Książka Zabytkowa Stacja Kolejowa Gniezno przedstawia nieznane dzieje jednego z największych i najciekawszych węzłów kolejowych Wielkopolski. W pierwszej części publikacji znajdą Państwo dzieje rozwoju przestrzennego stacji od jej powstania w 1872 r. do końca II wojny światowej oraz historię realizacji planów rozbudowy węzła w ramach niemieckiego planu wojennego ?Otto?. Kolejna część ukazuje problem walorów zabytkowych infrastruktury kolejowej Gniezna. Omawia najistotniejsze wartości zabytkowe pojedynczych obiektów oraz szeroko pojętego zespołu stacyjnego. Książka umożliwia poznanie jednego z najcenniejszych zabytków kolejnictwa w Polsce oraz wskazuje najważniejsze kierunki waloryzacji dziedzictwa kolejowego. Pozycja została wzbogacona dotychczas niepublikowanymi planami i zdjęciami, odnalezionymi w archiwach i bibliotekach w Polsce i Niemczech. Treść książki dopełniają ilustracje, obejmujące m.in. współczesne zdjęcia kilkudziesięciu budynków oraz budowli inżynieryjnych zachowanych w Gnieźnie.
Pierwsza monografia unikatowego i jedynego nowoczesnego kanału śródlądowego (sztucznego przedłużenia Odrzańskiej Drogi Wodnej do wrót Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego) zbudowanego w dwudziestoleciu międzywojennym na terenach współczesnej Polski. Książka jest interesującym rysem historycznym oraz próbą analizy niepowtarzalnego dziedzictwa kulturowego osadzonego w dolinie Kłodnicy na przestrzeni od Gliwic po Kędzierzyn-Koźle. Lokalizacja kanału na niemiecko-polskim pograniczu Górnego Śląska, w rejonie ubogim w naturalne cieki wodne, spowodowała, że dzisiejszy Kanał Gliwicki to niemy zapis dziejów gospodarczych, propagandy, historii politycznej, ale także, a może przede wszystkim, dzieło europejskiej myśli hydrotechnicznej międzywojnia, monumentalna architektura granitowych śluz, liczne mosty, jazy, legendarny przewał Kłodnicy i wiele innych budowli inżynieryjnych oraz hydrotechnicznych z lat 30. XX w. Całe to bogactwo techniki współegzystuje z reliktami o wiele starszego Kanału Kłodnickiego, z Kłodnicą, z wielkimi zbiornikami w Dzierżnie i współtworzy dzieło kultury technicznej o ponadprzeciętnym wymiarze.Pierwsza część książki zawiera rys historyczny stworzony na bazie materiałów zebranych w polskich i niemieckich archiwach. W drugiej zaprezentowano dzieła techniki osadzone na trasie górnośląskiej drogi wodnej, elementy kształtujące unikatowy krajobraz Kanału.Całość wzbogacają liczne fotografie (archiwalne i współczesne) prezentujące niedoceniany dotychczas świat techniki, a także liczne inwentaryzacje techniczno-budowlane. Książka jest też jedną z niewielu w Polsce monografii śródlądowych dróg wodnych.
Leszno w latach 1832–1914. W drodze ku nowoczesności to studium średniej wielkości miasta prowincji poznańskiej w okresie zaboru pruskiego. Książka prezentuje złożony proces przemian ludnościowych i samorządowych, ukazuje też gwałtowny postęp techniczny w XIX-wiecznym mieście, prowadzący do odczuwalnej poprawy warunków socjalno-bytowych mieszkańców. Leszno to ośrodek o wyraźnie zarysowanej funkcji administracyjnej, którego podstawy dobrobytu uzupełniał dodatkowo garnizon wojskowy oraz rozbudowane zaplecze edukacyjne. Rosnąca liczba ludności sprzyjała procesowi inwestycyjnemu zarówno w sferze budownictwa mieszkaniowego, jak i użyteczności publicznej, rozwijał się węzeł kolejowy oraz charakterystyczny dla miast Wielkopolski przemysł rolno-spożywczy. To sprawiało, że proces przeobrażeń krajobrazu kulturowego postępował niezwykle wyraźnie, przybierając gwałtownie na sile na przełomie XIX i XX wieku. Jednym z efektów tego zjawiska była konfrontacja z rodzącą się prowincjonalną służbą ochrony zabytków, innym – opracowanie generalnego planu zabudowy miasta przez ówczesną sławę wśród niemieckich urbanistów – Hermana Josepha Stübbena. W proces tych zmian włączały się też aktywnie pruskie władze municypalne, które publiczny grosz inwestowały mi.in. w oświetlenie gazowe, elektrownię, nowoczesny system wodociągowy, w końcu też w centralną kanalizację. Jej budowa w przededniu I wojny światowej stanowiła ukoronowanie komunalnej działalności inwestycyjnej, wyrwała Leszno ostatecznie z XIX i wprowadziła w XX stulecie.
Książka Kolej Skwierzyna – Stare Bielice (Krzyż) jest interesującym rysem historycznym oraz oryginalną próbą analizy konserwatorskiej jedynego w Polsce szlaku żelaznego zbudowanego w latach 30. XX w. jako pokłosie niemieckiej koncepcji Kolei Pogranicza (Grenzlandbahn). Nadgraniczne położenie linii zdeterminowało strategiczne i unikatowe pod względem militarnym rozwiązania techniczne szlaku spinającego Wał Pomorski oraz Międzyrzecki Rejon Umocniony. Natomiast okres budowy i uwarunkowania polityczne przyczyniły się do powstania jedynego w swoim rodzaju modernistycznego krajobrazu kolejowego wpisanego w tradycyjny Landschaft dolin Noteci i Warty. W efekcie powstała unikatowa na skalę Europy kolej, charakteryzująca się architekturą spod znaku Bauhausu. Pierwsza część książki to rys historyczny stworzony na bazie informacji zebranych w polskich i niemieckich archiwach. W drugiej części autor przedstawia metodykę i efekty badań charakterystyczne dla archeologii przemysłowej. Całość wzbogacają liczne fotografie (archiwalne i współczesne), a także dziesiątki inwentaryzacji technicznych. Jest to pierwsza w kraju tak wnikliwa pod względem konserwatorskim monografia szlaku żelaznego z terenu województwa lubuskiego.
Książka jest bardzo interesującą próbą odpowiedzi na pytania dotyczące oświetlenia miast w Wielkim Księstwie Poznańskim, zarówno przed, jak i po budowie pierwszych gazowni. Dowiadujemy się z niej m.in., jak i przez kogo były one budowane oraz wyposażane, w jaki sposób finansowane. Pisząc o tym, Autor pokazuje nie tylko historię gazownictwa, ale także jego zabytki na terenie Księstwa, a ponadto sposoby ich współczesnego wykorzystania. Tom drugi prezentuje 80 zakładów gazowniczych w miastach rejencji bydgoskiej i poznańskiej. Wartość opracowania podnoszą unikatowe reprodukcje archiwalnych planów, fotografii i pocztówek, współczesnych rysunków technicznych oraz zdjęć obiektów gazowniczych, które oparły się dziejowym burzom. Materiały ilustracyjne przybliżają klimat XIX-wiecznych miast, w których gazu, produkowanego z węgla, benzyny, nafty czy karbidu, używano do wielu ważnych społecznie i gospodarczo celów ? oświetlania ulic, gotowania, ogrzewania, napędu silników. Ta wartościowa książka z pewnością zainteresuje miłośników historii gospodarczej, techniki oraz polskiego gazownictwa.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro