Autor „Jagoda Cieszyńska”

Książka przeznaczona jest dla terapeutów, logopedów, pedagogów, nauczycieli przedszkoli, rodziców i opiekunów dzieci zdrowych oraz dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi Opisuje w sposób przystępny wszystkie sfery rozwojowe dzieci od pierwszego miesiąca do zakończenia szóstego roku życia (tj. motoryka, spostrzeganie wzrokowe, słuchowe, mowa, zabawa, także rozwój społeczny). Podaje wiele przykładów ćwiczeń stymulujących dla każdego etapu rozwojowego. Dodatkowo posiada rozdział zawierający wskazówki dotyczące wczesnej nauki czytania. Autorki są terapeutkami z wieloletnim doświadczeniem zdobytym w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju mowy oraz z różnorodnymi zespołami chorobowymi.

Wprowadza samogłoski prymarne a, u, i według sposobu, który powtarza się przy każdym nowym materiale. Samogłoski przyporządkowane są do różnych sytuacji z życia malucha tak, aby mogły służyć komunikacji. Dzięki umiejętności odczytywania i wypowiadania samogłosek dziecko może samodzielnie czytać specjalnie skonstruowane książeczki.

Pomoc przeznaczona jest dla dzieci: • dwujęzycznych, • niedosłyszących, • z niezakończonym rozwojem mowy, • z wadami wymowy, • z afazją i alalią, • z zaburzeniem komunikacji językowej, • z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznym.

Pragniesz, aby twoje dziecko szybko i przyjemnie nauczyło się literek, i wymowy oraz by tworzyło pierwsze, samodzielne wyrazy? Jeśli tak, to seria „Kocham czytać” jest idealną propozycją, która sprawi, że nauka stanie się łatwa i przyjemna. To wspaniała publikacja. Każdy zeszyt z serii posługuje się ilustracjami, by do maksimum uskutecznić proces zapamiętywania literek i zasad pisowni. Seria to wspaniała pomoc dydaktyczna zarówno dla rodziców, jak i dla nauczycieli. Zeszyt szósty wprowadza litery t i d. Dziecko przyzwyczaiło się już do codziennego rytuału czytania i oswoiło z proponowaną metodą odczytywania sylab i całych wyrazów. Nauka czytania słów z literami t oraz d powinna przebiegać zgodnie z zasadami ustalonymi w poprzednich zeszytach serii „Kocham Czytać”.

Wykrzyknienia i wyrażenie dźwiękonaśladowcze pojawiają się pod koniec pierwszego roku życia dziecka. Pełnią bardzo ważną rolę w rozwoju mowy i komunikacji. Dla wielu dzieci jeszcze przez kolejne dwa lata pozostają jedynym sposobem przekazywania znaczeń. Onomatopeje w naturalny sposób umożliwiają dziecku ćwiczenie kompetencji komunikacyjnej (umiejętności porozumiewania się) i artykulacji. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze i wykrzyknienia zbudowane są najczęściej z sylaby otwartej, najłatwiejszej artykulacyjnie, ale pojawiają się tu niemal wszystkie spółgłoski z systemu języka. Dzięki temu dziecko ma możliwość ćwiczenia wymowy także trudnych spółgłosek, ale w ułatwionej sytuacji komunikacyjnej. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze nazywają nie tylko zwierzęta, ale także przedmioty i zjawiska dziejące się wokół dziecka. Pełnią tym samym rolę rzeczownika, czasownika, przymiotnika i przysłówka. Budują w ten sposób system językowy dziecka, pozwalający mu opowiadać o otaczającym świecie.Dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy oraz z zaburzeniami komunikacji językowej opanowanie wyrażeń dźwiękonaśladowczych i wykrzyknień jest niezwykle ważne ponieważ buduje pewność skutecznej komunikacji. Ćwiczenia powinny odbywać się codziennie przez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje. Warunkiem koniecznym jest użycie słuchawek. Takie postępowanie jest uzasadnione badaniami klinicznymi. Podczas słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych bodźców dźwiękowych oraz mieć bezpośrednią stymulację analizatora słuchu.Pomoc przeznaczona jest dla dzieci:- dwujęzycznych- niedosłyszących- z niezakończonym rozwojem mowy- z wadami wymowy- z afazja i alalią- z zaburzeniem komunikacji językowej- z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi. Praca z książeczką poprawia koncentrację i uwagę dziecka oraz jest drugim etapem w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną.

Zeszyt trzeci wprowadza spółgłoski P i M. Aby ułatwić dziecku zapamiętanie obrazu graficznego spółgłosek zeszyt zawiera odpowiedni materiał ilustracyjny.

Wyrazy zawarte w pomocy zostały posegregowane na 14 grup analogicznie do porządku zaproponowanego w serii pani prof. Jagody Cieszyńskiej „Kocham Czytać”. Podczas proponowanego treningu dzieci kolejno podczepiają do lokomotywy wagony i odczytują „przyłączone" wyrazy.Ciekawość – czym to jest tym razem naładowany pociąg – urozmaica zabawę. Uczniowie po przeczytaniu: tłumaczą znaczenie wyrazu, układają z nim zdanie, wyszukują sylaby, które powtarzają się w wyrazach, wskazują podobieństwa i różnice w wyrazach, tworzą nowe wyrazy przez dodanie do wyrazu bazowego sylaby lub litery. Pomoc może być wykorzystywana w pracy z dziećmi z grupy ryzyka dysleksji, uczniami mającymi trudności w czytaniu i pisaniu, z nawykiem literowania, niedokształceniem mowy o typie afazji oraz z dziećmi objętymi wczesną nauką czytania.

Karty diagnozy dla terapeutów, logopedów, lekarzy pediatrów, psychiatrów, neurologów i rodziców: – charakteryzują 10 etapów rozwoju dziecka od 4 do 36. miesiąca życia, – zawierają dokładny opis umiejętności i sprawności, które powinno posiadać dziecko o określonym przedziale wiekowym, – pozwalają w prosty i czytelny sposób monitorować i diagnozować rozwój dziecka, – dzięki kartom diagnoz można łatwo sprawdzić, czy dziecko we właściwym czasie osiągnęło kolejne kamienie milowe rozwoju, a tym samym – zapobiec wszelkim nieprawidłowościom. Brak oczekiwanych zachowań, które zostały wyszczególnione w kartach, może być sygnałem wielu poważnych zaburzeń, w tym także autyzmu. Wydanie w kartonowej teczce.

Ten zeszyt pozwoli dzieciom zrozumieć, że słyszane dźwięki można zapisywać. Radość z odczytywania głosów zwierząt przygotuje małych czytelników do umiejętności rozpoznawania sylab ze spółgłoskami p i m, które będą zamieszczone w zeszycie trzecim.

Zeszyt piąty wprowadza litery f i w. Zaczyna się od odczytywania (przez nauczyciela bądź rodzica) dziecku sylab otwartych, kończących się samogłoską. Aby dziecko zapamiętało obraz graficzny głoski f, pokazujemy, że podczas jej wypowiadania górne zęby ?gryzą? dolną wargę. Zasada powtarza się w stosunku do litery w. Ułożenie zębów jest identyczne, jak podczas wymawiania f, różnica polega jedynie na głośności.