Olbrzymim atutem opracowania jest precyzyjne odzwierciedlenie w jego treści naukowego, ale i humanistycznego światopoglądu Autorek, które zgodnie z najlepszymi współczesnymi trendami, bez wątpienia inspirowanymi teorią zbiorów rozmytych, teorią prototypów, kognitywizmem, ale i nutą dekonstrukcjonizmu miały odwagę porzucić binarne, spolaryzowane myślenie o normie i patologii na rzecz traktowania tych kategorii jako płynnych i zależnych od kontekstu. Monografia nie jest wyłącznie refleksem postrzegania wyimka świata przez Autorki. To przede wszystkim rzetelne, konkretne, obszerne i kompletne, spójne opracowanie stricte naukowe, ze swoim celami, przedmiotem badań, pytaniami oraz metodami badawczymi i narzędziem badawczym, umożliwiającymi deskrypcję i interpretację faktów badawczych. W zwięzłym Wstępie Autorki m.in. osadzają swoją książkę w dziedzinie psychopatologii oraz artykułują dwa zasadnicze, powiązane ze sobą cele badawcze: teoretyczny, którego założeniem było zebranie wiedzy dotyczącej zaburzeń psychicznych, oraz praktyczny, służący przygotowaniu podręcznika akademickiego, który ułatwiałby studentom, głównie pedagogiki, ale nie tylko, rozpoznanie i zrozumienie przypadków schorzeń z zakresu psychopatologii właśnie. Prof. dr hab. Mirosław Michalik Autorki książki Problematyka zaburzeń psychicznych odzwierciedlona w literaturze i filmie podjęły się analizy tej niełatwej tematyki, wykazując się troską o zdrowie psychiczne człowieka, niezależnie od jego wieku. Treść książki świadczy również o ich dbałości o jakość edukacji akademickiej młodzieży przygotowującej się do odpowiedzialnego, profesjonalnego wypełniania zadań zawodowych. Dogłębna znajomość zagadnień z zakresu psychopatologii, dzięki tej pracy, z pewnością umożliwi studentom i słuchaczom zdobycie umiejętności sprawnego i wczesnego diagnozowania, stosowania odpowiedniej profilaktyki, a także optymalnej terapii zaburzeń. Zamysł Autorek polegający na ilustrowaniu wiedzy teoretycznej materiałem literackim i filmowym można uznać za dobry sposób uprzystępnienia skomplikowanych treści oraz uatrakcyjnienia przebiegu zajęć konwersatoryjnych i wykładowych. Uważam, że należy docenić ten pomysł dydaktyczny, życząc Autorkom szerokiego upowszechnienia go i praktykowania. Dr hab. Alicja Żywczok, prof. UŚ
Struktura książki ujęta została w klasycznym układzie uwzględniającym trójelementowy schemat prezentujący analizę teoretyczną, metodologiczną i empiryczną (...). Na część teoretyczną składają się cztery rozdziały i podsumowanie, natomiast część empiryczna ujęta została w strukturze obejmującej dziesięć rozdziałów (...). Część teoretyczną stanowi opracowanie wprowadzające czytelnika w istotę problematyki badań ujętych w analizę przygotowania i wychowania wolontariuszy hospicyjnych w kontekście zadań tanatopedagogiki. W rozdziale metodologicznym Autorka koncentruje się na klasycznym ujęciu metodologii, prezentując przyjętą przez wielu badaczy i metodologów logikę wywodów rozpoczynającą się od przedmiotu i celu badań poprzez problematykę badań, zmienne i ich charakterystykę, metody i techniki badawcze, kończąc na scharakteryzowaniu organizacji badań. Część badawcza recenzowanej pracy to najobszerniejszy jej element ujęty w strukturze dziesięciu podrozdziałów. W poszczególnych podrozdziałach scharakteryzowane zostały cechy osobowe kandydatów na wolontariuszy hospicyjnych, ich motywacje oraz kompetencje. Poszczególne podrozdziały charakteryzują wyniki badań w kontekście wyżej wymienionych aspektów i zależności.Prof. dr hab. Józef BinnebeselKsiążka jest próbą szerokiej i wielokierunkowej analizy problematyki wolontariatu w kontekście opieki hospicyjnej w oparciu o liczne badania przeprowadzone w Hospicjum św. Łazarza w Krakowie. Publikacja stanowi szerokie kompendium wiedzy teoretycznej dotyczącej opieki paliatywnej oraz hospicyjnej i jednocześnie, dzięki opracowanym badaniom własnym, uaktualnia wiedzę na temat wolontariatu hospicyjnego.Struktura książki jest dostosowana do tego typu opracowań, zaś zasada porządkująca jest czytelna i wynika z konceptualizacji oraz operacjonalizacji terminów zawartych w tytule. Recenzowana książka jest interesującą propozycją wydawniczą. Należy szczególnie podkreślić jej wyjątkową aktualność, rzetelność przygotowania oraz nie tylko teoretyczny, ale także praktyczny jej wymiar. Zawarte w niej teksty spełniają wymagania właściwe tekstom naukowym.Dr hab. Leon Szot, prof. UPJPII
„Problematyka podjęta przez Autorkę należy do ważnych zarówno pod względem społecznym czy etycznym, jak i intrapersonalnym. Ten ostatni aspekt odnośnie do wolontariatu hospicyjnego – samowychowawczy – można uznać za niezwykle cenny w naukach społecznych. W świetle literatury pedagogicznej praca o takiej tematyce bez wątpienia uzupełnia poznawczą lukę, gdyż naukowo wpisuje się przede wszystkim w problematykę subdyscyplin pedagogiki: pedagogikę opiekuńczą, pedagogikę specjalną (zwłaszcza leczniczą), pedagogikę zdrowia, jednak pozostaje przedmiotem badań również pedagogiki społecznej, pedagogiki rodziny, historii wychowania, pedagogiki ogólnej i teorii wychowania. Z kolei rozpatrując walory praktyczne monografii – problematyka ta może się okazać użyteczna dla jednostek, grup społecznych i instytucji, czyli dla wielu społeczności dbających o odpowiednią jakość życia człowieka chorego”. Z recenzji dr hab. Alicji Żywczok „Książka wykracza poza dotychczasowe ujęcia, głównie dzięki ukazaniu postaci Ewy Bodek – jej postawy, osobistych doświadczeń w organizacji pracy wolontaryjnej oraz spuścizny edukacyjnej. Ewa Bodek, która na trwałe zapisała się w historii hospicjum św. Łazarza w Krakowie, stanowi przykład bezinteresownego, dobrowolnego i niezwykle fachowego zaangażowania na rzecz osób nieuleczalnie chorych przez organizację dla nich pomocy wolontaryjnej. Jej osoba i dzieło w pełni zasługują na przypomnienie”. Z recenzji ks. dra hab. Grzegorza Godawy
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro