„Gordon Williamson” – książki

Ten pierwszy z dwóch tomów opisuje niemieckie U-Booty II wojny światowej, śledząc ich rozwój od wczesnych okrętów podwodnych floty Kajzera, poprzez zakazy dotyczące niemieckich U-Bootów jako efekt zawieszenia broni w 1918 i następującego po nim Traktatu Wersalskiego, ich tajne projektowanie pod przykrywką firmy w Holandii, doprowadzając do sformowania w 1935 roku 1 Flotylli U-Bootów posiadającej nowoczesne okręty typu II. Część dotycząca działalności operacyjnej zawiera przykłady działań U-Bootów typu VIIA, VIIB, VIID, VIIE, VIIF i koncentruje się na kręgosłupie U-Bootwaffe - typie VIIC. Przedstawiono porównania z typowymi alianckimi okrętami podwodnymi, ich silne i słabe strony oraz taktykę U-Bootów.

W Trzeciej Rzeszy istniało wiele rozmaitych formacji bezpieczeństwa, często jednak organizacje te przedstawia się w sposób wysoce uproszczony. Niniejsza książka przedstawia szczegółowy i oparty na źródłach obraz ich różnorodnych działań i obowiązków, a także ukazuje motywacje i zachowania ich członków. Omówione są doświadczenia typowych funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa i policji podczas II wojny światowej - od rutynowej kontroli ruchu drogowego po zwalczanie partyzantki i ruchu oporu. Praca opisuje wiele formacji, w tym żandarmerię polową Wehrmachtu i Waffen-SS, służbę bezpieczeństwa - SD, policję pomocniczą - Schutzmannschaft, a także brutalne jednostki antypartyzanckie Dirlewangera i Kamińskiego.

Popularna seria, wcześniej niedostępna w szerszej dystrybucji. Tom ten jest kontynuacją New Vanguard 51: U-Booty Kriegsmarine (1) i pokazuje postępujący rozwój U-Bootów w niemieckiej służbie, w tym ewolucję okrętów typu IX jako podwodnych krążowników o dużym zasięgu przeznaczonych do samotnych działań na odległych akwenach. Opisany jest również rewolucyjny typ XXI, który narodził się w 1942 roku i został zwodowany w kwietniu 1944. Typ XXI - pierwszy prawdziwy okręt podwodny (a nie jedynie zanurzający się) pojawił się zbyt późno, by wpłynąć na losy wojny. Inne przedstawione U-Booty to typ XXIII (zaawansowane technicznie niewielkie jednostki uzbrojone jedynie w dwie torpedy) oraz stawiacze min typu X, które znacznie częściej zostały użyte jako okręty transportowe zamiast w swojej przewidzianej roli.

Podczas II wojny światowej wojska pancerne Trzeciej Rzeszy walczyły na pierwszej linii w każdej ważniejszej kampanii lub bitwie, od inwazji na Polskę i Francję po ostatnią wielką kontrofensywę w Ardenach. Czołgiści niemieccy służyli na każdym froncie, zdobywając ogromny respekt dzięki swej energiczności w ataku i wytrwałości w obronie. Niniejsza książka przedstawia rekrutację, szkolenie, warunki służby i doświadczenie bojowe typowego niemieckiego czołgisty w II wojnie światowej, służącego na różnych frontach – od skwaru Pustyni Zachodniej po zamarzniętą tundrę frontu wschodniego. Tekst wzbogaca wiele niepublikowanych dotąd fotografii pochodzących z dwóch głównych źródeł: od prywatnych kolekcjonerów i od samych weteranów Panzerwaffe.

Każdy z niemieckich rodzajów sił zbrojnych okresu II wojny światowej, posiadał co najmniej jedną jednostkę, która zasłużyła na unikalną bojową reputację. Oddziały te miały jeszcze jedną wspólną cechę – rozwinęły się o wiele bardziej, niż zakładały to oryginalne plany ich twórców. Herman Göring, głównodowodzący sił powietrznych, był zdeterminowany w pragnieniu, aby jego Luftwaffe także wzięła udział w podziale chwały w nadchodzących niemieckich podbojach lądowych i nadał swoje imię pułkowej grupie piechoty i artylerii przeciwlotniczej. Ta elitarna jednostka, rozrosła się stopniowo do rozmiarów najpierw brygady, potem dywizji pancernej, wreszcie złożonego z dwóch dywizji korpusu, wyróżniając się w walkach w Tunezji, na Sycylii, we Włoszech kontynentalnych i na froncie wschodnim. Nasza zwięzła historia oddziału HG, ilustrowana jest rzadkimi prywatnymi fotografiami oraz najwyższej jakości kolorowymi planszami, przedstawiającymi każdy element różnorodnego umundurowania i insygniów, charakterystycznych dla tej formacji.

