„Andrzej Draguła” – książki

Niebanalne, esencjonalne i prowokujące do myślenia teksty o Kościele Być z Kościołem, gdy przeżywa momenty swojej świetności, swój „złoty wiek”, nie jest trudno. Wyzwaniem stają się chwile, w których przechodzi on przez „noc”; okresy, gdy zmaga się ze swoimi grzechami. Jak pisać o kondycji wspólnoty uczniów Jezusa, nie tylko nie bojąc się trudnych tematów, ale także wyznając Kościół, który ma być miejscem, gdzie szuka się wiary? Ksiądz Andrzej Draguła stara się znaleźć balans między koniecznym realizmem a chroniącą od rozpaczy nadzieją. „Kościół, który wyznaję, widzi grzech, osądza go, ale się na nim nie zatrzymuje. Widzi dalej i żyje nadzieją, którą pokłada w tym, którego Mistycznym Ciałem jest – w Chrystusie, oraz w Duchu Świętym, który go jednoczy i udziela mu własnej świętości”. Autor nie daje banalnych odpowiedzi na nurtujące wielu ludzi pytania o Kościół, ale pisząc o sytuacji katolików, kwestii apostazji, przyszłości parafii czy seminariów duchownych, szuka przestrzeni wiarygodności oraz symptomów zmian. Wychodzi naprzeciw człowiekowi XXI wieku, jego oczekiwaniom i tęsknocie za wspólnotą ludzi wierzących, którym „radość i nadzieja, smutek i trwoga” współczesnych nie są obce. Nie traci wiary w to, że pojawiają się jaskółki zwiastujące wiosnę Kościoła w Polsce.

Kazania z nadzieją Potrzebujemy dziś nadziei bardziej niż kiedykolwiek. Pandemia, wojna, kryzys wiarygodności Kościoła sprzyjają pytaniom o obecność w tym wszystkim Boga i Jego wpływ na nasze życie. Zastanawiamy się, gdzie jest Bóg… Czy jednak próbujemy Go szukać? Zawarte w tomie komentarze do Ewangelii autorstwa ks. Andrzeja Draguły są pomocą, by w obecnych czasach lęku, niepewności i chaosu odnaleźć drogę do nadziei i odkryć Boga na nowo. Płynie z nich krzepiące zapewnienie, że oto „rozpoczął się czas Boga, który zamiast skazywać człowieka na los, na ślepe fatum, chce z nim ten los dzielić. I dzieli go aż do końca”. To książka, która osobom wierzącym i praktykującym, lecz przeżywającym kryzys poczucia religijnego bezpieczeństwa doda sił i odwagi. A gdyby trafili na nią ci, którzy odeszli, może odnajdą w niej sens powrotu…. – Dorota Zdunkiewicz-Jedynak, Wprowadzenie W trudnych czasach Bóg nie jest mniej obecny. Działa incognito… Ks. Andrzej Draguła – (ur. 1966) dr hab. teo­logii, profesor w Insty­tucie Nauk Teologicznych Uniwersytetu Szczecińskiego, wykładowca na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu oraz w Akademii Katolickiej w Warszawie. Zajmuje się teologią pastoralną w perspektywie kulturowej, związkami między teologią a kulturą oraz werbalną i ikoniczną komunikacją religijną. Laureat Nagrody Dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka w 2018 r. Ostatnio opublikował: Kościół na rynku. Eseje pastoralne; Plaża zbawionych. Kazania na czasie; Syn marnotrawny. Biografia ocalenia.

Niebo all inclusive Wczasy jako przedsmak nieba, a plaża jako zapowiedź sądu ostatecznego? Czas wolny, spokój i odpoczynek? Te słowa brzmią jak coś nierzeczywistego. Współczesny człowiek nie umie odpoczywać. Wiecznie zagoniony z trudem odrywa myśli od pracy, kłopotów i codziennych stresów. A przecież Jezus mówi, by powierzyć Mu wszystkie zmartwienia, lęki i sprawy, które nas przerastają. Zachęca, by stanąć przed Nim w prawdzie i „nagości”, złapać oddech i żyć w pełni. Komentarze do Pisma Świętego ks. Andrzeja Draguły to znakomita diagnoza współczesnego świata i człowieka, to także słowa, które mają moc i prowadzą do działania. Nie wahajmy się. Plaża zbawionych jest na wyciągnięcie ręki. Urlop, wczasy all inclusive i plaża w ofercie last minute. Czy one mówią nam coś o rzeczach ostatecznych? Ksiądz Janusz St. Pasierb pisał: «Ludzie wakacyjni są inni niż ludzie całoroczni. Dlatego myślę, że wczasy są jakąś zapowiedzią, a zarazem eksperymentalnym dowodem na to, że zbawienie jest możliwe. Spodziewam się, że coś z wakacyjnej ciszy, oczywiście w ogromnym powiększeniu, będzie w niebie» (Czas otwarty). Czy w końcu nie modlimy się o «wieczny odpoczynek»?

Mikro eseje o sprawach ważnych i ważniejszych, czyli Posty to zapiski uważnego obserwatora, w których jest miejsce na humor i zadumę. Ksiądz Andrzej Draguła w roku, który upłynął pod znakiem koronawirusa (2020), zamieszczał posty na Facebooku. Znaleźć wśród nich można wyimki z lektur księdza profesora, gorące komentarze pandemicznej rzeczywistości, uwagi z zakresu teologii, drobiazgi z dnia codziennego. Posty mają więc różny ciężar gatunkowy, ale łączy je jedno – bystry i wnikliwy umysł autora. Posty są pozycją ważną z powodów kronikarskich (zapis życia w pandemii), diagnostycznych (stan Kościoła i innych instytucji) oraz naukowych (Posty nie są monografią uniwersytecką, zawierają jednak wiele interpretacji zdarzeń i procesów, które są nam potrzebne) – napisał we wstępie prof. Jerzy Madejski. „Za oknem kolory jak trzeba. Chmury w kolorze chmur i cegły w ceglanym kolorze. Nawet blask słońca słoneczny jak rzadko. A jednak coś między chmurami i cegłami czyha niepokojącego. Nikt już nie wrzuca cytatów o dżumie, ojcowie zadżumionych poszukiwani, i matki też, bo po równo. Piszą mi, że ten chory, tamten namaszczony, inny właśnie wstał, czuje się jak Łazarz, co już prawie cuchnął. Wrzuciłem Czajkowskiego. Nastawiłem rosół. Pójdę na różaniec, ktoś musi, choć nikomu nie wolno powiedzieć, że powinien. I żadnych pomidorów do podwiązywania na ten koniec świata w odcinkach. Zakwas buraczany. Czegoś trzeba się trzymać w oblężonym Mieście.” – ks. Andrzej Draguła W skrócie: • całoroczne zapiski uważnego obserwatora pandemicznej rzeczywistości, • odświeżające spojrzenie na post: jako okres wyrzeczeń i wpis na Facebooku, • źródło wiedzy, inspiracji i przyjemności intelektualnej oraz pociechy, • krótkie eseje o sprawach ważnych i ważniejszych, które wydarzyły się w codzienności 2020 roku, • cytaty, diagnozy, analizy, ekspertyzy, osądy dotyczące różnych dziedzin życia społecznego oraz życia Kościoła.

Zamieszczone w niniejszym zbiorze felietony są znakiem dialgu Kościoła ze światem. Autor wnikliwie dostrzega, czym żyje współczesny świat i podejmuje próbę ukazania ewangelicznego zatroskania Kościoła. Czyni to z głębokim wejrzeniem w myśl społeczną papieża Franciszka. Niniejsze teksty są poszerzoną wersją felietonów publikowanych w miesięczniku "Nowe Życie" w okresie od października 2015 do grudnia 2017. Ksiądz Andrzej Draguła (ur. 1966), kapłan diecezji zielonogórsko - gorzowskiej, doktor habilitowany teologii, profesor Uniwersytetu Szczecińskiego i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN. Publicysta, członek redakcji kwartalnika Więź, stały współpracownik Tygodnika Powszechnego, miesięcznika Nowe Życie.

Z czym pozostaje czytelnik po lekturze ?Syna marnotrawnego?? Czuje się zdruzgotany, bo był pewien, że doskonale zna tę przypowieść, w której wszystko na pozór jest oczywiste. Tymczasem ks. Andrzej Draguła pozbawia go tej pewności. Pokazuje, jak wielką rolę przy interpretowaniu przypowieści odgrywają pozaewangeliczne teksty kultury. Uświadamia, że Wirkungsgeschichte (historia oddziaływania) to nie tylko wpływ tekstu biblijnego na teologię, literaturę, sztuki plastyczne czy muzykę, ale również oddziaływanie tych dziedzin na odbiór tekstu ewangelicznego. Między słowami radzi, aby spróbować przeczytać historię ojca i jego synów na nowo, na nowo przyjrzeć się rodzinnym relacjom, na nowo utożsamić z bohaterami bez zakładania, że przecież wszystko jest wiadome. Z tej rady mogą, a nawet powinni skorzystać wszyscy zainteresowani rozważaniem Ewangelii i stosowaniem jej w życiu. ?Syn marnotrawny. Biografia ocalenia? będzie dla nich doskonałym przewodnikiem na drodze odwracania się od stereotypów, odchodzenia od schematycznego myślenia i powtarzania frazesów, które nie mają zakorzenienia w tekście źródłowym. To również odświeżająca lektura obowiązkowa dla egzegetów, dogmatyków, moralistów, pastoralistów, kaznodziejów tkwiących w przekonaniu, że nic ich już w przypowieści nie zdoła zaskoczyć. To wreszcie arcyciekawe, niezwykle erudycyjne opracowanie, które zadowoli najbardziej nawet wymagających badaczy kultury. dr hab. Kalina Wojciechowska, prof. ChAT

