„Andrzej Nowakowski” – książki

Seria komiksowa fantasy stworzona przez Andrzeja O. Nowakowskiego (ur. 1946 r.) – jednego z najpopularniejszych polskich rysowników lat 80. XX wieku – ze scenariuszami Janusza Florkiewicza. Opowieści nawiązują do podań i legend staropolskich, a ich scenariusz oparty został na powieści Stara Baśń Józefa Ignacego Kraszewskiego. Do dziś duże wrażenie robią rysunki Nowakowskiego – wielość szczegółów, scenografie, wystrój wnętrz, ubiory i ozdoby. Niniejszy album został wzbogacony o oryginalne szkice i fragment scenariusza.

Na album Poza horyzontem zdarzeń. Auschwitz, oprócz wstępu Autora zdjęć i koncepcji całości, składają się dwie równorzędne części. W pierwszej znajdują się teksty poświęcone próbie odpowiedzi na pytanie o ponadczasowy sens zdarzeń sprzed 70 lat autorstwa Piotra Setkiewicza, kierownika Centrum Badań Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, Manfreda Desealersa, niemieckiego katolickiego księdza, Wiceprezesa Krakowskiej Fundacji Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu oraz Jochena Böhlera, niemieckiego historyka, specjalizującego się w historii III Rzeszy, a także kalendarium KL Auschwitz obejmujące okres od zajęcia Oświęcimia przez oddziały 5 Dywizji Pancernej Wehrmachtu w dniu 3 września 1939 po wyzwolenie obozu 27 stycznia 1945 roku. Druga część albumu, którą otwierają – zebrane po raz pierwszy w jednym miejscu – biogramy sprawców skazanych w procesach oświęcimskich, prezentuje współczesne zdjęcia dokumentujące obecny stan obozu w zestawieniu z fotografiami archiwalnymi, z których część nie była jeszcze do tej pory publikowana. Album ma na celu upamiętnienie 70. rocznicy wyzwolenia obozu – zebrane w nim słowa i obrazy, prócz wartości dokumentalnej i historycznej, pozwolą nam być może na chwilę refleksji i odpowiedzenie sobie na pytanie: jak mogło do tego dojść?

Teka nr 1 zawiera 10 unikalnych zdjęć obrazu „Sąd ostateczny” Hansa Memlinga autorstwa Andrzeja Nowakowskiego. Zdjęcia formatu A4 (210 x 297 mm) zostały wydrukowane na błyszczącym papierze kredowym o gramaturze 250. Sąd Ostateczny Hansa Memlinga to nie teatralna zabawa w piekło i niebo! To jasny i bezwzględny przekaz: „Miałeś, człowieku, wolną wolę, czyniłeś wedle własnych wyborów. Ja, Bóg, sędzia sprawiedliwy, obiecałem ci zmartwychwstanie i słowa dotrzymałem. Teraz cię osądzę i przeznaczę ci miejsce obok mnie w wieczności albo skażę na wieczne potępienie. Wieczne! Bez ułaskawienia, możliwości amnestii, odwołania czy łagodnego potraktowania. To ty, człowieku, zdecydowałeś o swoim przyszłym losie w zaświatach, a nie ja. Teraz już nie oczekuj ode mnie łaski i wspomożenia. Twój czas dobiegł końca. Teraz JA i tylko JA zadecyduję o tobie: niebo lub piekło. Powiadam, JA zadecyduję, nie ty. Jesteś tylko marną istotą, którą obdarzyłem nieśmiertelną duszą. Stworzyłem cię na swoje podobieństwo, dałem ci boską moc kreacji i wszelkich możliwych wyborów w twoim postępowaniu. Dałem ci wolną wolę. Nawet w najtrudniejszych życiowych sytuacjach to ty mówiłeś „tak” lub „nie”. Nie oczekuj ode mnie tego, na co zawsze liczyłeś – litości. Teraz objawiam ci się jako sędzia sprawiedliwy, a nie – litościwy. I nie licz na to, że doświadczysz mojej litości, kiedy znajdziesz się we władaniu Szatana. Tam moja litość nie sięga. Taka jest umowa ze Złym i ja tej umowy dotrzymam. Tak być musi i tak będzie...”. Obraz zaskakuje nieustannie. Odnajduję na przykład kolejne odbicie w zbroi św. Michała Archanioła: jest to jego lewa ręka trzymająca wagę. Zaś w głębi, na ledwie widocznym tle górzystego pejzażu, z ziemi wyłaniają się zmartwychwstali ludzie, z rękami wzniesionymi ku niebu z prośbą o łaskę. Niewzruszony Archanioł Michał w imieniu niewzruszonego Chrystusa odmierza z aptekarską dokładnością dobre i złe uczynki. Tylko czasami równoważą się one i wtedy po lewej stronie Archanioła anioł z szatanem toczą zażartą walkę o wieczną przyszłość człowieka (...). – Andrzej Nowakowski

Krakowski Rynek jest… morzem, czyli przestrzenią. Kiedy w połowie lat sześćdziesiątych, pod opieką naszej pani, wyruszyłem z małego miasteczka w Małopolsce na pierwszą klasową wycieczkę nad Bałtyk, zobaczyłem z perspektywy wydmy w Łebie ów bezmiar i – oniemiałem! Nigdy wcześniej nie doświadczyłem czegoś tak dużego, rozległego, bezkresnego i tajemniczego. To, co ujrzałem, przerosło dziecięcy horyzont mojego świata, a małe miasteczko, w którym mieszkałem, stało się od tej pory jeszcze mniejsze. Poczułem, że to, co „bezbrzeżne” i „nieogarnione” – już na zawsze zawładnie moją wyobraźnią. Rzecz bowiem w tym, że na horyzoncie Bałtyku nie było nic! Żadnego śladu człowieka, żadnej ulicy czy kamienicy, no nic i nic! Nawet Szwecji nie było widać. Jedynie linia, która oddzielała jeden błękit od drugiego, nieco jaśniejszego. Prawdę mówiąc, oniemieliśmy wszyscy, nawet mój wiecznie rozgadany kumpel Józek Babula. Dopiero potem zrozumiałem, że zobaczyliśmy coś, co dla wielu z nas okazało się doświadczeniem przełomowym. Dotknęliśmy przestrzeni: oddechu wolności, czystości, tęsknoty, zachwytu nad pięknem i radością życia, ale i warunku bycia dobrym dla ludzi. Nikt z nas nie zdawał sobie wówczas sprawy, że nasze pierwsze spojrzenie na Bałtyk oznaczało zew wolności i piękna. Dwa lata później ta sama klasa czterdziestu dwóch uczniów szkoły podstawowej zatrzymała się u wylotu ulicy Szewskiej. Ujrzeliśmy Sukiennice, Bazylikę Mariacką, a nieco bliżej, po prawej stronie, Wieżę Ratuszową. Tak, już kiedyś to przeżyłem… poczułem się jak nad Bałtykiem! Niby wszystko inne: tam Natura i brak detali, a tu Architektura (wówczas nie znałem jeszcze tego pojęcia, wszak mieszkałem w prostym bloku przy ulicy Marii Konopnickiej). Ale – zachwyt ten sam, to samo poczucie onieśmielenia, ten sam niepokój i niepewność wobec czegoś, co widzę po raz pierwszy w życiu. Ten sam chwilowy brak tchu, to samo onieśmielenie i to samo poczucie, że… TO jest takie piękne! Od tamtego czasu niewiele się zmieniło. Upłynęło kilkadziesiąt lat, dobry Pan Bóg obdarował mnie przywilejem codziennego bywania na krakowskim Rynku – a ja ciągle uczę się go od nowa i od nowa. Andrzej Nowakowski

Żydowskie cmentarze... Jako ośmioletnie dziecko, w moim rodzinnym miasteczku na brzegu Wisłoki, bosą stopą dotknątem gładkiego kamienia, zanurzonego do połowy w rzece. Wyryte były na nim dziwne litery - wyglądały zupełnie inaczej niż te, które dopiero co poznałem. W ułamku sekundy doznałem uczucia, które potem po wielokroć, w rozmaitych sytuacjach życiowych, wracato... Pamiętam dobrze: zimny kamień, na zaokrąglonym fragmencie glony łagodnie czesane przez rzekę. Napisy -i zdziwienie; co to jest? Pamiętam, że palcem dotknątem jednej z liter, sprawdzając, czy to naturalne wyżłobienie, czy uczynione ludzką ręką... Pamiętam moment niepokoju, który minął szybko, ale po latach często powracał... Wszystkie żydowskie cmentarze w Polsce to miejsca Tajemnicy. Tajemnicy światów przeszłych, na zawsze zaginionych, których okruchy żyją poprzez niedopowiedzenia, symbole i metafory. Kirkut to świadectwo nieuchronności przemijania, zatartych konturów, zamilkłych głosów i śmierci powtórnej: śmierci w zbiorowej niepamięci...

Przedstawiamy książkę o tytule Leśnica. Zarys historii wioski od XIV wieku po współczesność.

Książka stanowi monografię wsi Leśnica, leżącej w Małopolsce, w powiecie wadowickim, gminie stryszowskiej. Miejscowość znajduje się na skraju dwóch regionów geograficznych (Beskidu Makowskiego oraz Pogórza Wielickiego) i graniczy z gminą lanckorońską. W dawnej Polsce Leśnica należała najpierw do starostwa (królewszczyzny) barwałdzkiej, a następnie do posiadłości starosty i zamku w Lanckoronie. Wieś przylega do słynnych „dróżek” łączących się z kompleksem sanktuarium kalwaryjskiego, znajdującego się od 1999 r. na liście światowego dziedzic twa UNESCO. W książce po raz pierwszy kompleksowo dokonano przeglądu historii wsi od schyłku średniowiecza po współczesność, z uwzględnieniem zajęć ludności, gospodarki i demografii wsi, oświaty, kultury i sportu, życia religijnego mieszkańców, a także zabytków sztuki sakralnej i świeckiej położonych w Leśnicy. Publikacja wzbogaca wiedzę o dawnym pograniczu (do 1564 r.) między Królestwem Polskim a dziedzinami książąt śląskich (oświęcimskich i zatorskich) oraz o zwyczajach ludności i zabytkach zarówno w Leśnicy, jak i w okolicznych miejscowościach

