„Autor jasno wskazuje na cel pedagogii tolerancji, który lokuje w kształtowanie myślenia, postaw i zachowań dotyczących drugiego człowieka, opartych na poszanowaniu jego godności bez wykluczania, kategoryzowania i wartościowania na lepszych i gorszych, swoich i obcych, bez względu na kolor skóry, religię, przynależność narodową czy społeczną, kulturę, światopogląd, orientację seksualną, czy stopień zamożności. Na sposób teoretyczny i praktyczny zarazem prezentuje wartość pedagogii tolerancji Jana Pawła II w procesie formowania człowieka wewnętrznie silnego, świadomego wartości, na których buduje własną tożsamość, rozumiejącego „inność” w drugim człowieku. Wskazuje na nieodzowność interpersonalnego spotkania, opartego na partnerskim dialogu, jako istotnego narzędzia budującego relacje społeczne w oparciu o zasadę wzajemnego poszanowania”. Ks. prof. dr hab. Zygfryd Glaeser, Uniwersytet Opolski
„Historia może wyzwalać zarówno moralne relacje pozytywne, jak i negatywne. W sklepie z ideami historycznymi są do nabycia jedne i drugie. Ale historycznego bezpieczeństwa wspólnoty/społeczeństwa/narodu nie da się zbudować na relacjach negatywnych, na historii, która programowo dzieli, wyklucza. Historyczne bezpieczeństwo to wspólnotowe poczucie trwania (ciągłości) własnej historii i rozumienia zdarzeń wykraczających poza horyzont bezpośredniego doświadczenia jednostki tego, co przydarza się homo historicus na co dzień. Dlatego pokazanie tego, że za każdym istotnym narodowym projektem, za każdym wielkim wydarzeniem w naszej historii stał niezbędny poziom kapitału społecznego, jaki musiał połączyć Polaków, aby dane wydarzenie w ogóle mogło zaistnieć, stać się faktem dokonanym, to największe wyzwanie intelektualne dla historyka i największa satysfakcja, jeśli uda mu się tego w książce, na wykładzie czy lekcji historii dokonać”. – Prof. dr hab. Jan Pomorski
„Razem z Homo Metahistoricus (2019) nowy tom studiów prof. Pomorskiego – Rzecz o wyobraźni historycznej. Ćwiczenia z hermeneutyki – domyka w znakomitym stylu wyobrażenia autora o intelektualnej historii Polski w stuleciach XX i XXI. Wpisuje i łączy, nolens volens, peryferyjną historię Polski z najciekawszymi trendami współczesnej historiografii światowej. Tekst iskrzy erudycją i skojarzeniami, które otwierają zupełnie nowe pola interpretacyjne. Otrzymaliśmy kolejną bardzo ważną książkę. Jej znaczenie i odzew w środowiskach humanistów polskich mogą być tym razem jeszcze większe niż ostatnio publikowanych przez Pomorskiego dlatego, że spektrum problemów jest szersze, bardziej wielowątkowe.” – prof. dr hab. Robert Traba, Instytut Studiów Politycznych PAN w Warszawie
Niniejsza monografia to opowieść o moich subiektywnych spotkaniach z sześcioma kulturami poznającymi historię, sygnowanymi nazwiskami Jerzego Topolskiego, Zdzisława Cackowskiego, Krzysztofa Pomiana, Marca Blocha, Timothy'ego Snydera i Andrzeja Nowaka. To kultury poznające, w które ci wybitni humaniści są uwikłani, a nie oni sami, są tu przedmiotem badania. Chodzi o uchwycenie i zrozumienia tego, co te kultury miały bądź mają nam poznawczo do zaoferowania. Każda z nich jest inna, ponieważ wyrastają z odmiennych doświadczeń i różne są konteksty historyczne, w jakich przyszło im funkcjonować. Witold Kula pisał swego czasu, że „u narodzin historii leży potrzeba poznania i jakiegoś zrozumienia innych. Leży potrzeba i wola koegzystencji”. Dotyczy to także historiografii, która jest – zgodnie z przyjętą w tej książce tezą – autorefleksją pokolenia, zapisem jego samowiedzy o tym, jak człowiek tworzył dzieje, utrwalonym w postaci tekstów historiograficznych.
Historia może wyzwalać zarówno moralne relacje pozytywne, jak i negatywne. W „sklepie z ideami historycznymi” są do nabycia jedne i drugie. Ale historycznego bezpieczeństwa wspólnoty/społeczeństwa/narodu nie da się zbudować na relacjach negatywnych, na historii, która programowo dzieli, wyklucza. Historyczne bezpieczeństwo to wspólnotowe poczucie trwania (ciągłości) własnej historii i rozumienia zdarzeń wykraczających poza horyzont bezpośredniego doświadczenia jednostki – tego, co przydarza się homo historicus na co dzień. Dlatego pokazanie tego, że za każdym istotnym narodowym projektem, za każdym wielkim wydarzeniem w naszej historii stał niezbędny poziom kapitału społecznego, jaki musiał połączyć Polaków, aby dane wydarzenie w ogóle mogło zaistnieć, stać się faktem dokonanym, to największe wyzwanie intelektualne dla historyka i największa satysfakcja, jeśli uda mu się tego – w książce, na wykładzie czy lekcji historii – dokonać. [Prof. dr hab. Jan Pomorski]
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro