„Jeśli masz ochotę na dawkę dobrej energii, przesłanie z humorem, trochę głębokich refleksji, szczyptę cynizmu, a to wszystko okraszone muzycznym collage’em, to zapraszam w wyjątkową podróż”. Kolory życia to autobiografia niewidomej kobiety. Bohaterka jest dziennikarką, artystką i kompozytorką. Wytrwale realizuje pasje, podąża za marzeniami, choć droga do nich jest kręta. Na swoim przykładzie pokazuje jak porażkę przekuć w sukces i jak czerpać dobro z trudnych lekcji. Do książki dołączone jest CD z piosenkami autorki. Słuchacze znajdą tu wiele ciekawych muzycznych akcentów: poezję śpiewaną, jazz a nawet zaśpiewaną z niezwykłą pasją Pustkę w stylu rockowym. Jak sama śpiewa w piosence taka jestem potrafi być romantyczna, nieprzewidywalna i liryczna. Zabiera słuchaczy w niemal 45 minutową podróż po nastrojach emocjach wzruszeniach i refleksjach, którymi wszyscy możemy się zachwycić.
Zagadnienie statusu martwego ciała/szczątków oraz postępowania z nim/i staje się obecnie coraz ważniejszym tematem dyskusji i etycznych dylematów ze względu na wykorzystywanie ciała jako rezerwuaru organów i jako materiału biologicznego (biopolityka). Duży wpływ na wzrost zainteresowania szczątkami mają także nasilające się problemy z zarządzaniem ciałami w przypadkach katastrof naturalnych, ataków terrorystycznych, masowych mordów i epidemii. Zagadnieniami tymi zajmuje się szybko rozwijająca się transdyscyplina badań określana jako „studia nad martwym ciałem” (dead body studies) i w jej właśnie ramach lokuje się Nekros. Autorka stawia tezę, że przyszłość myślenia o człowieku zależy między innymi od tego, jak przedstawiciele różnych dyscyplin poradzą sobie z przeformułowaniem rozumienia ontologicznego statusu i stosunku do martwego ciała i ludzkich szczątków. Przy czym figurę martwego ciała (w różnych jego formach: fragmenty ciał, kości, prochy, popioły) należy uznać za paradygmatyczny przypadek materialnego śladu przeszłości, który rozpatrywany w interpretacyjnych ramach humanistyki ekologicznej, witalnego materializmu i epistemologii relacyjnej stanowi wyzwanie dla przemyślenia związków między tym, co żywe i martwe, organiczne i mechaniczne, stałe i zmienne, ludzkie i nie-ludzkie. Książkę tę przenika przeświadczenie o nekrokratycznym charakterze ludzkości i konieczności ochrony ciał i szczątków zmarłych przed nieuprawnionym wykorzystaniem oraz profanacją. Głosi ona także „nekrokratyczny fundamentalizm” wracający do idei Giambattisty Vico, który przypominał. że słowo humanitas pochodzi od humando – grzebanie i że jednym z wyznaczników bycia człowiekiem jest dokonywanie pochówku.
Książka ukazuje kondycję współczesnej humanistyki i jest krytycznym studium postmodernizmu. Rozważania autorki przenika sceptycyzm wobec teorii francuskiej i upolitycznienia badań naukowych. Jako efekt krytyki pojawia się projekt przemyślenia idei mocnego podmiotu i wspólnoty, neutralizacji traumatofilii, zasadność dyskusji na temat cnót intelektualnych i wartości, większego szacunku do empirii badań, a także oddolnego budowania teorii. Otwarte pozostaje pytanie, czy humanistyka jest w stanie zbudować wiedzę o życiu razem, która dla różnych jednostek, społeczności i kultur ma wartość przeżycia.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro