Czerwona Księga, wydana po raz pierwszy na świecie, wiele lat po powstaniu i przyjęta z uznaniem w roku 2009, obejmuje rdzeń późniejszych prac Carla G. Junga. Tutaj rozwinął on swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji, które miały przekształcić psychoterapię z leczenia chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Dzieło jednego z prawdziwych wizjonerów współczesnej historii, Czerwona Księga, stanowi osobliwą pracę, wymykającą się klasyfikacji. Jako badanie tego, co to znaczy być człowiekiem, wykracza poza historię psychoanalizy i podkreśla pozycję Junga wśród rewolucyjnych myślicieli, takich jak Marks, Orwell i oczywiście Freud. Najbardziej znacząca nieopublikowana praca w historii psychologii! Kiedy Carl Gustav Jung podjął szerokie badanie samego siebie, które nazwał „konfrontacją z nieświadomością”, jego sercem była Czerwona Księga, wielki tom, który stworzył w latach 1914-1930. Rozwinął w tym dziele swe główne teorie – archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji – które przekształciły psychoterapię z praktyki zajmującej się leczeniem chorych w środek wyższego rozwoju osobowości.
W chwili, gdy pada słowo „tantryzm”, w umyśle człowieka Zachodu pojawiają się różne dzikie i niesamowite skojarzenia, tworząc wespół mieszaninę psychospirytualnej science fiction i akrobatyki seksualnej – w wyniku tego pojawiają się obrazy, których powstydziliby się najbardziej rozbuchani pornografowie naszej epoki, a w porównaniu z nimi nawet najbardziej heroiczne wyczyny seksualne, na jakie dane się było zdobyć naszym współczesnym bohaterom, musiałby się wstydliwie usunąć w cień. Joga była pierwotnie naturalnym procesem introwersji...
„Archetypy i nieświadomość zbiorowa to centralne pojęcia w koncepcji analitycznej Carla Gustava Junga. Ich genezę można prześledzić do najwcześniejszych jego publikacji, czyli do rozprawy doktorskiej Zur Psychologie und Pathologie sogenannter occulter Phanomene (1902), w której opisał fantazje młodej histeryczki, medium, a w analizie sięgnął do tych źródeł. Pojęcia te zaczęły się pojawiać w wielu późniejszych pracach Junga z wolna krystalizowały się pierwsze definicje, formułowane co i rusz na nowo, aż w końcu ukształtował się stabilny rdzeń teorii (w sensie „poglądu” w pierwotnym znaczeniu tego słowa)” – z Przedmowy.
Na początku listopada 1928 roku Jung rozpoczął seminarium poświęcone analizie marzeń sennych, którego tekst publikujemy w poniższym tomie. Do końca 1930 roku uczestnicy zajęć spotykali się co tydzień z miesięcznymi lub dłuższymi przerwami wakacyjnymi. Nie ulega wątpliwości, że notatki z seminariów mają zasadnicze znaczenie w dziele Junga, wykazują one również inne doniosłe aspekty. Mamy tu do czynienia z wiernym oddaniem charakteru Junga - ba, nawet jego stylu rozmowy. Co do tego zgodnie są wszyscy, którzy go dobrze znali, a zwłaszcza uczestnicy seminariów.
W obszernym dziele Carla Gustava Junga Misterium coniunctionis jest najważniejszą z jego późnych prac. Sam Jung dał kiedyś wyraz swojemu ubolewaniu, że psychologia głębi powodowana koniecznością wewnętrzną musi się zajmować tak wieloma dziedzinami kultury duchowej, iż nigdzie nie może nadać swym badaniom wymaganej ze względu na rzetelność naukową skończonej formy. W alchemii znalazł jednak Jung dziedzinę, w której warto było się pogrążyć bez reszty, albowiem tradycja alchemiczna umożliwiała mu powiązanie z obiektywnie istniejącym materiałem poznawczym przeżyć i wglądów zdobytych dzięki bezpośredniemu i osobistemu „zstąpieniu do nieświadomości”, tym samym zaś pozwalała na ich przedstawienie. W ten sposób Jung mógł też nawiązać do historycznych korzeni europejskiego rozwoju duchowego.
Od samego początku mej kariery psychiatrycznej studia Breuera-Freuda dostarczały mi obok prac Pierre a Janeta żywej podniety. Przede wszystkim pomocne mi były Freudowskie przyczynki do interpretacji snów gdyż dzięki nim mogłem lepiej zrozumieć formy wyrazu schizofrenii. Najwspanialszym dokonaniem Freuda było to że poważnie traktował on neurotycznych pacjentów i że poświęcił całą swą uwagę temu co w ich psychologii indywidualne i szczególne. Miał odwagę by dopuścić do głosu kazuistykę i w ten sposób przeniknąć do indywidualnej psychologii pacjenta. Carl Gustav Jung
Jeśli więc ktoś pragnie otrzymać odpowiedź na stawianą przez obecną epokę kwestię zła, potrzebuje dogłębnego samopoznania, to znaczy najlepszego poznania swej Całkowitości. Bez pardonu dla miłości własnej człowiek ten musi się dowiedzieć, na ile dobra go stać i do jakich haniebnych czynów jest zdolny, poza tym musi się strzec przed uznawaniem jednego za rzeczywistość, a drugiego za iluzję.
Przełomowa praca C.G. Junga, będąca świadectwem odejścia od psychoanalitycznej tradycji Freuda w stronę projektu "psychologii analitycznej". Główne zagadnienia poruszane w książce to: rozszerzona koncepcja libido, analiza symboliki matki, podróż herosa jako walka o wyzwolenie się od matki, dialektyka śmierci i odrodzenia.
Publikowane w niniejszym tomie listy zostały wybrane z trzytomowego listów Carla Gustava Junga opublikowanego przez Anielę Jaffe we współpracy z Gerhardem Adlerem. W sumie zachowało się około 1600 listów, z czego jedną czwartą (objętości tekstu) publikujemy w niniejszym wyborze polskim. Listy sprzed 1930 roku opublikowane zostały przede wszystkim dzięki łaskawej zgodzie adresatów lub ich spadkobierców, którzy w odpowiedzi na prośbę rodziny Junga nadesłali kopie zachowanej korespondencji.
Dla człowieka decydujące jest pytanie: czy odnosisz się do tego, co nieskończone, czy nie? To jest kryterium ludzkiego życia. Jedynie wtedy, gdy wiem, że to, co bezgraniczne, stanowi o istocie, nie przywiązuje wagi do błahostek, rzeczy nieważnych.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro