We Wprowadzeniu w chrześcijaństwo poprzez analizę Credo autor wtajemnicza czytelników w głębokie rozumienie kluczowych zagadnień wiary, dając świadectwo zarówno doskonałej znajomości sytuacji dzisiejszego człowieka, jak i ogromnej otwartości na współczesne prądy myślowe. „Powróćmy do pytania o Boga i Chrystusa – pytania, które stanowi jądro wszelkiego wprowadzenia w chrześcijańską wiarę. Jedno widać już teraz: że mistyczne aspekty pojęcia Boga, na które zwracają nam uwagę religie azjatyckie, muszą wyraźnie określać również naszą myśl i wiarę. Bóg uzyskał w Chrystusie konkret¬ną postać, ale też Jego tajemnica tym sposobem stała się jeszcze większa. Bóg nieskończenie przewyższa wszelkie nasze pojęcia, wszelkie nasze obrazy i imiona Boga. Wyznajemy Go jako Trójcę Świętą, co jednak w żadnym razie nie oznacza, że wszystko o Nim już wiemy, wręcz przeciwnie: pojęcie Trójcy Świętej uzmysławia nam, jak skromna jest nasza wiedza o Bogu i w jak niewielkim stopniu możemy Go pojąć czy ogarnąć. Problem teodycei, który dzisiaj, po straszliwych doświadczeniach, jakie zgotowały ludzkości totalitarne reżymy (pozwolę sobie przypomnieć tylko przestrogę Auschwitz), staje przed nami z palącą siłą, jeszcze raz uwidacznia nam jednocześnie, że Boga nie możemy zdefiniować czy wręcz przeniknąć. Odpowiedź, jaką od Boga otrzymał Hiob, niczego wszak nie wyjaśnia, a jedynie przypomina nam o naszych ograniczeniach i powściąga nasze urojenie, że możemy o wszystkim wydać sąd i definitywnie się wypowiedzieć. Zachęca nas, byśmy ufali niepojętej tajemnicy Boga”. – ze Wstępu autora Wznowienie podstawowego dzieła papieża Benedykta XVI sprzed jego wyboru na Stolicę Piotrową. Tą książką Znak jako pierwszy polski wydawca rozpoczął zapoznawanie polskich czytelników z dorobkiem Josepha Ratzingera, który wówczas nie był nawet jeszcze biskupem (pierwsze wydanie ukazało się w 1971 roku).
Apostołowie są naocznymi świadkami Jezusa. Tylko ten, kto Go zna, kto zna Jego słowa i czyny, kto sam w czasie długich dni i nocy doświadczył wspólnoty z Nim – tylko ten może Go zanieść innym. Ta zasada i dziś nie straciła nic ze swej aktualności. Ostatnie przesłanie o drogach kapłaństwa i przyszłości Kościoła Joseph Ratzinger (1927–2022) często zatrzymywał się w swoich homiliach nad tajemnicą powołania kapłańskiego. Wyrażał w nich swoje przemyślenia zarówno o istocie tej drogi życia, jak również o problemach, które dotykają kapłaństwa urzędowego i chrześcijaństwa. Ratzingerowe medytacje odnoszące się do fragmentów Pisma Świętego pokazują to, co najistotniejsze w myśli bawarskiego Teologa: pozwolić Bogu przemówić tak, aby Jego słowo przemieniało życie. Z jego refleksji można też wyczytać, w jaki sposób rozumiał on powołanie do bycia księdzem, a potem także biskupem i w końcu papieżem. Lektura niniejszych kazań pozwala zarówno wgłębiać się w meandry Bożego przesłania do nas, jak i uczyć się, w jaki sposób czytać i głosić Słowo. Taka lekcja przyda się dzisiaj w Kościele każdemu, nie tylko księżom, ale również wszystkim wierzącym, którzy swoje bycie chrześcijanami traktują na serio, przyjmując na siebie radosny obowiązek i zaszczyt słuchania Boga i mówienia o Nim. – Ks. prof. Robert J. Woźniak
Co jest zgodne z duchem liturgii? Ksiądz i wierni razem zwróceni ku Panu czy ksiądz i wierni patrzący na siebie? Cisza modlitewna czy głośne recytacje? Muzyka sakralna czy piosenki do gitary? Uświęcony obrzęd czy atmosfera i spontaniczność? Zachowanie kanonu modlitwy czy swobodna twórczość? Święte obrazy czy puste ściany? Na ołtarzu krucyfiks czy tylko mikrofon? Przed Panem na klęczkach czy na stojąco?Książka Duch liturgii została przyjęta w świecie jako zarys odbudowy liturgii katolickiej i zaproszenie do szkoły modlitwy. Nie jest to więc książka tylko dla specjalistów; teologów czy liturgistów. Duch liturgii (tak bardzo różny od ducha czasu) to arcyciekawa książka o tym, co najważniejsze: o naszej modlitwie i o liturgii, która, jak przypomniał Sobór Watykański II, stanowi źródło i szczyt życia Kościoła.
Kiedy latem 1986 roku ksiądz Luigi Giussani, założyciel ruchu Komunia i Wyzwolenie, zaprosił mnie do wygłoszenia w Collevalenzy rekolekcji dla kapłanów należących do tego ruchu, otrzymałem właśnie książkę Josefa Piepera, w której zebrano jego traktaty o miłości, nadziei i wierze, opublikowane kolejno w latach 1935, 1962 i 1971. Ten zbieg okoliczności skłonił mnie do podjęcia tematu trzech "cnót teologicznych" i do skorzystania z filozoficznych medytacji Piepera... Początkowo wahałem się, czy zgodzić się na prośbę o publikację, z którą zwrócili się do mnie uczestnicy rekolekcji w Collevalenzy. Kiedy jednak po dwóch latach ponownie przejrzałem moje notatki, wydało mi się, że powiązanie filozofii, teologii i duchowości, którego spróbowałem dokonać w czasie przygotowań do rekolekcji, może być inspirujące i ukazywać nowe punkty widzenia... Mam nadzieję, że ta niewielka książeczka, tak jak kazania, które stoją u jej podstaw, stanie się pomocą we wprowadzeniu do tych podstawowych zasad, w których życie człowieka otwiera się na Boga i w ten sposób staje się prawdziwie ludzkie.
Joseph Ratzinger (1927-2022), zasiadający na Tronie Piotrowym jako Benedykt XVI, był wybitnym myślicielem, profesorem teologii, prefektem Kongregacji Nauki Wiary. W rozprawach z dziedziny teologii dogmatycznej i fundamentalnej wiele uwagi poświęcał m.in. Osobom Trójcy Świętej i tajemnicy Kościoła. Poruszał też problemy filozoficzno-socjologiczne współczesnego świata. Wątki mariologiczne są ciekawym uzupełnieniem jego myśli i twórczości pisarskiej. Niniejsza książka koncentruje się wokół postaci i znaczenia Maryi, Jej miejsca w misterium wiary - w Biblii, tradycji, kulcie. Ukazuje Ją jako prawdziwą kobietę, realną i piękną, oraz przybliża Credo Matki Bożej włączonej w dzieło zbawienia i obdarowanej wieloma łaskami i przywilejami. Autor zachęca do przyjrzenia się tajemniczej obecności Maryi w dziejach ludzkości i do dogłębnego zrozumienia ponadczasowego przesłania, w którym zawiera się także wspaniała obietnica dana każdemu, kto wypowiada "tak" Bogu.
Kościół czyni z człowieka chrześcijanina, wymieniając imię Boga w Trójcy jedynego. Od samych swoich początków wyraża w ten sposób to, co uważa w chrześcijaństwie za najważniejsze: wiarę w Trójjedynego Boga. W chrześcijaństwie na pierwszym miejscu nie stoi Kościół czy człowiek, lecz Bóg. Pierwsze zdanie wiary chrześcijańskiej, podstawowa zasada chrześcijańskiego nawrócenia brzmi: Bóg jest. Papieskie rozważania o najważniejszej prawdzie chrześcijańskiej wiary Joseph Ratzinger rozumie Trójcę przede wszystkim jako wspólnotę jednoczącej miłości. Wyraża przekonanie, że kontemplując relację miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego, można na nowo pojąć, co znaczy być chrześcijaninem, a przez to zrozumieć siebie samych i odnowić ludzkość. Przyszły papież wiele ze swoich trynitarnych refleksji wygłaszał w czasie rekolekcji i kazań, dlatego charakteryzują się one przystępnym i obrazowym językiem. Poprzez te teksty odsłania się jako teolog przepełniony troską o losy wiary w Trójjedynego Boga, ale także jako człowiek wrażliwy, pragnący, by ludzie doświadczyli spotkania z Trójcą, która jest miłością.
