„Jerzy Zieliński” – książki

Trzynaste (piąte w PWN), gruntownie unowocześnione i rozszerzone wydanie stworzonego przed kilkudziesięciu laty, przez zmarłego w 2003 r. doc. Włodzimierza Senetę, podstawowego na rynku polskim podręcznika dendrologii. Autorami tej edycji są dr hab. Jakub Dolatowski, emerytowany wykładowca dendrologii na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego i na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i były pracownik kilku ogrodów botanicznych i arboretów, który opracowuje kolejne edycje tej książki już od ćwierćwiecza, oraz prof. Jerzy Zieliński, emerytowany pracownik Instytutu Dendrologii PAN i Wydziału Leśnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, który dołączył teraz do zespołu autorskiego. To wydanie Dendrologii jest, w porównaniu poprzednimi, opatrzone znacznie większą liczbą ilustracji, ale nadal są to wyłącznie oryginalne portrety roślin - rysunki piórkiem, na podstawie szkiców w ołówku, wykonane w ciągu ostatniego półwiecza przez autorów książki, zwykle w terenie, czasem - w herbariach. Książka przeznaczona jest przede wszystkim dla studentów biologii, ogrodnictwa, architektury krajobrazu, ochrony środowiska i leśnictwa oraz dla ogrodników, botaników, szkółkarzy, projektantów zieleni, leśników, a także miłośników przyrody, ogrodów, lasów i krajobrazu czy etnobotaniki, czy szerzej - wielbicieli zarówno natury, jak i kultury.

Z bogatego nauczania karmelitańskich Doktorów Kościoła oraz kilku innych przedstawicieli Karmelu wybrano przemyślenia i sentencje mogące stanowić pomoc w codziennym formowaniu chrześcijańskich postaw. Wypowiedzi Świętych ubogacone zostały krótkimi komentarzami, a całość stanowi propozycję przejścia 365 dni w roku w karmelitańskim duchu.

Ojcze nasz pojawia się na ustach wierzącego człowieka wielokrotnie w ciągu dnia: w modlitwie osobistej, we Mszy świętej, podczas odmawiania różańca czy brewiarza. Przy tej częstotliwości umknąć może uwadze modlącego się, z jakimi treściami ma tak naprawdę do czynienia. Niniejsza książka stara się przypomnieć przesłanie skryte w słowach tej najpiękniejszej modlitwy chrześcijaństwa.

Ojcowie Kościoła porównywali Serce Jezusa do sekretnej księgi opowiadającej historię miłości Syna Bożego do ludzi. Jej stronice pozostawały zapieczętowane aż do chwili, gdy zostało przebite lancą rzymskiego setnika. Rana natomiast ujawniła ich sekretną treść. Są w tej księdze słowa przeznaczone dla całej wspólnoty wierzących. Są też i takie, które Jezus zarezerwował tylko dla ciebie. Możesz się z nich dowiedzieć, jak bardzo pragnie w tobie przebywać, jak niecierpliwie wyczekuje twego kochania, jak wiele dał, by mieć cię zawsze przy sobie. Im głębiej wejdziesz w Jego Serce, tym więcej Bożych tajemnic otworzy się przed tobą i świętsze stanie się twe życie. Im bardziej oddasz Mu się na własność, tym pełniej uczestniczyć będziesz po śmierci w niezgłębionej naturze Trójjedynego Boga.

Każdy, kto przyjmie Posłańca Ducha Świętego, przyjmie również do swego serca osobę Ojca i Jego Syna. Kto odrzuci przyniesioną przez Niego prawdę, odrzuci prawdomównego Ojca i Syna. Kto nie chce być w jedności z Posłańcem, pozbawi się jedności z Ojcem i Synem. Kto skutecznie zamknie swe serce przed miłością, jaką kocha Posłaniec, nigdy nie dojdzie do zbawienia ofiarowanego przez Ojca i Syna.

Karol Wojtyła, późniejszy Jan Paweł II, należy do duchowych olbrzymów w społeczności świętych. W jego portrecie naszkicowanym przez rzeszę biografów dostrzegamy człowieka uczącego się rozpoznawać miłość Stwórcy i wyznaczone przezeń życiowe zadania. Dostrzegamy geograficzne miejsca, ponadnarodowe wydarzenia, kapłaństwo, biskupią i papieską posługę. Dostrzegamy rzesze współczesnych mu ludzi, a także świętych minionych pokoleń, z dorobku których czerpał. Dostrzegamy krzyż Chrystusa, bez którego nie pojawi się na świecie żaden święty. Dostrzegamy teatr, poezję, głębię teologicznej myśli i nabożeństwo maryjne, wiodące Wojtyłę od karmelitańskiego szkaplerza do całkowitego zawierzenia się Matce Chrystusa, czego wyrazem była papieska dewiza Totus Tuus - Cały Twój.

