Nie pochlebiaj Cieniowi! o! Ulissie szlachetny synu Laerta wolałbym pomiędzy wami być pachołkiem ostatniego wyrobnika, nieposiadającego ziemi, mającego pług za całą własność i zaledwo zdolnego wyżyć, aniżeli panować jak Monarcha nad narodem umarłych! Odyseon Nim jednak będziemy mogli powiedzieć, że wielopokoleniowe prace nad kanonicznym wydaniem norwidianów zostały zakończone, warto pokusić się o udostępnienie jednej z najcenniejszych części tej wielkiej spuścizny dla szerszego grona miłośników szczęśliwie przywracanego kulturze narodowej poety. Wybór tego horyzontu czytelniczego wymusza pewne ograniczenia w aparacie komentatorskim, głównie w zakresie szczegółowej dokumentacji dziejów tekstu, choć samo dzieło przez mnożenie dokumentacji nie staje się łatwiejsze (popularniejsze), a spojrzeniu tekstologa nie musi przecież ściśle odpowiadać doznanie czytelnika.
„Koncepcja odrębnego wydania Norwidowskich odczytów o Słowackim jest znakomitym pomysłem z kilku powodów: nawiązuje do edycji pierwodruku, po drugie – i to powód ważniejszy – ten tekst należy do zespołu tych dzieł Norwida (obok poematu Promethidion, traktatu poetyckiego Rzecz o wolności słowa i eseju Milczenie), które odsłaniają w nieomal kompletnym wymiarze autorskie rozumienie cywilizacji, kultury i poezji. Zarazem jednak odczyty są takim utworem, którego lektura wymaga współcześnie szerokiego komentarza. Zadanie podjęte przez Marka Busia zasługuje więc i na aprobatę, i na wsparcie. Krakowski badacz ma wszelkie kompetencje, by je wykonać perfekcyjnie przemawia za tym jego doświadczenie edytorskie, zdobyte także dzięki pracy w zespole opracowującym wielotomowe krytyczne wydanie Dzieł wszystkich Norwida, dowodzą tego również opublikowane już artykuły, w których pojawił się wątek odczytów. Struktura publikacji ma charakter trójdzielny składa się na nią obszerny analityczno-interpretacyjny wstęp, tekst Norwidowskich prelekcji z towarzyszącymi mu objaśnieniami i wyodrębniony aparat krytyczny zawierający uwagi edytorskie oraz odmiany tekstu”. – Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Halkiewicz-Sojak To pierwsze krytyczne wydanie odczytów o Słowackim. Opatrzone obszernym wstępem ukazującym Norwidową koncepcję czytania, podające optymalną wersję tekstu, zaopatrzone w szczegółowe objaśnienia. Oryginalnym i rzadko wykorzystywanym pomysłem typograficznym wydania jest złamanie tekstu odczytów wyłącznie na stronach prawych, nieparzystych. Strony lewe przeznaczono na korespondujące objaśnienia i ilustracje. Krytyczna edycja O Juliuszu Słowackim otwiera nowy dział w serii „Pewne Norwidiana”. Znajdą się w nim krytyczne wersje tekstów różnych utworów, opatrzone wstępami, omówieniami i objaśnieniami. Wszystkie tomy z tego działu będą miały dla wyróżnienia jednolity, szary kolor okładek. Marek Buś, norwidysta, edytor, pracownik Instytutu Filologii Polskiej na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, a w latach 2006–2017 zastępca dyrektora IFP. Autor m.in. książek: Składanie pieśni. Z dziejów edytorstwa twórczości Cypriana Norwida (1977), Norwidyści. Miriam – Cywiński – Borowy – Makowiecki – Wyka. Konteksty (2008), Idee i formy. Studia i szkice o Norwidzie (2014), wieloletni współpracownik rocznika „Studia Norwidiana”, uczestnik licznych sympozjów, zwłaszcza norwidowskich.
W roku 1947 ukazała się drukiem podobizna autografu Vade-mecum opracowana przez Wacława Borowego. Edycja monochromatyczna, wykonana na skalę możliwości, jakie oferowała ówczesna typografia i pokiereszowana wojną baza poligraficzna. Rękopis tego poetyckiego arcydzieła szczęśliwie ocalał w gruzach Warszawy, a intencją wydawcy było utrwalenie go drukiem, by choć jego obraz był na trwałe zabezpieczony przed zagrożeniami ze strony natury i aktami ludzkiej agresji. Po niemal 75 latach, w Roku Norwidowskim ustanowionym dla uczczenia 200. rocznicy urodzin poety, posiłkując się najnowocześniejszymi technologiami reprodukcyjnymi, wznawiamy pełnokolorowe wydanie podobizny tego autografu, aby umożliwić czytelnikom i badaczom Norwidowej poezji bezpośredni kontakt z autorskim zapisem wierszy, śledzenie historii powstawania i komponowania tomu, analizę dokonywanych przez wiele lat poprawek i kolejnych brulionowych wersji. Obcowanie z wiernym odwzorowaniem Norwidowskiego dzieła daje możliwość wręcz intymnego, wzruszającego śledzenia znaków emocji i artystycznej ekspresji, redukowanych i ginących w postaci drukowanej. Mamy nadzieję, że udostępniany w trwałej postaci obraz autografu Vade-mecum stanie się cennym narzędziem studiów tekstologicznych, podstawą nowych rozpraw edytorskich i badań, a naoczne śledzenie duktu Norwidowego pisma przyniesie radość wszystkim miłośnikom poezji i twórczości Norwida za sprawą możliwości wglądu w osobowy i indywidualny wymiar procesu twórczego. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu,pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Album po raz pierwszy prezentuje tak obszerny wybór dzieł plastycznych Norwida w układzie chronologicznym. Zamieszczono tu 200 prac z liczącej około dwóch tysięcy pozycji (zachowanej i zaginionej) spuścizny plastycznej artysty. W 200-lecie urodzin Norwida liczba reprodukcji ma oczywiście swoją symboliczną miarę i znaczenie. Biograficzne uporządkowanie ikonograficznej antologii daje możliwość podążania za twórcą jego artystyczną drogą, a zarazem składa z tych drobnych realizacji wielowymiarowy, a przede wszystkim – mamy taką nadzieję – Wierny portret Norwida.
W czasie, gdy Norwid pisał sztuki teatralne, romantyzm odnosił największe tryumfy, potem się przesilał, w końcu odchodził w przeszłość. Późna twórczość Norwida-dramaturga przypada więc na okres, gdy wielcy poeci dramatów już nie tworzą. Rozmijając się ze współczesnymi, czwarty wieszcz przecierał jednak ścieżki nowym polskim wizjonerom i poetom teatru: Wyspiańskiemu, Witkacemu, Różewiczowi. Aktor, Za kulisami – Tyrtej, Pierścień Wielkiej-Damy, Kleopatra i Cezar to sztuki pełnospektaklowe, napisane przez dojrzałego poetę i myśliciela i uznawane za jego najdonioślejsze dokonania w tej dziedzinie. Żaden z wymienionych utworów nie został opublikowany za życia autora. Ponadto jedynie Pierścień Wielkiej-Damy zachował się w całości, a trzy pozostałe teksty przetrwały ze znacznymi uszkodzeniami. Edycja Biblioteki Narodowej podaje je w formie możliwie wiernej zamierzeniom autora i najbardziej czytelnej. Korzysta przy tym z dorobku pionierów badań nad Norwidem i wydawców jego dzieł, m.in. Zenona Przesmyckiego, Juliusza Wiktora Gomulickiego oraz Juliana Maślanki. Opracowania podjął się Kazimierz Braun, który od lat bada twórczość dramatyczną Norwida oraz wyreżyserował w teatrach i w telewizji wszystkie zawarte w tomie sztuki. „Norwid rozumiał, że teatr należy do życia publicznego, jest formą interakcyjną opartą na dialogu sceny z widownią, a dramat jest niejako zaczynem widowiska teatralnego, uruchamia mechanizmy dialogowe i wyzwala energię, która jest w stanie porwać widzów, włączyć sztukę w życie”. – ze wstępu Kazimierza Brauna „Trudno sobie wyobrazić osobę bardziej predestynowaną do tego, by przygotować reprezentatywny wybór dojrzałych dramatów Norwida niż Kazimierz Braun. Rozległa wiedza, co się tyczy realiów życia poety, świadomość edytorska oraz intuicja praktyka – reżysera i doświadczonego pedagoga – zaowocowały śmiałą wizją Norwida-dramaturga, który na terenie teatru, analogicznie jak w dziedzinie poezji, miał wyznaczać kierunki rozwoju dwudziestowiecznego polskiego dramatu poetyckiego”. – Wiesław Rzońca Cyprian Norwid (1821-1883) – poeta, dramatopisarz, publicysta; zajmował się również sztukami plastycznymi. Jeden z najważniejszych twórców późnego romantyzmu, uznawany za prekursora literatury modernistycznej. Publikował głównie w czasopismach, a jego jedyny wydany za życia tom, Poezje (1863), pozostał niezauważony. Od 1842 roku przebywał na emigracji, gdzie zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnymi twórcami. Tam też powstał jego najsłynniejszy zbiór poezji Vade-mecum (w latach 1865-1866). Twórca nieustannie zmagał się z biedą, cierpiał także na postępującą głuchotę. Ostatnie lata spędził w paryskim przytułku św. Kazimierza. Uznanie zyskał pośmiertnie, na początku XX wieku, dzięki wysiłkom edytorskim i popularyzatorskim Zenona Przesmyckiego. W kolejnych dekadach ogromną pracę nad jego spuścizną wykonał Juliusz W. Gomulicki.
