Autor „Marta Fox”

Marta Fox, katowiczanka, Ślązaczka w pierwszym pokoleniu, pisze swoją balladę o mieście nad Rawą. A w balladzie o tym, jak się odnaleźć pomiędzy polszczyzną ze wschodnim zaśpiewem a śląską godką, pomiędzy traumą z dzieciństwa, związaną z wojenną przeszłością ojca, górnika bez czapki z piórami, a pragmatyzmem śląskiego bytowania w tradycyjnej kamienicy. To rzecz o miejscach, w których autorka zapuszczała korzenie i o ludziach, z którymi się przyjaźni/przyjaźniła. Jest w tej opowieści nadwrażliwość dziewczynki, której podcinano skrzydła, konsekwencja nauczycielki i upór pisarki, próbującej podążać własną ścieżką. Głównym bohaterem jest jednak magiczne miasto, które "nie wierzy łzom, tylko czynom", miasto w ruchu i zmianach, ze swoimi dzielnicami, zakamarkami, ulicami, teatrami, bibliotekami, kawiarniami, rozbudowywane nieustająco, mające zaczarowany klimat i zadziwiającą moc przyciągania. To bardzo prywatne spojrzenie, to także świat, który odchodzi, dlatego warto go ocalić nie tylko w fotografiach. Zapewniamy, takiej opowieści o Katowicach jeszcze nie było! [Od Redakcji]

Opowieść o życiu Jolanty Wadowskiej-Król, która w latach 70. i 80. XX wieku leczyła dzieci zatrute ołowiem emitowanym z huty w Szopienicach. To u niej Weronika spędza wakacje i porządkując archiwum, odkrywa jej dramatyczną przeszłość, którą konfrontuje ze światem swoich zawirowań emocjonalnych. To staje się dla niej terapią, pozwalającą otworzyć się na ciekawych ludzi, na przyjaźń i miłość. Dziewczyna podziwia walkę lekarki, zwanej Matką Boską Szopienicką, o życie ołowików, jej batalię z reżimem. Jaką cenę przyszło zapłacić lekarce za wierność swoim zasadom? Czy na Śląsku doszło do ludobójstwa ekologicznego? Te pytania Weronika zadaje sobie dzisiaj, kiedy jest coraz mniej tematów tabu.

Ta książka jest o dobrych i jasnych uczuciach, które tkwią w każdym z nas. I o tym, że możemy się zrozumieć, pod warunkiem wszakże, że będziemy ze sobą szczerze rozmawiać. Rozmawiać do końca i rozstrzygająco.

Niebo z widokiem na niebo to powieść o dojrzewaniu, o dobrych uczuciach i złych zachowaniach, o młodzieży zagubionej w świecie rywalizacji, ciasnych mieszkań, komputerów, zapracowanych rodziców, którzy niewiele mają czasu na bliskość, nie mówiąc o rozmowie. Akcja powieści dzieje się tu i teraz, jest w niej więc obyczajowość polskiej szkoły, w której nauczyciele niekoniecznie świecą przykładem, a młodzież niekoniecznie tego od nich wymaga. Jej bohaterowie: Artur i Kinga odnajdują się w tłumie i zakochują w sobie tak bardzo, jak można to zrobić, mając naście lat. Rozmawiają ze sobą wierszami, czatują w Internecie, wysyłają e-maile, stwarzają swój poetycki azyl, do którego wkracza rzeczywistość nijak się mająca do ich dusz fruwających w chmurach. W tej colleage?owo skomponowanej powieści jest niepokój naszego wieku, zagubienie, ale i ratunek, który odnaleźć można w wartościach, jakim wierni są bohaterowie powieści. Niebo z widokiem na niebo to powieść dla każdego, kto zechce pamiętać, że ?z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, dwie tylko: poezja i dobroć więcej nic?.

Niebo z widokiem na niebo to powieść o dojrzewaniu, o dobrych uczuciach i złych zachowaniach, o młodzieży zagubionej w świecie rywalizacji, ciasnych mieszkań, komputerów, zapracowanych rodziców, którzy niewiele mają czasu na bliskość, nie mówiąc o rozmowie. Akcja powieści dzieje się tu i teraz, jest w niej więc obyczajowość polskiej szkoły, w której nauczyciele niekoniecznie świecą przykładem, a młodzież niekoniecznie tego od nich wymaga. Jej bohaterowie: Artur i Kinga odnajdują się w tłumie i zakochują w sobie tak bardzo, jak można to zrobić, mając naście lat. Rozmawiają ze sobą wierszami, czatują w Internecie, wysyłają e-maile, stwarzają swój poetycki azyl, do którego wkracza rzeczywistość nijak się mająca do ich dusz fruwających w chmurach. W tej colleage'owo skomponowanej powieści jest niepokój naszego wieku, zagubienie, ale i ratunek, który odnaleźć można w wartościach, jakim wierni są bohaterowie powieści. Niebo z widokiem na niebo to powieść dla każdego, kto zechce pamiętać, że z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, dwie tylko: poezja i dobroć - więcej nic.

Ta książka jest o dobrych i jasnych uczuciach, które tkwią w każdym z nas. I o tym, że możemy się zrozumieć, pod warunkiem wszakże, że będziemy ze sobą szczerze rozmawiać. Rozmawiać do końca i rozstrzygająco.

Powieść z cyklu "Pierwsza miłość". Patryk jest nowym, wyobcowanym uczniem, niezbyt chętnym do uczestniczenia w klasowych rozmowach. Joanna potrafi jednak nawiązać z nim kontakt. Jaką tajemnicę skrywa Patryk? Dlaczego wyjeżdża? Czy rozstanie musi oznaczać koniec ich miłości?

Nawet Marta nie wie, dlaczego przestała fotografować drzewa i kwiaty, a skupiła się na wilgotnych i zapuszczonych bramach, wypełniających ulice miast. Jej życie jest uporządkowane i spokojne: pomaga mężowi w prowadzeniu firmy, wychowuje syna, który postanowił spróbować swoich sił na emigracji. Dawna miłość do sztuki ustąpiła miejsca pragmatyzmowi. W pewnym momencie kobieta postanawia jednak opublikować swoje prace w internecie. Wkrótce dociera do niej wiadomość od dawnej miłości – Damiana. Mężczyzna wciąż pamięta ją, wakacje spędzone wspólnie w Ornecie i pewną bramę, która na zawsze połączyła ich ze sobą. Czy będzie w stanie wywrócić jej życie do góry nogami po tylu latach?

„O radości pisania najcelniej powiedziała w swoim wierszu Wisława Szymborska. Jest to radość wynikająca z kreowania światów, owego wydania drugiego, poprawionego, zależnego od wyobraźni twórcy. Ktoś, kto próbował pisać, czuje na czym polega możność utrwalania, zemsta ręki śmiertelnej. Radość pisania wynika też z władzy, którą pisarz sprawuje nad kreowanym światem, z nazywania, oczyszczania się lub z odwagi pokonywania nieśmiałości, poruszania tematów tabu. Jest w tej radości rodzaj pychy i próżności. Natomiast radość czytania wiąże się z pokorą, podziwem dla innych, wdzięcznością za to, że ktoś nazwał, co czuję, odkrył i moje światy, wiódł mnie na wyspy szczęśliwe, pomagał rozumieć. Uwielbiam się dzielić książkami, rozmawiać o nich, polecać te, które mój świat uczyniły bogatszym. A szczytem marzeń jest taka sytuacja, kiedy spotykam kogoś, kto w podobny jak ja sposób odczuwa, te same książki czytał i w kręgu ich wartości pozostał. Tajemne porozumienie polega wówczas na tym, by przywołać jakąś literacką sytuację, jednym zdaniem, słowem, i już wiedzieć, co za nią stoi, rozumieć wszystko bez zbędnych wyjaśnień. Jestem pewna, że dobro, którym się dzielę, na pewno się mnoży. To tak, jak z przyjaźnią i dobrymi uczuciami w sobie”. – Ze Wstępu Spis treści: Wstęp. Wariatka, która czyta I. O poetach i poezji 1. Halina Poświatowska. O szmince w kieszeni i poetce, która wiedziała, że tam ją noszę 2. Facet od Reduty kontra facet od Mironczarni 3. Wisława Szymborska. Na poczekaniu, natychmiast, nareszcie i gdzie indziej 4. O Wisławie Szymborskiej szeptem 5. Anne Sexton. Wyfrunąć ze swojej głowy 6. Anna Czekanowicz. Pewnego dnia pokochasz ciemność 7. Emily Dickinson. Święta Panna Nikt z Amherst 8. Brodski wiedział wiele, trzeba mu zaufać 9. John Donne. W sypialni księdza dziekana 10. Jerzy Szymik. Spotkanie w słowie 11. Niecne wykorzystywanie Konstandinosa Kawafisa 12. Rainer Maria Rilke. A matka dała mu na imię Maria 13. Renata Putzlacher. Pomiędzy miłością a miłością, czyli Narodziny + Życie + Śmierć 14. Allen Ginsberg. Coś niezwykłego w tej duszy 15. Zbigniew Joachimiak. Brakujący klawisz Keitha Jarretta 16. Ewa Filipczuk z zapałkami 17. Barbara Doniec. Totalna klęska przymiotników 18. Krystyna Lars zaprasza do nieba cały świat 19. Styczeń w marcu 20. Stanisław Krawczyk. Poeta od placków ziemniaczanych (1938 – 2015) 21. Wincenty Różański. To wiatr wszystko poplątał (1938 – 2009) 22. Majka Aulich już nie zatelefonuje, przejeżdżając przez Katowice (1948 – 2018) / 100 23. Tadeusz Kijonka. Zawsze Śląsk (1936 – 2017) 24. Krzysztof Gąsiorowski. Poezja to rzecz na serio(1935 – 2012) II. O prozie 1. Adolf Rudnicki. Kochać za bardzo (...)

Wypad do Krakowa z chłopakiem na siedemnaste urodziny? Tak, pod warunkiem że chłopak nie okaże się nudnym podrywaczem. Sonia, rozczarowana i zniechęcona do związków, za wszelką cenę szuka autorytetu, na którym mogłaby zbudować swój wizerunek. I wtedy trafia na koncert młodego aktora, Artura, który właśnie wydał płytę, a teledysk z jego udziałem staje się hitem Internetu. W podążaniu za Idolem Sonia traci kontakt z rodziną i kolegami, niewinne kłamstwo pociąga za sobą kolejne. "Idol, dobre słowo. Lubisz się podobać, i to wszystkim. Ja też bym chciała. Ale najbardziej tobie".