?The only thing that ever really frightened me during the war was the U-boat peril,? wrote Winston Churchill in his history of the Second World War. ?I was even more anxious about this battle than I had been about the glorious air fight called the Battle of Britain.? In reality, the Kriegsmarine had been woefully unprepared for the war into which it was thrown. The Command-in-Chief of submarines, Karl Dönitz, himself a verteran U-boat captain from the First World War, felt that he could bring Britain to its knees with a fleet of 300 U-Boats. But when war broke out, he had just twenty-four available for operational use. Despite this, the U-Boat arm scored some incredible successes in the early part of the war, raising the status of the submarine commanders and crews to that of national heroes in the eyes of the German people. The ?Grey Wolves? had become super-stars. Small wonder then that the U-Boat war has fascinated students of military history ever since. This book, using a carefully selected range of both wartime images and colour images of surviving U-boat memorabilia from private collections, describes 100 iconic elements of the U-Boat service and its campaigns. The array of objects include important individuals and the major U-Boat types, through to the uniforms and insignias the men wore. The weapons, equipment and technology used are explored, as are the conditions in which the U-boat crews served, from cooking facilities and general hygiene down to the crude toilet facilities. Importantly, the enemy that they faced is also covered, examining the ship-borne and airborne anti-submarine weaponry utilised against the U-boats. The U-Boats began the war, though small in number, more than a match for the Allies and created carnage amongst merchant shipping as well as sinking several major warships. The pace of technological development, however, failed to match that of Allied anti-submarine warfare weaponry and the U-Bootwaffe was ultimately doomed to defeat but not before, at one point, coming close to bringing Britain to its knees.

Kiedy po I wojnie światowej Niemcy rozpoczęli zbrojenia, zmuszeni byli budować swą marynarkę wojenną od podstaw, zatem Reichsmarine i jej następczyni, Kriegsmarine, znalazły się w posiadaniu okrętów należących do najnowocześniejszych, najpotężniejszych i najbardziej zaawansowanych technicznie na świecie. Marynarzy rekrutowano z ogromną wybiórczością, dzięki czemu jakość kwalifikacji personelu była bardzo wysoka. Niniejsza książka przedstawia rekrutację, szkolenie, warunki służby i doświadczenie bojowe typowego marynarza niemieckiego podczas II wojny światowej, skupiając się na głównych rodzajach służb Kriegsmarine, jak i na prowizorycznych jednostkach bojowych rzuconych do walki jako piechota w ostatnich dniach wojny.

Po I wojnie światowej w niemieckiej marynarce zrodził się pomysł Panzerschiffe, czyli pancernika kieszonkowego. Miał być sposobem na obejście ograniczeń traktatowych dotyczących rozmiarów oraz typów okrętów, które mogły budować Niemcy. Nowe, nowoczesne metody produkcji, w których spawanie zastąpiło nitowanie, połączono z rozwojem nowoczesnych silników pozwalających okrętom rozwijać wysokie prędkości, a także z potężnym uzbrojeniem, zdecydowanie lepszym niż na krążownikach wroga. Niniejsza książka opowiada o trzech siostrzanych okrętach - Deutschland, Admiral Scheer oraz Admiral Graf Spee - które stanowiły rdzeń siły bojowej Kriegsmarine u progu II wojny światowej.

Jako "Bicz Boży" alianckich konwojów II wojny światowej, U-Bootwaffe niewątpliwie stanowiła jeden z najbardziej napawających strachem elementów machiny wojennej III Rzeszy, a mimo to Kriegsmarine uważano za najmniej upolityczniony rodzaj wojsk w hitlerowskich Niemczech. Marynarze U-Bootów byli odważnymi, wysoce wykwalifikowanymi ludźmi morza, prowadzącymi działania wojenne w najtrudniejszych warunkach. Narażeni na zmaganie się z ciągłym napięciem nerwowym i zmuszeni do przystosowania się do wyzwania, wiążącego się z realiami północnego Atlantyku, marynarze U-Bootwaffe nie mieli łatwego życia. Niniejsza pozycja przedstawia dzień powszedni załóg niemieckich okrętów podwodnych, od rekrutacji, poprzez szkolenie i warunki służby, kończąc na zdobytym przez cały okres wojny doświadczeniu bojowym. Ilustrowana wieloma nie publikowanymi wcześniej fotografiami, nasza książka oferuje świeże spojrzenie od środka na życie członków załóg legendarnych "wilczych stad" admirała Dönitza.

Podobnie jak podczas II wojny światowej, również w poprzednim konflikcie globalnym U-Booty stanowiły jedno z największych zagrożeń dla Wielkiej Brytanii. Niniejsza książka śledzi losy tej niebezpiecznej broni od Brandtauchera, zaprojektowanego przez ojca niemieckiej broni podwodnej, Wilhelma Bauera, w 1850 r., po przyjęcie do służby pierwszego niemieckiego U-Boota, U-1, w roku 1906. Opisuje również najważniejsze typy niemieckich okrętów podwodnych I wojny światowej, szczegółowo przedstawia historię ich służby w morskich głębinach, skupiając się zwłaszcza na operacjach na Atlantyku oraz Morzu Śródziemnym, a także stopniowy rozwój alianckich środków zwalczania U-Bootów.