Norwid nie chciał być wieszczem. Inaczej projektował powołanie poety. Inaczej czuł i wypracował sobie własny idiom poetyckiej mowy. Wiedział, że tą decyzją skazuje się na osobność. Ale jego osobność niesłusznie utożsamia się z samotnością. Nie jest samotny, kto pragnie zrozumieć. Pojąć epokę i społeczeństwo, do którego należy. Jak streścić to zadanie? Poeta to ten, który widzi głębiej i dalej. Ponieważ widzi głębiej, jest po trosze sędzią. Ponieważ widzi dalej, jest organizatorem wyobraźni narodowej. Jego działanie jest dyskretne i niedoraźne. Pisał dla późnych wnuków, którymi my jesteśmy. Zamiast prowadzić, wybrał los kogoś, kto się najgłębiej w kulturze polskiej zastanawia. I sam żąda dla siebie zastanowienia. Testuje każde kolejne pokolenie, czy jest do tego zdolne. Posiadł bowiem klucze od Echa. Jego myśl jednostkowa, osobna, domaga się konfrontacji. Jedną z takich prób jest i niniejsza książka. Czytamy go, czasem go śpiewamy. Myślmy Norwidem. Eliza Kącka
Publikacja Cypriana Kamila Norwida ,,Dzieła wszystkie? nawiązuje do bogatych tradycji edytorskich pism poety. Jest zarazem pierwszym w pełni krytycznym ich wydaniem, które przygotowane zostało przez norwidologów z wielu ośrodków naukowych w Polsce. ,,Dzieła wszystkie? Norwida to zbiór tekstów opartych na autografach lub ich kopiach oraz na pierwodrukach i najbardziej wiarygodnych edycjach. Słownictwo i składnia zostały utrzymane w oryginalnym stylu poety. Delikatnym zmianom poddano fleksję, fonetykę i interpunkcję. ,,Działa wszystkie? Norwida, przynoszą wiele nowych ustaleń tekstu wraz z pełną krytyką, jakiej dotąd nigdy nie dokonano. W skład publikacji ,,Dzieła wszystkie? Norwida wchodzi 17 tomów, zawierających wiersze, poematy, prozę, listy, notatniki i albumy.
Publikacja Cypriana Kamila Norwida ,,Dzieła wszystkie? nawiązuje do bogatych tradycji edytorskich pism poety. Jest zarazem pierwszym w pełni krytycznym ich wydaniem, które przygotowane zostało przez norwidologów z wielu ośrodków naukowych w Polsce. ,,Dzieła wszystkie? Norwida to zbiór tekstów opartych na autografach lub ich kopiach oraz na pierwodrukach i najbardziej wiarygodnych edycjach. Słownictwo i składnia zostały utrzymane w oryginalnym stylu poety. Delikatnym zmianom poddano fleksję, fonetykę i interpunkcję. ,,Działa wszystkie? Norwida, przynoszą wiele nowych ustaleń tekstu wraz z pełną krytyką, jakiej dotąd nigdy nie dokonano. W skład publikacji ,,Dzieła wszystkie? Norwida wchodzi 17 tomów, zawierających wiersze, poematy, prozę, listy, notatniki i albumy.
Publikacja Cypriana Kamila Norwida ,,Dzieła wszystkie? nawiązuje do bogatych tradycji edytorskich pism poety. Jest zarazem pierwszym w pełni krytycznym ich wydaniem, które przygotowane zostało przez norwidologów z wielu ośrodków naukowych w Polsce. ,,Dzieła wszystkie? Norwida to zbiór tekstów opartych na autografach lub ich kopiach oraz na pierwodrukach i najbardziej wiarygodnych edycjach. Słownictwo i składnia zostały utrzymane w oryginalnym stylu poety. Delikatnym zmianom poddano fleksję, fonetykę i interpunkcję. ,,Działa wszystkie? Norwida, przynoszą wiele nowych ustaleń tekstu wraz z pełną krytyką, jakiej dotąd nigdy nie dokonano. W skład publikacji ,,Dzieła wszystkie? Norwida wchodzi 17 tomów, zawierających wiersze, poematy, prozę, listy, notatniki i albumy.
Tom V Dzieł wszystkich Cypriana Norwida zawiera jego dramaty wraz z komentarzami: Chwila myśli (Fantazja); Dobrzy ludzie [Ocalały fragment]; Zwolon. Monologia; Noc tysięczna druga. Komedia w jednym akcie; Wanda. Rzecz w obrazach sześciu. 1852; Krakus.Książę nieznany. Tragedia; [Dwie sceny z tragedii "Juliusz Cezar" Szekspira]; Hamlet [Fragment]; Teatr bez teatru [Urywek]; Słodycz. Tragedia w jednej scenie; Autp-da-fé. Komedia w jednym akcie i jednej scenie, [Hrabina Palmyra]; Aktor [I]; Aktor [II]. Tom ilustrowany pracami plastycznymi Norwida.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro