„Małgorzata Kowalewska” – książki

Dom – tutaj wszystko się zaczyna. Nasz dom – nieważne, czy jest wielką willą, czy skromną kawalerką – jest początkiem wszystkiego. Zdarza się jednak, że bywamy tak zajęci życiem, że na dom nie starcza nam już czasu. A przecież to właśnie on jest przystanią, z której wypływamy, i portem, do którego wracamy, żeby nabrać energii do dalszych działań. Stworzenie wymarzonego domu to pierwszy krok, by zapanować nad pozostałymi aspektami życia. Poświęcaj mu swoją uwagę, a przekonasz się, że odwdzięczy ci się po stokroć, stając się twoim największym wsparciem. Ta książka pokaże ci, jak pielęgnować dom na każdym poziomie: organizacyjnym, emocjonalnym, duchowym. Dzięki niej zmienisz swoje mieszkanie w miejsce, które cię otula, karmi, inspiruje, w którym zawsze będziesz czuć się bezpiecznie. Wszystko w tej książce mówi: dom to ukochane miejsce na ziemi, ostoja, azyl dla nas i rodziny. Oczywiście, najważniejsi są ludzie. Zróbmy wszystko, żeby było nam w nim dobrze, żebyśmy chcieli do niego wracać. Czasami musimy stworzyć go od podstaw, a czasami tylko coś poprawić. Tu znajdziecie podpowiedzi, jak to zrobić. Czasami to bardzo proste rzeczy. Dorota Wellman

Hildegarda z Bingen (1098-1179) to jedna z największych mistyczek i wizjonerek chrześcijańskich. Od wczesnego dzieciństwa wychowywała się w benedyktyńskiej żeńskiej wspólnocie zakonnej, gdzie zdobyła podstawy ówczesnego wykształcenia obejmujące znajomość łaciny, Biblii i niektórych pism Ojców Kościoła. Jej własna twórczość powstawała w latach 1141-1174, a więc w samych centrum średniowiecza. W swych dziełach Hildegarda porusza problematykę ważną od początków chrześcijaństwa po czasy nam współczesne. Inspirowana Biblią oraz żywymi w jej czasach nurtami filozoficznymi (neoplatonizmem i neopitagreizmem) stworzyła syntezę ówczesnej teologii i filozofii z elementami pochodzącymi z jej własnej wyobraźni inspirowanej wizjami, których doświadczała w ciągu całego życia, a które stanowiły fundament jej duchowości.

Podstawową zaletą monografii "A fe!", przygotowanej pod redakcją Aleksandry Drzał-Sierockiej oraz Małgorzaty Kowalewskiej, jest panoramiczność ujęcia. Mówi się więc o "wstręcie" i "obrzydliwości" jako narzędziach dystynkcji językowych i poznawczych oraz kulturowych przejawach i konsekwencjach tych dystynkcji. Mówi się o rzeczonych kategoriach jako wyznacznikach współczesnych strategii artystycznych, ich związkach ze współczesną obsesją cielesności (czy wręcz: somatyzacją kultury), traktuje jako pojęcia kluczowe dla rozumienia gatunków popkultury (horror, mangi yaoi) oraz poszczególnych dzieł, wreszcie - last but not least - umieszcza je w kontekście praktyk kulinarnych, dyskusji o "inności" oraz "wstrętnej kobiecości". Nie mam wątpliwości, że prezentowana Czytelnikowi monografia spotka się z zainteresowaniem i zgoła nieobrzydliwym przyjęciem bez poczucia wstrętu. prof. Mariusz Czubaj

Hildegarda z Bingen (1098-1179) to jedna z największych mistyczek i wizjonerek chrześcijańskich. Od wczesnego dzieciństwa wychowywała się w benedyktyńskiej żeńskiej wspólnocie zakonnej, gdzie zdobyła podstawy ówczesnego wykształcenia obejmujące znajomość łaciny, Biblii i niektórych pism Ojców Kościoła. Jej własna twórczość powstawała w latach 1141-1174, a więc w samym centrum średniowiecza. W swych dziełach Hildegarda porusza problematykę ważną od początków chrześcijaństwa po czasy nam współczesne. Inspirowana Biblią oraz żywymi w jej czasach nurtami filozoficznymi (neoplatonizmem i neopitagoreizmem) stworzyła syntezę ówczesnej teologii i filozofii z elementami pochodzącymi z jej własnej wyobraźni inspirowanej wizjami, których doświadczała w ciągu całego życia, a które stanowiły fundament jej duchowości. Celem niniejszej książki jest prezentacja poglądów Hildegardy dotyczących filozofii Boga, kosmologii, antropologii i eschatologii. Rekonstrukcja myśli filozoficznej średniowiecznej autorki opiera się na uznaniu za jej podstawę przekonania o realności związków między Bogiem, kosmosem, człowiekiem i dziejami ludzkości. Świat jest w tym ujęciu pełen symboli, które uczą o Bogu, a człowiek jest zarazem obrazem Boga i mikrokosmosem. Zarówno człowieka, jak i wszechświat można zrozumieć jedynie w ich relacji do Boga. Nierozerwalnie związane z Bogiem i ze sobą nawzajem są także historia kosmosu i historia ludzkości. Poglądy Hildegardy mają nie tylko historyczną wartość, mogą inspirować współczesnego człowieka w jego usiłowaniu zrozumienia świata