Głównym bohaterem jest książę Henryk Probus, pretendent do polskiego tronu. Powieść opisuje jego życie, walkę o władzę na początku w księstwie wrocławskim, gdzie konkurentami są inni śląscy książęta i biskup Tomasz marzący o supremacji Kościoła nad świecką władzą. Kiedy zwycięża na śląsku, staje do konkurencji z innymi książętami z rodu Piastów w wyścigu do krakowskiego tronu. Książę Probus ma nad nimi poważną przewagę. Został wychowany na dworze czeskiego króla, jednego z najpotężniejszych władców w ówczesnej Europie i popierają go miasta, a to ma wymierny wyraz w zwiększeniu jego możliwości finansowych. Powieść mocno oparta jest na dostępnych faktach historycznych i wiele występujących w niej postaci to postacie historyczne. Ówczesna Polska, na pięć minut przed koronacją króla po długim okresie rozbicia dzielnicowego, jest fascynującym krajem. Być może walka o władzę jest najważniejszym wątkiem w tej książce. Czytając ją można się zdziwić, jak niewiele zmieniły się motywacje ludzi, ich ambicje i problemy, którym musieli stawiać czoła. Andrzej Nowakowski (195 2r.) urodził się w Gostkowie, małej wsi na Kaszubach, ale całe życie mieszka w Gdańsku. Ukończył studia na wydziale humanistycznym gdańskiego uniwersytetu i od wielu lat pracuje jako nauczyciel języka polskiego w liceum. Debiutował opowiadaniami opublikowanymi na łamach tygodnika "Litery" będąc jeszcze na pierwszym roku studiów. Następne jego opowiadania drukowane były przez różne pisma kulturalno - literackie. Duże fragmenty projektowanych powieści znalazły się w miesięczniku "Punkt", w 1980 roku i w kwartalniku "Migotania" w 2013 r. Pisał także książki dla dzieci - trzy takie pozycje wydało nieistniejące już dziś wydawnictwo KAW, oraz opowiadania fantastyczno - naukowe, publikowane w "Młodym Techniku i "Problemach". Jego hobby to historia średniowiecznej Europy i w jej realiach toczy się akcja powieści "Krew królów".

Rex Harper to bohater wymyślony przez dziennikarza Andrzeja Białoszyckiego. Pojawił się po raz pierwszy w 1982 roku w historii zatytułowanej Zemsta Harpera, opublikowanej na łamach „Dziennika Wieczornego”. Był to jednocześnie pierwszy komiks, jaki dla tej bydgoskiej popołudniówki narysował Andrzej Nowakowski. W kolejnych latach Harper powracał wielokrotnie, a każdy z komiksów stanowił osobną, zamkniętą historię. Prezentowana w tym albumie Tajna misja opowiada o serii napadów na pociągi należące do Południowej Kompanii Przewozowej. Aby położyć temu kres, dyrektor Kompanii zatrudnia Rexa Harpera – najlepszego rewolwerowca na Dzikim Zachodzie. Zadaniem Harpera będzie udaremnienie kolejnego napadu, a także wykrycie kreta, który przekazuje informacje bandytom. Okaże się to jedną z najtrudniejszych misji w jego życiu.

Album zawiera dwa komiksy opublikowane pierwotnie w latach 80. na łamach „Dziennika Wieczornego”. To właśnie w tej wydawanej w Bydgoszczy popołudniówce Andrzej Nowakowski kontynuował wieloletnią pracę Jerzego Wróblewskiego, ilustrując kolejne historie. Jednak nie były to tylko paski z tekstem pod nimi, ale także komiksy z dymkami drukowane w odcinkach. Andrzej Nowakowski wykazał się doskonałym wyczuciem trendów w popkulturze i postanowił wykorzystać wielką popularność filmów z Bruce’em Lee. Dlatego „Brama Smoka” opowiada historię młodego Stana, który pragnie zostać mistrzem kung-fu. Fabuła ta została rozwinięta w albumie „Noc sprawiedliwych pięści”. Natomiast głównym bohaterem komiksu Władca amuletu jest trzynastoletni Stefan, który trenuje wschodnie sztuki walki. Jego ojciec jest archeologiem i w czasie wakacji zabiera chłopaka do ruin miasta Majów. Tam Stefan natknie się na złodziei skarbów i odkryje tajemnice Miasta Gwiezdnego Władcy.