„Książka Stadion na peryferiach jest bardzo ciekawym przykładem uprawianej w nowoczesny sposób nauki historycznej. Z pewnością jest to tekst interdyscyplinarny, i to w prawdziwym tego słowa znaczeniu, sięga bowiem zarówno do historii i jej warsztatu, do metod stosowanych w socjologii czy w antropologii kultury. Można go również zaliczyć do kategorii - niestety tak rzadkiej dotąd w Polsce - badań nad mentalité, co jeszcze bardziej podnosi jego wartość. Podobnie jak dostrzegalne wątki z historii wizualnej, mówionej, historii materialnej i historii przestrzeni. Nie odważyłbym się napisać, czego tutaj jest więcej. Dlatego całość robi tak pozytywne wrażenie. W skrócie, praca dotyczy zarówno tego, „jak było”, jak wyglądał sport w przestrzeni geograficznych i kulturowych peryferii w okresie głównie powojennym, ale również, jak myśleli o nim (myślą) bohaterowie opowieści (aktorzy społeczni) posiadający pamięć o przeszłości. Jednak podstawowym tematem według mnie jest społeczeństwo małych miasteczek i wsi, które niezbyt często znajduje się w polu zainteresowań historyków, a jeśli już, to traktowane jest jak margines potrzebny do przedstawienia przemian politycznych. Tutaj mamy do czynienia z wyobrażeniem społeczności jako motywem prymarnym. Sport wydaje się wręcz pewnym instrumentem do jej pokazania. Dodatkową zaletą jest zastosowanie oddolnej perspektywy pozwalającej dostrzec różne aspekty w zupełnie innym świetle albo po prostu pozwalające za?rejestrować wątki dotąd niedostępne”. – z recenzji dr. hab. Mariusza Mazura
Analiza współczesnej symbolizacji przeszłości Książka ta powstała w wyniku zainteresowań obecnością historii (res gestae) w teraźniejszości w różnych formach, między innymi kultury masowej [...] W środowisku akademickim coraz częściej dostrzegamy, że historycy nie mają monopolu na wygłaszanie sądów o przeszłości, na jej penetrowanie i rekonstruowanie. Unaoczniamy sobie, że nowoczesne społeczeństwa ufają nie tylko naukowcom, że chętniej słuchają tych, których siła perswazji jest większa, a argumenty i wizje przeszłości bliższe estetycznym, etycznym i epistemologicznym oczekiwaniom. Wydaje sie nam, że posiadamy kontrolę nad wykorzystaniem naszej pracy, choć wiemy zarazem, że używanie i nadużywanie historii przez na przykład władzę polityczną jest z pewnością, jeśli nie odwieczną, to co najmniej dwustuletnią tradycją [...]. Interesuje mnie, jak od czasu radykalnej zmiany, czyli zmiany systemu politycznego w Polsce w 1989 r., zmienił się dyskurs publiczny i prywatny wokół narodowej partyzantki.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro