Autor „Marek Ney-Krwawicz”

Bohaterami są generałowie: Michał Tokarzewski-Karaszewicz, Kazimierz Sosnkowski, Stefan Rowecki, Tadeusz Komorowski i Leopold Okulicki. Poznajemy ich biografie, różne drogi służby i walki o wolność Ojczyzny. Najwięcej uwagi Autor poświęca tym latom, kiedy ukryci pod pseudonimami, ofiarnie walczyli i stali się symbolem nadziei, że Polska powstanie, by żyć!.

Armia Krajowa była fenomenem w skali Europy. Stanowiła zbroje ramię, realizując cele wojskowe: walkę, dywersję, wywiad, szkolenie wojskowe, obronę ludności cywilnej. Prowadziła nierówny bohaterski bój z najeźdźcą niemieckim o wolną i demokratyczną Polskę.

Pierwsza próba ogólnego spojrzenia na zagadnienia kadrowe Polskiego Państwa Podziemnego od września 1939 r. do lipca 1945 roku. Zaprezentowano m.in. kryteria obsady zasadniczych stanowisk w cywilnych i wojskowych strukturach podziemnego państwa. Zarysowano ruch kadrowy, ze zwróceniem uwagi na jego przyczyny i natężenie. Oddzielny rozdział poświęcono tworzeniu jednolitych Sił Zbrojnych w Kraju poprzez wchodzenie za szeregi Armii Krajowej kadry dowódczej ze scalanych organizacji wojskowych. Nie pominięto zagadnień awansowanych w Armii Krajowej oraz ich odbicia w korespondencji ze Sztabem NW. Ukazano też rolę i miejsce kobiet w kierowniczych strukturach państwa podziemnego. W części końcowej zarysowano problem strat wśród cywilnych i wojskowych kadr kierowniczych.

Bohaterami książki jest pięciu dowódców, którzy po przegranej kampanii wrześniowej stanęli na czele podziemnych Sił Zbrojnych w Kraju. Generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz był organizatorem Służby Zwycięstwa Polski, pierwszej konspiracyjnej organizacji wojskowej. Czterej następni generałowie: Kazimierz Sosnkowski, Stefan Rowecki, Tadeusz Komorowski, Leopold Okulicki dowodzili kolejno Związkiem Walki Zbrojnej, przemianowanym na Armię Krajową (14 II 1942) - największą podziemną armię w Europie. Poznajemy ich biografie, różne drogi, którymi przez fronty I wojny światowej i wojnę 1920 r. szli ku Niepodległej, służbę w wojsku II Rzeczypospolitej, żołnierskie czyny na polach września 1939 r. Najwięcej uwagi autor poświęca tym latom ich życia i służby, kiedy, ukryci pod pseudonimami, stali się symbolem polskiej nadziei, że to "z trudu i znoju" Sił Zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, którym dowodzili, "Polska powstanie, by żyć".