Jerzy Zieliński – urodzony w 1935 roku, studiował w latach 1956–1961 na Politechnice Wrocławskiej, którą ukończył ze stopniem mgr. inż. mechanika o specjalności Maszyny Robocze Ciężkie. W życiu zawodowym przepracował ponad 55 lat w przedsiębiorstwach związanych z przemysłem maszynowym. Jest autorem trzech wdrożonych wynalazków z dziedziny mechaniki oraz trzydziestu ośmiu publikacji o tematyce zawodowej drukowanych w czasopismach naukowo-technicznych i branżowych. Spisywaniem wspomnień zajął się na emeryturze w wieku 77 lat. W książce pt. "Lata dzieciństwa i młodości: 1939–1956" opisał swoje życie na Kresach Wschodnich widziane oczami dziecka podczas dwukrotnej okupacji niemieckiej i dwukrotnej radzieckiej, a także wysiedlenie na Śląsk z trudną asymilacją w środowisku autochtonów oraz realizację swoich marzeń o lotnictwie z finałem przystosowywania się do życia w Świdniku, mieście budowanym na szczerym polu przy fabryce samolotów.

Roma jest kobietą w średnim wieku. Poznajemy ją jako żonę Igora, niewidomego przedsiębiorcy, starszego od niej o dwadzieścia pięć lat. To nie jest szczęśliwe małżeństwo. Igor, zazdrosny o młodszą żonę, znęca się nad nią. Fizycznie i psychicznie. Pewnego dnia, podczas zbliżenia intymnego, serce Igora nie wytrzymuje nadmiernego wysiłku... Po śmierci znienawidzonego męża, Roma zaczyna się odradzać. Przejmuje firmę, zaczyna dbać o wygląd, staje się atrakcyjną kobietą w średnim wieku. Przyjaciele sugerują, że powinna otworzyć się na świat, kogoś poznać. Na wyjeździe z nimi poznaje Piotra. Mężczyzna jest wrażliwy i szarmancki, ale cierpi na chorobę odbierającą mu wzrok, co początkowo przywołuje w pamięci Romy bolesne wspomnienia z czasu jej małżeństwa. Ulega jednak czarowi Piotra. Wychodzi za niego za mąż, jednak i ten związek okaże się dla Romy bolesny i nieszczęśliwy. Mąż, odchodząc od niej, zabierze też dziecko… Po pewnym czasie w życiu bohaterki powieści pojawi się jeszcze jeden mężczyzna. Czy tym razem los będzie dla Romy łaskawy?

„W ostatnim czasie coraz więcej osób pyta o szkaplerz, poszukując odpowiedzi na rozliczne pytania związane z nabożeństwem. Ilość listów, próśb i zapytań kierowanych pod naszym adresem stawia nas przed koniecznością refleksji nad znakami czasów, które Bóg odsłania człowiekowi. Chcemy przybliżyć walory nabożeństwa szkaplerznego, udzielić odpowiedzi na najistotniejsze pytania i ukazać ogrom duchowych owoców związanych z praktyką powierzania się Maryi i naśladowania Jej”.

Bywa, że zajęty sobą i wypełniającymi życie problemami nie zauważasz mijającego bezpowrotnie czasu. Godziny, minuty i sekundy płyną wartko jak wody strumienia, unosząc cię ze sobą. Czasami skupiony jesteś nad ulotnym szczęściem, które przynosi chwila, innym razem liczysz bolesne doświadczenia. Płynąc z nurtem czasu wcześniej czy później dobijesz do przystani. Czekać tam będzie Jezus. Przygarnie cię z niewymowną miłością, ale też poprosi o ważną rzecz: Moje dziecko, pokaż mi, co zrobiłeś ze swoim życiem! Rozważania rekolekcyjne, które trzymasz w ręku proponują ci konkretne pytania. Czy masz świadomość, że twoje życie na tym świecie skończy się? Czy planując życie, stawiasz w jego tle tę najbardziej oczywistą z prawd? Czy zastanawiasz się nad tym, co dzieje się z człowiekiem po śmierci? Pomyśli i podejmij je.