„Bohumil Hrabal” – książki

Jeden z najważniejszych tekstów literatury czeskiej w nowym tłumaczeniu! Niewielka czeska stacja kolejowa pod koniec drugiej wojny światowej. Zawiadowca hoduje gołębie, dyżurny ruchu Całusek uwodzi kobiety, a Miłosz Łono powraca do pracy po nieudanej próbie samobójczej. Te trzy tragikomiczne postacie trafiają nagle na scenę historii, ponieważ to właśnie przez ich stację mkną niemieckie pociągi pod specjalnym nadzorem, wiozące amunicję na front. Czy któryś z tych mężczyzn postanowi je powstrzymać? Jaką cenę przyjdzie mu za to zapłacić? Czesi to śmiejące się bestie. To właśnie z Pociągów pod specjalnym nadzorem pochodzi to kultowe stwierdzenie. I nie ma w nim krzty przesady.

Bohumil Hrabal to pisarz legenda, niedościgniony gawędziarz, mistyk codzienności i – o czym mało kto wie – mistrz kamuflażu. W swoim pisarstwie stworzył galerię niezwykłych postaci, w których on sam wydaje się odbijać niczym w zwierciadle. Czyż bowiem spod rozgadania stryjka Pepiego, szaleństwa czułego barbarzyńcy Boudnika lub niedojrzałości kelnera Jana Dziecięcia nie wyziera twarz samego Hrabala? W Pięknej rupieciarni pisarz wreszcie opowiada o sobie bezpośrednio. W zebranych tu esejach, wywiadach, relacjach z podróży i listach poznajemy Hrabala filozofa, człowieka zafascynowanego sztuką, autoironicznego i krytycznego intelektualistę. Praskiego „pana doktora”, spędzającego czas w towarzystwie Pounda, Schopenhauera, Eliota i Pollocka. To także zapis pięknego zdziwienia światem i głos epoki, która skończyła się na bruku, pod oknami szpitala na Bulovce wraz z samobójczą śmiercią pisarza.

Tak więc pabitel, to człowiek, przed którym piętrzy się nieustannie ocean natarczywych myśli. jego monolog płynie bez przerwy, raz jak rzeczka podziemna w jamie myśli, kiedy indziej zaś wycieka ustami. Właśnie pabienie przez sztafetę ludzkiego języka jest podawane z ust do ust niczym płonąca pochodnia. Pabitel jest narzędziem języka, wzbogaca go o wszystkie odcienie i smaczki, którymi interesuje się językoznawstwo. Pabitel przeważnie niczego nie czytał, za to dużo widział i dużo słyszał. I niemal niczego nie zapomniał. Pogrążony w swym monologu wewnętrznym, obnosi się z min po świecie jak paw z pięknymi piórami.

Z posłowiem Aleksandra Kaczorowskiego Bohumil Hrabal to pisarz legenda, niedościgniony gawędziarz, mistyk codzienności i – o czym mało kto wie – mistrz kamuflażu. W swoim pisarstwie stworzył galerię niezwykłych postaci, w których on sam wydaje się odbijać niczym w zwierciadle. Czyż bowiem spod rozgadania stryjka Pepiego, szaleństwa czułego barbarzyńcy Boudnika lub niedojrzałości kelnera Jana Dziecięcia nie wyziera twarz samego Hrabala? W Pięknej rupieciarni pisarz wreszcie opowiada o sobie bezpośrednio. W zebranych tu esejach, wywiadach, relacjach z podróży i listach poznajemy Hrabala filozofa, człowieka zafascynowanego sztuką, autoironicznego i krytycznego intelektualistę. Praskiego „pana doktora”, spędzającego czas w towarzystwie Pounda, Schopenhauera, Eliota i Pollocka. To także zapis pięknego zdziwienia światem i głos epoki, która skończyła się na bruku, pod oknami szpitala na Bulovce wraz z samobójczą śmiercią pisarza.

JEDEN Z NAJWAŻNIEJSZYCH TEKSTÓW LITERATURY CZESKIEJ W NOWYM TŁUMACZENIU! Niewielka czeska stacja kolejowa pod koniec drugiej wojny światowej. Zawiadowca hoduje gołębie, dyżurny ruchu Całusek uwodzi kobiety, a Miłosz Łono powraca do pracy po nieudanej próbie samobójczej. Te trzy tragikomiczne postacie trafiają nagle na scenę historii, ponieważ to właśnie przez ich stację mkną niemieckie pociągi pod specjalnym nadzorem, wiozące amunicję na front. Czy któryś z tych mężczyzn postanowi je powstrzymać? Jaką cenę przyjdzie mu za to zapłacić? Czesi to śmiejące się bestie. To właśnie z ?Pociągów pod specjalnym nadzorem? pochodzi to kultowe stwierdzenie. I nie ma w nim krzty przesady.

Skarby świata całego to tekst napisany na pamiątkę trzech znawców i świadków dawnych złotych czasów, panów: Wacława Korzonka, Karola Wybornego i Otokara Rykra, którzy pisali swoje wspomnienia, tak jak się w ogóle powinno pisać: pod wrażeniem chwili i z potrzeby utrwalenia tego, o czym ludzie dawno już zapomnieli. „Kiedy czytałem te teksty, uderzyło mnie wyczucie szczegółu, dlatego zawarłem z nimi przyjaźń, mimo iż już nie żyją. Pozwoliłem sobie wybrać pewne dokładne informacje, które wzruszają mnie i dzisiaj, i włączyć je do opowieści z domu starców, wpisać je w tekst, który w szczegółach realistyczny – w całości jednakże jest fikcją, mam nadzieję, że uda mi się z niej wydobyć więcej prawdy. A więc: niech wzbija się do lotu urojona posiadłość hrabiego Szporka, dziś – dom starców”. – Bogumił Hrabal

'One of the greatest European prose writers' Philip Roth In the autumn of 1965, Bohumil Hrabal bought a weekend cottage in the countryside east of Prague. There, until his death, he tended to an ever-growing, unruly community of cats. This is his confessional, tender and shocking meditation on the joys and torments of his life with them; how he became increasingly overwhelmed by the demands of the things he loved, even to the brink of madness. 'Dark and strange ... It begins with warmth and fluffiness, but soon descends into Dostoevskian horror' Daily Telegraph 'The Czech master exposed the animal within us' New Yorker

Folks, life is beautiful! Bring on the drinks, I'm sticking around till I'm ninety! Do you hear? A young boy grows up in a sleepy Czech community where little changes. His raucous, mischievous Uncle Pepin came to stay with the family years ago, and never left. But the outside world is encroaching on their close-knit town - first in the shape of German occupiers, and then with the new Communist order. Elegiac and moving, Bohumil Hrabal gem-like portrayal of the passing of an age is filled with wit, life and tenderness. What is unique about Hrabal is his capacity for joy Milan Kundera Even in a town where nothing happens, Hrabal's meticulous and exuberant fascination with the human voice insists that, as long as there's still breath in a body, life is endlessly eventful Independent

?As I crammed the cream horn voraciously into my mouth, at once I heard Francin?s voice saying that no decent woman would eat a cream puff like that? In a quiet town where not much happens, Maryska, the flamboyant brewer?s wife, stands out. She cuts her skirt short so that she can ride her bicycle, her golden hair flying out behind her. She butchers pigs. She drinks and eats with relish. And when the garrulous ranconteur Uncle Pepin comes to visit the locals are scandalized even further, in Bohumil Hrabal?s affecting, exuberant portrayal of a small central European community between the wars. ?One of the greatest European prose writers? Philip Roth ?Hrabal combines good humour and hilarity with tenderness? Observer

A classic of postwar literature, a small masterpiece of humour, humanity and heroism from one of the best Czech writers For twenty-two-year-old Milos, bumbling apprentice at a sleepy Czech railway station, life is full of worries: his burdensome virginity, his love for the pretty conductor Masha, the scandalous goings-on in the station master?s office. Beside them, the part he will come to play against the occupying Germans seems a simple affair, in Bohumil Hrabal?s touching, absurd masterpiece of humour, humanity and heroism. Closely Watched Trains, which became the award-winning Jiri Menzel film of the ?Prague Spring?, is a masterpiece that fully justifies Hrabal?s reputation as one of the best Czech writers of the twentieth century.