Marketing religijny to dziedzina w Polsce mało znana i budzące nieufność. W Kościele wciąż zauważa się pewien dystans wobec korzystania z technik reklamowych, wynikający zapewne z kojarzenia ich ze sprzedażą, działalnością komercyjną, zyskiem, a nawet manipulacją i kłamstwem. Jak jednak zauważa ks. Andrzej Draguła, instrumenty kryjące się pod terminami marketing i reklama same w sobie nie są ani dobre, ani złe. Przekonuje też w swojej książce, że wiara i ekonomia, Kościół i rynek, zbawienie i marka, duszpasterstwo i marketing są sobie bliższe, niż nam się wydaje.

Doda, Nergal, Maria Peszek, Pussy Riot, Dorota Nieznalska, Andres Serrano, Maurizio Cattelan, Oliviero Toscani... Przykłady tych, którzy oskarżani byli o bluźnierstwo, świętokradztwo, profanację czy obrazę uczuć religijnych, można by mnożyć. Ks. Andrzej Draguła zastanawia się w swojej książce nad granicami wolności w sztuce i obserwuje ewolucję pojęcia ,,bluźnierstwo". Czy Boga rzeczywiście można obrazić, czy to raczej my sami czujemy się obrażeni? Jak miałoby odnosić się do tego prawo? Co tak naprawdę chronią przepisy prawa: osobę Boga czy wolność religijną ludzi wierzących? Tego typu pytania autor podejmuje, odwołując się do konkretnych przypadków i orzecznictwa sądowego, wskazując na aspekty teologiczne, moralne, artystyczne i prawne zjawiska określanego zbiorczym pojęciem ,,bluźnierstwo".

Zamieszczone w niniejszym zbiorze felietony są znakiem dialogu Kościoła ze światem. Autor wnikliwie dostrzega, czym żyje współczesny świat i podejmuje próbę ukazania ewangelicznego zatroskania Kościoła. Czyni to z głębokim wejrzeniem w myśl społeczną papieża Franciszka.Niniejsze teksty są poszerzoną wersją felietonów publikowanych w miesięczniku "Nowe Życie" w okresie od października 2015 do grudnia 2017.

Gdy na chwilę przystaniesz, martwa litera Pisma ożyje. Ksiądz Andrzej Draguła komentuje Ewangelię bez pośpiechu. Uważnie przygląda się pojedynczym słowom i zastanawia się, co oznaczają one dla ludzi XXI wieku. Czy język Biblii i teologii może wpływać na nasze życie? Tak, pod warunkiem że się zatrzymamy i spokojnie zastanowimy nad sensem Słowa. Wtedy powoli zacznie ono przenikać naszą codzienność. Słowo dulos, które tłumaczymy jako „sługa”, oznacza najpierw niewolnika. Jezus przyjmuje postać niewolnika, a przez to staje się podobnym do ludzi. Wszyscy bowiem jesteśmy niewolnikami grzechu. A on stał się niewolnikiem dla nas. Czyż nie nazywano niewolników „nosicielami krzyża”? Człowieka może wyzwolić jedynie Bóg, który sam stał się niewolnikiem, a krzyż był tego widocznym znakiem. Andrzej Draguła (ur. 1966), ksiądz diecezji zielonogórsko‑gorzowskiej, publicysta religijny, członek redakcji kwartalnika „Więź”. Jest doktorem habilitowanym teologii i profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Autor książek: Eucharystia zmediatyzowana, Ocalić Boga. Szkice z teologii sekularyzacji, Copyright na Jezusa. Język, znak, rytuał między wiarą a niewiarą, Bluźnierstwo. Między grzechem a przestępstwem, Emaus. Tajemnice dnia ósmego, Czy Bóg nas kusi? 55 pytań o wiarę. W swojej twórczości i badaniach zajmuje się zagadnieniami z zakresu komunikacji religijnej.