„Michał Norbert Faszcza” – książki

Although it seemed that after the victory over the Pompeian legates in 49 BC Julius Caesar was able to permanently control the Iberian Peninsula, since 47 BC the resistance against new governor of Further Spain has arisen. The revolt of the legions stationed in the province turned into a regular war. The new formal commander Pompey the Younger was supported by the former Caesar’s deputy from the period of conquest of Gaul – Titus Labienus, mainly contributed to the initial success of the Pompeian party. The decisive battle of Munda was therefore the confrontation of two former colleagues and Labienus was very close to defeat Caesar. In fact, the dictator won mostly by a fortunate accident. Through a detailed analysis of the preserved sources confronted with the interpretations of modern scholars the author made an attempt to present these interesting events.

Nowa edycja podręcznika Historia 1. Liceum i technikum wzbogacona o nowe elementy i zgodna ze zmianami w podstawie programowej. Uczeń i nauczyciel mają pewność, że w pełni zrealizują materiał wymagany na egzaminie maturalnym. Wskazówki i plan krok po kroku tworzenia maturalnej wypowiedzi argumentacyjnej usprawnią umiejętność pisania wypracowań. Warsztaty historyka pozwalają opanować umiejętność pracy z różnymi typami źródeł występującymi na maturze. W nowej edycji podręcznika dla klasy 1 zostały przedstawione 2 epoki: Starożytność, Średniowiecze. Treść podręcznika podzielono na 6 działów: Pradzieje i historia starożytnego Wschodu, Świat starożytnych Greków, Rzym i świat śródziemnomorski pod rzymskim panowaniem, Kształtowanie się średniowiecznej Europy, Rozkwit średniowiecza, Schyłek średniowiecza. Na początku podręcznika znajduje się wprowadzenie najważniejszych pojęć dotyczących nauk historycznych, informacje odnoszące się do periodyzacji dziejów, rodzajów źródeł historycznych i ich krytycznej analizy. Numer dopuszczenia: 1147/1/2022

Mająca miejsce w 58 r. przed Chrystusem kampania Cezara przeciwko Ariowistowi stanowi niewątpliwie jeden z najciekawszych etapów podboju Galii. Po zatrzymaniu migracji Helwetów i ich sprzymierzeńców Cezar wykorzystał nadarzającą się sposobność i dokonał agresji na niedawno utworzone państwo swebskie. Okazało się jednak, że pomimo początkowego zaskoczenia Ariowist i jego wojownicy stawili Rzymianom twardy opór. Germańskiemu władcy udało się nawet wymanewrować Cezara, choć ostatecznie zdecydował się przyjąć walną bitwę, która zakończyła się jego porażką. Klęska była kompletna, a państwo założone przez Ariowista w krótkim czasie odeszło w niebyt. Autor podjął próbę ukazania opisywanego konfliktu w kontekście przemian zachodzących ówcześnie na terenach zachodniego Barbaricum. Z tego względu szczególny nacisk położył nie tylko na odtworzenie przebiegu wojny, ale również na ukazanie znaczenia galijskiego królestwa Swebów. Ich obecność po drugiej stronie Renu nie była bowiem tak rewolucyjna, jak chcieliby tego żyjący na przełomie XIX i XX w. historycy. Co więcej, autor pokusił się także o kompleksowe opisanie wojskowości germańskiej na przełomie er – warto podkreślić, że jest to pierwsza tego typu inicjatywa w polskiej historiografii.

Utrzymywanie dyscypliny należy do najważniejszych aspektów funkcjonowania każdego wojska, stąd też brak syntezy poświęconej temu zagadnieniu może budzić szczególne zdziwienie, a zarazem uzmysławiać konieczność jej napisania. Autorzy podjęli się wypełnienia tej luki, prezentując rozwój europejskich koncepcji dyscyplinarnych od starożytności po wybuch I Wojny Światowej. Dostrzegając utrzymujący się aż do wojen napoleońskich dominujący wpływ fascynacji antykiem, wyszczególnili cztery kluczowe zjawiska determinujące rozwój disciplina militaris: wykształcenie się legionów rzymskich, reformy orańskie, powstanie modelu pruskiego i rewolucję francuską.Autorzy skupili się przede wszystkim na praktyce, w pełni zdając sobie sprawę z okoliczności, że zapewnienie prymatu analizie regulaminów doprowadziłoby do wypaczenia obrazu zjawiska poprzez postawienie znaku równości pomiędzy wizją prawodawców a stanem faktycznym. Z tego względu zwrócili szczególną uwagę na problematykę społeczno-kulturową, starając się nakreślić szerszy aspekt zachodzących przemian, a jednocześnie wskazać pokutujące w historiografii mity.

„Przechodząc do oceny merytorycznej dysertacji Michała N. Faszczy, pragnę z pełnym przekonaniem podkreślić, że jego rozważania bez wątpienia wnoszą istotny wkład w naukowy dyskurs dotyczący szeroko rozumianej rzymskiej wojskowości, a także rozważań nad rzymską dyscypliną wojskową, prawem wojskowym (ius militare) i prawem rzymskim w ogóle. Autorowi recenzowanej pracy udało się w znakomity sposób wykazać, że nasza wiedza w tej materii jest często skażona interpretacjami, które dotyczą innej epoki historycznej, a mianowicie Cesarstwa, przenoszonymi przez badaczy (mniejsza zresztą o to, czy świadomie, czy też nie) na okres późnej Republiki. [...] Chciałbym również bardzo mocno zaakcentować oryginalność wywodów Autora, co jest wynikiem przeprowadzenia przezeń skrupulatnej analizy zachowanych testimoniów źródłowych, jak również krytycznej lektury współczesnych opracowań naukowych”. – z recenzji dr. hab. Krzysztofa Królczyka, prof. UAM „Osią rozważań M. Faszczy pozostaje w istocie kondycja państwa w jego najbardziej istotnych aspektach funkcjonowania, zaś armia staje się jedynie soczewką czy lustrem, w którym skupiają się lub odbijają kluczowe problemy res publica. [...] jednocześnie przychodzi mu walczyć ze stereotypami, uproszczeniami, nadinterpretacjami, nawet ignorancją i wszystkim, co stanowi istotę tradycyjnego postrzegania armii rzymskiej. W tym tyglu [...] zrodziła się niemal modelowa praca dla nowoczesnych studiów nad dziejami Republiki”. – z recenzji dr. hab. Dariusza Słapka, prof. UMCS Michał Norbert Faszcza (ur. 1985), doktor nauk humanistycznych, adiunkt na Wydziale Historycznym Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku. Jego badania koncentrują się na dziejach Republiki Rzymskiej i zachodnich społeczności celtyckich, jak również recepcji rzymskich koncepcji militarnych. Autor czterech monografii o tematyce cezariańskiej oraz ponad trzydziestu artykułów naukowych i popularnonaukowych poświęconych tym zagadnieniom.