„Anna Hoglund” – książki

Bertil bardzo chciałby mieć dziadka. Ulf zna miejsce, gdzie dziadków jest pełno. Zabiera Bertila do domu starców.Wchodzą do pokoju, w którym siedzi samotnie staruszek w szelkach i z plastrem na brodzie. Bertil wręcza mu kwiatek. – Proszę bardzo, dziadku, to dla ciebie! – Jak to? Czyżbym był twoim dziadkiem? – Tak. I nareszcie przyszedłem. Wcześniej się jakoś nie udało. Od razu widać, że są rodziną, bo Bertil też ma na brodzie plaster. Dziadek Bertila nie jada co prawda nóżek w galarecie ani nie łowi ryb, jak dziadek Ulfa, ale za to potrafi zrobić piękny latawiec i wdrapać się na drzewo. Ale przede wszystkim potrafi gwizdać! Piękna opowieść o przyjaźni, radości bycia razem i o pożegnaniu. O starości, o życiu i śmierci. O rzeczach ważnych i poważnych – bez cienia nadęcia i patosu, za to z subtelnie wplecionym humorem. Ulf Stark to jeden z najbardziej cenionych i lubianych szwedzkich autorów książek dla dzieci, wyróżniony wieloma nagrodami. Od lat 70. napisał kilkadziesiąt książek, w których z właściwym sobie humorem i świeżością porusza tematy trudne i ważne. Anna Höglund niejednokrotnie ilustrowała jego książki, umiejętnie oddając ich pełną uczucia prostotę. Na podstawie książki Czy umiesz gwizdać, Joanno? powstał film, który pokazywany jest co roku w szwedzkiej telewizji w święta Bożego Narodzenia.

Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok. Książka przede wszystkim dla nastolatków zadających sobie pytania o to, kim są, miotających się pomiędzy poczuciem odrębności i wyobcowania a potrzebą przynależenia i bliskości. To także książka dla wszystkich tych, którzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni. Anna Höglund słowem i obrazem dotyka tego, co w człowieku najbardziej ukryte, zranione. Nie boi się nazwać trudnych emocji, ale też pokazuje, że nie muszą być one ostateczne. Trzynastoletni narrator tej książki ma poczucie, że każdy jest dla siebie największym wrogiem, ale z biegiem czasu odkrywa, że jeśli wszystko jest jednocześnie swoim przeciwieństwem, to każdy może być też dla siebie najlepszym przyjacielem. Książka wyróżniona w Szwecji wieloma ważnymi nagrodami, m.in. uznana za najlepszą książkę obrazkową roku oraz za najlepszą książkę artystyczną roku.

Czy wszyscy są sobie równi? Dlaczego musimy umrzeć? Kto decyduje o mojej przyszłości? Dziesięcioro dzieci opowiada o sytuacjach z własnego życia i stawia pytania, które zaprzątały myśli wielkim filozofom, a które czasami zadajemy sobie wszyscy, niezależnie od wieku. Wypowiedź każdego dziecka opatrzona jest nawiązującym do tematu rozważań cytatem któregoś wielkiego filozofa. Notki na końcu książki przybliżają obszar zainteresowań i poglądy dziesięciorga cytowanych filozofów. Dla dzieci będzie to pierwsze spotkanie z myślą filozoficzną, dla dorosłych – powtórka z Kierkegaarda, de Beauvoir czy Heideggera w pigułce, i to ładnie opakowanej.

Misia i Kostek mieszkają razem w jednym domu. Zwykle przed południem piją kawę. Robią tak od zawsze. Aż pewnego dnia Kostek oświadcza, że wyjeżdża w daleką podróż. Nawet nie pyta, czy Misia chciałaby pojechać z nim. Misia zostaje sama. Targają nią silne emocje. Złość. Tęsknota. Poczucie odrzucenia. Smutek. Rozpacz. W końcu jednak Misia próbuje odbudować swoją codzienność. Co będzie, jak Kostek wróci? Pierwsza część kilkutomowego cyklu o Misi i Kostku niezwykle cenionej szwedzkiej autorki i ilustratorki Anny Höglund. Te obrazkowo-słowne historie to lustro relacji – przede wszystkim napięcia pomiędzy pragnieniem bycia razem i potrzebą osobności. Opisane w nich emocje rozpoznają zarówno dzieci, jak i dorośli, przy czym każdy będzie mógł je odnieść do siebie na miarę własnego doświadczenia życiowego. Annę Höglund znamy w Polsce z przejmującej książki obrazkowej dla nastolatków O tym można rozmawiać tylko z królikami, a także z ilustracji do książek Ulfa Starka Czy umiesz gwizdać, Joanno? i Chłopiec, dziewczynka i mur.

Adham widzi mur każdego ranka, kiedy wygląda przez okno. I codziennie ma nadzieję, że muru nie będzie. Ale zawsze tam jest, szary i ponury jak zwykle. I tak wysoki, że nie da się przez niego przedostać. A po drugiej stronie stoi dom, w którym kiedyś mieszkali – Adham, tata, mama i Sulafa, jego siostra. Sulafa tak bardzo chciałaby dostać pomarańczę z ich dawnego ogrodu! Poruszająca opowieść o pomysłowości Adhama, wierszach Sulafy i tęsknocie. Kolejna ważna i piękna książka Ulfa Starka, autora takich bestsellerów jak Mój tata pokazał mi wszechświat czy Jak mama została Indianką, zilustrowana przez Annę Höglund, którą znamy m.in. z ilustracji do innej książki Ulfa Starka Czy umiesz gwizdać, Joanno?.