"Relacja między wiarą a polityką jest jednym z wielkich tematów będących zawsze w centrum uwagi Josepha Ratzingera - Benedykta XVI i przenika całą jego drogę intelektualną oraz ludzką. Bezpośrednie doświadczenie totalitaryzmu nazistowskiego prowadzi go już jako młodego naukowca do refleksji nad granicami posłuszeństwa państwu na rzecz wolności posłuszeństwa Bogu: "Państwo - pisze w tym znaczeniu w jednym z przedstawianych tekstów - nie stanowi całości ludzkiej egzystencji i nie obejmuje całości ludzkiej nadziei. Człowiek i jego nadzieja wychodzą poza strukturę państwa i poza zakres politycznej działalności. Dotyczy to nie tylko państwa, którym jest Babilon, ale każdego państwa." - Papież Franciszek
Prawdziwa Europa (tożsamość i Misja) "Z przyjemnością przedstawiam niniejszy tom, w którym zebrano wybrane teksty Josepha Ratzingera/Benedykta XVI o Europie, wydane z okazji 50 rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Unią Europejską. Z charakterystyczną dla siebie jasnością, bezpośrednią przystępnością i głębią emerytowany papież wspaniale nakreśla tu "ideę Europy", która niewątpliwie inspirowała jej ojcówzałożycieli i leży u podstaw jej wielkości, a której definitywnie zaciemnienie usankcjonowałoby jej całkowity i nieodwracalnyupadek..." (Papież Franciszek)
This major volume is a collection of the writings of Joseph Ratzinger (Pope Emeritus Benedict XVI) on the theology of the Liturgy of the Church, a subject of preeminence to him as a theologian, professor and spiritual writer. It brings together all his writings on the subject, short and long, giving his views on liturgical matters and questions over many years and from various perspectives. He chose to have his writings on the Liturgy for the first volume published of his collected works (though listed as vol. 11) because, as he says in the Introduction: `The liturgy of the Church has been for me since my childhood the central reality of my life, and it became the center of my theological efforts. I chose fundamental theology as my ?eld because I wanted ?rst and foremost to examine thoroughly the question: Why do we believe? But also included from the beginning in this question was the other question of the right response to God and, thus, the question of the liturgy.` By starting with the theme of liturgy in this volume, Ratzinger wants to highlight God`s primacy, the absolute precedence of the theme of God. Beginning with a focus on the liturgy, he said, tells us that `God is first`. He quotes from the Rule of St. Benedict, `Nothing is to be preferred to the liturgy`, as a way of ordering priorities for the life of the Church and of every individual. He says that the fundamental question of the man who begins to understand himself correctly is: How must I encounter God? Thus learning the right way of worshipping is the gift par excellence that is given to us by the faith. The essential purpose of his writings on the liturgy is to place the liturgy in its larger context, which he presents in three concentric circles. First, the intrinsic interrelationship of Old and New Testament, without the connection to the Old Testament heritage, the Christian liturgy is incomprehensible. The second circle is the relationship to the religions of the world. The third circle is the cosmic character of the liturgy, which is more than the coming together of a circle of people: the liturgy is celebrated in the expanse of the cosmos, encompassing creation and history at the same time.
„Wolność, jeśli nie ma nas doprowadzić do kłamstwa i samozniszczenia, musi być zorientowana na prawdę, czyli na to, czym rzeczywiście jesteśmy”. Jak uporządkować podzielony świat? Jedną z cech charakterystycznych współczesnego myślenia jest postrzeganie kluczowych pojęć jako oderwanych od siebie. Ta fragmentaryczność w dużej mierze dotyczy prawdy oraz wolności. Wskutek tego operuje się wieloma „prawdami”, a wolność utożsamia się wyłącznie z osobistą chęcią do podejmowania działań. Tak widziany świat staje się rozmyty, przez co trudno się w nim odnaleźć. Joseph Ratzinger proponuje inne myślenie. Nie odrywa od siebie prawdy, wolności, wiary, tolerancji i rozumu. Czyni wręcz przeciwnie – wskazuje na ich integralność. Dowodzi przy tym, że takie postrzeganie owych pojęć pozwala odzyskać człowiekowi spójność myślenia i dzięki temu żyć w sposób bardziej pełny. „W teologii Ratzingera wiara jest racjonalna, racjonalność wierząca, wolność żyje prawdą, a rozum szukający prawdy staje się wolny i spontanicznie twórczy. W życiu chodzi o wiarę i o rozum, i o prawdę, i o wolność. W życiu chodzi o to wszystko, bo w nim najważniejsza jest miłość, która nie istnieje bez prawdy i wolności”. – ks. prof. Robert J. Woźniak
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro