierdzeniem wielokrotnie spotykamy się, gdy są prezentowane, głównie w mediach, interesujące odkrycia. Dziś, po latach parania się tym zawodem, dochodzę do wniosku, że to zdanie zawiera dużo prawdy. Zarówno moje pierwsze badania wykopaliskowe, jak i późniejsze interesujące odkrycia wynikały z przypadku. Tak się zdarzyło na terenie kopalni siarki w Grzybowie, gdzie w 1985 roku nieoczekiwanie natrafiono na wielokulturowe cmentarzysko, jak się okazało, o dużym znaczeniu dla archeologii południowej Polski. Kilkuletnie kampanie wykopaliskowe zaowocowały odkryciem niezwykle interesujących obiektów, począwszy od neolitycznych megalitów po cmentarzysko z okresu rzymskiego i późnośredniowieczne.
Ukazuje się pierwszy tom ilustrowanego wydawnictwa, prezentującego zabytkową architekturę zachowaną na terenie województwa lubuskiego. Rozwój tej architektury był związany z zapoczątkowanymi w XIII wieku procesami urbanizacyjnymi, które w konsekwencji doprowadziły do powstania wielu założeń miejskich zarówno w południowej, śląskiej części regionu, jak i północnej, będącej pod wpływem Brandenburgii oraz Wielkopolski. W tym czasie istniała też gęsta sieć osiedli typu wiejskiego, związanych z Kościołem poprzez strukturę organizacyjną, którą na tym poziomie reprezentowały parafie. Na terenie parafii powstawały świątynie, z których szansę na przetrwanie miały te zbudowane z kamienia i cegły, podobnie jak to miało miejsce w przypadku miejskich budowli świeckich. Sakralne i świeckie budowle, wznoszone w średniowieczu i w czasach nowożytnych, reprezentowały rożne style architektoniczne, z których najstarsze to romanizm i gotyk. Dzieje miejscowości, powstawanie oraz przekształcanie zachowanych do czasów obecnych obiektów architektury zostały opisane przez autora w trzytomowej publikacji pt. Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. Wydanie tej książki poprzedziły wędrówki z aparatem fotograficznym po wielu zakątkach tego regionu. Owocem tych wędrówek jest rejestracja setek historycznych obiektów wkomponowanych zarówno w przestrzeń miejską, jak i krajobraz wiejski. Kolorowe fotografie wybranych zabytków stanowią ilustrację poszczególnych tomów tego przewodnika. Wykorzystane też zostały w albumowym wydawnictwie Zielona Góra i okolice w fotografii. Tym razem Krzysztof Garbacz proponuje spojrzenie na architekturę „lubuską” przez pryzmat fotografii czarno-białej, przed laty bardzo rozpowszechnionej, a obecnie zdominowanej przez zapis w pełnym kolorze. Pierwszy tom niniejszej publikacji poświęcony został zabytkom powiatu zielonogórskiego. Prezentacja tego tomu zaczyna się od miasta Zielona Góra, którego obszar 1 stycznia 2015 roku został powiększony o miejscowości dotychczasowej gminy zielonogórskiej. W dalszej części prezentowane są walory zabytkowe gmin, ułożonych według kolejności alfabetycznej. Wprowadzeniem do części fotograficznej są krótkie informacje o ciekawych obiektach, które występują w poszczególnych miejscowościach. W książce zostało zamieszczonych 212 fotografii. Autor wyraża nadzieję, że zaproponowane w książce spojrzenie w przeszłość regionu lubuskiego zachęci Czytelników do odwiedzania miejsc bogatych w materialne ślady minionych epok, miejsc, które na pewno warto zobaczyć.
Obszar dzisiejszego województwa lubuskiego, zajmującego znaczną część zachodniej Polski, we wczesnym średniowieczu był pokryty gęstą siecią grodów oraz osiedli typu wiejskiego. Z czasem grody zaczęły stopniowo zanikać, a na ich miejscu bądź na terenie dotychczasowych osad otwartych rozpoczął się proces kształtowania pierwszych miast. Zapoczątkowana w XIII wieku urbanizacja przyniosła w konsekwencji, na przestrzeni następnych stuleci, powstanie wielu założeń miejskich, zarówno w południowej – śląskiej części województwa, jak i północnej, niegdyś od zachodu pozostającej pod wpływem Brandenburgii, a od wschodu Wielkopolski. Historia miast, m.in. Zielonej Góry, Gorzowa Wielkopolskiego, Gubina, Żagania, Żar, Szprotawy, Świebodzina, Międzyrzecza, Kostrzyna i Strzelec Krajeńskich jest bogata w wiele wydarzeń, niekiedy o dramatycznym przebiegu, powodujących nie tylko ich rozwój przestrzenny i kulturowy, lecz także niejednokrotne zniszczenia, a w konsekwencji długotrwałe kryzysy gospodarcze. Trwające od średniowiecza procesy urbanizacyjne spowodowały w ciągu stuleci szereg zmian w architekturze miast lubuskich, stąd niewiele przetrwało do dziś obiektów „pamiętających” czasy ich lokacji. Znacznie więcej pochodzi z czasów późniejszych. W sumie, na obszarze województwa lubuskiego liczba zewidencjonowanych zabytków architektury i budownictwa wraz z założeniami parkowymi, wynosi prawie 45 tysięcy. Obiekty architektury sakralnej i świeckiej zachowały się nie tylko w miastach. Możemy je jeszcze zobaczyć w licznych mniejszych miejscowościach, w wielu przypadkach powstałych już w średniowieczu. Wtedy to na znacznych przestrzeniach regionu rozwinęła się gęsta sieć osiedli wiejskich.
Jest to ostatnia publikacja z trzytomowej serii poświęconej dziedzictwu materialnemu zachowanemu w regionie lubuskim. Pierwszy tom obejmował powiaty: zielonogórski, świebodziński i krośnieński (nakład wyczerpany), zaś drugi: żarski, żagański, nowosolski oraz wschowski. Tomy te częściowo opracowano w oparciu o opublikowaną w 2005 roku książkę Szlakiem zabytkowych miast. Przewodnik po południowej części województwa lubuskiego. Obecna książka, obejmująca powiaty: gorzowski, słubicki, sulęciński, międzyrzecki i strzelecko-drezdenecki, w całości została napisana w ramach kilkuletniej pracy nad Przewodnikiem po zabytkach województwa lubuskiego. Tom trzeci rozpoczyna się opisem historii oraz wybranych zabytków nadwarciańskiego grodu – Gorzowa Wielkopolskiego. Prezentowane są również liczne obiekty historyczne znajdujące się w mniejszych miejscowościach. Aby w sposób klarowny przedstawić je w przewodniku, wyznaczone zostały trasy zwiedzania umożliwiające penetracje niedużych terenów, ograniczonych zasięgiem poszczególnych gmin, które przyporządkowane są większym jednostkom administracyjnym – powiatom. Prezentacje obiektów zabytkowych znajdujących się w poszczególnych miejscowościach poprzedzają ich krótkie rysy historyczne. Obok polskich nazw podane zostały nazwy niemieckie, które obowiązywały przed 1945 rokiem, a także ich najstarsze wersje. W sumie w ostatnim tomie znajdują się opisy zabytków zachowanych w 204 miejscowościach.
Nakładem Agencji Wydawniczej „PDN” w Zielonej Górze został wydany album Krzysztofa Garbacza pt. „Zielona Góra i okolice w fotografii”. Książka zawiera ponad 380 kolorowych fotografii przedstawiających m.in. interesujące obiekty zabytkowej architektury zachowanej w wielu miejscowościach na terenie powiatów: zielonogórskiego, świebodzińskiego, krośnieńskiego, żarskiego, żagańskiego, nowosolskiego i wschowskiego. Część publikacji została poświęcona jednej z dwóch stolic województwa lubuskiego – Zielonej Górze. Zamiarem autora, poprzez zaprezentowanie wtopionych w krajobraz interesujących obiektów zabytkowej architektury murowanej, szachulcowej oraz drewnianej, było ukazanie różnorodności i piękna materialnego dziedzictwa obszaru, który przez stulecia ulegał niemałym przemianom politycznym, społecznym i kulturowym. Uzupełnienie fotografii stanowi tekst wstępny oraz podpisy, które zostały przygotowane w polskiej, niemieckiej i angielskiej wersji językowej.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro