„Walery Przyborowski” – książki

Powieść historyczna z początków XV w. Głównymi bohaterami są Sławek Warchoł, syn przystawa królewskiego z Jedlni, jego siostra Jewka oraz Pakosz, giermek służący u boku dość osobliwego rycerza Żelisława z Brzózy. Wszyscy pochodzą z okolic Puszczy Kozienickiej, gdzie wspomagają łowczych królewskich gromadzących zapasy żywności na wielką bitwę z Krzyżakami. Za zasługi Sławek Warchoł zostaje mianowany przystawem królewskim, tak jak jego ojciec. Od tego czasu będzie towarzyszył królowi Władysławowi Jagielle oraz jego wojskom w drodze pod Grunwald. Grunwald to opowieść o przygotowaniach do wielkiej bitwy, napisana nie bez pewnej typowej dla Przyborowskiego dozy humoru.

Właściwie jest to powieść kryminalna osadzona w czasach Michała Korybuta Wiśniowieckiego i najazdów tureckich na Polskę. Dwóch młodzieńców: Grześ Kossobudzki oraz Marcin Boguta herbu Stągiewka, obaj z Podlasia, służą w armii hetmana Jana Sobieskiego w oddziale Andrzeja Zawiszy. Zbiegiem losu niebawem trafiają w "babski jasyr", a następnie jako więźniowie do położonego na bagnach tajemniczego zamku. Należy on do stetryczałego i dziwacznego starosty, a z lochów zamkowych dochodzą w nocy jęki zawodzenia i odgłos szurania łańcuchów. Obaj młodzieńcy postanawiają wyjaśnić zagadkę zamczyska wśród bagien. Wydanie z ilustracjami A. Horowicza

"Szkielet na Lesznie" jest powieścią kryminalną, której akcja rozgrywa się w Warszawie w roku 1860. Pewnego dnia miasto obiega wstrząsająca wiadomość. W jednym z dworków przy ulicy Leszno (w dzielnicy Wola), przeznaczonym do rozbiórki, znaleziono ukryty przed laty pod posadzką ludzki szkielet. Rozpoczyna się śledztwo, a informacje o jego przebiegu przekazywane są na bieżąco w dziennikach i stanowią główny temat towarzyskich rozmów. Sprawą niezmiernie zainteresowany jest niejaki Heliglas, emerytowany artysta, który przebywa akurat w Warszawie. Wraz z reporterem Goldsingiem i młodym lekarzem, Władysławem Żubrem, wyrusza do dworku, by obejrzeć znalezisko. Żubr zauważa, że widok szkieletu wywołuje ogromne emocje u śpiewaka. Dlaczego Heliglasowi tak bardzo zależało na odwiedzeniu dworku? Wiele wskazuje na to, że mogło coś go łączyć z ofiarą. Żubr postanawia przeprowadzić własne śledztwo. Czy można jednak po wielu latach od popełnionej zbrodni odnaleźć przestępcę? Jak zmieni się los zmagającego się z nędzą lekarza? Żubr nawet nie podejrzewa, jak bliska okaże się mu sprawa szkieletu na Lesznie?

Warszawa, koniec XIX wieku. Dwóch robotników przypadkiem znajduje w kanale przy ulicy Kanonia nieprzytomną kobietę, ciężko ranioną nożem. W obawie przed policją i konsekwencjami postanawiają w tajemnicy zabrać ją do domu, gdzie wyleczy ją student medycyny. Tożsamość kobiety pozostaje zagadką, wiadomo jedynie, że pochodzi ona z bogatej rodziny. Jednocześnie jeden z robotników twierdzi, że widział tajemniczą postać wychodzącą z kanału. Razem ze studentem postanawiają na własną rękę zbadać dokładnie kanały przy ulicy Kanonia, by samodzielnie schwytać mordercę. Kierowani żądzą przygody i sławy, we trzech schodzą do kanałów, nie zdając sobie sprawy, że narażają się na ogromne niebezpieczeństwo. Czy uda im się rozwiązać tajemnice warszawskich podziemi? 38. tom Kryminałów przedwojennej Warszawy Unikalna powieść, największy zbiór gwary warszawskiej z końca XIX w.

