„Piotr Stefaniak” – książki

Modlitwy do świętego Jana Pawła II – Orędownika całego świata to doskonała pomoc w modlitwie dla każdego chrześcijanina. Publikację cechuje poręczny format i przystępna jakość druku.

Święta Małgorzata Węgierska, żyjąca w XIII wieku królewna i mniszka dominikańska z klasztoru na Wyspie Zajęczej (dziś Wyspa Małgorzaty) na Dunaju, w dzisiejszym Budapeszcie, jest osobą niewątpliwie zasługującą w Polsce na bliższe poznanie jako młodsza siostra świętej Kingi i błogosławionej Jolenty - pobożnych małżonek piastowskich władców dzielnicowych. Małgorzata żyła zaledwie dwadzieścia osiem lat, z czego dwadzieścia pięć spędziła w klasztorze dominikanek, a jej postać nadal fascynuje jako osoby silnego charakteru, która - choć królewska córka - nie wzdragała się przed ciężką pracą fizyczną. Prowadziła ona bardzo intensywne życie duchowe, nacechowane nie tylko ascetyczną pobożnością swojej epoki, ale i wrażliwością na potrzeby bliźnich: tak współsióstr, z którymi dzieliła zakonną profesję, jak i potrzebujących, pukających do bram jej klasztoru. Śmierć Małgorzaty w 1270 roku zapoczątkowała żywiołowy kult jej osoby na Węgrzech i w innych krajach, zakończony po wiekach wyniesieniem królewny na ołtarze. Krótkie i intensywne życie królewny węgierskiej znamy z niezwykłego dokumentu źródłowego, jakim jest hagiograficzny Żywot świętej Małgorzaty, którego średniowieczną wersję węgierską, przepisaną w 1510 roku przez mniszkę Leę Ráskai, poznajemy obecnie w polskim przekładzie. Znajdujemy w nim opis życia klasztornego, relacje współsióstr i osób postronnych, które doświadczały darów jej serca i umysłu, a w szerszym zakresie kontemplujemy także religijną, polityczną i społeczną panoramę trzynastowiecznych Węgier.

Modlitwy do świętego Peregryna – patrona chorych na raka to doskonała pomoc w modlitwie dla każdego chrześcijanina. Publikację cechuje poręczny format i przystępna jakość druku.

Małgorzata Węgierska (1242-1270) od najmłodszych lat przebywała w zakonie dominikanek. Ofiarowana Bogu za naród węgierski, ukochawszy Jezusa, stanowczo odmawiała zamążpójścia i wybrała życie za klauzurą. Otrzymała dar proroctwa oraz stygmaty Męki Pańskiej. Z oddaniem wypełniała swe powołanie - gorliwie się modliła, podejmowała surowe praktyki pokutne, służyła najuboższym.

W duchowości Kościoła zachodniego Serce Jezusa zajmuje kluczowe miejsce w relacji Boga z człowiekiem, relacji opartej na odkupieniu i miłości. Spróbujemy ten nieogarniony fenomen Bożego otwarcia się na każdego z nas, byśmy mogli spocząć w Sercu Jezusa na wieki, rozważyć. Temat jest niezwykle nasycony treściami najistotniejszymi w naszym życiu i niepodobna go zamknąć na kilkudziesięciu stronicach. Niemniej nawet kropelka tej rzeczywistości, jaką pozostają niniejsze rozważania, może być pomocna w doświadczaniu osobistym naszych relacji z Jezusem, które ogniskują się w Jego Sercu, do którego dążą najskrytsze pragnienia naszych, często mało rozpalonych serc. Tego pragnę dla wszystkich czytelników, a szerzej także dla wszystkich ludzi wszystkich pokoleń, oraz dla siebie, któremu od siedmiu lat dane jest mieszkać na terenie parafii Najświętszego Serca Jezusowego, tuż obok Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. „Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości” – to wezwanie z litanii wskazuje nam, ze Najświętsze Serce Jezusa jest symbolem relacji Boga do człowieka. Serce uosabia tez niezwykła rzeczywistość Boskiej Ekonomii Zbawienia człowieka jako to, w którym „mieszka cała pełnia Bóstwa”.

Ten wybitny reformator Kościoła XIII w., twórca bodaj największej rodziny zakonnej, jest jednym z najpopularniejszych spośród świętych Kościoła katolickiego. Obecnie uważany jest za patrona ekologii. Jego opieki przywołują także: aktorzy, niewidomi, robotnicy, tapicerzy, ubodzy, więźniowie, kupcy, harcerze, ornitolodzy i hodowcy ptactwa domowego. Opieką obejmuje zwierzęta. Jest patronem pokoju, Akcji Katolickiej oraz Włoch, Bazylei i Asyżu. Święty Franciszek z Asyżu, bo o nim mowa, to niezwykle wdzięczna postać, która wciąż inspiruje i zachwyca bardzo wielu na całym świecie.

Studia na jubileusz 700-lecia fundacji klasztoru Świętego Ducha w Raciborzu i 800-lecia założenia mniszek Zakonu Kaznodziejskiego.

Gdy zakończył się bieg jego życia, miał jedynie 18 lat.Dla jednych to mało, ale dla niego wystarczyło, aby być gotowym do przejścia na druga stronę życia.Stanisław Kostka, polski szlachcic, u schyłku renesansu przyjął dewizę:ad maiora natus sum, do wyższych rzeczy jestem urodzony.Odtąd kierował się wyłącznie tym, aby podobać się Bogu.Czynił to na sposób pełny młodzieńczego żaru.Ten żar pozostał po nim do dziś i pozostaje dla nas nieostająca inspiracja.

Zapraszamy do zapoznania się z postacią św. Małgorzaty Arpadówny, dominikanki, która przez swoich królewskich rodziców, jeszcze przed narodzeniem została ofiarowana Bogu za uratowanie narodu węgierskiego przed Mongołami. Jako dziecko została oddana do klasztoru dominikanek na Wyspie Zajęczej na Dunaju. Małgorzata cieszy się na Węgrzech niezwykle żywym kultem. Była ona siostrą św. Kingi, księżnej krakowskiej, bł. Jolanty, księżnej wielkopolskiej (obie święte niewiasty cieszą się w Polsce żywym kultem), a także Konstancji, księżnej halickiej, która we Lwowie słynęła cudami. Trzonem starannie edytorsko wydanej publikacji (w języku polskim i węgierskim) jest legenda św. Małgorzaty spisana w 1510 r. Bogaty materiał ikonograficzny i różnorodnych informacji pozwala poznać historię rodu Arpadów, św. Małgorzatę, jej rodzinę, także jej rodzinę zakonną - dominikanki.

W związku z Jadwiżańskim Rokiem Jubileuszowym ogłoszonym dla upamiętnienia 750. rocznicy kanonizacji św. Jadwigi Śląskiej oddajemy do rąk Czytelników książkę, która trafnie oddaje dwoistość dziedzictwa św. Jadwigi. Przedstawione dzieje klasztoru trzebnickiego są opowieścią o wielu osobach z nim związanych, poczynając od pary fundatorskiej - księżnej Jadwigi Śląskiej i Jej małżonka przez ksienie i mniszki cysterskie, następnie siostry miłosierdzia św. Karola Boromeusza aż po licznych podopiecznych, którzy znajdowali tam schronienie i troskliwą opiekę. Na 350 stronach starannie opracowanego graficznie albumu materiał ikonograficzny podparty tekstem pięknie oddaje losy zakonnic zamieszkujących przez wieki w Trzebnicy, które żyły przykładem fundatorki klasztoru w jej pokorze, ofiarowaniu dla innych, mądrości i wytrwałości. Jest to też opowieść o duchowości tego miejsca, na którym odcisnęła się osobowość i posługa Świętej. Święty Jan Paweł II pięknie określił św. Jadwigę jako chrześcijankę, która odczytała Ewangelię do końca. Kult św. Jadwigi promieniował na całą środkową Europę, a swoje odbicie znalazł w licznych modlitwach, pieśniach, muzyce i poezji, w rzeźbie i malarstwie, które stanowią o niezwykłości trzebnickiego opactwa i sanktuarium. Niech w tym szczególnym roku św. Jadwiga Śląska będzie dla nas wzorem pobożności eucharystycznej i czynnej miłości bliźniego. Wzorem kobiety, która w swym życiu umiała połączyć w sposób idealny życie modlitwy z życiem czynnym.