Zarządzanie informacją w systemach bezpieczeństwa podczas sytuacji nadzwyczajnych w pokojowych warunkach
Międzynarodowe Prawo Humanitarne Konfliktów Zbrojnych w praktyce. Zbiór kazusów z komentarzami i odpowiedziami
Współczesne stosunkowo nowe środowisko informacyjne obejmuje informacje, użytkowników i systemy umożliwiające przetwarzanie informacji. Systemy informacyjne obejmują materiały i systemy używane do zbierania, przetwarzania i rozpowszechniania informacji. Środowisko informacyjne to przestrzeń, w której ludzie i systemy obserwują, orientują się, podejmują decyzje i operują informacją. Dlatego też stanowi ono zasadnicze środowisko procesu decyzyjnego. Informacja w systemie bezpieczeństwa jest głównym fi larem będącym siłą sprawczą łączącą ogół zadań, zagrożenia bezpieczeństwa oraz czas realizacji celów działań w jej wspólną całość. Istniejące systemy w obszarze zarządzania bezpieczeństwem powinny dysponować określonymi pakietami informacji, których analiza stanowi podstawę działania. Nie ma tu miejsca na dowolność interpretacji zdobytej informacji, każda decyzja kryje za sobą działania ludzi, wymaga więc precyzji i rozwagi. Problem nabiera szczególnego wymiaru, kiedy dotyczy zagrożeń państwa, gdyż środowisko to zawiera specyficzne cechy, takie jak: zmieniające się otoczenie, deficyt czasu i informacji. Tylko sprawne zarządzanie procesami informacyjnymi może pozytywnie wpływać na rozwój i eliminację zagrożeń państwa. W niniejszej publikacji autorzy podjęli próbę zwrócenia uwagi Czytelnika na zagadnienia związane ze skutecznym funkcjonowaniem systemu bezpieczeństwa państwa, zarządzania kryzysowego oraz informacją, jako szczególnym zasobem warunkującym efektywne wykorzystanie potencjału państwa. Dokonując analizy wybranych cech, własności i funkcji informacji, autorzy koncentrują się przede wszystkim na istocie tych zasobów, prezentując zagadnienia związane z kształtowaniem zdolności do zarządzania informacją w sytuacjach nadzwyczajnych podczas realizacji działań z zakresu zarządzania kryzysowego.
Od najdawniejszych czasów człowiek realizuje w środowisku morskim wiele form działalności gospodarczej. Obejmują one między innymi: przewozy różnego rodzaju towarów, wszelkie formy rybołówstwa, eksploatację kopalin zalegających pod dnem morskim, różnorakie formy morskiej rekreacji oraz wykorzystanie odnawialnej energii, której niewyczerpalne zasoby tam się znajdują. Prowadzenie jakichkolwiek działań powodujących zakłócenia realizacji wspomnianych form morskiej działalności człowieka może mieć poważne konsekwencje dla funkcjonowania istotnej części populacji ludzkości. Do najgroźniejszych z nich należy zaliczyć międzynarodowe i wewnętrzne konflikty zbrojne. Dlatego społeczność międzynarodowa starała się ograniczać prowadzenie działań zbrojnych na morzu oraz minimalizować ich skutki poprzez wprowadzanie odpowiednich unormowań prawnych. Normy dotyczące prowadzenia konfliktów zbrojnych na morzu tworzą istotną część międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych oraz jedną z najstarszych części prawa międzynarodowego publicznego. Specyficzne środowisko naturalne - jakim jest morze - wymaga zastosowania swoistego rodzaju konstrukcji prawnych, w których znaczącą rolę odgrywa prawo zwyczajowe. W niniejszej publikacji autorzy podjęli próbę przeglądu skodyfikowanych i zwyczajowych norm prowadzenia konfliktów zbrojnych na morzu oraz wybranych opracowań krajowych i zagranicznych, odnoszących się do tej problematyki.
Sposób komunikowania organów policyjnych spotyka się często z krytyką. Zarzuca się im niezrozumiałość i hermetyczność, popadanie w rutynę i brak ładu. Zapomina się czasami, że społeczeństwo musi mieć poczucie jasności komunikatów oraz świadomość dbałości o informację ze strony Policji, ponieważ poprawia to zaufanie do instytucji publicznych. Należyte obchodzenie się z informacjami buduje również pozytywny wizerunek oraz autorytet Policji. Autorka wskazuje na możliwość wykorzystania informacji i obiegu informacji dla kształtowania poczucia bezpieczeństwa przez obywateli we wszystkich domenach funkcjonowania podmiotów polityczno-społeczno-gospodarczych.
Upadek żelaznej kurtyny na początku lat 90. XX wieku pozwalał żywić nadzieję, że społeczność międzynarodowa uwolniła się od groźby wybuchu poważnego konfliktu zbrojnego. Niestety, aktualnie trwająca rekonfiguracja ładu międzynarodowego, odradzanie się narodowych nacjonalizmów oraz rywalizacja gospodarcza mocarstw sprawiła, że we współczesnym świecie ponownie zapanował stan bezwładu i niepokoju. Tym samym nie możemy wykluczyć, że staniemy się czynnymi lub biernymi uczestnikami zbrojnych zmagań. Prawo, które reguluje postępowanie uczestników konfliktów zbrojnych, należy do najstarszych działów prawa międzynarodowego i określane jest jako międzynarodowe prawo humanitarne konfliktów zbrojnych. Zawiera ono normy zmierzające do ochrony w czasie konfliktu zbrojnego osób, które w ogóle nie uczestniczą w walce albo przestały w niej uczestniczyć, ochrony obiektów, a także do ograniczenia stosowanych metod i środków prowadzenia działań zbrojnych. Należy zaznaczyć, że większość aktów prawnych regulujących te kwestie zostało przyjętych kilkadziesiąt lat temu. Od tego czasu zmieniła się specyfika prowadzenia konfliktów zbrojnych i to zarówno w zakresie podmiotowym, jak i przedmiotowym. Obok żołnierzy regularnych sił zbrojnych występują kontraktorzy prywatnych firm wojskowych, najemnicy, członkowie różnego rodzaju formacji paramilitarnych i sił samoobrony. Natomiast środki walki zostały uzupełnione przez najnowsze rozwiązania technologiczne. W monografii zaproponowano zastosowanie odpowiednich zapisów międzynarodowego prawa humanitarnego konfliktów zbrojnych do sytuacji, z jakimi możemy mieć do czynienia w czasie konfliktów zbrojnych o międzynarodowej lub wewnętrznej proweniencji.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro