„Andrzej Turowski” – książki

Najnowsza książka prof. Turowskiego, znanego historyka sztuki i awangardy artystycznej, wydana w dwóch tomach, bogato ilustrowana kolorowymi i czarno-białymi materiałami graficznymi.

Dziura w całym to książka o sztuce i historii sztuki, a zarazem opowieść o życiu i pracy jednego z najwybitniejszych znawców awangardy i krytyków sztuki współczesnej, Andrzeja Turowskiego. Książka bardzo osobista, gęsta, mądra i odważna. To prawdziwy bedeker sztuki, która - mówiąc słowami Turowskiego - budzi niepokój, zaprezentowany w formie esejów, fragmentów dziennika, wywiadów i tekstów do wystaw, które Autor tworzył, i którym kuratorował. To historia polskiej i światowej sztuki, począwszy od lat 60. XX w. do dzisiaj, z wycieczkami wstecz, często o parę wieków. Turowskiemu udała się rzecz niezmiernie rzadka - z rozmów, wspomnień, notatek na marginesach stworzył dzieło spójne, ważne i niezwykle pomocne dla zrozumienia XX-wiecznej awangardy i wpływu jej idei na sztukę współczesną.

Pierwsza monograficzna publikacja poświęcona twórczości i życiu artystki.Teresa Żarnowerówna (1897-1949). Artystka końca utopii to pierwsza monograficzna publikacja poświęcona twórczości i życiu artystki. Stanowi ona podsumowanie wieloletnich badań prowadzonych przez kuratorów wystawy: Andrzeja Turowskiego i Miladę Ślizińską.Przedstawione w katalogu odkrycia rzucają nowe światło na postać jednej z najradykalniejszych polskich artystek awangardowych. Autorzy odkrywają i porządkują fakty na temat twórczości artystki jej poglądów na tle kultury i w odniesieniu do wydarzeń w międzywojennej Polsce. Ujawniają związki Żarnówerówny z polskim i żydowskim środowiskiem intelektualnym i artystycznym. Odkrywają fakty na temat dramatycznej ucieczki z Europy w czasie II wojny światowej oraz o latach spędzonych w Nowym Jorku.Na liczącą ponad 500 stron publikację składają się: wstęp Jarosława Suchana, teksty Andrzeja Turowskiego, Milady Ślizińskiej, Aleksandry Idzior i Magdaleny Dabrowski. W drugiej części katalogu znajduje się zbiór dokumentów, stniejących i zaginionych dzieł, wystaw oraz bibliografia. Na uwagę zasługuje także kalendarium z burzliwych, ostatnich lat życia Żarnower (1940-1949), opracowane przez Miladę Ślizińską.

Pierwsza monograficzna publikacja poświęcona twórczości i życiu artystki."Teresa Żarnowerówna (1897-1949). Artystka końca utopii" to pierwsza monograficzna publikacja poświęcona twórczości i życiu artystki. Stanowi ona podsumowanie wieloletnich badań prowadzonych przez kuratorów wystawy: Andrzeja Turowskiego i Miladę Ślizińską.Przedstawione w katalogu odkrycia rzucają nowe światło na postać jednej z najradykalniejszych polskich artystek awangardowych. Autorzy odkrywają i porządkują fakty na temat twórczości artystki jej poglądów na tle kultury i w odniesieniu do wydarzeń w międzywojennej Polsce. Ujawniają związki Żarnówerówny z polskim i żydowskim środowiskiem intelektualnym i artystycznym. Odkrywają fakty na temat dramatycznej ucieczki z Europy w czasie II wojny światowej oraz o latach spędzonych w Nowym Jorku.Na liczącą ponad 500 stron publikację składają się: wstęp Jarosława Suchana, teksty Andrzeja Turowskiego, Milady Ślizińskiej, Aleksandry Idzior i Magdaleny Dabrowski. W drugiej części katalogu znajduje się zbiór dokumentów, stniejących i zaginionych dzieł, wystaw oraz bibliografia. Na uwagę zasługuje także kalendarium z burzliwych, ostatnich lat życia Żarnower (1940-1949), opracowane przez Miladę Ślizińską.

„Biomorfizm w sztuce, choć mówi się o nim od niemal wieku, nie stał się jak dotąd kategorią opisową historii sztuki, nie znalazł się wśród narzędzi wyjaśniających zjawiska lub procesy artystyczne, trudno więc wskazać jego szerszą rolę w powiązaniu z systemem wartości estetycznych. Nie umieścił się w ramach jakiejkolwiek politozy. Nie chcę powiedzieć, że nie pojawił się nigdy w kontekście tych problemów, niemniej jednak pozostawał zawsze na ich marginesie. Pragnę skomplikować tę sytuację, a tym samym odsłonić potencjał krytyczny biomorfizmu, który wynika z jego marginalnej pozycji jako „obcego” wtrętu na gruncie humanistyki oraz jako Innego, zagrażającego dyscyplinarnej czystości historii sztuki”. – fragment ze Wstępu Książka Andrzeja Turowskiego opisuje fascynację artystów XX wieku formami biologicznymi, a także związek między ruchami awangardowymi a rozwojem nauk przyrodniczych, od ekspresjonizmu i formalizmu, poprzez surrealizm, po ostatnie rzeźby Aliny Szapocznikow. To naukowe studium, osadzone w szerokim kontekście antropologicznym i kulturowym, miejscami zmienia się jednak w osobisty esej o nieograniczonej płodności materii.

Manifest polityczny sztuki zaangażowanej znanego historyka sztuki, specjalisty od awangardy artystycznej.