„Izabella Bukraba-Rylska” – książki

Podręcznik w nowatorski sposób omawia odpowiedzi na najważniejsze pytania, które stawia socjologia: o sposób istnienia społeczeństwa, z czego się ono składa i jak należy je badać. Główne kierunki teoretyczne, które wykształciły się w obrębie socjologii, udzielały różnych odpowiedzi na te pytania, często czerpiąc inspiracje z wielu innych nauk: antropologii, psychologii czy filozofii polityki. Pogłębione omówienie tych najważniejszych orientacji teoretycznych socjologii, ich założeń, dylematów i słabości, jest pierwszym celem podręcznika Choć zasadniczym rysem współczesnej refleksji socjologicznej jest jej humanistyczny charakter – to znaczy podkreślanie roli świadomego, refleksyjnego podmiotu realizującego działania społeczne – w dorobku socjologii nie brak także wątków naturalistycznych, akcentujących doniosłość czynnika materialnego lub cielesnego. Próba zwrócenie uwagi na pojawiające się w wielu klasycznych teoriach odwołania naturalistyczne to drugi z postawionych przed podręcznikiem celów. Trzeci wreszcie cel, jaki przyświecał pracy nad książką, to przypomnienie niektórych, w znacznej mierze zapomnianych, koncepcji polskich autorów – nierzadko prekursorskich wobec późniejszych teorii autorów zachodnich, a dziś odkrywanych jako niezwykle inspirujące. „Autorka odchodzi w swojej propozycji od dominujących ujęć podręczników socjologii koncentrujących się na opisie i wyjaśnianiu kluczowych pojęć używanych w ramach tej dyscypliny naukowej. Proponuje natomiast pogłębioną i całościową prezentację wybranych nurtów refleksji socjologicznej w kontekście szerszych rozważań filozoficzno-humanistycznych [...] W ten sposób czytelnik jest w stanie uchwycić i zrozumieć proces stopniowego wyłaniania się prezentowanych koncepcji, idei i kluczowych pojęć obecnych we współczesnej socjologii. Przyjęty swobodny i dygresyjny w wielu miejscach tok narracji [...] pozwala odbiorcy na swobodne pokonywanie kolejnych stron książki i stanowi istotny walor estetyczny tekstu”. – z recenzji prof. Pawła Starosty

"Podjętym analizom przyświecało kilka celów - przede wszystkim przedstawienie fragmentu współczesnej rzeczywistości kulturowej w Polsce lokalnej. Ponadto - empiryczne przetestowanie funkcjonalności i rozpoznawalności coraz popularniejszego określenia "dziedzictwo kulturowe"; następnym celem było zaś rozważenie możliwości zastosowania innego podejścia do zjawiska udziału w kulturze niż to praktykowane dotychczas. W omawiane przedsięwzięcie wpisany był jednak jeszcze jeden, istotny cel - eksploracyjny. Chodziło tu głównie o możliwość wykroczenia poza wąsko pojmowane "interpretację" i "rozumienie" znaczeń kulturowych i o uzupełnienie tej perspektywy towarzyszącą jej sferą komponentów uczuciowych i somatycznych. Prezentowana monografia nawiązuje do koncepcji socjologii ucieleśnionej (multisensorycznej), którą można też nazwać neonaturalistyczną. Chodzi w niej o to, aby nie "wyjmować" podmiotu doświadczającego świata przyrodniczego i społeczno-kulturowego ze splotu fenomenologicznego jego człowieczeństwa na rzecz wyłącznie zdolności poznawczych, ale by ów splot starać się rozwikłać także od strony emocjonalno-cielesnej. Jest to publikacja frapująca i prowokująca do przemyśleń jako przykład solidnie, mądrze i konsekwentnie zrealizowanych zamierzeń badawczych, w istotny sposób sterowanych myśleniem teoretycznym, które udatnie przekłada się na cele empiryczne, co prowadzi do ciekawych ustaleń. Z pewnością tego typu badania podpadają pod kategorię in progress, a ich potencjał jest obiecujący."z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha J. Burszty (Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytetu SWPS)

Książka stanowi swoiste rozliczenie z dominującymi w socjologii trendami teoretycznymi, wynikającymi z przyjętej ontologii i epistemologii bytu społecznego, której konsekwencje poznawcze zaważyły na kształcie tej dyscypliny od początku jej istnienia do ostatnich lat. Autorka nie tylko przedstawia trajektorie rozwoju humanistyki oraz siedem grzechów głównych socjologii akademickiej, ale także wskazuje filozoficzny kontekst inspiracji ważnych dla niej samej, konfrontujących „czyste” poznanie z cielesno-materialnym doświadczaniem świata.