Autor „Magdalena Tulli”

Mity greckie należą do ścisłego kanonu literatury światowej. W Wybranych mitach greckich zostało zebranych osiemnaście najlepiej utrwalonych w dziejowej pamięci i najważniejszych do poznania mitów: o powstaniu świata, Prometeuszu, puszce Pandory, Syzyfie, Demeter i Korze, Dedalu i Ikarze, Heraklesie, Tezeuszu i Ariadnie, Orfeuszy i Eurydyce, Deukalion ie i Pyrrze, Atalandzie i złote jabłka, Meduzie, Andromedzie, złotym runie, Jazonie i Agronautach, Pelopsie i Hippodamii, Antygonie oraz królu Midasie. Narracja i prezentacja mitów zostały specjalnie opracowane z myślą o uczniach szkoły podstawowej. Mity opowiedziane są oszczędnym stylem, klarownym językiem, w sposób, który pozwoli rozpalić w młodym czytelniku zainteresowanie pięknem i mądrością płynącą z ponadczasowych utworów. Mity zostały złożone dużą czcionką i opatrzone ilustracjami.

Mity greckie należą do ścisłego kanonu literatury światowej. W Wybranych mitach greckich zostało zebranych osiemnaście najlepiej utrwalonych w dziejowej pamięci i najważniejszych do poznania mitów: Mit o powstaniu świata, Prometeusz, Puszka Pandory, Syzyf, Demeter i Kora, Dedal i Ikar, Herakles, Tezeusz i Ariadna, Orfeusz i Eurydyka, Deukalion i Pyrra, Atalanda i złote jabłka, Meduza, Andromeda, Złote runo, Jazon i Agronauci, Pelops i Hippodamia, Antygona oraz Król Midas.Narracja i prezentacja mitów zostały specjalnie opracowane z myślą o uczniach szkoły podstawowej. Mity opowiedziane są oszczędnym stylem, klarownym językiem, w sposób, który pozwoli rozpalić w młodym czytelniku zainteresowanie pięknem i mądrością płynącą z ponadczasowych utworów. Mity zostały złożone dużą czcionką i opatrzone ilustracjami.Lektura obowiązkowa w klasie IV szkoły podstawowej

Aby żyć, matka musiała odgrodzić się od swojej przeszłości.Aby żyć, córka musiała się zmierzyć z przeszłością matki.Opowieść o tym, że to, co ukryte, często ma największy wpływ na nasze życie. „Gdyby krytycy literaccy mogli – wzorem środowiska filmowego, które zgłasza swojego kandydata do Oscara – każdego roku proponować szwedzkim akademikom książkę, pod koniec tego roku wybrałbym Włoskie szpilki Tulli”. – Grzegorz Wysocki, Dwutygodnik.com „Każda książka Tulli jest medytacją pełną współczucia”. – Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza” „Jej pisarstwo to dowód, że można przemienić oczywiste w nadzwyczajne, brudne treści w Czystą Formę, nawet wtedy, gdy ścigają nas lęki, których nie chcielibyśmy dziedziczyć”. – Tomasz Bocheński

Dwie kobiety rozmawiają. O tym, że może się tak zdarzyć, że jakaś część życia upłynie bez miłości. I o tym, że to nie zniszczy doszczętnie. O relacji z samym sobą, wyrozumiałości, przyglądaniu się sobie uważnie i z cierpliwą czułością. O smutku nierównym rozpaczy. O dzieciach, które biorą rodziców na wychowanie. O równowadze, którą można pochwycić jak rzuconą z drugiego brzegu linę o mocnym splocie. „W tej rozmowie są emocje i stany, których nazwania się bałam. Niepotrzebnie. Magdalena Tulli i Justyna Dąbrowska opowiadają je dla mnie na głos. Smutek, miłość, strata, dźwiganie ciężarów (własnych i odziedziczonych), macierzyństwo, umieranie – dobrze nazwane – stały się częścią mnie, już nie obcą, nie groźną. Kiedy skończyłam czytać, świtało. Chociaż pokój był pusty, nie czułam, że jestem w nim sama”. – Magdalena Kicińska Magdalena Tulli – jedna z najważniejszych polskich pisarek, autorka m.in. powieści Sny i kamienie, Włoskie szpilki, Szum. Finalistka Nagrody Literackiej Nike, otrzymała m.in. Nagrodę Literacką Gdynia, Nagrodę Fundacji im. Kościelskich i Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima. Jej książki przetłumaczono na 15 języków. Justyna Dąbrowska – psychoterapeutka i autorka wywiadów, laureatka m.in. Nagrody im. Barbary N. Łopieńskiej. Wydała między innymi Spojrzenie wstecz. Rozmowy oraz Nie ma się czego bać. Rozmowy z Mistrzami. Książka z fotografiami Mikołaja Grynberga

