„David Pawson” – książki

Wielu ludzi, którzy narodzili się duchowo do Życia w Chrystusie (tzn. narodzili się na nowo), a więc ludzi, którzy zaufali Chrystusowi i poddali się Mu, uznając w Nim nie tylko Zbawiciela, ale także swego Pana, nabywa przekonania, iż w chwili podejmowania tej niezmiernie ważnej życiowo decyzji otrzymują swoisty „bilet do Nieba” - pewnego rodzaju polisę ubezpieczeniową, której ważności nic i nikt (nawet sam Bóg) nie może już zmienić. Czy rzeczywiście tak jest? Czy Pismo święte naprawdę to mówi o nowym narodzeniu? David Pawson poddaje teologię „biletu do nieba" wnikliwej i bardzo rzetelnej analizie biblijnej. Zaskakujące obserwacje wynikające z prostego zastosowania podstawowych metod hermeneutyki biblijnej prowadzą go do sformułowania ważnych definicji, czym w rzeczywistości jest zbawienie, na czym ono polega i jak się realizuje w życiu człowieka, który wiąże się z Chrystusem. Autor jednak nie poprzestaje na tym, lecz prowadzi czytelnika przez cały Nowy Testament w odkrywaniu niezwykle ważnego i najczęściej niedocenianego aspektu zbawienia, jakim jest TRWANIE W CHRYSTUSIE. „Wszystkie skarby Niebios są do naszej dyspozycji, ale tylko w Chrystusie. Mamy do nich pełny dostęp, o ile związaliśmy się z Chrystusem i w Nim trwamy. Moim zadaniem jest przypomnienie o tych skarbach”. David Pawson

Wprowadzenie do każdej protokanonicznej księgi Biblii z tłem historycznym, kontekstem, głównym przesłaniem i planem księgi. Bóg podarował nam bibliotekę złożoną z sześćdziesięciu sześciu protokanonicznych ksiąg. Greckie słowo BIBLIA znaczy dosłownie "księgi". Zbiór ten obejmuje manuskrypty spisywane przez okres ponad dwóch tysięcy lat. Utwory te zostały spisane przez bardzo różnych ludzi i reprezentują szeroki wachlarz gatunków literackich. Nic dziwnego, że wielu czytelników zastanawia się, jak biblijne księgi mogą do siebie pasować. Bóg nie uporządkował Biblii według klucza tematycznego, abyśmy mogli studiować poszczególne zagadnienia. Ułożył ją w taki sposób, aby rozważać księgę po księdze. Biblia ukazuje więc, w kontekście historycznym, prawdę o Bogu i tym, jak mamy się do Niego zwracać. Przedstawia drogę, na której ludzie, a szczególnie naród Izraela, doświadczali Boga i przyjmowali Jego Słowo. Pismo święte nie jest martwym podręcznikiem teologii, ale pasjonującą opowieścią o zbawczym działaniu Boga w życiu Jego ludu. Wyjątkowość Biblii polega także na tym, że ukazuje ona historię z Bożej perspektywy. Historia polityki lub materialna historia wszechświata koncentrują się na zagadnieniach interesujących człowieka, natomiast w Biblii Bóg umieścił to, co jest ważne dla Niego. Wiele osób nie rozumie jednak całościowego przesłania Pisma świętego, ponieważ nie posiada wystarczającej wiedzy ani na jej temat, ani na temat kontekstu kulturowego, w jakim powstawała. Ta książka, będąca podsumowaniem życiowego dorobku Davida Pawsona, znanego nauczyciela Biblii, odpowiada - księga po księdze - na takie pytania jak: Z jaką księgą mamy do czynienia? Kiedy została napisana? Kto jest jej autorem? Przede wszystkim zaś pokazuje, dlaczego dana księga została napisana i jaki jest zasadniczy cel jej istnienia. Odpowiedzi na te pytania przypominają "klucz" otwierający dostęp do treści Biblii i pomagają w pełni zrozumieć jej najgłębsze przesłanie.

Od lat zajmuję się problematyką prześladowania osób wierzących w Jezusa Chrystusa. W ostatnim czasie zauważam jednak lawinowo rosnącą liczbę represji skierowanych przeciwko chrześcijanom. Największym ich źródłem są wyznawcy Mahometa. Ogrom prześladowań i ich okrucieństwo w stosunku do chrześcijan sprawiły, że serca wielu naśladowców Chrystusa stają się przepełnione niechęcią wobec muzułmanów. W efekcie rodzą się bardzo silne ruchy antyislamskie, które za cel stawiają sobie siłowe przeciwstawianie się postępującej islamizacji Starego Kontynentu. Równocześnie zauważalny jest także w wielu kościołach chrześcijańskich inny sposób myślenia, zakładający, że zarówno chrześcijanie, jak i muzułmanie ufają temu samemu Bogu. W imię takiego przekonania rodzą się wśród chrześcijan różnego rodzaju inicjatywy budowania dialogu międzyreligijnego, którego celem jest ustalenie zasad wspólnego (z muzułmanami) praktykowania wiary w Jedynego Boga. Niestety, to podejście z biblijnego punktu widzenia jest całkowicie błędne i bardzo niebezpieczne. Ścieranie się tych dwóch sposobów podejścia do islamu doprowadza do tego, że wielu chrześcijan traci zupełnie orientację w otaczającej ich rzeczywistości duchowej. Dlatego studium Davida Pawsona jest tak ważną, wręcz niezbędną książką, która znakomicie pomaga zrozumieć przyczyny islamizacji naszego kontynentu. Autor w szczery i nadzwyczaj uczciwy sposób analizuje kwestie związane z rozwojem islamu, odnosząc się tym samym do wyzwań, jakie ów niezwykle dynamiczny proces przyrostu wyznawców Mahometa niesie dzisiaj, w epoce postchrześcijańskiej, wyznawcom Chrystusa.

„Lata temu pewni ludzie w Walii zaczęli rozpuszczać o mnie całkowicie nieprawdziwe i bolesne plotki. Tym samym zamknęli przede mną drzwi wielu kościołów. Zwróciłem się więc do Boga i zacząłem skarżyć się na tę sytuację. Powiedziałem: „Boże, boli mnie to! Ci ludzie opowiadają kłamstwa, które uniemożliwiają mi służbę dla Ciebie”. I wtedy Pan przemówił do mnie tak wyraźnie, jakbym słyszał swój własny głos: „Dawidzie, najgorsze, co mogą o tobie powiedzieć, nie jest tak złe, jak prawda o tobie”. Z ulgą wybuchnąłem śmiechem, bo zdałem sobie sprawę z tego, że oni nie mają pojęcia o tym, co we mnie jest najgorsze. I w ten sposób moja autobiografia zyskała tytuł. A Pan dodał później: „Ja wiem o tobie najgorsze rzeczy, ale wciąż cię kocham i wciąż będę się tobą posługiwał”. Mój śmiech zmieszał się ze łzami. Także i teraz, gdy to piszę, moje oczy zachodzą łzami. Zrozumiałem, jak niesamowitą łaskę Pan okazał mi oraz przeze mnie. Przez wiele lat mówiłem, iż nie napiszę autobiografii. Uważałem to za egotyczny czyn zdradzający zadufanie autora w sobie samym, czyn opierający się na założeniu, które wskazuje na to, że inni będą chcieli przeczytać tę autobiografię. Pod naciskiem przyjaciół oraz wydawców zmieniłem zdanie. Niemniej jednak to, co ja myślę o sobie samym i to, co inni pomyślą o mnie, jest stosunkowo mało ważne. To stwierdzenie prowadzi mnie do najważniejszego pytania, które pojawiało się za każdym razem, gdy dotykałem piórem papieru. Co Pan pomyśli sobie o mnie? Moja historia została opowiedziana. Bogu niech będzie chwała”. – David Pawson Od trzydziestu lat David Pawson jest jednym z najbardziej cenionych liderów i prowokujących nauczycieli. Sam mówi o sobie jako o „nieortodoksyjnym ewangelikale”, jednak pozostał wierny własnemu zobowiązaniu – by zawsze, bez względu na cenę czy konsekwencje, być szczerym wobec Bożego Słowa objawionego w Biblii. Przez taką swoją postawę niejednokrotnie musiał stawiać czoło tym, którzy w odmienny sposób rozumieją Pismo. Prawda jest jeszcze gorsza jest tak typowym dla Davida, szczerym, świeżym i przejrzystym podsumowaniem jego życia oraz nauczania.