„Sofia Samatar” – książki

Cztery kobiety - żołnierka, uczona, poetka i lwica salonowa - znalazły się po przeciwnych stronach gwałtownej rebelii. Z chwilą wybuchu wojny ich lojalność, cele i przekonania doprowadzają do konfliktu między nimi. Wszystkie obawiają się, że pamięć o nich zaginie. Posługując się piórem i mieczem, ciałem i głosem, walczą nie tylko o przetrwanie, lecz również o to, by znaleźć się wśród tych, którzy nadają kształt historii. Długo oczekiwana powieść ulokowana w tym samym świecie, co debiut Sofii Samatar, Cudzoziemiec w Olondrii, który otrzymał nagrodę World Fantasy, jest sagą o imperium i o rodzinie - jej przyjaźniach, jej wzajemnym oddaniu i straszliwych, śmiercionośnych tajemnicach. Samatar zadaje pytania o to, kto tworzy historię i kto potrafi ją przetrwać, a także o to, jak jej gwałtowne zaburzenia zmieniają życie wszystkich, bez względu na to, czy ich pragnęli, czy nie.

Jevick, syn handlarza pieprzu, wychowywał się na opowieściach o Olondrii, odległej krainie, gdzie książki – niezwykle rzadkie w jego ojczyźnie – są czymś często spotykanym. Po śmierci ojca Jevick wyrusza zamiast niego na coroczną wyprawę handlową do Olondrii. Jego życie wydaje się bliskie doskonałości, ale gdy raduje się Świętem Ptaków, zaczyna go prześladować duch niepiśmiennej dziewczyny z jego ojczyzny. Zdesperowany Jevick szuka pomocy u olondryjskich kapłanów i staje się pionkiem w rozgrywce między dwiema najpotężniejszymi frakcjami w imperium. Pojawia się groźba wojny domowej. Jevick musi stawić czoło duchowi i poznać jego historię. Ta próba stanowi wyzwanie dla jego wyobrażeń o sztuce i życiu, o domu i wygnaniu... Zwróćmy uwagę na tę oszołamiającą i świetnie napisaną powieść. Debiutancka książka Sofii Samatar jest jednocześnie fascynującą epicką fantasy, jak i wyrazem miłości do opowieści, poezji oraz języka. Samatar pisze jak dziedziczka Ursuli K. LeGuin oraz Gene'a Wolfe'a. – Kelly Link Opowieść o duchach i książkach, o zdradzie i tajemnicy, niezwykle pomysłowa i pięknie napisana. – Jeffrey Ford Wspaniały styl, piękny, zmysłowy i precyzyjny – historia o duchach w stylu Prousta. – Paul Witcover