Jest gdzieś taki las, w którym zwierzęta żyją jak ludzie. Mają swoje sprawy, jednych lubią bardziej, innych mniej, pragną przyjaźni, uczą się żyć w grupie, być blisko siebie. Aby podjąć decyzję, muszą negocjować i słuchać się wzajemnie. Ustalają zasady, które są wspólne dla wszystkich. Głosują, dbają o siebie, bywa, że z trudem akceptują obcych. Czasem się kłócą i śmieją się z siebie, czasem są smutni, czasem złośliwi. Są tacy zwyczajni i są u siebie. Nie mają pojęcia, że coś może się zdarzyć… Piękna historia o zwyczajności. O tym, że mądrze jest uczyć się od siebie nawzajem. O przyszłości, która lubi nas zaskakiwać, o wielkiej katastrofie i o tym, że szczęście odkrywa się przypadkiem. Pierwsza adresowana do najmłodszych czytelników książka uznanej pisarki Magdaleny Tulli, z poetyckimi i przejmującymi ilustracjami Alicji Rose. Mądra opowieść o świecie, w którym żyjemy i który mądrze jest oswajać. Historię uzupełniają pięknie rysunki przygotowane przez Alicję Rosé: „Zależało mi na tym, by stworzyć odrębny świat, który przywoływałby na myśl świat prawdziwy, ale jednak posiadałby pewne cechy abstrakcyjne, tak, aby to, co nawet wydaje nam się znajome, wcale takie do końca nie było; abyśmy mogli się zastanowić nad tym, na jakiej podstawie oceniamy, czy coś bądź ktoś jest „nasz“, czy „obcy“ i jak bardzo nasze sądy zbudowane na podstawie zewnętrznego wyglądu są mylące. Chciałam pokazać, jak często widzimy świat dwubiegunowo, podczas gdy posiada on wiele niuansów”. – komentuje ilustratorka książki, Alicja Rosé.

Najnowsza powieść jednej z najwybitniejszych polskich pisarek. Naznaczona emocjonalną intensywnością historia kobiety próbującej przełamać towarzyszące jej od zawsze poczucie wyobcowania i poszukującej porozumienia z matką, z którą zawsze łączyły ją trudne relacje. To najodważniejsza, najbardziej osobista książka Magdaleny Tulli. Autorka odkrywa w niej uniwersalną prawdę o kondycji ludzkiej, w którą wpisany jest pierwiastek obcości, niedostosowania, a także dojmująca potrzeba wzajemnego zrozumienia i wybaczenia.

"Z hasłem zsunął mi się z kołdry na podłogę leksykon dla dzieci Palazziego, w którym przy każdym haśle był kolorowy obrazek ze świata innego niż nasz, ale dobrze znanego. Dzięki tym obrazkom wciąż byłam jedną nogą w Mediolanie i pamiętałam, że świat, w którym żyję, nie jest jedyny, a jego regulamin nie obowiązuje wszędzie. Nie schyliłam się po książkę, tylko patrzyłam w okno jak zaklęta. W pokoju gęstniał cień chmury. Zastanawiałam się, czy to samo widać z sąsiednich okien. Nawet jeśli było widać, i tak nikt nie patrzył. O tej porze wszyscy dorośli siedzieli w pracy, wszystkie dzieci w szkole." "Ucieczka lisów"