„Joanna Gębal” – książki

Mysz Tymoteusz i jeż Fryderyk. Tajemna kryjówka, autorstwa Dagmary Budzbon-Szymańskiej, to druga część przygód dwójki przyjaciół krzyżujących szyki londyńskim rabusiom. Zachęceni rozwiązaniem pierwszej zagadki Tymoteusz i Fryderyk we współpracy z wujem Ignacym, szczurem MacDonaldem i nadkomisarzem Johnem Smithem starają się tym razem namierzyć szefa szajki kradnącej holenderskie i flamandzkie dzieła sztuki. Przemierzając słynną National Gallery w poszukiwaniu tajemniczego portretu z piórem, dokonują kolejnych zaskakujących odkryć i na każdym kroku udowadniają, że małe wzrostem jest wielkie duchem. Książka została zilustrowana przez Joannę Gębal, która w barwny i dowcipny sposób obrazuje poczynania sprytnych bohaterów, prezentując przy okazji dzieła inspirowane prawdziwymi perłami sztuki europejskiej.

Ta książka to opowieść o Jasiu (i jego rodzinie), który w szafie w pokoju dziadków odkrywa stare radio. Przedmiot jest tajemniczy i wspaniały, ale prawdziwą fascynację wzbudza, gdy okazuje się, że odgrywa on audycje sprzed lat! Jaś nie chce robić nic innego, jak tylko spędzać całe dni przy odbiorniku. Dziadkowie wyjeżdżają na wczasy, więc Jaś może bez przeszkód cieszyć się radiem. Między starymi audycjami radio raz po raz wydaje z siebie dziwne dźwięki. Jaś nie ma pojęcia, co to jest. Tłumaczy mu to dopiero dziewczynka, która sprowadza się do ich kamienicy wraz z rodziną. Sonia jest Ukrainką, ale jej tata ma polskie korzenie. Kamienica, do której wrócili, należała kiedyś do ich rodziny, teraz jednak są zwykłymi lokatorami. Jaś i Sonia zaprzyjaźniają się. Dziewczynka tłumaczy Jasiowi, że dźwięki, które wydaje radio, to alfabet Morse'a. Dzieciom udaje się odszyfrować informację o jakimś liście. Ale to wszystko. Któregoś dnia jednak radio się psuje. Na szczęście z wakacji wraca dziadek, który pociesza dzieci i mówi, że szybko radio naprawi. Gdy się do tego zabiera, znajduje ukryty w radiu prawdziwy skarb… i cała historia kamienicy oraz rodziny Soni układa się w logiczną całość. Stare radio. Wszystko gra! to pełna ciepła opowieść, która odkryje przed dziećmi kawałek historii, a rodzicom i dziadkom przypomni stare czasy. Autorką tekstu jest Eliza Piotrowska, a pełne charakteru, oryginalne ilustracje wykonała Joanna Gębal, jedna z najlepszych polskich ilustratorek młodego pokolenia. Książeczka przywraca do życia przedmioty, które dawno już zostały zapomniane. W kolekcji znalazł się również tytuł Ogóras. Ale jazda!

Pstryk. Ale historia to wciągająca historia z nutką nostalgii. Główni bohaterowie książki to trzej chłopcy, przyjaciele, którzy uwielbiają wspólnie spędzać czas. Latem często nurkują i robią zawody, kto wydobędzie z dna najfajniejsze rzeczy. Któregoś dnia jeden z chłopców odnajduje na dnie latarkę – przynajmniej tak mu się wydaje, że to latarka. Gdy jednak przynosi przedmiot do domu, rodzice mówią, ze to aparat fotograficzny. Ku zdumieniu wszystkich aparat działa. Wywołują zdjęcia, na których znajdują się ujęcia rodziny. Gdy chłopcy postanawiają odnaleźć rodzinę zaczyna się prawdziwa przygoda… Pstryk. Ale historia to ciepła i wzruszająca historia o przeszłości i przedmiotach z duszą. W serii „Retro” znalazły się tytuły Ogóras oraz Stare radio. Wszystko gra, które nieco starszym czytelnikom przywołają dziecięce wspomnienia, a młodszym przedstawią przedmioty sprzed lat.