Powieść kryminalna z 1875 r., wydana pierwotnie w odcinkach. W taką noc jak ta, kiedy szaleje śnieżyca i dmie zimny, grudniowy wicher, tylko nieliczni mieszkańcy nadgranicznego X*** przemierzają ulice swej mieściny. Wśród nich tajemniczy morderca i jego ofiara. Rano sędzia Kobylański rozpoczyna śledztwo. Kim jest zamordowany mężczyzna, a kim jego oprawca? Czyje buty pozostawiły swe odciski w świeżym śniegu na miejscu zbrodni i do czyjego szala pasuje znaleziony strzępek? Wszystko zdaje się wskazywać na to, że słowa: "Tak, to były moje ślady… nie szukano dobrze, mam nawet na nogach te same buciki, jego krwią zbryzgane", mogą okazać się prawdziwe…

"Liść akacji" jest powieścią kryminalną, której akcja rozgrywa się w gminie Zalesie w upalne lato 1834 roku. Do podsędka sądu pokoju przychodzi list z wezwaniem do zajęcia się sprawą nagłej śmierci młodej panny, Felicji Łapszyńskiej. Zabiera on ze sobą protokolistę Wierzgalskiego i udają się do dworku, w którym Felicja mieszkała razem z ojczymem i macochą. Na miejscu okazuje się, że sprawa jest bardziej zawiła, niż się na początku wydawało. Właściciele dworku chcą szybko pozbyć się przedstawicieli prawa, a doktor zajmujący się Felicją usilnie przekonuje przybyłych, że zmarła ona na tyfus. Tymczasem jej przyjaciółka twierdzi, że było to morderstwo! Mówi, że opiekunowie Felicji chcieli coś na niej wymusić oraz że biedna dziewczyna żyła w ciągłym strachu, a obie panny były śledzone. Czyżby ktoś przyczynił się bezpośrednio do jej śmierci? Czyje widmo widział jeden z parobków? Być może kluczem do rozwiązania zagadki będzie tytułowy liść akacji…

Emerytowany naczelnik policji przenosi się z Warszawy do nowo nabytego majątku we wsi Grabówka niedaleko Kielc. Towarzyszy mu jego wierny współpracownik Ansgary. Dwór i jego okolica są mocno zaniedbane. Przed rozpoczęciem remontu Ansgary postanawia sprawdzić wszystkie pokoje, a zwłaszcza jeden z nich, zwany pokojem ducha. W okolicy od lat krążą plotki o tym, że jest on nawiedzony. Okazuje się, że w tej historii tkwi ziarno prawdy – Ansgary znajduje ukryty pod podłogą szkielet młodej kobiety, spoczywający w ziemi od kilkudziesięciu lat. Zawiadamia natychmiast swojego pana. Podczas oględzin miejsca zbrodni mężczyźni odkrywają, że ktoś ich obserwuje, w ogrodzie znajdują ślady damskich butów, ale nikogo nie udaje im się schwytać. Naczelnik postanawia wyjaśnić sprawę. Już następnego ranka wszystko się komplikuje – szkielet znika, a jedynym tropem znów są ślady damskich trzewików, tym razem aż dwóch par…

Julia Dziaduska, młoda i piękna panna, wychowana na pensji we Francji, przyjeżdża w Góry Świętokrzyskie na zaproszenie swego dziadka. Szybko okazuje się, że pobyt w ponurym rodzinnym zamku otoczonym lasami nie będzie tak spokojny i nudny, jak się spodziewała. Już na początku dowiaduje się, że jest niemalże lustrzanym odbiciem swej praprababki, także Julii, której portret zdobi zamkowy korytarz. Zyskał on nazwę Cienia, bowiem jedynie głowa modelki oddana jest z wszelkimi detalami, a reszta ciała tonie we mgle. Podobno owa praprababka ściągnęła hańbę na rodzinę Dziaduskich. Zaciekawiona Julia dowiaduje się, że obraz malował włoski malarz, który nosił to samo nazwisko, co jej ukochany: Dolabella. Niebawem w zamku zatrzymuje się tajemniczy mnich, łudząco do niego podobny, a zachowujący się bardzo podejrzanie. Tymczasem w pobliskim opactwie ktoś kradnie kosztowności z klasztornego skarbca. To dopiero początek tajemniczych wydarzeń w zamku rodu Dziaduskich, splecionych z romantycznymi i tragicznymi losami Cienia sprzed lat

Zygmunt Strzecha przyjeżdża do rodzinnego majątku po kilkuletnim pobycie za granicą. Jego rodzice od dawna nie żyją. Ojciec został zamordowany podczas wyprawy handlowej na Węgry, a jego pieniądze zrabowane winą obarczono rozbójników, ale były to tylko domysły; natomiast matka zmarła kilka lat później. We dworze wita go stary służący i pokazuje mu list, który ojciec zostawił dla syna przed wyjazdem, a także drugą przesyłkę, nie mniej sensacyjną. Przed swą ostatnią podróżą w życiu Michał Strzecha otrzymał od żony kwiat agawy jako dowód wiecznej miłości. Już po jego śmierci anonimowy nadawca przysłał list z Ameryki, który zawierał właśnie ów kwiat i notatkę o jego pochodzeniu. Zaintrygowany Zygmunt postanawia okryć kto stał za tragedią jego rodziny.