Kto wymyślił wakacje? Jak podróżuje się jachtostopem? Czy hippika to jazda na hipopotamach? Czy woda w jeziorze może się gotować, a plaża świecić na niebiesko? Czy półkolonie to pół kolonii? Gdzie powstał Rezerwat Dzikich Dzieci? Czy miasto bywa planszą do gry? Czym jeździ się po welodromie? Czym latem odżywia się mól książkowy? Jak stworzyć własny spacerownik i jakie pamiątki można przywieźć z wakacji? Poznaj odpowiedzi na te i wiele innych pytań z niezwykłej książki o wakacjach wypełnionej ciekawostkami, inspiracjami do rozmów i pomysłami na to, co można robić w wolnym czasie (nie tylko w wakacje!). Katarzyna Sowula urodziła się w 1977 roku w Tuchowie. Opublikowała dwie książki dla dorosłych (Fototerapia, Czarne 2004, Zero osiemset, Czarne 2007), zanim odkryła, że pisanie dla dzieci również sprawia jej wielką frajdę. Dzień Cukierka bez Papierka, czyli Ekozosia sprząta świat (Wydawnictwo Dwie Siostry 2011) był jej pierwszą książką dla najmłodszych; później przez kilka lat współpracowała z magazynem dla dzieci „Świerszczyk”. Dla Wydawnictwa „Nasza Księgarnia” napisała książkę Jak dzieci zmieniają świat? Ciekawostki i zadania. Mieszka w Warszawie. Joanna Gębal zajmuje się ilustracją prasową i książkową oraz grafiką użytkową. Ukończyła Wydział Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Brała udział w licznych zbiorowych wystawach ilustracji i grafiki, między innymi w Warszawie, Poznaniu, Katowicach, Milwaukee, Kijowie, Rydze. Współpracowała z Muzeum Warszawskiej Pragi, Instytutem Adama Mickiewicza, Fundacją Medicover, magazynami „Zwykłe Życie”, „Newsweek Psychologia”, „Kukbuk”, „Zwierciadło”, „Wysokie Obcasy”, „Ryms”, „Gazetą Wyborczą” czy „Boston Globe Magazine”.

Porywająca czytelnicza podróż fantastycznym Ogórasem! Światła jak denka od butelek, siedzenia jak w starym kinie, kształt parówki albo ogórka... Tak czasem mówią o nim nowoczesne samochody. To prawda, że Ogóras jest zabytkowym autobusem z minionej epoki, ale ma styl i jest niezawodny! Wciągająca dla dziecka, a nieco sentymentalna dla rodzica, opowieść o przyjaźni, przywiązaniu i miłości, sięgająca realiów PRL-u, kiedy to ulice zapełniały nysy, tarpany, ogórasy i syrenki. Niebagatelną rolę w zbudowaniu wyjątkowej atmosfery podczas lektury odgrywają ilustracje Joanny Gębal, wspaniale oddające charakterystyczną estetykę PRL-u. Ogóras. Ale jazda! to książka, która urzeknie nie tylko małoletnich miłośników aut i którą warto mieć w domowym księgozbiorze, zwłaszcza jeśli maluchy często podróżują autem. Wystarczy bowiem je przekonać, że samochody także mogą mieć uczucia, potrafią mówić i czytać, aby nudna jazda zamieniła się w pełną przygód podróż (bez pytań, czy daleko jeszcze).

Część pierwsza przeznaczona jest głównie dla dzieci do 1. roku życia. Uproszczone formy oraz kolory zestawione ze sobą w sposób kontrastowy służą rozwojowi postrzegania i koncentracji u dziecka, którego zmysł wzroku nie został jeszcze dostatecznie wykształcony. Ponadto rozkładówki zaprojektowane zostały tak, by po rozcięciu oddzielne strony można było ze sobą łączyć w większe kompozycje, tworząc nowe wzory. W związku z tą dodatkową funkcją książeczka służyć może do zabawy także dzieciom starszym.„Popatrz w niebo” to seria trzech książeczek rekomendowanych odpowiednio dla dzieci 0–1, 1–2 oraz 2–3 lata. Każda z nich została zaprojektowana tak, by zaspakajać potrzeby etapów rozwoju dziecka w danym wieku. Wspólną oś tematyczną publikacji stanowi niebo, główny element otaczającej nas rzeczywistości, który od najmłodszych może obserwować każde dziecko. Projekt otrzymał nagrodę główną w pierwszej edycji konkursu Trzy/Mam/Książki zorganizowanego przez Instytut Książki w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.

Część trzecia to utrzymana w klimacie kołysanki opowieść o Księżycu, który szuka nocą przyjaciela. W towarzystwie nastrojowych ilustracji dziecko poznaje rytm dnia i nocy oraz podstawowe środowiska naturalne i ich mieszkańców. Fabuła ma za zadanie przygotować dziecko do wyjścia poza domowy świat i skonfrontować po raz pierwszy z tematem szukania przyjaciela. Popatrz w niebo to seria trzech książeczek rosnących razem z dzieckiem. Projekt otrzymał nagrodę główną w pierwszej edycji konkursu TRZY/MAM/KSIZKĘ zorganizowanego przez Instytut Książki w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.

Część druga stanowi zbiór barwnych ilustracji adresowanych do dzieci w wieku dwóch lat. Geometryczne kształty z części pierwszej nabierają indywidualnych cech, które pozwalają identyfikować je z konkretnymi przedmiotami. Wraz z bohaterami nieba dziecko poznaje pierwsze rzeczowniki i przymiotniki przedstawione przy pomocy atrakcyjnej typografii, tak by to, co jest tekstem dla rodzica, pozostawało obrazem dla dziecka. Książeczka zaprojektowana została do oglądania w pionie, by wskazywać to, co jest ponad nami, i wychodzić poza stereotypowe myślenie o książce.